Obietnica ebook

Pamiętne lato 1987 roku, na wschodzie Texasu temperatura osiągała 37°C. Czas, niewidoczny dla ludzkiego oka, zwolnił swój bieg. Łany zbóż błyszczały dumnie pomiędzy drzewami, wiatr, jakby umilkł. Słońce powoli, lecz sumiennie podnosiło się ku górze, promienie światła zaczęły rozświetlać pokój Matta. Mężczyzna wstał dziś bardzo wcześnie, spojrzał w okno, po czym poszedł do łazienki, by orzeźwić twarz wodą. Wyszczotkował zęby, poprawił grzywkę, wykonał standardowy poranny rytuał. Chłopak ubrał się w niebieskie spodnie jeansowe, zapinane klamrą i koszulę w kratę. Obowiązkowo na głowę włożył swój ulubiony kapelusz. Może nie hodował bydła, za to umiał wszystko, co na kowboja przystało. Wyszykowany wyszedł z domu, wsiadł do swojego pickupa i pojechał na cmentarz.

Miejsce to było oddalone od jego farmy o 4 mile, licząc w linii prostej. Matt udał się na grób swoich rodziców, którzy zmarli tragicznie w wypadku. Po przejściu alejką między starymi dębami, dotarł do celu. Wpatrywał się w napis wyryty na pomniku: „Choć jesteście daleko, sercem jesteśmy przy was”. Przy grobie leżała, biała róża. Matt często się zastanawiał, kto ją zostawiał, lecz nigdy nie udało mu się ujrzeć właściciela. Mężczyzna zrobił znak krzyża, po czym wrócił wolnym krokiem do swojego samochodu.

Od śmierci rodziców minęło 7 lat, jedna chwila przekreśliła chłopakowi całe plany na przyszłość. Chciał studiować w wielkim mieście, grać w drużynie futbolowej, zamiast tego był zmuszony przejąć farmę i zaopiekować się młodszym bratem. Pomagał Mattowi w tym sąsiad, stary kawaler Jack, weteran wojny w Wietnamie. Cieszył się szacunkiem okolicznej społeczności.

Matt nie posiadał sprzętu rolniczego. Stare i zniszczone maszyny sprzedał, rozebrał niszczejącą stodołę i garaż na ciągnik. Miał tylko 3 hektary upraw, głównie zbóż. Do pracy pożyczał sprzęty od swego sąsiada, dzięki czemu rocznie mógł zaoszczędzić trochę pieniędzy. Przed jego domem panował względny porządek. Budynki nie były ogrodzone płotem, dom i znajdująca się nieopodal szopa, drewniana dobudówka, która służyła na skład opału, obok stała buda dla psa. Rzucał się w oczy też brak ogródka, przeciwnie do Jacka, stary zrzęda wolał jeść swoje warzywa z własnego dorobku niż te kupione w sklepie. Uważał, że było w nich pełno chemii. To samo tyczyło się mięsa, trzymał zawsze kilka kur i kaczek na własny użytek. Stary kowboj był już zmęczony życiem, w przeciwieństwie do Matta, chłopaka, który żył nadzieją na lepsze jutro. Uwielbiał samochody oraz majsterkowanie przy nich. Pasję tę zawdzięczał staremu poczciwemu sąsiadowi. Matt pracował u siebie, jako mechanik i lakiernik, zebrane zboże sprzedawał. Naprawiał też ludziom w okolicy sprzęty rolnicze, łapał każdą fuchę, która się nadarzyła. Czasami miał dość tego nudnego życia, lecz gdy budził się następnego ranka z nową porcją energii, powtarzał sobie: „Jeszcze jeden dzień, wszystko się odmieni”.

Wracając do domu, rozmyślał: Jak będzie żył za rok, za dwa lata? Zack, jego brat kiedyś się wyprowadzi. Narzeczona Michelle, piękna kobieta pochodząca z wyższych sfer, powiedziała kiedyś mu wprost, że nie chciałaby mieszkać na prowincji. Co miał zrobić z ojcowizną? Czym mógł się zająć w życiu? Dużo spraw zaprzątało mu głowę. Wrócił do domu i marzył tylko o jednym, aby zjeść śniadanie. Przed domem wisiała flaga Stanów Zjednoczonych. Co roku dnia 4 lipca dumnie ją wywieszał, jak większość Amerykanów. Wszedł do kuchni, zobaczył Zacka, który siedział przy stole.

