Święty Antoni, módl się za nami. Modlitewnik /E-BOOK/ ebook

ISBN: 978-83-8340-218-5

Wydawnictwo AA s.c., ul. Ciepłownicza 29, 31-574 Kraków

tel.: 12 345 42 00, 695 994 193

tel. kom.: 695-994-193; e-mail: [email protected], www.religijna.pl

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotowała Katarzyna Błaszczyk

ŚWIĘTY ANTONI Z PADWY

ODWAŻNY KAZNODZIEJA, PRZYJACIEL UBOGICH, CUDOTWÓRCA

W 800. rocznicę urodzin św. Antoniego, Ojciec Święty Jan Paweł II skierował do wiernych, podążających drogą duchowości franciszkańskiej, następujące o nim przesłanie:

„Urodził się w 1195 r. w Lizbonie. Jego ziemskie życie trwało zaledwie trzydzieści sześć lat. Pierwszych czternaście spędził w szkole biskupiej swego miasta. Jako piętnastoletni chłopiec poprosił o przyjęcie do zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna, a w wieku dwudziestu pięciu lat otrzymał święcenia kapłańskie: było to dziesięć lat wypełnionych gorliwym, wytężonym poszukiwaniem Boga, intensywnym studium teologii, dążeniem do wewnętrznej dojrzałości i doskonałości.

Ale młody kapłan Fernando – takie imię otrzymał św. Antoni na chrzcie – wciąż słyszał w sercu głos Boży, wzywający go do dalszych poszukiwań. W klasztorze Krzyża Świętego w Coimbrze poznał grupę franciszkanów z pierwotnej wspólnoty, którzy z Asyżu zmierzali do Maroka, aby dawać tam świadectwo Ewangelii, nawet za cenę męczeństwa. W sercu młodego Fernando zrodziło się wtedy nowe pragnienie: głosić Ewangelię poganom, nie zważając nawet na ryzyko utraty życia.

Jesienią 1220 r. opuścił swój klasztor i przystał do uczniów Biedaczyny z Asyżu, przyjmując imię Antoni.

Wyruszył następnie do Maroka, ale poważna choroba zmusiła go do rezygnacji z planów misyjnych.

Rozpoczął się w ten sposób ostatni okres jego ziemskiego życia, kiedy to Bóg poprowadził go drogą zupełnie nieoczekiwaną: skłoniwszy go do porzucenia rodzinnej ziemi i planów ewangelizacji krajów zamorskich, zawiódł go do ziemi włoskiej, by tam realizował ideał życia ewangelicznego. Św. Antoni dzielił doświadczenie franciszkańskie tylko przez jedenaście lat, ale do tego stopnia przyswoił sobie jego ideał, że Chrystus i Ewangelia stały się dlań regułą życia codziennego. W jednym z kazań powiedział:

«Dla Ciebie porzuciliśmy wszystko i staliśmy się ubodzy. Ale Ty jesteś bogaty i dlatego poszliśmy za Tobą, byś uczynił nas bogatymi. (...)

Poszliśmy za Tobą tak jak stworzenie idzie za Stwórcą, jak synowie za Ojcem, jak dzieci za matką, szukamy Ciebie tak jak głodni szukają chleba, jak chorzy lekarza, jak zmęczeni łoża, a wygnańcy ojczyzny» (Sermones II, 484).

Całe jego przepowiadanie było nieustannym i niestrudzonym głoszeniem Ewangelii sine glossa (czyli bez prób łagodzenia trudnych słów Jezusa). Głoszeniem prawdziwym, odważnym, przejrzystym. Kaznodziejstwo było jego sposobem rozniecania w duszach ognia wiary, oczyszczania ich, pocieszania i oświecania.

Zbudował swoje życie na Chrystusie. Ewangeliczne cnoty – zwłaszcza ubóstwo ducha, łagodność, pokora, czystość, miłosierdzie, odwaga czynienia pokoju – stanowiły trwały motyw jego przepowiadania.

Tak wielkim blaskiem jaśnieje jego świadectwo, że podczas mej pielgrzymki do jego sanktuarium w Padwie, 12 września 1982 r., pragnąłem ukazać go Kościołowi jako «człowieka ewangelicznego». Św. Antoni nauczał bowiem z naciskiem, że należy uczynić Chrystusa i Ewangelię trwałym punktem odniesienia dla życia codziennego, dla prywatnych i publicznych decyzji moralnych; wszystkim też zalecał, by z tego źródła czerpali odwagę do konsekwentnego i zajmującego głoszenia orędzia zbawienia. Rozmiłowany w Chrystusie i Jego Ewangelii, św. Antoni umiał rozjaśniać miłującym umysłem ową Bożą mądrość, którą czerpał z wytrwałej lektury Pisma Świętego.

