BUSINESS POWER POLSKA JESIEŃ ZIMA 2025/26 ebook

nr 1(1) jesień-zima 2025/26

POLSKA

to LUKSUS

JOLANTA KWAśNIEWSKASTRATEGIA POMOCY,SKUTECZNY WPŁYW

Drodzy Przedsiębiorcy

Magazyn Business Power Polskapowstał z mojej głębokiej potrzeby wspiera-nia tych, którzy każdego dnia wybierają przedsiębiorczość – zwłaszcza sekto-ra MŚP, małych i średnich firm. To my tworzymy polską gospodarkę naszą energią, pracą, innowacyjnością, wiarą i ambicją. To my, kobiety i mężczyźni, każdego dnia podej-mujemy decyzję, by działać, rozwijać się i budować przyszłość.

Przedsiębiorczość to wybór. A ja chcę dziś przekazać Wam jedno bardzo ważne przesłanie: to my sami często ograniczamy swój potencjał. Każdy z nas ma w sobie ogromną moc. Jeśli tylko po nią sięgniemy – możemy zrealizować wszystko, czego naprawdę chcemy. Szybciej lub wolniej, ale konsekwentnie.

To pierwsze wydanie Business Power Polskadedykuję mojemu Tacie, Józefowi – przedsię-biorcy z ogromną charyzmą i sercem, który pokazał mi, że prawdziwy biznes buduje się z pasji i mocy sprawczej.

Znajdziecie tu historie niezwykłych ludzi, m.in. bohatera naszej okładki, Ryszarda Reszczyńskiego, który mówi, że „zaufanie to luksus” i przypomina, że każdy jest kowalem własnego losu. W wywiadzie z Krzysztofem Hołowczycem przeczytacie o sile determi-nacji. Marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik podzielił się z nami wizją rozwoju MŚP na Mazowszu. Z kolei młody przedsiębiorca Michał Grudzień inspiruje, by brać życie w swoje ręce i działać już teraz na poziomie premium.

Nie czekajmy na innych. Twórzmy, budujmy, inspirujmy.

Życzę Wam udanej lektury i potężnej dawki mocy.

Z serca

Milena Anna GołdaRedaktor naczelna Business Power Polska

1

FORUM BIZNESU POLSKA / www.forumbiznesu.waw.pl

www.forumbiznesu.waw.pl| ig/drmilenagolda | fb/milenaannagolda

Fot. Paweł Jachim

BUSINESS POWER POLSKA / FORUM BIZNESU POLSKA

2

8

5

FORUM BIZNESU POLSKA / www.forumbiznesu.waw.pl

BUSINESS POWER POLSKA / FORUM BIZNESU POLSKA

4

4

ROZMAWIA: MILENA GOŁDA

LIDERKA JUTRA gwiazda

5

FORUM BIZNESU POLSKA / www.forumbiznesu.waw.pl

Pani Prezydentowa Jolanta Kwaśniewskapokazuje, że skuteczne wsparcie wymaga planu, konsekwencji i partnerstw. Od oddziałów pediatrycznych w szpitalach po domy pomocy społecznej – jej Fundacja „Porozumienie Bez Barier” uczy, jak transformować dobre intencje w realny, wymierny efekt społeczny.

Fot. materiały prasowe

5

Pani Prezydentowo, powołana przez Panią Fundacja „Poro-zumienie Bez Barier” działa nieprzerwanie od blisko 30 lat. Angażowaliście się dotąd w różne obszary – w opiekę nad cho-rymi dziećmi, przeciwdziałanie przemocy wobec kobiet, pomoc dzieciom w trudnej sytuacji życiowej, wsparcie dla niepełno-sprawnych i starszych.

