Leczenie i samouzdrawianie. Spojrzenie medycyny spirytystycznej ebook

Tytuł oryginału:

Cura e autocura. Uma visão médico-espírita

Przełożył:

Konrad Jerzak vel Dobosz

Korekta:

Marcin Stachelski

Projekt graficzny:

Leonardo Ferreira, Kartuno Design Studio

www.kartuno.com

Skład i łamanie wersji do druku:

Polskie Towarzystwo Studiów Spirytystycznych

www.spirytyzm.pl

All Rights reserved

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie może być reprodukowana, przechowywana jako źródło danych, przekazywana w jakiejkolwiek elektronicznej, mechanicznej, fotograficznej lub innej formie zapisu bez pisemnej zgody posiadacza praw.

ISBN 978-83-62402-29-8-262

Copyright © by Andrei Moreira

Copyright for Polish translation © by Oficyna Wydawnicza Rivail

Oficyna Wydawnicza RIVAIL Konrad Jerzak Vel Dobosz ul. Złota 75A/7 00819 Warszawa NIP: 1251143849, REGON: 142085845 tel. 502651666 https://ksiazkispirytystyczne.plhttp://elemelingua.com

Przygotowanie wersji elektronicznejEpubeum

Podziękowania

Chcę podziękować z całego serca przyjaciołom, którzy pomogli mi swoimi analizami i korektą tej książki, dzięki czemu jej styl i treść stały się lepsze. Są to bardzo bliskie mi osoby, będące wspaniałymi współpracownikami w AMEMG: Roberto Lúcio Vieira de Souza, Grazielle Serpa, Olinta Fraga i Jaider Rodrigues de Paulo.

Dziękuję ludziom, których bardzo kocham i którzy wspierali mnie w życiu, motywując do działań na rzecz duchowości i osobistego rozwoju: Nei Nicolato, Rejane Bicalho, Ninie Araújo, Laurze Martins i Anie Carolinie Rueli.

Pragnę wyrazić również wieczną wdzięczność dla moich rodziców i rodzeństwa za wszystko, co mi dali; dziękuję im za godziny spędzone ze mną, kiedy rezygnowali z rozrywek, bym mógł skończyć pisanie i korektę tej pracy.

Wyjątkowe wyrazy wdzięczności kieruję do Nelly Berchtold, mojej drogiej przyjaciółki, za jej inicjatywy prowadzone na ziemi szwajcarskiej, a także za wsparcie na pierwszym etapie mojej działalności i umożliwienie mi przeprowadzenia cyklu wykładów, z których zrodziło się niniejsze dzieło. Jestem również wdzięczny niezliczonym spirytystom w Europie, którzy starają się wcielać w życie i rozpowszechniać filozofię, którą tak bardzo kochają i szanują. Dziękuję zwłaszcza takim osobom jak: Anita Becquerel, Cláudia Bonmartin, Márcia Alves, Zelina Nascimento, Anabela Reinata, Graça Melo, Vânia Zechner, Gorete Newton i wielu innym, które kierują grupami spirytystycznymi w Szwajcarii i Francji, za troskliwą i przyjazną gościnę, która dała nam tak wiele satysfakcji.

Chciałbym podkreślić jeszcze moją radość z tego, że mogę żyć i mieć za partnerów w studiach i pracy przyjaciół z rozmaitych grup zrzeszonych w Stowarzyszeniu Lekarzy Spirytystów Stanu Minas Gerais, od których wiele się nauczyłem.

W końcu chcę przekazać wyrazy mojej miłości wobec Boga i Jezusa, a także niezliczonych uczniów Nauczyciela, anonimowych lub nie, którzy ukochali nas w Jego imię, dzięki czemu dali nam możliwość doskonalenia się w pracy na rzecz dobra; którzy pokładali zaufanie w nas wszystkich i traktowali z nieskończoną cierpliwością nasze duchowe ograniczenia, zachęcając do rozwijania zalet pomimo otaczającego nas gęstego cienia, podobnie jak czynił Mistrz.