Pismo Święte było dlań terra parturiens – ziemią, która rodzi wiarę, nadaje kształt moralności i swoją słodyczą przyciąga ludzkie dusze. Dusza pogrążona w pełnej miłości medytacji Pisma Świętego otwiera się na tajemnicę boskości. Podążając swoją drogą do Boga, Antoni karmił swój umysł tą tajemniczą głębią, czerpał z niej mądrość i wiedzę, apostolską energię i nadzieję, niestrudzoną gorliwość i płomienną miłość.

Z tęsknoty za Bogiem, z pragnienia Chrystusa rodzi się teologia, która dla św. Antoniego była promieniowaniem miłości Chrystusa: nieocenioną mądrością i nauką poznawczą.

Św. Antoni stosował tę metodę studium z ogromną pasją, która towarzyszyła mu przez całe franciszkańskie życie. Sam św. Franciszek wyznaczył go, by «nauczał braci świętej teologii», choć zarazem napominał, by wykonując to zadanie, nie zgasił w sobie ducha modlitwy i pobożności. Św. Antoni używał wszelkich znanych wówczas narzędzi naukowych, aby pogłębić znajomość prawd ewangelicznych i głosić je w sposób bardziej zrozumiały. Popularność jego kaznodziejstwa świadczy o tym, że umiał on przemawiać do swych słuchaczy ich własnym językiem, a dzięki temu mógł skutecznie przekazywać im treści wiary i przepajać wartościami Ewangelii kulturę ludową swojej epoki.

Jego przepowiadanie, pisma, a nade wszystko świętość życia dostarczają także dzisiejszemu człowiekowi bardzo wyrazistych wskazówek i bodźców do działania, jakiego wymaga nowa ewangelizacja. Tak jak w jego epoce, również dzisiaj potrzebna jest odnowiona katecheza oparta na słowie Bożym, zwłaszcza na Ewangelii, aby świat chrześcijański znów zrozumiał, jak wielkim skarbem jest Objawienie i wiara.

Wspólnota wierzących musi wciąż na nowo uświadamiać sobie wieczną aktualność Ewangelii, uznając, że jej przepowiadanie dzisiaj – podobnie jak przepowiadanie św. Antoniego – ukazuje nam Słowo Wcielone jako postać autentyczną, aktualną i bliską naszej historii, bogatą w łaskę i zdolną wzbudzić w sercach obfitość nadprzyrodzonej miłości.

Pisma św. Antoniego, bogate w nauczanie biblijne, a zarazem obfitujące w pouczenia duchowe i moralne, są także dzisiaj wzorem i vademecum kaznodziejstwa. Dostarczają między innymi licznych dowodów na to, że przepowiadanie homiletyczne podczas liturgii może stać się dla wiernych doświadczeniem czynnej obecności Chrystusa, który nadal głosi Ewangelię swojemu ludowi, aby ten odpowiedział modlitwą.

Zachęcam przeto, by starać się szerzyć wszędzie wiedzę o Świętym Cudotwórcy, otaczanym tak wielką czcią we wspólnotach chrześcijańskich na całym świecie. Prosząc Boga, Nauczyciela i Pasterza wszystkich dusz, aby za wstawiennictwem św. Antoniego, wielkiego kaznodziei i patrona ubogich, wszystkim dane było wiernie i wielkodusznie przestrzegać zasad Ewangelii, udzielam specjalnego Apostolskiego Błogosławieństwa wszystkim czcicielom wielkiego świętego”.

Watykan, 13 czerwca 1994 r.,

Jan Paweł II

Cuda św. Antoniego

W „Kwiatkach św. Antoniego” czytamy, że w swoim krótkim życiu brat Antoni dokonał wielu cudów. Oto kilka z nich.

W Rimini pod wpływem jego kazań człowiek o imieniu Bononillus nawrócił się po 30 latach trwania w herezji, ale inni mieszkańcy tego miasta, oporni i zatwardziali, nie chcieli słuchać o nawróceniu. Idąc za natchnieniem Bożym, Antoni stanął wówczas na brzegu morza i zaczął mówić o częstej obecności obrazu ryby w Piśmie Świętym, jakby głosząc kazanie do nich zamiast do ludzi. Im dłużej to trwało, tym więcej ryb przypływało, a wezwane do chwalenia Stwórcy, otwierały pyszczki i kiwały głowami. Na wieść o tym zaczęli przybywać ludzie z miasta, także ci przeciwni i oporni, a widząc w tym wszystkim nadzwyczajny cud, dotknięci wielką radością, wszyscy powrócili do wiary w Chrystusa.