Tak, to prawda. Przede wszystkim, żeby móc pomagać, trzeba pomagać z głową. Trzeba przeanalizować, jakie cele dla nas są naj-ważniejsze. Rozpoczęłam tę drogę, kiedy w 1995 roku mąż został wybrany na najwyższy z urzędów – spotykałam się z ludźmi, roz-mawiałam, słuchałam ich potrzeb. Przychodziło wtedy mnóstwo listów, a w nich prośby o pomoc. Wówczas szczególnie jeden problem przykuł naszą uwagę – przeszczepu szpiku kostnego i ogromnych pieniędzy, jakie są tu potrzebne. W tamtych latach w Polsce wykonywało się około 100 przeszczepów szpiku kostnego, zapotrzebowanie zaś było czterokrotnie wyższe. Tu potrzebna była rzeczywista pomoc. Powołując fundację, już na starcie chcieliśmy wybudować klinikę przeszczepu szpiku kostnego w Warszawie, ale po konsultacjach ze specjalistami w tej dziedzinie zdecydowaliśmy się dofinansować łóżka przeszczepowe na terenie całej Polski. I tak pierwsze 200 tysięcy zachodnioniemieckich marek dostała pani profesor Jaworska z Wrocławia, z czego powstały dwa pierwsze tzw. clean roomy, a potem sukcesywnie inne kliniki onkologii dziecięcej w Polsce dostawały dofinansowanie z naszej fundacji.

W jaki sposób dokonuje Pani wyboru wśród tylu tak ważnych, wartych wsparcia obszarów?

Jak wówczas zastanawiałam się, czym powinniśmy się zajmo-wać i w jaki sposób dokonywać wyborów, to pomyślałam sobie: „Nie jestem Panem Bogiem, nie mam prawa dokonywać wyboru pomiędzy tym, którego dziecka dramat i choroba jest trudniej-szym przypadkiem, któremu dziecku miałabym pomóc, a któremu pomocy odmówić”. W związku z tym tworzyliśmy programy fun-dacyjne w taki sposób, aby nieść pomoc systemowo, by mogła z niej skorzystać jak największa liczba potrzebujących.

Proszę też pamiętać, że w 1995 roku było to dość skomplikowane, bo właściwie nikt mnie nie znał, nie miałam zbudowanego wize-runku, marki osobistej, więc postanowiłam, że takimi małymi kroczkami będę budowała naszą fundację. Życie przynosiło nam kolejne projekty. Takim projektem sztandarowym stał się pro-gram „Motylkowe Szpitale” polegający na rewitalizacji szpitalnych oddziałów onkologii dziecięcej, dotychczas szarych i smutnych. Przy okazji wizyt zagranicznych miałam okazję widzieć tamtejsze kliniki i pomyślałam sobie: „My i u nas musimy to zmienić”. Przeszło 600 miejsc, gdzie leczone są dzieci w Polsce, dostało dofinansowanie, żeby stworzyć taki piękny, kolorowy świat, bo mówiliśmy zawsze,

BUSINESS POWER POLSKA / FORUM BIZNESU POLSKA

6

że „w kolorze mniej boli”. Małymi krokami szliśmy do przodu, aż 3 czerwca 2005 roku, w dzień moich pięćdziesiątych urodzin, oddaliśmy do użytku sfinansowaną i wybudowaną od fundamen-tów piękną, 38-łóżkową Klinikę Pediatrii, Hematologii, Onkologii Dziecięcej w Gdańsku.

Jak można zauważyć, wiele kręciło się wówczas wokół dzieci. A co z seniorami?

Odwiedzając domy pomocy społecznej, często widziałam ludzi smutnych, żyją-cych w trudnych warunkach, którzy już przeżyli raz niedostatek: drugą wojnę światową, głód czy obozy koncentracyjne. I nadal w tym niedostatku tkwią. Uznałam, że to niegodne.

I to jest początek Kącików Babci i Dziadka?