— Śniadanie mistrzów.

Matt z ironią w głosie opisał ich codzienny posiłek, po czym sam wypełnił swój talerz płatkami i zalał mlekiem. Usiadł naprzeciw brata i zaczął jeść. Wpatrywali się bezustannie w miski, jakby to było w tej chwili najważniejsze. Wiosłowanie łyżkami, poranny męski rytuał, aby mieć siłę do pracy, trzeba się porządnie najeść. Od czasu do czasu tylko jeden spojrzał na drugiego, nie rozmawiali ze sobą wiele, nie musieli, wiedzieli o sobie wszystko. Tę ciszę spękanych płatków kukurydzianych przerwał odgłos silnika. Spojrzeli przez duże okno w kuchni, trochę brudne, ale zauważyli jadący samochód. Pod ich dom podjechała narzeczona Matta, wysoka blondynka o niebieskich oczach. Wówczas domownik przerwał jedzenie i czekał niecierpliwie, aż jego wybranka pojawi się w drzwiach. Lekki uśmiech rozpromienił się na twarzy chłopaka, zauważył to Zack i od razu skwitował:

— Nie uśmiechaj się, zaraz się do czegoś przyczepi.

Michelle weszła do domu z dwiema torbami zakupów, po czym od razu podniosła głos na chłopaków:

— Który zaparkował samochód pod samymi drzwiami?!

— To on. — wskazał Zack palcem brata.

Matt podszedł do narzeczonej i pocałował ją w policzek.

— Cześć. — powiedział radosnym głosem chłopak.

Przejął od narzeczonej torby z zakupami i położył je na blacie przy zlewie. Michelle zdjęła kapelusz, powiesiła go na wieszaku przy drzwiach. Prześwietliła swoim spojrzeniem całe pomieszczenie, dobrze je znała. Przyjeżdżała co tydzień do Matta, mimo to nigdy by tu nie chciała zamieszkać, co przy niejednej rozmowie dała do zrozumienia narzeczonemu. Spojrzała na stół.

— A wy co? Znowu płatki na śniadanie jak dzieci? — zadała domownikom pytanie z nutą politowania.

Mężczyźni nawet tego nie skomentowali. Wiedzieli, że dziewczyna lubiła się często z nich naśmiewać i dogryzać im co krok. Domownikom nawet to nie przeszkadzało, znali ją tak długo, że wybaczali jej wszystko. Matt zaczął wykładać zakupy z torby, wówczas podeszła do niego Michelle. Zack spoglądał zza stołu, zaciekawiony zapytał się jej:

— Co nam dobrego kupiłaś?

— Trochę mięsa, masło, olej. Te rolady mają krótką datę ważności, musicie je szybko zjeść.

Kobieta pokazała chłopakom rolady mięsne i włożyła je zaraz do lodówki. Matt wziął swój talerz i zaniósł go do zlewu.

— Co byśmy bez ciebie zrobili? — oznajmił narzeczonej.

Michelle nie odwzajemniła się pozytywnym komentarzem, zamiast tego jej wzrok przykuł brudny talerz w zlewie.

— Weź to, chociaż popłucz! Później zaschnie i ciężko domyć. — dziewczyna nakrzyczała na chłopaka, jakby był małym dzieckiem, któremu wszystko trzeba tłumaczyć.

Matt odkręcił kran i umył wodą talerz. Wytarł ręce ręcznikiem wiszącym przy kuchence. Michelle czuła się swobodnie w domu narzeczonego, była jedyną kobietą, która ich odwiedzała. Otworzyła szafki kuchenne, zobaczyła w nich bałagan, zrobiła krzywą minę.

— Tutaj też ciekawie. Czy wy ogólnie sprzątacie w tym domu? — w głosie dziewczyny było słychać wyraźne niezadowolenie.

Matt oparł się o blat kuchenny, założył ręce jedną o drugą.

— Jak tylko mamy chwilę czasu, ale wtedy wolimy się napić piwa. — odpowiedział szczerze domownik.

Chłopak nie wstydził się bałaganu. Był zajęty tak pracą, że kwestie sprzątania odsuwał na dalszy plan. Zack zaniósł swój talerz do zlewu i klepnął brata po ramieniu, następnie cichaczem wyszeptał do jego ucha radę:

— Chłopie, nie żen się.

Michelle odwróciła w jego stronę głowę, spojrzała groźnym wzrokiem.

— Słyszałam.