W Rzymie kazań Antoniego na temat skomplikowanych kwestii teologicznych słuchał sam papież wraz z kardynałami i duchownymi, pochodzącymi z różnych narodowości. Wszyscy oni rozumieli jego słowa w swoim ojczystym języku, jakby powtórzył się cud, który miał miejsce z udziałem apostołów w dniu Zesłania Ducha Świętego.

W Padwie, gdzie przez cały Wielki Post głosił codzienne nauczanie, słuchało go tak wielu dostojników i wiernych, że nie mógł ich pomieścić żaden kościół, więc nauczanie odbywało się na rozległych łąkach. Gdy brat Antoni przemawiał, tłum słuchał w takim skupieniu, że nie słychać było najmniejszego dźwięku. Skłóconych namawiał do pokoju, w lichwiarzach wzbudzał postanowienie naprawy wyrządzonych krzywd, złodziei skłaniał do oddania zabranego mienia, cudzołożnice odwodził od ich czynów i tak wielką liczbę wiernych nakłonił do spowiedzi, jakby wnikając w ich serca, że zabrakło kapłanów do pełnienia tej posługi. Pobożne kobiety ucinały kawałki jego tuniki jako relikwie.

Kiedy w okolicach Tuluzy spierał się z albigensem o obecność lub brak żywego Boga w konsekrowanej hostii, heretyk ów, imieniem Bonvillo, powiedział, że uwierzy w Chrystusa, jeśli jego głodny muł, który nic nie jadł od trzech dni, odda wpierw cześć hostii zanim podejdzie do garści owsa. Brat Antoni trzymając w dłoniach monstrancję z Najświętszym Sakramentem, wygłosił pełną żarliwości modlitwę, a zwierzę uklękło przed żywym sakramentem Ciała Chrystusowego. Na ten widok właściciel zwierzęcia publicznie wyznał wiarę.

Brat Antoni przywrócił amputowaną stopę młodzieńcowi z Padwy, Leonardowi. Chłopiec ten, rozumiejąc dosłownie wezwanie do pokuty, po kazaniu Antoniego odciął sobie stopę, którą wcześniej wyrządził swojej matce krzywdę.

Uzdrowił jedynego syna pewnej kobiety, który od urodzenia miał sparaliżowane nogi i ręce. Wzruszony jej wiarą, Antoni uczynił znak krzyża i pobłogosławił chorego w imię Chrystusa. Chłopiec natychmiast wstał zdrowy i na własnych nogach wrócił do domu.

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej

MODLITWY PIELGRZYMA DO SANKTUARIUM ŚW. ANTONIEGO

Dostępne w wersji pełnej

WYBRANIE ŚW. ANTONIEGO ZA PATRONA

Dostępne w wersji pełnej

MODLITWA MŁODEJ OSOBY: ŚWIĘTY ANTONI, ZOSTAŃ MOIM PATRONEM

Dostępne w wersji pełnej

LITANIA DO ŚW. ANTONIEGO Z PADWY

Dostępne w wersji pełnej

NOWENNA ZA WSTAWIENNICTWEM ŚW. ANTONIEGO Z PADWY

Dostępne w wersji pełnej

DROGA KRZYŻOWA ZE ŚW. ANTONIM PADEWSKIM

Dostępne w wersji pełnej

RESPONSORIUM DO ŚW. ANTONIEGO Z PADWY

Dostępne w wersji pełnej

ROZWAŻANIE TAJEMNIC RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGOZE ŚW. ANTONIM PADEWSKIM

Dostępne w wersji pełnej

Table of Contents

Okładka

Karta tytułowa

Karta redakcyjna

MODLITWY PIELGRZYMA DO SANKTUARIUM ŚW. ANTONIEGO

WYBRANIE ŚW. ANTONIEGO ZA PATRONA

MODLITWA MŁODEJ OSOBY: ŚWIĘTY ANTONI, ZOSTAŃ MOIM PATRONEM

LITANIA DO ŚW. ANTONIEGO Z PADWY

NOWENNA ZA WSTAWIENNICTWEM ŚW. ANTONIEGO Z PADWY

DROGA KRZYŻOWA ZE ŚW. ANTONIM PADEWSKIM

RESPONSORIUM DO ŚW. ANTONIEGO Z PADWY

ROZWAŻANIE TAJEMNIC RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO ZE ŚW. ANTONIM PADEWSKIM

Guide

Okładka

Strona tytułowa

Prawa autorskie