Przedmowa

Gdy wracałem z podróży po Starym Kontynencie spędzonej na działalności spirytystycznej i wypoczynku, otrzymałem zaskakujące zadanie i zaproszenie od obecnego przewodniczącego Stowarzyszenia Lekarzy Spirytystów Stanu Minas Gerais (AMEMG), naszego drogiego Andreia Moreiry. Praca polegała na ocenie i korekcie z punktu widzenia medycznego oraz spirytystycznego treści niniejszego dzieła; poprosił mnie również, bym napisał do niego przedmowę. Ta możliwość szczerze mnie wzruszyła i uradowała.

Andrei, autor tekstu, zaskakuje mnie coraz bardziej. Powoli się poznawaliśmy. Po raz pierwszy spotkaliśmy się w 2001 r., gdy zaproszono mnie do wzięcia udziału w „Drugim Uniwersyteckim Tygodniu Spirytystycznym w Minas Gerais”, koordynowanym przez studentów Federalnego Uniwersytetu Minas Gerais – był wówczas studentem, podchodzącym z entuzjazmem do pracy i nadającym ton całemu wydarzeniu. Poznałem aktywnego młodego człowieka, oddanego ideałowi medycyny spirytystycznej i odpowiedzialnego pracownika, który kierował swoją energię, aby wprowadzić paradygmat nauki i duchowości do skostniałych kręgów akademickich renomowanego uniwersytetu i znajdującego się na nim wydziału medycyny.

Pomału więzy przyjaźni zacieśniały się między nami, a gdy Andrei ukończył studia, włączył się w końcu w prace AMEMG, by stopniowo wdrażać się w swoje zadania i rozpowszechnianie ideału medycyny spirytystycznej.

Nasza przyjaźń w sferze osobistej rosła i jak on sam żartuje, ja i moja żona go zaadoptowaliśmy, dzięki czemu stał się dziś prawdziwym synem bliskim naszym sercom. Synem radosnym, niezwykle aktywnym, czułym, a także nieco zbuntowanym – takim, jakim potrafi być każde dziecko! A nawet więcej – stał się naszym wielkim przyjacielem i partnerem.

Gdy przejął kierownictwo w AMEMG, nadał mu nowy wizerunek, nie porzucając przy tym prawdziwych celów założycieli tej organizacji; daje impuls grupie do pracy i podążania drogą, na której zarówno otaczający opieką, jak i korzystający z niej, potrzebują tej samej uwagi i zainteresowania.

Wszystko to doprowadziło do napisania niniejszej książki i do próby zrealizowania jednego z jego marzeń, jakim jest utworzenie wydawnictwa przy samej organizacji, aby wypełnić jedno z głównych założeń, dla których powołano do życia AMEMG 18 kwietnia 1986 r. Leczenie i samouzdrawianie jest owocem jego studiów i rozważań na temat medycyny i spirytyzmu, które materializowały się dotychczas wyłącznie w formie wykładów. Mowa tu o temacie, który najżywiej interesuje ludzi kroczących na polu zdrowia, a zatem dotyczy leczenia w swoim najgłębszym znaczeniu. Potrzeba będzie jednak jeszcze wiele czasu, by mógł on zostać dobrze zrozumiany przez większość ludzi.

Książka nie skupia się na przedstawieniu jednego spojrzenia na temat ani nie zamyka się na dialog z dotychczasowymi zdobyczami nauki. Wręcz przeciwnie – już jej tytuł mówi, że chodzi o „spojrzenie medycyny spirytystycznej”; a ja powiem nawet więcej: mamy przed sobą dzieło uczonego i pełnego entuzjazmu lekarza, który w swoim młodzieńczym wigorze – korzystając z Jezusowej Ewangelii i prawd zebranych w dziełach Allana Kardeca – szuka drogi do praktykowania humanitarnej i chrześcijańskiej medycyny.

Autor nie ograniczył się do pojedynczego punktu widzenia, ale szukał w dziełach innych badaczy, także poza literaturą spirytystyczną, argumentów dla swoich stwierdzeń i zachęty do rzeczywistego stosowania uduchowionej medycyny. Potrafił także skorzystać z nauki apostoła Pawła, który zachęca nas: „Wszystko badajcie, a co szlachetne – zachowujcie!” (1 Tes 5, 21); a także z rad Kardeca (do czego sam odwołuje się we wstępie), aby poznawać także dzieła, które zwalczają spirytyzm. Zalecenia te oddalają się bardzo często od praktyki religijnej, która przywiązana jest do swojego sposobu poznawania wyższej prawdy.