Dokładnie. Dzisiaj w całej Polsce robimy metamorfozy, najczęściej największego pomieszczenia w wybranych państwowych, często niedofinansowanych Domach Pomocy Spo-łecznej, współpracując z zaprzyjaźnionymi firmami, architektami, artystami. Zmieniamy totalnie całą powierzchnię, od wymiany podłogi przez elektrykę, ale dbając też o funkcjonalność wyposażenia dosto-sowanego do niedołężności osób starszych: kupujemy np. wygodne, duże fotele, żeby w nich można było sobie przysnąć i odpocząć, ale

i łatwo wstać. Tak zwany Kącik Babci i Dziadka wyposażamy często w kominek, nadajemy mu ciepły, przytulny klimat. Multimedialne ekrany i rzutniki sprzyjają możliwości organizacji różnego typu warsztatów czy spotkań międzypokoleniowych. Krótko mówiąc, sier-miężne, smutne przestrzenie zmieniamy na wnętrza klasy premium. Wszystko po to, by poprawić jakość życia mieszkańców. Pierwszy Kącik Babci i Dziadka został zrealizowany na warszawskim Solcu w jednym z najstarszych domów pomocy społecznej, utworzonym w 1874 roku przez siostrę Kobylańską, prababkę moich przy-jaciół. Przez całe lata ośrodek ten własnym sumptem powadziły siostry zakonne. Pew-nego dnia studentka ASP sfotografowała ten budynek i nazywała go: Dom Samotny. I się zaczęło. Młodzi ludzie mówili: „Nie będziemy tam przychodzić, bo tam, mówiąc delikatnie, niefajnie pachnie”. Po remoncie okazało się, że budynek oferuje największą salę w okolicy, chętnie odwiedzaną przez sąsiadów, szkoły czy inne instytucje społeczne. Zaczęto organizować potańcówki, Laura Łącz dała swój recital. Miejsce zaczęło tętnić życiem. Zdecydowanie, Kącik Babci i Dziadka jest naszym oczkiem w głowie. Do dziś oddaliśmy do użytku 12 takich miejsc.

Jakie formy pomocy, w które może zaangażować się fundacja, są Pani zdaniem najskuteczniejsze?

6

LIDERKA JUTRA gwiazda

7

FORUM BIZNESU POLSKA / www.forumbiznesu.waw.pl

fot. materiały prasowe

7

Mam wrażenie, że każdy z projektów fundacji na określonym etapie był bardzo skuteczny, bo jeśli działać, to tylko skutecznie. Dla mnie tzw. bicie piany, obiecanki i same rozmowy nie miałyby najmniej-szego sensu. Przez wiele, wiele lat na przykład dofinansowywaliśmy turnusy rodzicom dzieci z niepełnosprawnością, żeby mogli im towarzyszyć. Bo dla nich także to było wytchnienie, nie tylko dla dzieci. O problemie niepełnosprawności zresztą myśleliśmy zawsze. Stąd choćby nazwa „Porozumienie Bez Barier” – w tamtych latach było mnóstwo tych barier architektonicznych wokół nas: nie było podjazdów, dojazdów, same krawężniki i zakamarki. Stworzyliśmy fundacyjną „Nagrodę Motyla” i wręczaliśmy ją właśnie tym insty-tucjom, które myślały o osobach niepełnosprawnych. Jako pierwsze otrzymało ją Muzeum Narodowe, bo zrobiło fantastyczny podjazd dla osób na wózkach.

Pamiętam też słowa Shimona Peresa, który gościł w ramach zor-ganizowanego przez nas obozu „Tęczowy Most” w 2001 roku dla grupy blisko 100 młodych osób z krajów o różnych kulturach, wyznaniach, a często i żywych wspomnieniach konfliktów zbroj-nych. Mówił: „Czy wiecie, dlaczego Morze Martwe jest martwe? Ponieważ to morze tylko bierze. Musicie dawać”. W życiu bardzo ważne jest dawanie. Żeby skutecznie działać, trzeba zawsze szukać ludzi, którzy będą nas wspierali. To jest ogromnie ważne, bo nie zrobilibyśmy tego wszystkiego, gdyby nie moja przewspaniała Rada

Fundacji: 30 osób, które funkcjonowały z nami przez te wszystkie lata, począwszy od pani Ireny Santor, która podarowała pięcioro skrzypiec swojego męża szczególnie utalentowanym dzieciom w ramach naszego programu stypendialnego.

