Uwolnij swój potencjał ebook

Wprowadzenie: Twój błyszczący zestaw narzędzi

Twój poten­cjał drze­mie w tobie niczym zestaw nie­uży­wa­nych narzę­dzi. Błysz­czą­cych i nie­ska­zi­tel­nych, ale zamknię­tych. Dla­czego te narzę­dzia błysz­czą ponie­waż są nowe, nie od regu­lar­nego uży­wa­nia? Dla­tego, że jesz­cze ich nie ziden­ty­fi­ko­wa­łeś, nie mówiąc już o ich wypró­bo­wa­niu. Możesz pie­lę­gno­wać ogólne poczu­cie wła­snego poten­cjału, ale nie wiesz jesz­cze jaki to może być poten­cjał i jak go sku­tecz­nie uwol­nić. Możesz mieć pewne nie­ja­sne wyobra­że­nia – ale nic kon­kret­nego. Nic nie mówi ci, co powi­nie­neś zro­bić, aby prze­ła­mać bariery na dro­dze do oso­bi­stego speł­nie­nia. Możesz, ale nie musisz nawet mieć poję­cia, czym są te bariery. Speł­nie­nie jed­nej osoby jest kosz­ma­rem innej. Być może twoim marze­niem jest pro­ste życie – miesz­ka­nie w cha­cie nad jezio­rem, rąba­nie drewna, uprawa wła­snych roślin i czer­pa­nie wody ze studni. A może twoją wizją jest bycie naj­lep­szym praw­ni­kiem zaj­mu­ją­cym się pra­wami czło­wieka, miesz­ka­ją­cym w luk­su­so­wym apar­ta­men­cie, z miej­skimi świa­tłami mie­nią­cymi się wokół jak kon­ste­la­cje. Gdyby te dwie hipo­te­tyczne osoby zamie­ni­łyby się oko­licz­no­ściami, mógłby to być zalą­żek prze­za­baw­nego filmu kome­dio­wego.

Poten­cjał tkwi w twoim cha­rak­te­rze, umie­jęt­no­ściach życio­wych, pracy, życiu rodzin­nym, rekre­acji, rela­cjach, wie­dzy, którą możesz przy­swoić i umie­jęt­no­ściach, które możesz nabyć, i oso­bi­stych pro­jek­tach – zarówno kre­atyw­nych, jak i spo­łecz­nych. Ta książka jest próbą balan­so­wa­nia w ofe­ro­wa­niu cze­goś dla każ­dego poważ­nego poszu­ki­wa­cza speł­nie­nia.

Jej głów­nym celem jest samo­roz­wój w zakre­sie znaj­do­wa­nia i ukie­run­ko­wy­wa­nia swo­ich moc­nych stron, zdo­by­wa­nia i roz­wi­ja­nia umie­jęt­no­ści, nowej wie­dzy i doświad­cze­nia. Zasad­ni­czo jest to pod­sta­wowy ele­men­tarz dla każ­dego, kto stara się pie­lę­gno­wać wizję lub cel, nie­za­leż­nie od tego, czy już go ma lub zaczyna od zera. Zawiera obszerne omó­wie­nie jak roz­po­znać swoje talenty, jak prze­kształ­cić swój cel w zestaw zestaw celów, jak osią­gnąć te cele i jak zna­leźć i stwo­rzyć odpo­wied­nie moż­li­wo­ści. Znaj­dziesz tu rów­nież spo­strze­że­nia na temat oso­bo­wo­ści, war­to­ści, zaan­ga­żo­wa­nia, ryzyka, odpor­no­ści, pew­no­ści sie­bie, wytrwa­ło­ści, ela­stycz­no­ści, błę­dów, ucze­nia się przez całe życie i wielu innych aspek­tów tego roz­le­głego i zło­żo­nego tematu. Otwórz się na swoje moż­li­wo­ści. Nic cię nie powstrzyma, jeśli jesteś gotów wło­żyć tro­chę wysiłku w lep­sze pozna­nie sie­bie, odkry­cie tego, co potra­fisz, jak to zro­bić, i iść naprzód w pozy­tyw­nym nasta­wie­niu – w kie­runku bycia naj­lep­szym sobą, jakim możesz być.