Zack wyszedł z domu, poszedł pracować do szopy. Wiedział, że narzeczeni chcieli zostać sami. Matt patrzył, jak ukochana pospiesznie sprzątała ze stołu okruchy, rzucając je do zlewu. Strzepnęła szmatkę, spojrzała na talerz Zacka pozostawiony w zlewie.

— Ten też nie opłukał, co za ludzie?

Kobieta mówiła sama do siebie. Odkręciła wodę, następnie spłukała resztki z naczynia. Wszystkie czynności zrobiła bardzo szybko, jakby miała jeszcze dzisiaj zbawić cały świat.

Matt patrzył na nią stęsknionym wzrokiem, jak szczeniaczek czekający na mleko.

— Miło cię znów widzieć. Co słychać w wielkim świecie? — zaczepił pytaniem narzeczoną.

— Nic nowego.

Krótko odpowiedziała Michelle, po czym poszła po miotłę, chciała pozamiatać podłogę. Mężczyzna odebrał jej szczotkę z rąk i oparł o ścianę.

— Zostaw to, później się pozamiata.

Chłopak zaczął całować w szyję narzeczoną, namiętnie pieścił ustami jej cienką skórę.

— Co robisz głuptasie? — odpychała go ukochana.

— Daj mi chwilę przyjemności.

Matt przyparł swoją narzeczoną do ściany tak mocno, że o mały włos spadłby obraz wiszący nad nimi. Dziewczyna odchyliła głowę narzeczonego.

— Nie tutaj, chodźmy na górę.

Zaproponowała narzeczonemu cel ich igraszek. Wiedziała dobrze, że mężczyźni nie samym chlebem żyli, poprowadziła ukochanego za rękę do sypialni na piętro. Zamknęła drzwi na klucz. Pośpiesznie zrzucili wszystkie ubrania z siebie, po czym wskoczyli do łóżka. Kochali się krótko, lecz namiętnie, jakby się nie widzieli latami. Ich nagie ciała przylegały do siebie symetrią patriarchalną. Para dała upust swoim pragnieniom. Po wszystkim nastąpił czas odpoczynku, spowolnienia bicia serc, które waliły, jakby miały zaraz wyskoczyć. Leżeli przez chwilę w swoich objęciach. Dziewczyna przerwała to miłe leżakowanie, wstała i zaczęła się ubierać. Matt był zaskoczony jej postawą.

— Mam złą wiadomość. — powiedziała stanowczo Michelle.

— Jaką? Dallas znowu przegrali?

Chłopak żartował z drużyny futbolowej, której kibicowała dziewczyna. Michelle położyła się obok niego, opierając się łokciami, spojrzała narzeczonemu prosto w oczy.

— Jadę z ojcem na Florydę, wrócę w niedzielę.

Oznajmiła swoje plany. Wiadomość szybko zasmuciła chłopaka. Był podenerwowany, jego wzrok uciekł w sufit.

— Po co? — zapytał się, lecz nie chciał znać odpowiedzi.

Mogłaby nawet jechać ratować świat lub czynić inne dobre rzeczy, mimo to był zły na narzeczoną. Znów pozostawiała go samego, to stawało się dla chłopaka irytujące. Tatuś kazał, a posłuszna córunia jechała z nim na koniec świata. Matt mógł liczyć tylko na niedzielny wypad do kościoła, nie dalej. Kiedyś było inaczej, gdy się poznali, więcej czasu spędzali razem, było więcej wypadów poza dom. Młodzieńcze lata minęły i radość ze związku przeszła na drugi plan.

— Ma podpisać parę umów, chce mnie zapoznać ze swoimi kontrahentami. — Michelle próbowała się wytłumaczyć, chciała zwalić całą winę na swojego ojca.

— Duchem chce, żebyś przejęła jego firmę. Ja ci już powiedziałem, nie widzę się w roli biznesmena. Jestem prostym facetem z prowincji.

Matt przypomniał narzeczonej o swoich planach na przyszłość, planach, w których nie było miejsca na prowadzenie firmy przyszłego teścia. Młody kowboj nie znosił grzebania w papierach, noszenia garnituru i spotykania się z arystokracją. Rozmawiał z Michelle wielokrotnie na ten temat, mimo to nie przekonał widocznie kobiety do swoich racji.

