Zodiak — profil psychologiczny NN seryjnego zabójcy ebook

1. Dane wyjściowe wraz z rekonstrukcją zdarzeń

Zbrodnie, które są przypisywane Zodiakowi można podzielić na te, których bez wątpienia się dopuścił oraz te, których mógł się dopuścić. Poszukiwano go przez dziesięciolecia za 6 zabójstw, on sam przypisywał sobie 37 zbrodni, natomiast wg niektórych badaczy — kryminologów można go powiązać z 50 najcięższymi przestępstwami. Pierwsza chronologicznie popełniona zbrodnia przypisywana Zodiakowi (zaliczana do kanonu jego zbrodni) wydarzyła się w piątek 20 grudnia 1968 roku. Tego dnia David Faraday zaprosił Betty Lou Jensen na przejażdżkę brązowym Ramblerem po okolicach Vallejo (Kalifornia). Przyszłe ofiary do dziś niewykrytego zabójcy po godzinie 22 — giej znalazły się na wysypanym żwirem podjeździe niedaleko przepompowni Lake Herman. Młodzi siedzieli w samochodzie i rozmawiali ze sobą. Jako, że żadna z ofiar nie przeżyła spotkania z Zodiakiem dalszy przebieg zdarzeń jest oparty na przypuszczeniach. David Faraday siedział na stanowisku kierowcy, zaś Betty Lou Jensen siedziała na siedzeniu przedniego pasażera, zaś okno auta od jej strony było uchylone. Podobnie było z szybą po stronie kierowcy. W pewnym momencie w tym odludnym miejscu pojawił się ich zabójca poruszający się kremowym Chevroletem. Mężczyzna obszedł samochód i ustawił się z boku auta od strony pasażera. Posługując się bronią palną krótką oddał pierwszy strzał w bok tylnego okna po prawej stronie, tuż na chromowaną dolną listwą. Efektem wystrzału było roztrzaskanie się szyby. Następnie nieznajomy przeszedł na lewą stronę samochodu od kierowcy, po czym oddał strzał w felgę tylnego, lewego koła. Prawdopodobnie chciał wypłoszyć swoje ofiary przez przednie prawe drzwi. Osiągnął swój cel, gdyż młodzi zaczęli opuszczać auto przez to właśnie wyjście. Zabójca obiegł auto i pojawił się po prawej stronie samochodu. Betty Lou znalazła się poza autem. David podążał jej śladem. Wówczas Zodiak stanął przy lewym otwartym przednim oknie i oddał strzał zaś pocisk ugodził Davida w głowę tuż nad lewym uchem. Betty Lou zaczęła uciekać wzdłuż drogi w kierunku północnym, wiodącym do Vallejo. Zabójca biegł za dziewczyną w odległości około 10 kroków. W tym czasie w warunkach nocnych, przy prawie całkowitym zaciemnieniu, biegnąc oddał 5 celnych strzałów, które trafiły ofiarę w górną, tylną część korpusu. Skupienie pocisków było bardzo duże. Powyższa okoliczność świadczyła o dużych umiejętnościach strzeleckich zabójcy. Ciało Betty Lou zostało ujawnione w odległości 8,5 metra od tylnego zderzaka pojazdu Davida. Zmarła leżała na prawym boku, twarz miała skierowaną ku podłożu, zaś jej stopy były skierowane na zachód. Dziewczyna nie zdołała dotrzeć do asfaltowej drogi. David leżał z kolei na plecach, zaś jego nogi były skierowane ku tylnemu prawemu kołu. Postrzał, który okazał się dla nastolatka śmiertelny został oddany z niewielkiej odległości, z pobliża. Na twarzy chłopca, na prawym jego policzku ujawniono także sporej wielkości zasinienie. Na dłoniach i rękawach koszuli znajdowały się obfite ślady krwi. Zbrodnia została odkryta kilkanaście minut po godzinie 23-ciej przez postronną osobę. Betty zginęła na miejscu, zaś David zmarł jeszcze przed przybyciem do szpitala, o godz. 0.05. Nie ustalono, by motywem działania sprawcy w tym przypadku była chęć dokonania rabunku, czy też przestępstwa o charakterze seksualnym. Młodzi nie mieli wrogów, tak więc w grę nie wchodziła także chęć dokonania bliżej nieokreślonej zemsty, chyba że przyjmiemy że sprawcy mścił się na przypadkowych przedstawicielach społeczeństwa, które w jego mniemaniu w przeszłości wyrządziło mu urojoną krzywdę. Sam atak na nastolatków nie trwał dłużej niż minutę. Miejsce zbrodni (nieuczęszczana boczna uliczka) było ustronne. Pojawiały się w nim pary nastolatków poszukujące dyskretnych miejsc do spotkań towarzyskich. Sprawca po tym jak przekonał się, że obie jego ofiary są martwe opuścił miejsce zdarzenia. W tym przypadku nie zabrał żadnej rzeczy należącej do ofiary, nie podjął także żadnych zabiegów mutylacyjnych, nie pozbawił swoich ofiar jakiejkolwiek części ciała. Do kolejnego napadu doszło w nocy z 4 na 5 lipca 1969 roku, zaś obiektem ataku stali się Darlene Ferrin oraz Michael Renault Mageau. Spotkania z Zodiakiem nie przeżyła Darlene Ferrin. W okolicach północy na terenie Vallejo Darlene Ferrin podjechała pod dom swojego kolegi Michaela Renault Mageau, by zabrać go na przejażdżkę, a przy okazji dokonać zakupu sztucznych ogni na święto 4 lipca. W pewnym momencie przyszłe ofiary napaści zauważyły, iż ich samochód jest ścigany przez auto marki Falcon. Kierująca autem próbowała zgubić prześladowcę. Ścigani skierowali się w kierunku Blue Rock Springs, miejsca które miało opinię kolejnego zakątka zakochanych. W czasie wjazdu na parking przy polu golfowym auto uderzyło w kłodę i silnik zgasł. Po pewnym czasie ścigające ich auto zatrzymało się za samochodem w którym przebywali młodzi ludzie. Ich prześladowca oświetlił ich włączonymi światłami. Auto Darlene i Michaela zostało zablokowane przez samochód intruza w sposób jaki zazwyczaj czynią to patrole policji drogowej. Zodiak oświetlił ich dodatkowym źródłem światła niczym z policyjnego szperacza. Trzymając przed sobą dużą latarkę czy też ręczny reflektor z uchwytem omiatał światłem twarze młodych ludzi. Michale przypuszczał, że osoba która ich ścigała jest funkcjonariuszem policji toteż oświadczył Darlene:,,Idzie glina, lepiej przygotuj dokumenty