Znajomość swojego zestawu umiejętności

Psy­cho­lo­gia pozy­tywna to ruch zapo­cząt­ko­wany w 1998 roku przez Mar­tina Selig­mana na Uni­wer­sy­te­cie Pen­syl­wa­nii. Przyj­mu­jąc naukowe, oparte na dowo­dach podej­ście, psy­cho­lo­go­wie pozy­tywni uwa­żają, że wie­dza o tym, w czym jeste­śmy dobrzy – i wyko­rzy­sty­wa­nie tej umie­jęt­no­ści w odpo­wiedni spo­sób – zwięk­sza poczu­cie celu, co z kolei spra­wia, że życie nabiera więk­szego zna­cze­nia. Pyta­nie skąd wiesz, w czym jesteś dobry? W roz­mo­wie, kiedy mówimy o kimś posia­da­ją­cym „dar” ocena ta ma ten­den­cję do nastę­po­wa­nia po wyda­rze­niu: mówimy o umie­jęt­no­ściach, które zostały już zade­mon­stro­wane. Możesz być podzi­wiany, na przy­kład, za swoje wystą­pie­nia publiczne. Jeśli zosta­niesz popro­szony o wygło­sze­nie prze­mó­wie­nia pod­czas uro­czy­stej oka­zji, to praw­do­po­dob­nie dla­tego, że zaim­po­no­wa­łeś wcze­śniej przy­naj­mniej nie­któ­rym słu­cha­czom. W ten spo­sób talent może się utrwa­lać, a przy oka­zji jest dosko­na­lony.

Pod­sta­wowe kom­pe­ten­cje zwy­kle wystar­czą, ale nie­któ­rzy mogą dalej roz­ko­szo­wać się tym, czego wcze­śniej się oba­wiali, a nawet stać się w tym dobrzy.

Zakła­da­nie, że nie­udane próby z prze­szło­ści dowo­dzą, że nie masz poten­cjału do umie­jęt­no­ści w danej czyn­no­ści, jest pod­sta­wo­wym błę­dem życio­wym. Wpad­nię­cie w tę pułapkę zwy­kle wiąże się z igno­ro­wa­niem jed­nego lub wię­cej z poniż­szych czyn­ni­ków:

Ostat­nia próba miała miej­sce

wieki temu.

Byłeś wtedy inną osobą.

Twoje poprzed­nie próby były

poło­wiczne.

Można uzy­skać inne wyniki, wkła­da­jąc wię­cej zaan­ga­żo­wa­nia lub myśle­nia w swoje wysiłki następ­nym razem.

Bra­ko­wało

ci

odpo­wied­nich wska­zó­wek.

Być może ktoś cię uczył lub poma­gał, ale nie­ko­niecz­nie posia­dał do tego odpo­wied­nie kwa­li­fi­ka­cje, a może naucza­nie było mylące, nie­ja­sne lub nie­kom­pletne.

Zakła­da­nie, że nie­udane próby z prze­szło­ści dowo­dzą, że nie ma się poten­cjału do osią­gnię­cia celu jest pod­sta­wo­wym błę­dem życio­wym.

Mogą ist­nieć inne moż­liwe powody, dla któ­rych zre­zy­gno­wa­łeś przed osią­gnię­ciem suk­cesu. Na przy­kład pierw­sze pod­jęte kroki. Inną kwe­stią są ukryte zdol­no­ści. Skąd możesz wie­dzieć, czy masz poten­cjał, aby być dobrym w maj­ster­ko­wa­niu, jeśli obec­nie nie pró­bu­jesz tego robić, a zamiast tego za każ­dym razem wzy­wasz pro­fe­sjo­na­li­stę? Jest to w rze­czy­wi­sto­ści trafny przy­kład, ponie­waż wiele osób zakłada, że są bez­na­dziejni w maj­ster­ko­wa­niu na pod­sta­wie wcze­śniej­szych nie­po­wo­dzeń, które czę­sto miały miej­sce w prze­szło­ści. Ale po odpo­wied­nim szko­le­niu (być może krót­kim kur­sie) mogą oni zacząć zaska­ki­wać samych sie­bie, osią­ga­jąc suk­cesy w pod­sta­wach sto­larki, tyn­kar­stwa lub hydrau­liki.

Cza­sami to wie­dza o niskim pozio­mie umie­jęt­no­ści pobu­dza ludzi do nauki.

Przy­kła­dem mogą być języki. Możesz zapi­sać się na zaję­cia dla począt­ku­ją­cych z języka nie­miec­kiego z całego spek­trum moż­li­wych powo­dów – od polu­bie­nia brzmie­nia języka po pla­no­wa­nie pie­szej wycieczki po Bawa­rii. Fakt, że zaczy­nasz od zero­wej zna­jo­mo­ści tego języka, nie znie­chęci cię.