— Zgodziłam się już. To tylko parę dni, jak wrócę, wynagrodzę ci to. Zgódź się, proszę…

Dziewczyna spojrzała potulnym wzrokiem, czekała na odpowiedź narzeczonego. Nie musiał nic mówić, wystarczyło, żeby mrugnął oczami. Matt nie wytrzymał, opuścił wzrok.

— Wiedziałam, że się zgodzisz. — narzeczona pocałowała chłopaka w policzek i wstała.

— Jak wrócisz, pojedziemy do kina? — opierając się o jedną rękę, Matt skierował swoje pytanie do ukochanej.

— OK. Umowa stoi. — Michelle zgodziła się na warunki umowy.

— Obiecujesz?

Chłopak chciał mieć pewność. Widocznie po paru latach znajomości nie ufał w zupełności narzeczonej.

— Obiecuję. — odpowiedziała pewnie Michelle, wróciła do łóżka, pocałowała narzeczonego. — Kocham Cię. Na razie.

Matt milczał. W tej jednej chwili poczuł pustkę z płynących słów narzeczonej. Powiedziała tak, dlatego że się zgodził. Pewnie, jakby powiedział stanowcze nie, usłyszałby coś innego. Tak to wtedy rozumiał. Znów uległ narzeczonej, czuł jakby kobieta coraz rzadziej brała jego zdanie pod uwagę.

Michelle była podekscytowana tym wyjazdem, nigdy nie była na Florydzie. Mimo że słońca jej nie brakowało, to już wyobrażała sobie, jak będzie leżakować na plaży. Wybiegła szybko z domu do samochodu, zdjęła kapelusz i założyła okulary przeciwsłoneczne. Matt wstał z łóżka, podszedł do okna. Jego narzeczona odjechała, nie oglądając się za siebie. Po chwili widział tylko rysy samochodu w chmurze kurzu. Tylko to pozostało po spotkaniu z narzeczoną: kurz i niedosyt. Nie chciał tego usprawiedliwiać w głowie, nie było sensu walczyć z cieniem mgły. Chwila przyjemności z życia się skończyła, nastał czas na ciężką pracę. Chłopak ubrał się w strój roboczy, po czym poszedł zanieść jedzenie dla swojego psa. Włochaty Borys wolał siedzieć w budzie, aniżeli prażyć swój nos na słońcu. Matt zostawił pupilowi miskę z jedzeniem, po czym poszedł do szopy po walizkę z kluczami. Zack w tym czasie polerował samochód, nie usłyszał brata. Matt podszedł do niego i krzyknął mu do ucha.

— Jadę do Jacka!

Zack wyłączył polerkę.

— Co znowu mu się popsuło? — spytał z politowaniem brata.

— Lepiej zapytaj, co ma sprawnego? — żartem odpowiedział Matt.

Zabrał potrzebne klucze i poszedł do swojego pickupa. Włożył z tyłu wozu walizkę. Wsiadł do auta, spojrzał przed siebie, zauważył białego gołębia na masce. Spojrzał na niego, miał już wyjść, przegonić go, lecz ptak odleciał. Matt odpalił swojego forda, słychać było kamienie wylatujące spod opon. Otworzył szybę, żeby wiatr trochę schłodził wnętrze samochodu. Był dopiero poranek, a dzień zapowiadał się gorący. Po przejechaniu 200 metrów włączył się do drogi asfaltowej. Mimo że farma starego Jacka była oddalona o niecałą milę od farmy Matta, to chłopak musiał pojechać okrężną drogą, omijając pola. Zajmowało to autem cztery minuty. Spoglądał na łany dojrzałej pszenicy. Kurz za samochodem unosił się nawet na asfalcie, nie padało od tygodnia. Matt włączył radio samochodowe, z odbiornika dobiegał refren z piosenki „Angel of the Morning”. Chłopak przetarł pot spływający z czoła, po czym ujrzał stojący samochód na poboczu. Omijając auto, spojrzał w lusterko. Zauważył kobietę zaglądającą pod maskę swojego samochodu. Mimo że się śpieszył, postanowił pomóc nieznajomej. Włączył wsteczny bieg i cofnął, zatrzymał się przed jej samochodem. Wyszedł z auta, spoglądał na kobietę, ubrana była w seksowną krótką spódniczkę i zwiewną bluzkę. Nie wyglądała na miejscową, po rejestracji samochodu Matt stwierdził, że musiała jechać z miasta.

— Dzień dobry. Potrzebna pomoc? — zapytał się nieznajomej dziewczyny.