Nie mamy tu do czynienia z dziełem czysto akademickim zawierającym odniesienia do prac uznanych badaczy. Pokazuje ono jednak w prosty sposób kroki, które należy wykonać, aby powstała medycyna przyszłości – medycyna oparta na paradygmacie duchowym. Może z niego skorzystać każda osoba zajmująca się zawodowo tematyką zdrowia, która pragnie dokonać pewnej refleksji nad swoją pracą. To tekst napisany lekkim piórem, który dzięki swojemu zrównoważonemu sposobowi prezentacji, daje nam okazję do przemyśleń, stawiania pytań i pracy – trzem hasłom, które odnajdujemy w motto AMEMG, a podyktowanym przez zaprzyjaźnione Duchy w chwili założenia tej organizacji.

Książka nie jest przeznaczona wyłącznie dla ludzi związanych zawodowo ze służbą zdrowia. Dzięki prostemu językowi przyniesie z pewnością ogromną pomoc laikom, których nie tylko interesuje ten temat, ale też pragną zapewnić sobie samym zdrowie.

Mnie zaś urzekł przede wszystkim rozdział poświęcony uzdrowieniom Jezusa. Poruszyły one ogromnie terapeutę i pacjenta, których odnajduję we mnie samym i którzy pragną pokonać to rozdwojenie i sprzeczności, jakie w sobie noszę, abym mógł doprowadzić do uzdrowienia samego siebie. Jego podejście filozoficzne oparte na najwyższym prawie miłości wychodzi z oschłej sfery współczesnej nauki, która ogranicza się do poszukiwania przyczyn chorób wyłącznie w materii. Prowadzi nas ono na drogę wyższej nauki, pokazującej, że choroba jest skutkiem postępowania niezgodnego z prawem Bożym i że zdrowie można osiągnąć wyłącznie i przede wszystkim dzięki miłości do Boga, siebie samego i bliźniego.

Powtarzam raz jeszcze, że możliwość napisania przedmowy do tej książki jest dla mnie ogromną radością, choć wiem, że nie zawsze zasługuję na serdeczność ze strony jej autora. Moja ojcowska dusza jest dumna, gdy widzę wysiłki mojego duchowego syna, który spróbował przekazać to, czego się nauczył, nie chcąc przy tym uchodzić za wyrocznię prawdy, ale raczej starając się ukazać nam punkt widzenia, który sami mamy przemyśleć. Zapewne w przyszłości ukazany tutaj temat zostanie rozwinięty przez niego albo kogoś innego, gotowego, by zbadać ścieżki praktycznego wcielania w życie miłości i dążenia do tak upragnionego zdrowia i szczęścia.

Mam nadzieję, że czytelnicy dzięki tej książce zrozumieją niedogodności i dyskomfort człowieka o chorej duszy, którym jest każdy z nas, i pragnienie podążania w stronę prawdziwego zdrowia. Lektura tego dzieła pomoże im także przyjąć tę prawdę, że terapeutą w naszym życiu w rzeczywistości jesteśmy my sami.

Andrei, niech uda ci się odnaleźć wewnętrzną radość z poszukiwania możliwości służenia ideałowi medycyny spirytystycznej, którego stajesz się entuzjastycznym głosicielem. Życzę ci, żebyś otrzymał z góry wszystko, co najlepsze, za twój wysiłek i pracę.

Belo Horizonte, czerwiec 2010 r.

Roberto Lúcio Vieira de Souza

Lekarz psychiatra, absolwent Uniwersytetu Federalnego Minas Gerais. Założyciel i członek zarządu Stowarzyszenia Lekarzy Spirytystów Stanu Minas Gerais, vice-przewodniczący Stowarzyszenia Brazylijskich Lekarzy Spirytystów, dyrektor szpitala spirytystycznego im. André Luiza w Belo Horizonte.