Jeśli jed­nak w szkole uzy­ska­łeś słabe wyniki egza­mi­nów z fran­cu­skiego i ni­gdy nie zmie­rzy­łeś się z żad­nym innym języ­kiem obcym, możesz zało­żyć, że nie­miecki nie jest dla cie­bie. Możesz nie roz­wa­żać próby naucze­nia się go, nawet na pod­sta­wo­wym pozio­mie.

Teo­re­tycz­nie możesz zde­cy­do­wać się na naukę nowej umie­jęt­no­ści wła­śnie dla­tego, że czu­jesz, że nie masz do niej pre­dys­po­zy­cji. Prze­ma­wia­nie publiczne jest jed­nym z głów­nych źró­deł lęku zgła­sza­nego w róż­nych kwe­stio­na­riu­szach psy­cho­lo­gicz­nych, a jed­nak od więk­szo­ści z nas ocze­kuje się od czasu do czasu, by wygło­sić prze­mó­wie­nie. Chęć prze­zwy­cię­że­nia sła­bych lub innych rodza­jów lęku kom­pe­ten­cyj­nego jest ważną moty­wa­cją do nauki.

Dla tych, któ­rzy wybrali tę ścieżkę, osią­gnię­cie zna­jo­mo­ści swo­ich umie­jęt­no­ści mogło być zbyt ambitne, pro­wa­dząc do znie­chę­ca­jąco sła­bymi wyni­kami. Mogłeś zostać roz­pro­szony przez jakiś pro­blem lub pre­sję w swoim życiu, co spra­wiło, że musia­łeś prze­rwać naukę na jakiś czas. Gdy pro­ces nauki zosta­nie prze­rwany, może być trudno go wzno­wić. Oczy­wi­ście opusz­cze­nie zajęć spo­wo­duje pro­blemy, ale ponowne roz­po­czę­cie nauki może być rów­nież trudne na pozio­mie czy­sto psy­cho­lo­gicz­nym: czę­sto to siła roz­pędu utrzy­muje naszą moty­wa­cję. Zatrzy­ma­nie się może wyda­wać się ilu­zo­ryczną osta­tecz­no­ścią.

Mocne i słabe strony

Cho­ciaż, jak wspo­mniano wcze­śniej, nie­któ­rzy ludzie uczą się umie­jęt­no­ści w celu napra­wie­nia postrze­ga­nej przez sie­bie wady, psy­cho­lo­gia pozy­tywna suge­ruje, że próba zaak­cen­to­wa­nia swo­ich moc­nych stron ma lep­szy wpływ na zado­wo­le­nie z życia niż próba wyeli­mi­no­wa­nia sła­bo­ści. Roz­wój umie­jęt­no­ści wydaje się być naj­bar­dziej satys­fak­cjo­nu­jący dla tych, któ­rych spo­sób myśle­nia obej­muje zestaw pozy­tyw­nych postaw lub cech cha­rak­teru.

Mówiąc dokład­niej, jeśli jesteś rodza­jem osoby cha­rak­te­ry­zu­ją­cej się nadzieją, entu­zja­zmem, cie­ka­wo­ścią i wdzięcz­no­ścią – są to cechy, które, jak wyka­zano, zapew­niają dobre samo­po­czu­cie – jest bar­dziej praw­do­po­dobne, że będziesz cie­szyć się dobrymi wyni­kami, gdy spró­bu­jesz cze­goś nowego.

Możliwości i motywacja

Idea wro­dzo­nych zdol­no­ści nie została jesz­cze w pełni potwier­dzona przez naukę.

Jest praw­do­po­dobne, że moż­li­wo­ści i moty­wa­cja są waż­niej­szymi czyn­ni­kami wpły­wa­ją­cymi na nas niż cokol­wiek, co jest zapi­sane w naszych mózgach lub cia­łach. Śro­do­wi­sko rów­nież może odgry­wać pewną rolę. Co dziwne, wielu żegla­rzy nie jest dobrymi pły­wa­kami, a nie­któ­rzy nawet nie potra­fią pły­wać, ale ludzie gór, z oczy­wi­stych powo­dów, są naj­lep­szymi alpi­ni­stami. Inte­re­su­ją­cym roz­sze­rze­niem tego tru­izmu byłby spo­sób, w jaki talent muzyczny czę­sto roz­wija się w ramach zna­jo­mo­ści swo­jego zestaw umie­jęt­no­ści muzycz­nych. Jedną z cha­rak­te­ry­stycz­nych cech muzyki jest oczy­wi­ście to, że wywiera ona wszech­ogar­nia­jący wpływ na każ­dego, kto znaj­duje się w zasięgu słu­chu.