Kobieta odwróciła się do Matta, ujrzała przystojnego tubylca, od razu poprawiła fryzurę ręką.

— Cześć. Jest pan mechanikiem? — odpowiedziała pytaniem na pytanie kowbojowi.

Matt ujrzał piękną twarz nieznajomej, jego wzrok skupiał się na jej błyszczących zielonych oczach. Przez chwilę nie wiedział, co odpowiedzieć dziewczynie. Czas, tak jakby się dla niego zatrzymał, był zahipnotyzowany jej urokiem. Chłopak uciekł wzrokiem, żeby poukładać myśli i wrócić do rzeczywistości.

— Tak… Tak, może nie z zawodu, ale z zamiłowania. — odpowiedział, opuszczając głowę.

— Ja to mam szczęście. Jechałam, nagle zgasł i kaplica. Nie wiem, co się popsuło! — dziewczyna wymachiwała rękami, wskazując na silnik jej samochodu.

Matt podszedł bliżej do auta nieznajomej, zdjął swój kapelusz i spojrzał swoim bystrym wzrokiem. Dobrze znał ten model samochodu. Mustang pierwszej generacji, klasyk.

— Niech pani spróbuje odpalić.

— Tylko nie pani, Christina. — dziewczyna wyciągnęła dłoń.

— Matthew.

— Miło mi… Matt idę. Zakręcę…

— OK.

Christi wsiadła do swojego samochodu, próbowała go odpalić. Matt patrzył na silnik i sprawdził ręką przewody. Po chwili jego głowa wyłoniła się spod maski.

— Dobra, wystarczy.

Christi wysiadła z auta, podeszła do chłopaka.

— Cewka padła. — mężczyzna szybko zdiagnozował usterkę.

— To źle?

— Dalej nie pojedziesz, ale po wymianie na nową powinien odpalić.

— I co teraz? — Christi zadała pytanie zagubionym głosem, jak mała dziewczynka, która trafiła do krainy Oz i bez samochodu nie wydostanie się z tego świata.

— Trzeba jechać do miasta zamówić nową. — odpowiedział ze spokojem w głosie Matt.

Dla mechanika był to mały problem. Wystarczyło popsutą część wymienić na dobrą, tyle filozofii. Jak to mawiał Zack: „Oczywista oczywistość”.

— Ja właśnie z miasta jadę.

Dziewczyna wskazała chłopakowi kciukiem kierunek, z którego podążała. Nie chciała znów wracać i pokonywać tej samej drogi.

— Dokąd, jeśli mogę zapytać?

Matt zadał pytanie urodziwej Christi. Spoglądał na jej uśmiech, nadawał jej tyle wdzięku. Bóg miał odwagę połączyć to wszystko w całość, stworzyć anioła we wcieleniu kobiety. Wiedział już, skąd ten anioł pochodził, ale chciał poznać cel podróży tego niebiańskiego zjawiska.

— Do Jacka Pena. Mieszka tutaj niedaleko. — odpowiedziała Christina, wskazując ręką na pobliskie farmy.

Kiedyś, jak była mała, odwiedziła kilka razy sąsiada Matta, ale to było dawno i tamten świat widziany dziecięcymi oczami różnił się od obecnego.

Matt ucieszył się, słysząc odpowiedź dziewczyny, zamierzał jej pomóc w dotarciu do celu. Wiedział, że będzie miał okazję pobyć dłużej z nowo poznaną kobietą. Już sama jej obecność, sprawiała mu przyjemność.

— Do starego Jacka? Też tam jadę. Możesz jechać ze mną? — chętnie zaproponował pomoc.

— A co z moim autem? — zapytała zaniepokojona dziewczyna.

Chłopak spojrzał na niebieskiego mustanga Christi, bez namysłu odpowiedział:

— Weźmiemy auto na hol. Masz linkę?

Dziewczyna wahała się z odpowiedzią.

— Linkę holowniczą? Dobra, wezmę swoją.

Matt szybko zauważył niepewność dziewczyny, poszedł do swojego auta, wyjął linkę i przyniósł. Jeden koniec dał Christi, żeby podpięła do swojego samochodu, a drugim końcem zaczepił do pickupa. Wrócił do dziewczyny, która stała jak ta sierotka. Matt zrozumiał, że dla dziewczyny z miasta te rzeczy były obce. Usprawiedliwił ją w myślach.

— Ja zapnę.