Wprowadzenie

Poczułem inspirację do napisania tego dzieła po powrocie z cyklu wykładów w Europie, gdzie mogłem zaprezentować w formie konferencji wiele z tematów składających się obecnie na rozdziały niniejszej książki. Gdy wróciłem, ciągle jeszcze czując sympatię dzielnych spirytystów z drugiej strony oceanu, którzy ze swoim idealizmem rozpowszechniają i wcielają w życie zasady filozofii spirytystycznej w krajach Starego Świata, otrzymałem wskazówkę od Duchów, zgodnie z którą miałem zebrać i opublikować materiały naukowe, połączone jedną nicią przewodnią, aby zaprezentować w prosty sposób idee medycyny spirytystycznej służącej edukacji nieśmiertelnego ducha.

Niniejsza książka rozpoczyna działalność wydawniczą Stowarzyszenia Lekarzy Spirytystów Stanu Minas Gerais, prowadzoną przez niedawno założone wydawnictwo AME Editora, którego celem jest zbieranie środków na działania charytatywne lekarzy spirytystów w ubogich dzielnicach Belo Horizonte.

Leczenie i samouzdrawianie mówi o wielkości człowieka, który jest dzieckiem Boga, poszukującego siebie samego i swojego Ojca, w sobie i wokół siebie.

Rozdziały można czytać oddzielnie albo całościowo, aby zgłębić centralną ideę będącą przedmiotem tego dzieła: zdrowie jako rzeczywiste połączenie człowieka ze Stwórcą.

Człowiek podąża wolnym, aczkolwiek pewnym krokiem z powrotem do Bożego domu – swojego własnego serca. Ta prawda została ukazana w przypowieści o synu marnotrawnym, który wydawszy cały spadek, szuka ojcowskiego domu; decyduje się wrócić do miejsca, skąd przyszedł i odnajduje ojca, który czeka nań z otwartymi ramionami i raduje się, że ponownie go widzi.

Zdrowie i choroba świadczą o stadium uczenia się tego procesu. Odzwierciedlają stopień świadomości nieśmiertelnego ducha i jego scalenia z miłością –  syntezą praw Bożych.

Mam nadzieję, że mój wysiłek pomoże ludziom spragnionym lepszego zrozumienia życiowych procesów, a także Bożych praw, przy podejmowaniu wyzwań, które stawia nam życie na drodze wzrostu i dojrzewania duchowego.

Napisana prostym językiem książka ma dotrzeć zarówno do osób zajmujących się zawodowo służbą zdrowia, jak i tych, którzy nie posiadają wiedzy naukowej, a pragną lepiej zrozumieć samych siebie w świetle nieśmiertelności duszy.

Spirytystyczna nauka, filozofia i religia opisana przez Allana Kardeca*, André Luiza**, Bezerrę de Menezesa*** i Josepha Glebera****, była najistotniejszym punktem odniesienia, ale uzupełnionym o niezliczone źródła niezwiązane z ruchem spirytystycznym, które niosły bogatą wiedzę niezbędną do osiągnięcia pełni zdrowia i omówienia jego istoty.

Zastosowałem tutaj zalecenie Allana Kardeca z Racjonalnego katalogu dzieł niezbędnych do założenia biblioteki spirytystycznej, ostatniego dzieła opublikowanego przez znamienitego kodyfikatora w maju 1869 r., gdzie sugeruje, jakie książki mają być wyznacznikiem dla naszych studiów i badań. Otóż wymienił on następujące:

1.podstawowe dzieła filozofii spirytystycznej;

2.różne dzieła na temat spirytyzmu (m.in. uzupełniające tę filozofię)

3.dzieła powstałe poza spirytyzmem, również te skierowane przeciw niemu

Tym samym cytuję w niniejszej pracy zróżnicowane źródła, przedstawiające autorytatywne opinie terapeutów wywodzących się z rozmaitych szkół naukowych i filozoficznych, które potwierdzają myśl medycyny spirytystycznej lub ją uzupełniają, a przy tym pozostają w zgodzie z postulatami spirytyzmu.

Niniejsza książka jest przeznaczona dla osób cierpiących z powodu wszelkiej natury schorzeń i tych, którzy poszukują zdrowia, starając się z odpowiedzialnością podchodzić do życia. Napisałem ją także dla ludzi, którzy uzdrawiają siebie poprzez pracę nastawioną na służenie innym, podążając drogą terapeutycznego samopoznania i rozwoju osobistego.

Zanim rozpoczniesz lekturę kierowany szczerym poszukiwaniem twego serca, życzę Ci, byś między wierszami i w ciszy autorefleksji (do czego skłaniają przedstawione tu przemyślenia), odnalazł głos Boga mówiący spokojnie i czule w głębi sumienia i serca:

Chodź, posłuchaj głosu serca, zbadaj prawa wszechświata, poznaj siebie samego i pokonuj siebie każdego dnia. Posiądziesz radość i przyjemność życia, gdy będziesz kochać w granicach twoich sił, lecząc ciało i duszę na drodze powrotu do pełni miłości...

1. Zdrowie z punktu widzenia nauki

Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zdrowie jest postrzegane jako „stan zupełnej pomyślności fizycznej, umysłowej i społecznej, a nie jedynie brak choroby lub ułomności”1.

Definicja ta – dość śmiała i awangardowa – sformułowana w 1946 r. opisuje ideał, do jakiego dążymy, ale który nie został dotąd osiągnięty. Dzieje się tak dlatego, że wobec niezliczonych wyzwań stawianych przez życie, rzadko kto jest w stanie utrzymać albo uzyskać równowagę we wszystkich sferach, a także zachować w pełni dobre samopoczucie, o jakim mówi WHO.

Taki stan rzeczy jest zupełnie naturalny, zważywszy na to, że nieodparty przecież postęp stawia człowieka zawsze wobec sytuacji wymagających przekraczania granic, co prowadzi do rozwoju świadomości siebie samego i rozbudzenia potencjału współtworzenia, jaki przynależy dziecku Bożemu, którym jest każdy z nas. Gdy człowiek pokonuje jakiś etap, rozwiązuje problem, daje życiu pozwolenie na postawienie mu nowego wyzwania, nowego etapu nauki, podobnie jak w przypadku studentów jakiegokolwiek kierunku, którzy po zaliczeniu roku gotowi są do zagłębienia się w trudniejsze tematy i zdawania bardziej skomplikowanych egzaminów.

Obecna praktyka zdrowotna

Żyjemy w erze przejściowej, gdzie dziedzictwo materializmu, objawiające się pod postacią mechanicznej wizji świata, umożliwia zdobywanie wiedzy na temat rzeczy, ale pozostawia niemal wszystkich sierotami, jeśli chodzi o mądrość oraz głębokie kwestie filozoficzne i egzystencjalne.

Obecna praktyka zdrowotna, pomimo całego postępu naukowego, jest fragmentaryczna i skupia się na wysokiej specjalizacji i technice. Poza tym często nie pokazuje albo nie dostarcza człowiekowi środków do samopoznania, zdobywania wiedzy i pokochania samego siebie, co umożliwi mu skuteczne i trwałe poszukiwanie zdrowia.

Znaczna większość chorych przedstawicieli ludzkości pragnie znieczulenia, a nie świadomości. To słuszne, że zmniejsza się symptomy choroby i unika niepotrzebnego i bezproduktywnego cierpienia, ale edukacyjny proces, który wyzwala człowieka z ignorancji i zależności, jest niezbędny w procesie odzyskiwania zdrowia i profilaktyki chorób ciała i duszy.

Niezadowolenie ze służby zdrowia jest powszechne i spotykamy się często z przypadkami ludzi skarżących się, że nikt ich nie słucha ani nie bada, albo narzekających na samego lekarza.

„Kwestiami emocjonalnymi zajmuje się psycholog albo psychiatra”. „Pana ból w nodze nie ma nic wspólnego z problemem emocjonalnym”. „Bóle, które odczuwa pan w całym ciele, nie mają sensu; to nic takiego, pan je sobie po prostu wymyślił”. „Wiara lub przekonania religijne nie są istotne dla pańskiego zdrowia. Niech zajmą się nimi ksiądz, pastor albo inny duchowny”. Te i inne rzeczy słyszy się często w gabinetach lekarskich na całym świecie.

WHO zaleca, by podchodzić do człowieka jak do istoty, na którą składają się uwarunkowania biologiczne, psychologiczne i społeczne. W praktyce jednak zostaje on sprowadzony do patologii, objawów albo stanu emocjonalnego, przez co zatraca się pojęcie całości. W przypadku wielu metod terapeutycznych zwraca się uwagę na małe zaangażowanie chorego, słabe i powierzchowne relacje lekarz-pacjent, a także brak szacunku do danej osoby, niewłaściwą komunikację i inne przyczyny.