Bar­dziej praw­do­po­dobne jest, że muzyk roz­wi­nie się z rodziny muzycz­nej niż przed­się­biorca z rodziny przed­się­bior­czej – zwłasz­cza, że rodzic-przed­się­biorca może spę­dzać dłu­gie godziny w biu­rze.

Moty­wa­cja może wyni­kać z zachęty lub być przez nią wzmac­niana, co może pocho­dzić z wewnątrz lub spoza śro­do­wi­ska domo­wego. Jed­nak w dzie­ciń­stwie bunt może odgry­wać rolę w roz­woju zain­te­re­so­wań, co może być kon­ty­nu­owane w póź­niej­szym życiu. Przy­kła­dem może być począt­ku­jący arty­sta reagu­jący, być może czę­ściowo nie­świa­do­mie, na mate­ria­li­styczny kon­ser­wa­tyzm swo­jej rodziny.

Jed­nak w prze­wa­ża­ją­cej czę­ści ta książka będzie doty­czyła świa­do­mego podej­mo­wa­niu decy­zji: iden­ty­fi­ko­wa­niu tego, w czym jesteś lub możesz być dobry i roz­wi­ja­niu tych umie­jęt­no­ści w spo­sób, który uczyni twoje życie bar­dziej satys­fak­cjo­nu­ją­cym. Nie­moż­liwe jest sche­ma­tyczne podej­ście do tego pro­cesu, ponie­waż w prak­tyce jest on raczej orga­niczny niż naka­zowy. Poniż­sza lista zwro­tów nie powinna być trak­to­wana jako osta­teczna, ani nie jest próbą nakre­śle­nia okre­ślo­nej sekwen­cji: wszyst­kie te zwroty mogą się na sie­bie nakła­dać na różne spo­soby. Wszystko, co zawiera ta lista, to najbar­dziej godne uwagi doświad­cze­nia, któ­rych praw­do­po­dob­nie będziesz dozna­wać w swo­jej podróży samo­roz­woju:

Iden­ty­fi­ka­cja swo­ich pre­dys­po­zy­cji, zdol­no­ści, talen­tów i zain­te­re­so­wań

Wybór aspek­tów, które chcesz roz­wi­jać

Roz­sze­rza­nie swo­ich umie­jęt­no­ści poprzez świa­domy wysi­łek

Wyzna­cza­nie celów i two­rze­nie pla­nów ich osią­gnię­cia

Poszu­ki­wa­nie moż­li­wo­ści, które pozwolą ci się roz­wi­jać.

Po dro­dze będziesz:

Roz­wi­jać swoje umie­jęt­no­ści

Moni­to­ro­wać swój poziom zaan­ga­żo­wa­nia

Uczyć się na błę­dach

Pozna­wać uzu­peł­nia­jące się umie­jęt­no­ści

Oce­niać i zwięk­szać swój poten­cjał

Oce­niać i zmniej­szać swoje ogra­ni­cze­nia.

Cechy osobiste

Związki mię­dzy oso­bo­wo­ścią a poten­cja­łem są skom­pli­ko­wane i tajem­ni­cze, ale nie ma wąt­pli­wo­ści, że inte­re­su­ją­cym punk­tem wyj­ścia do ziden­ty­fi­ko­wa­nia swo­ich moc­nych stron jest prze­pro­wa­dze­nie wstęp­nej samo­oceny oso­bo­wo­ści.

Po pierw­sze, zastrze­że­nie: postrze­ga­nie swo­ich cech oso­bo­wo­ści jako okre­ślo­nych i łatwych do opi­sa­nia, może być samo­ogra­ni­cza­jące. Jeśli okre­ślisz sie­bie jako „nie­chęt­nego ryzyku” lub „upar­tego”, cechy te praw­do­po­dob­nie zako­rze­nią się głę­biej w twoim cha­rak­te­rze.