Kowboj wziął linkę z jej dłoni i schylił się przed autem, szukał zaczepu. Christi zerknęła na niego, cieszyła się, że ją we wszystkim wyręczał. Miała na sobie ubranie wyjściowe, nie chciała je pobrudzić.

— Dzięki, nigdy tego nie robiłam. To znaczy, nigdy nie było okazji. — poprawiła niezdarnie swoją pierwszą wypowiedź. — To znaczy… aj pogubiłam się w zeznaniach.

Matt się uśmiechnął, ponieważ słowa dziewczyny przywodziły mu na myśl co innego. Rozejrzał się, chyląc swoją głowę pod zderzak samochodu.

— Nie masz zaczepu? — zapytał się kowboj, nie mogąc znaleźć miejsca na podpięcie linki.

— Był, ale się urwał. — odpowiedziała wesoło dziewczyna ze swoim specyficznym podejściem do życia.

— Spróbuję podpiąć pod wahacz.

Matt położył się na gorącym asfalcie. Wsunął się pod samochód, zrobił przy okazji oględziny podłogi.

— Dół to tu jeszcze zdrowy. — ocenił stan podwozia.

Nie zorientował się, że zsunęły mu się jeansy, tak, że widać było kawałek jego tyłka. Zauważyła to Christi i skomentowała.

— No właśnie widzę. — pojawił się delikatny uśmiech na jej twarzy.

Matt wyczołgał się powoli, otrzepał spodnie i podciągnął.

— Jeszcze tutaj. — Christi strzepnęła ręką kurz z jego koszuli.

— Jechałaś kiedyś na holu?

— Na kacu tak, ale nigdy na holu. — Christi starała się być zabawna, próbowała zaimponować chłopakowi.

— Zawsze musi być ten pierwszy raz. Będę jechał wolno, trzymaj odległość.

— Postaram się.

Odpowiedziała krótko Christina, w głowie dziewczyny narodziła się myśl o trzymaniu się z dala od niego. Chciała to żartobliwie skomentować, ale się powstrzymała. Matt szybko wpadł jej w oko. Biedna dziewczyna z miasta wpakowała się w tarapaty i spotkała przystojnego dżentelmena. Ilu kobietom to się zdarzyło w życiu? Jej to się przytrafiło pierwszy raz. Miała nadzieję, że to nie będzie jednorazowe spotkanie. Matt wsiadł do swojego pickupa, chciał ruszyć, lecz coś go blokowało. Wysiadł z auta i podszedł do samochodu dziewczyny.

— Dlaczego nie jedziemy? — zapytała się niewinnie Christi.

Matt włożył rękę do środka kabiny i opuścił hamulec ręczny.

— Ręczny. — wskazał szybko źródło problemu.

Do kobiety dotarł fakt, jaką gafę zaliczyła. Zaczęła się z siebie śmiać, machnęła ręką, żeby się uspokoić. Matt też się uśmiechnął, wracając do swojego auta.

Po przejechaniu 500 metrów skręcili w drogę na farmę Jacka. Wjechali na podwórko. W oczy kobiety rzucił się przewalający drewniany płot i wszechobecny bałagan na podwórku. Znajdowało się tam pełno sprzętów rolniczych, porozrzucane deski, a w rogu zmagazynowany złom. Tak wyglądała farma zamieszkiwana przez starego kawalera. Brak było tam kobiecej ręki, nic dziwnego, że wuj poprosił o pomoc swoją chrześnicę. Dziewczyna szybko zauważyła, że nie będzie się nudzić przez całe wakacje.

Matt stanowczo zahamował. Zgasił silnik, chciał wysiąść, po czym poczuł lekkie uderzenie z tyłu samochodu. Christi spoglądała na budynki, nie zdołała wyhamować i uderzyła w hak przy tylnym zderzaku pickupa. Siedziała skulona, zagryzając zęby, obawiała się, co powie na to nowo poznany mężczyzna. Matt zerknął na tył swojego auta.

— Przepraszam, zagapiłam się. — dziewczyna próbowała się usprawiedliwić.

— Doszedł ci zderzak do klejenia, zatrzymał się na moim haku. — Matt ze spokojem w głosie ocenił szkody. Otworzył dziewczynie drzwi.

— Dzięki Bogu. Moim złomkiem to się nie przejmuję i tak jest poobijany ze wszystkich stron.

— Nie mów, jeszcze się trzyma jak na swoje lata. Który to rocznik?