Pani Jolanto, w jaki sposób prywatna firma, która chce włączyć się w działania charytatywne, może pomóc, wesprzeć na przykład Pani fundację?

Jeśli tylko chcielibyście Państwo włączyć się w działania fundacji, to bardzo proste. Działamy dzięki Waszym sercom, otwartości, hoj-ności i wierze w sens i potrzebę działania. Najprościej wesprzeć nas poprzez wpłaty choćby przez platformę SiePomaga.pl lub wpłaty na nasze konta dostępne na stronie Fundacji, fpbb.pl. Zachęcam do kontaktu z moim biurem i zespołem, jeśli tylko macie Państwo chęć i możliwość włączenia się w realizację naszych programów. 

ROZMAWIA: MILENA GOŁDA

LIDER JUTRA z okładki

to LUKSUS

LIDER JUTRA z okładki

BUSINESS POWER POLSKA / FORUM BIZNESU POLSKA

10

Od lat prowadzi Pan własną firmę. Jak zmienił się sposób zarzą-dzania biznesem na przestrzeni ostatnich 10–15 lat? Co dziś działa, a co jest już przestarzałe?

Zmieniło się wszystko: od komunikacji po decyzje strategiczne. Kie-dyś liczyły się znajomości, dziś ważniejsze jest tempo, twarde dane i zdolność adaptacji. Przestarzałe są naiwność i ślepa wiara w auto-rytety. Dziś trzeba mieć bardzo (!) ograniczone zaufanie, nawet do partnerów czy doradców biznesowych. Ja sam podejmuję decyzje, opierając się przede wszystkim na własnej analizie i doświadcze-niu. Sprawdzone schematy nie działają. Sprawdza się za to trzeźwe myślenie i gotowość do zmiany. Dlatego dziś przedsiębiorca musi być jednocześnie analitykiem, strategiem i psychologiem własnego zespołu. Nie wystarczy mieć dobry pomysł – trzeba go stale weryfi-kować i dopasowywać do realiów. Współczesny biznes premiuje nie tych, którzy wiedzą najwięcej, ale tych, którzy najszybciej potrafią uczyć się i reagować.

Jakie są Pana zdaniem największe szanse dla przedsiębiorców w obecnej, dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości gospo-darczej?

Najpierw trzeba zbudować odporność w sobie. To nie coaching, to konieczność. Później przenosi się to na zespół i strategię. Kluczowe filary to: ograniczone zaufanie w zarządzaniu, elastyczność opera-cyjna, rezerwy finansowe i zdrowa dyscyplina decyzyjna. Kryzysy były, są i będą. Pytanie brzmi: czy masz chłodną głowę, gdy wszyscy panikują? Jeśli tak – jesteś do przodu, jeśli nie – to upadasz. Tylko ile razy.

W co warto inwestować, patrząc z perspektywy aktywnego przedsiębiorcy w 2025/26 roku?

Przede wszystkim we własne kompetencje psychiczne. W ludzi. Ale nie w ich CV, tylko w lojalność i trzeźwość umysłu w działa-niu pod presją. W sytuacjach krytycznych macie tworzyć team, główkując nad wyjściem z kryzysu, a nie działając jednostkowo. W technologię. Ale nie ślepo, lecz tam, gdzie da ona przewagę. W markę. Ale tę z autentycznym przekazem, nie hasłem rekla-mowym stworzonym przez AI, lecz opartą na wartościach i sercu. I w coś, czego nie da się kupić: czas na myślenie. Zbyt wielu przed-siębiorców reaguje, zamiast przewidywać. A przewidywać może tylko ten, kto ma przestrzeń