Bar­dziej pomoc­nym podej­ściem jest trak­to­wa­nie tych cech jako ten­den­cji – być może głę­boko zako­rze­nio­nych, ale nie cał­ko­wi­cie odpor­nych na zmiany. Ponadto pozna­jąc swój zestaw umie­jęt­no­ści, możesz pra­co­wać nad ten­den­cją do doko­ny­wa­nia zna­czą­cych korekt w kie­runku podróży. Weźmy przy­kład awer­sji do ryzyka: poprzez zro­zu­mie­nie emo­cji, któ­rych doświad­czasz, wycho­dząc i obser­wu­jąc, możesz zoba­czyć, że czę­sto obawy oka­zują się bez­pod­stawne.

Możesz zacząć czuć się bar­dziej pew­nie w podej­mo­wa­niu ryzyka. Ludzie mogą zmie­niać się z cza­sem, jeśli zaan­ga­żują się w samo­po­zna­nie i pozy­tywne zmiany. Pomocne może być zwró­ce­nie uwagi na wzór do naśla­do­wa­nia. Pomocne może być rów­nież posia­da­nie wspie­ra­ją­cego part­nera lub przy­ja­ciela, który jest skłonny być z tobą szczery. Wiele osób decy­duje się na medy­ta­cję uważ­no­ści, ponie­waż pomaga ona doko­ny­wać dokład­nych obser­wa­cji tego, co dzieje się w gło­wie – w myślach i emo­cjach. Testy oso­bo­wo­ści są obec­nie pod­stawą rekru­ta­cji i szko­leń w dużych fir­mach, a na rynku dostęp­nych jest wiele opa­ten­to­wa­nych modeli. Czę­sto wydają się one być bez­oso­bowe – co jest oczy­wi­ście iro­nią. Ten­den­cja w kie­runku sche­ma­tycz­no­ści i nad­mier­nej kom­pli­ka­cji ozna­cza, że pod­miot może czuć się odczło­wie­czony przez ocenę.

Jed­nym z naj­bar­dziej wia­ry­god­nych i sen­sow­nych testów jest Wielka Piątka, która ma tę zaletę (w for­mie przed­sta­wio­nej poni­żej), że używa tylko pozy­tyw­nej ter­mi­no­lo­gii dla każ­dej cechy – naj­bar­dziej nega­tywne słowa to „nie­prze­jed­nany” i „podatny na wpływy”. Sche­mat składa się z pię­ciu skal: otwar­to­ści, sumien­no­ści, eks­tra­wer­sji, ugo­do­wo­ści i wraż­li­wo­ści (zwa­nej rów­nież neu­ro­tycz­no­ścią, ale to słowo wystar­czy, aby znie­chę­cić każ­dego do prze­pro­wa­dze­nia oceny!). Ana­liza oso­bo­wo­ści przy uży­ciu słów klu­czo­wych z Wiel­kiej Piątki może nie wska­zy­wać bez­po­śred­nio na żaden z cha­rak­te­ry­stycz­nych talen­tów, ale może dostar­czyć przy­dat­nych wska­zó­wek. Na przy­kład, jeśli jesteś naprawdę dobrym słu­cha­czem, praw­do­po­dob­nie umie­ścisz sie­bie jako „empa­tycz­nego” na skali wraż­li­wo­ści, nawet jeśli możesz nie zgo­dzić się, że ta cecha jest prze­ci­wień­stwem „odpor­no­ści”. Możesz rów­nież zde­cy­do­wać, że jesteś „wraż­liwy” i „czujny” (nie akcep­tu­jąc impli­ka­cji, że wraż­li­wość ozna­cza bier­ność, a czuj­ność ozna­cza podejrz­li­wość).

Ważną rze­czą jest twoje zro­zu­mie­nie ter­mi­nów, a nie zna­cze­nia impli­ko­wane przez ich prze­ci­wień­stwa w ich odpo­wied­nich ska­lach. Jeśli oprócz „empa­tyczny”, wybrał­byś także „cie­kawy”, „eks­pe­ry­men­talny”, „ostrożny”, „spo­kojny” i „współ­pra­cu­jący”, mogłoby to suge­ro­wać, że twoje zdol­no­ści jako dobrego słu­cha­cza są uzu­peł­nione zain­te­re­so­wa­niem ludźmi i zdol­no­ścią do posta­wie­nia się w ich sytu­acji i pracy z nimi nad nie­któ­rymi ich pro­ble­mami. Pro­fe­sjo­nalne role, które przy­cho­dzą na myśl, to tera­peuta lub kon­sul­tant ds. zdro­wia psy­chicz­nego. Jest jed­nak mało praw­do­po­dobne, abyś czy­tał tę książkę na początku swo­jej ścieżki kariery. Bar­dziej praw­do­po­dobne jest, że roz­wa­żasz zmianę kariery, a jesz­cze bar­dziej praw­do­po­dobne jest, że chcesz prze­nieść się do innej pracy w ist­nie­ją­cej dzie­dzi­nie. W obu przy­pad­kach pomocne może być spoj­rze­nie na wszel­kie nowe moż­li­wo­ści, które mogą się poja­wić w świe­tle two­jej listy słów Wiel­kiej Piątki. Czy widzisz powią­za­nia mię­dzy cechami, które wymie­ni­łeś, a wyma­ga­niami nowej pracy, czy to rze­czy­wi­stej, czy hipo­te­tycz­nej? Być może, jeśli szu­kasz ofert pracy, zacho­wu­jąc otwarty umysł i uży­wa­jąc wyobraźni, możesz tra­fić na rolę, któ­rej wcze­śniej nie bra­łeś pod uwagę.