— Siedemdziesiąty trzeci, ile Matt jestem ci winna za holowanie? — Christi chciała sięgnąć po swój portfel.

— Nie żartuj i tak jechałem w tę stronę. Na długo przyjechałaś?

— Na całe wakacje. Mam pomagać wujowi.

— Jack to twój wujek?

Matt był bardzo zdziwiony. Jack nigdy nie wspominał, że miał siostrzenicę, ogólnie mało mówił o swoim życiu. Był bardzo zamknięty w sobie, każdy tłumaczył to traumą z wojny.

— Moja ciotka i Jack są rodzeństwem przyrodnim. To tak, jakby był. Szósta woda po kisielu. — dziewczyna tłumaczyła Mattowi, gdy podszedł do nich gospodarz i wyciągnął ręce, żeby ją uściskać.

— Moja chrześnica. Jak ty urosłaś? — Jack dawno nie widział Christi, przytulił ją mocno.

— Witaj wujku.

— Szkoła skończona? — wujaszek zadał podejrzliwie pytanie.

— Z wyróżnieniem. — odpowiedziała dumnie dziewczyna.

Jack spojrzał na sąsiada, który stał z boku i oczekiwał na rozwój zdarzeń.

— Widzę, że poznałaś Matta.

Dziewczyna patrzyła dumnym wzrokiem na wybawiciela.

— Gdyby nie on tkwiłabym tam na pustkowiu. Padła…? — Christi zwróciła głowę do chłopaka z prośbą o podpowiedź.

— Cewka. — Matt odpowiedział krótko i na temat, nie musiał staremu mechanikowi tłumaczyć nic więcej.

— Co by te kobiety zrobiły bez nas? Chodź, pokażę ci, gdzie będziesz spała.

Jack wziął walizkę dziewczyny. Christi rzuciła spojrzenie na Matta, po czym posłusznie podążyła za wujaszkiem. Pierwszy dzień na wsi i tyle wrażeń na początek. Dziewczyna zastanawiała się, co jeszcze jej się przydarzy? Chłopak stał i patrzył, jak się oddalali, szli w stronę domu. Weszli już na werandę, gdy do młodego kowboja dotarło, że stał tam jak ten słup na festynie. Zawołał do Jacka:

— Jack! A ja, co mam robić?

Starzec odwrócił się i odpowiedział:

— Odpal starego Macka.

Chłopak spojrzał na stary ciągnik pod stodołą i krzyknął:

— Ale on nie odpala.

— No co ty nie powiesz geniuszu? — skwitował ze swoim sarkastycznym poczuciem humoru Jack, po czym wszedł z Christi do domu.

Matt odpiął linkę holowniczą i rzucił ją niezwiniętą do auta. Zabrał klucze z paki i poszedł do ciągnika. Położył skrzynkę na ziemi, otworzył maskę, wziął jeden duży klucz, stuknął nim w silnik.

— Sezamie napraw się. — z ironią w głosie zabrał się do naprawy.

Mężczyzna od czasu do czasu spoglądał na dom z myślą, że choć przez chwilę ujrzy twarz dziewczyny. Zastanawiał się w myślach: Christina, piękne imię. Kim była poznana dziewczyna? Wiedział, tylko że mieszkała w mieście i dopiero, co ukończyła szkołę. Musiała być młodsza od niego o 4 lata. Czy zostanie na dłużej? Co jeszcze mu się przydarzy? Matt na chwilę zapomniał o swoich problemach, zaczął czuć coś nowego, jakby świeży powiew wiatru. Zegar czasu zatrzymał swe odliczanie, wszystkie myśli w głowie kłębiły się wokół Christiny. Jego dusza chciała jak najszybciej dowiedzieć się wszystkiego o pięknej przybyszce. Chłopak tak się zamyślił, że przestraszył go Jack, który położył rękę na jego ramieniu.

— Nie bój się żołnierzu. Jak ci idzie? — gospodarz zapytał młodego mechanika, był ciekaw postępów przy naprawie jego ciągnika.

— Wał jest uszkodzony. Muszę to wykręcić i zamówić nowe części. — Matt wskazał kluczem na uszkodzoną cześć.

— Jak mus to mus. Zamów tę cewkę do mustanga Christi, ja oddam ci pieniądze. — Jack zwrócił się z prośbą do chłopaka, spoglądając na samochód chrześnicy.

— OK. — odpowiedział bez zastanowienia Matt.