Znaczna większość lekarzy i innych przedstawicieli służby zdrowia, kształcąc się, zawodowo skupiała się na chorobie, a nie na człowieku. Nie nauczyliśmy się postrzegać istoty ludzkiej jako ciało, umysł i ducha. Dodać należy tu niezliczone przeszkody w godnym wykonywaniu zawodu, zwłaszcza w przypadku państwowej służby zdrowia, przez co pojawiają się problemy. Niewystarczające wynagrodzenie, przeciążenie wizytami, niezdrowe warunki pracy sprzyjają temu, by przyglądać się części, a nie całości; nadawać wartość chorobie, a nie zdrowiu; szukać szybkiego uśmierzenia bólu, a nie edukacyjnego procesu, który doprowadziłby do wyleczenia.

Nauka daje nam wiele zasobów do zdobywania wiedzy na temat zdrowia i zaleca uświadamianie pacjenta jako niezbędną część procesu leczenia. Mimo to, choć odnajdziemy przykłady działań ukazujących wspaniałość zawodu lekarza, duża część przedstawicieli służby zdrowia skupia się na zmniejszaniu symptomów, a nie zachęcaniu do wyleczenia.

Lekarz z zaświatów Bezerra de Menezes mówi nam:

Współczesna medycyna, wciąż jeszcze przesiąknięta błędami materializmu, potrzebuje pilnie zastrzyku nowej wiedzy, aby nie tkwiła wyłącznie w wyzwalaniu organicznego komfortu, skoro jeszcze nie potrafi oprzeć swoich postulatów na nieśmiertelnym duchu, dzięki czemu mogłaby budować prawdziwe zdrowie.

Chociaż czyni wysiłki z godną pochwały żarliwością, by uśmierzyć ludzki ból, musimy stwierdzić, że wszystkie środki, które nie sięgają rzeczywistego, czyli duchowego, źródła cierpienia, są przejściowe. Jeśli wierzy się, że życie jest przypadkowym produktem materii i nie wie się, że ma ono Boski cel, medycyna naszych czasów nie jest jeszcze zdolna zrozumieć prawdziwej natury ludzkich chorób. Jako że działa na polu skutków, a nie przyczyn, powstrzymuje impuls, choć ten wraca jednak zawsze do miejsca swojego działania, tym samym pogarszając stan pacjenta, jeśli ten nie jest właściwie prowadzony drogą do uzdrowienia2.

Nauka, filozofia i religia spirytystyczna dają człowiekowi środki do zrozumienia swojej prawdziwej natury, czyli tego, że jest nieśmiertelnym duchem. Dostarcza mu niezbędnych elementów do kształcenia się i takiego życia, by wyleczył swoje wnętrze. Rozszerza znacznie wachlarz terapeutyczny, gdyż zachęca do rozszerzania świadomości wobec ludzkich dramatów, zwłaszcza tych związanych ze zdrowiem.

Przypisy

O Autorze

ANDREI MOREIRA SPIRYTYSTYCZNEJ jest lekarzem, absolwentem Szkoły Medycznej na Uniwersytecie Federalnym Stanu Minas Gerais w Brazylii. Specjalizuje się w homeopatii. Jest przewodniczącym Stowarzyszenia Lekarzy-Spirytystów Stanu Minas Gerais od 2007 r. Wykładał integralne spojrzenie na zdrowie w Szkole Medycyny na Uniwersytecie w Alfenas (MG, Brazylia) w latach 2008- 2012. Ukończył podyplomowy kurs dla lekarzy rodzinnych w Instytucie Berta Hellingera. Autor książek: Homoseksualizm z punktu widzenia nieśmiertelnego ducha, Świat papierowych lalek, Tajemniczy ogród oraz Miłość własna i inne siły duszy (ta ostatnia napisana razem z duchem Diasem da Cruz). Wszystkie opublikowano w wydawnictwie AMEEditora. Współautor książki Zdrowy człowiek – nowa wizja. Uczestniczy aktywnie w ruchu spirytystycznym w Brazylii i na świecie, prowadzi wykłady i seminaria. Jest członkiem grup opiekujących się pacjentami i leczących ich z wykorzystaniem metodologii medycyny spirytystycznej.