Poten­cjał jest jed­nak oso­bi­sty w tym sen­sie, że obej­muje całe życie, a nie tylko sferę zawo­dową. Reali­zu­jemy nasz poten­cjał, jeśli dajemy z sie­bie wszystko part­ne­rowi, rodzi­nie, przy­ja­cio­łom, pro­jek­tom, cza­sowi, który poświę­camy naszemu domo­wemu śro­do­wi­sku i naszemu wypo­czyn­kowi. Zro­zu­mie­nie moc­nych stron swo­jego cha­rak­teru pomoże ci traf­nie ukie­run­ko­wać swoją ener­gię we wszyst­kich tych wymia­rach. Pomoże ci rów­nież być bar­dziej pew­nym, że dzia­łasz auten­tycz­nie z głębi serca, co do pew­nego stop­nia może potwier­dzić to, co robisz i zachę­cić cię do kon­ty­nu­owa­nia tego samego. I odwrot­nie, może się oka­zać, że twój pro­fil cha­rak­teru wyja­śnia, co idzie nie tak w nie­któ­rych obsza­rach two­jego życia i skła­nia cię do sko­ry­go­wa­nia kursu. Przy­kła­dem może być ktoś, kto opi­suje sie­bie jako „zde­ter­mi­no­wa­nego” – prze­ci­wień­stwo „kom­pro­mi­so­wego” na skali Wiel­kiej Piątki dla Ugo­do­wo­ści. Łatwo sobie wyobra­zić, że w związku taka osoba może zostać oskar­żona przez swo­jego part­nera o bycie upar­tym w kon­kret­nej sytu­acji – od decy­do­wa­nia o tym, jak pora­dzić sobie z prze­pro­wadzką do spo­sobu inwe­sto­wa­nia rodzin­nych oszczęd­no­ści. Czy kom­pro­mis nie jest klu­czo­wym skład­ni­kiem uda­nego związku? Jeśli o tym wiesz (a powi­nie­neś, ponie­waż jest to czę­sto powta­rzany temat w arty­ku­łach i książ­kach samo­po­mocy), roz­sądną reak­cją byłoby zasta­no­wie­nie się, czy twoja deter­mi­na­cja rze­czy­wi­ście prze­kształ­ciła się w upór. Po spo­rzą­dze­niu listy słów Wiel­kiej Piątki warto nad nią popra­co­wać, zamiast po pro­stu akcep­to­wać ją jako pro­sty fakt. Po pierw­sze, użyj kodo­wa­nia kolo­rami, aby oddzie­lić cechy, które możesz ziden­ty­fi­ko­wać jako zde­cy­do­wane mocne strony, od tych, które mogą mieć mniej jed­no­znaczne pod­tek­sty. W tym pro­ce­sie nie szu­kasz wad, ale cech, które mogą dzia­łać prze­ciwko twoim naj­lep­szym inte­re­som w pew­nych oko­licz­no­ściach. Po zakoń­cze­niu kodo­wa­nia kolo­rami, dodaj adno­ta­cje do listy, aby uzy­skać dwa zestawy punk­tów dzia­ła­nia:

Mocne strony, które chcesz dalej roz­wi­jać i dla któ­rych chcesz zna­leźć odpo­wied­nie moż­li­wo­ści, aby zmak­sy­ma­li­zo­wać swój poten­cjał

Cechy cha­rak­teru, któ­rych chcesz być świa­domy i obser­wo­wać, aby upew­nić się, że nie pro­wa­dzą one do zacho­wań, które ogra­ni­czą twój poten­cjał.

Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki