Druga Księga Henocha Etiopska z komentarzem ebook

Przedmowa

Księga Henocha jest wyjątkową a to ze względu na to że w czasach Jezusa była traktowana na równi z księgami kanonicznymi. W Nowym Testamencie mamy cytaty w liście Judy. Cytaty w listach Piotra i kilka wypowiedzi Jezusa który również cytuje z tej księgi. Bez znajomości Księgi Henocha trudno jest zrozumieć pozostałe księgi biblijne. W liście Judy 6 czytamy „aniołów którzy nie zachowali swego miejsca trzyma w ciemnicy na dzień sądu” I z tego tekstu nie wiedzielibyśmy nic gdyby nie to że historia o aniołach a ciemnicy zapisana jest w księdze Henocha. Aniołowie przed potopem pod przywództwem Azazela doprowadzili ludzi do upadku, za co co aniołowie zostali skazani na zamkniecie w ciemnicy w grocie na pustyni.

W 3Moj.16 mamy podany rytuał który Izraelici musieli co roku powtarzać. Składali dwa kozły — jeden dla Adonaj a drugiego dla Azazela, tego drugiego wyganiano do Azazela na pustynię. Księgi kanoniczne nie mówią nam nic o Azazelu. A że rytuał świątynny na dzień Pojednania miał swoje wypełnienie na Chrystusie więc w liście Piotra czytamy że to Pan po śmierci poszedł zwiastować sąd zamkniętym w ciemnicy aniołom (1Pio.3,19) i aby nie było niedomówień ap. Piotr dodaje że chodzi o duchy które były nieposłuszne z czasów Noego (1Pio.3,20) bez księgi Henocha nie wiadomo o jakich ducha mowa, wielu kojarzy ze zmarłymi ludźmi, tylko ten Noe im tu nie pasuje.

Kiedy Jezus stanął przed Sanhedrynem arcykapłan zadał mu pytanie. Czy ty jesteś Mesjasz Syn Boga? W księgach kanonicznych nie mamy nic o tym że Bóg ma Syna. Arcykapłan zacytował Księgę Henocha 105,2 lub Apokalipsę Ezdrasza

Autorstwo

Księga Henocha składa się różnych ksiąg. Autorem najwcześniejszych fragmentów był Żyd, który mieszkał, (jak wykazał Burkitt), w północnej Palestynie, w krainie Dan, na południowy zachód od pasma Hermon, w pobliżu górnego biegu Jordanu. Jest to ważne, ponieważ zwykle pokazuje, że książka lub książki są naprawdę palestyńskie i dlatego krążyły wśród Żydów w Palestynie. Tu posługujemy się tzw. wydaniem Etiopskim które zostało znalezione w Qumran, czyli tekst pochodzi z czasów apostolskich. Uważa się że zwój Henocha pisało kilku autorów. Dlatego mówimy o księgach a nie o jednej księdze Henocha i tak Księga 1 to historia o potopie Księga 2 to prorocze wizje nieba Księga 3 nie ma wiele wspólnego z Bogiem bo podaje wyliczenia kalendarza. Istnieją jeszcze inne księgi też zwane Księgami Henocha np. Słowiańska o całkiem innej treści. Z powodu braku autorstwa, nie wiadomo kto ją napisał, i licznych wstawek autora i to niedoskonałych jak ta że olbrzymi byli wyżsi niż nasze wieżowce, księgę tą nie należy dołączać do Kanonu. Natomiast z drugą Księgą którą tu podaje powinien zapoznać się każdy wierzący, resztę można sobie darować.

Tło historyczne

Nazwa księgi pochodzi od bohatera księgi, a nie od tego, który ją pisał. Częstą praktyką pierwszych wieków przed i naszej ery była anonimowość pisarza, a księgi nazywano od bohaterów danej księgi. I tak księgę Estery nie pisała Estera a księgi Machabejskiej nie pisał Machabeusz, bo jest opisana jego śmierć. Księga Henocha była napisana najwcześniej w 2 wieku p.n.e. Ponieważ Hen.56,5 wspomina Partów. Partowie powstali jako państwo dopiero w 238 roku p.n.e. Pierwszym królem był Arsakes państwo dotrwało do 226 r naszej ery. Nie jest dziełem chrześcijańskim, bo istniała już przed pojawieniem się Chrystusa. 2 Księga Henocha powstała najwcześniej w drugim lub trzecim stuleciu n.e. Ponieważ w Qumrańskim wydaniu nie mamy tego tekstu, nie jest cytowana przez pisarzy chrześcijańskich. Nauka o Trójcy która pojawia się w tej księdze i cytaty z Księgi Objawienia świadczy o dołożeniu tego tekstu do pozostałych ksiąg Henocha. W czasach kiedy potrzebowano dowodów na istnienie Trójcy. Autor znał Księgę Objawienia Jana bo parafrazuje opis sądu ostatecznego w którym to bierze udział Duch Świety, jako sędzia. /Komentarz nr.55 wiersz 3/.

„W owych dniach widziałem Głowę Czasu, kiedy zasiadał na tronie swojej chwały, I księgi żywych zostały otwarte przed nim, a cały jego zastęp, który jest na niebie w górze, i jego doradcy stanęli przed nim”

Syn Człowieczy jest tu zbawicielem w imieniu mamy zbawienie. „Albowiem w jego imieniu są zbawieni, i on jest tym, który zażąda ich życia.(62)” To dzieło czysto chrześcijańskie

Inną datę zasugerował T. Milik. Według polskiego uczonego dzieło może być judeo-chrześcijańskie za datę zaproponował 270 rok n.e. Swoje stanowisko Milik argumentował

brakiem fragmentów księgi pośród odkrytych zwojów w Qumran.

M.A. Knibb niezgodził się z tym na podstawie stylu pisma

w porównaniu z innymi tekstami z tego okresu. Ostatecznie zaproponował koniec 1 i początek 2 wieku

Informacje o wydaniu

Poniższe opracowanie tłumaczone z języka angielskiego przez Czesława Czyża. Tekst pochodzi z tłumaczenia RH Charlesa z 1917 roku oraz Richarda Laurence z roku 1883 lub też tłumaczenie własne. Ten tekst jest dostępny publicznie w Stanach Zjednoczonych, ponieważ został opublikowany przed 1923 rokiem. Opracowanie nie posiada numerów rozdziału aby nie mylić ich z numerami przypisów. Komentarze zaznaczono tłustym drukiem by oddzielić to od tekstów.