Malwi68
"Dziecięca aukcja" miała być wstrząsająca, miała być jak kubeł lodowatej wody wylany prosto na naszą europejską, wygodną świadomość. Miałam nadzieję na thriller, który wbije mnie w fotel i sprawi, że jeszcze długo będę się zastanawiać, jak blisko jesteśmy niewolnictwa we współczesnym świecie. A dostałam... no cóż. Powieść, którą trudno będzie mi zapamiętać do przyszłego tygodnia.
Już sam pomysł — tajna aukcja dzieci, cyberprzestępczość, mafijne macki i moralne rozterki złego ojca — brzmiał jak gotowy materiał na mocne kino akcji. Ale im dalej w las, tym więcej suchych gałęzi. Zamiast emocjonującej fabuły dostałam przewidywalny zlepek klisz. Wszystko już gdzieś było, i to w znacznie lepszym wykonaniu. Postacie? Płaskie. Główny bohater? Więcej w nim było kalkulacji niż autentycznego dramatu. Przestępcy? Stereotyp za stereotypem. A dzieci? Zredukowane do funkcji fabularnego katalizatora. Ani cienia psychologicznej głębi.
Narracja też nie pomagała. Język był momentami toporny, z dialogam...
