Seks bez presji. Jak nie gzić się po ciemku ebook

Jak nie gzić się po ciemku?

Skąd po­mysł na taką książkę? Chyba z bez­sil­no­ści. Nie­ła­two sie­dzieć w dzie­dzi­nie na­uki, która jest tak bar­dzo po­żą­dana i nie­ro­zu­miana jed­no­cze­śnie. Po­tę­piana i roz­chwy­ty­wana.

A może by tak nor­mal­nie?... Po­pa­trzmy na seks jak na re­ali­za­cję na­szych po­trzeb, przy­jemną re­ali­za­cję.

Seks od za­wsze był te­ma­tem tabu. Czę­sto staje się więc na­rzę­dziem ma­ni­pu­la­cji, wy­ko­rzy­sty­wany jest jako wa­luta prze­tar­gowa, okre­ślany jako grzech, po­strze­gany w ka­te­go­riach skan­dalu, który może znisz­czyć ka­rierę (i nie mó­wię o prze­mocy sek­su­al­nej). Seks jest skan­da­lem sa­mym w so­bie. Czemu nie są skan­da­lem je­dze­nie, spa­nie albo praca? Seks w re­la­cji nie­jed­no­krot­nie wy­ko­rzy­sty­wany jest do roz­gry­wek mię­dzy part­ne­rami, a zdrada trak­to­wana jako naj­więk­sza zbrod­nia, więk­sza niż kłam­stwo, brak bli­sko­ści czy za­nie­dba­nie.

Moja ostat­nia po­dróż sa­mo­lo­tem uświa­do­miła mi, jak seks jest wszech­obecny. Wra­ca­łem do War­szawy lekko zmę­czony. Pech chciał, że tra­fiło mi się miej­sce po­środku. Od okna sie­działa ko­bieta, ewi­dent­nie ja­kaś nie­spo­kojna. Ner­wowo co chwilę wpa­try­wała się w nie­ru­chomy jesz­cze przed star­tem pej­zaż lot­ni­ska za szybą. Od przej­ścia sie­dział męż­czy­zna. Pra­wie le­żał. Był to rząd z wyj­ściem ewa­ku­acyj­nym, więc na­wet w ta­nich li­niach było sporo miej­sca na nogi. Owa dwójka do czasu lą­do­wa­nia wy­da­wała mi się ob­cymi dla sie­bie ludźmi. Jed­nak w mo­men­cie, kiedy sy­gna­li­za­cja „za­piąć pasy” zo­stała wy­łą­czona, ko­bieta strze­liła so­czy­stą wią­zankę w jego kie­runku. Krzyk­nęła, że jest zła­ma­nym fiu­tem i że od dzi­siaj ma spać w sa­lo­nie. Nie wiem, o co im po­szło, ale w tej krót­kiej wia­do­mo­ści, która prze­le­ciała do niego tuż obok mo­jej twa­rzy, było sporo od­nie­sień do sek­su­al­no­ści. Na­wet nie wiemy, jak bar­dzo wy­ko­rzy­stu­jemy seks w co­dzien­nych sy­tu­acjach. Nie tylko w wy­zwi­skach i szan­ta­żach. Kilka miejsc da­lej dwie osoby ko­men­to­wały dość gło­śno wy­gląd ste­warda. Ewi­dent­nie przy­kuł ich uwagę, rów­nież sek­su­alną.

„Seks bez pre­sji” to moja od­po­wiedź na tę seksu wszech­obec­ność i swo­isty pro­test prze­ciw cią­gną­cym się za sek­sem i nie­mi­ło­sier­nie upier­dli­wym ste­reo­ty­pom. Prze­ka­zy­wane są kul­tu­rowo, przez ro­dzinę, grono ró­wie­śni­cze, me­dia. Na­wet li­te­ra­tura po­pu­larna nie­sie za sobą jed­no­znaczne opisy mę­sko­ści, ko­bie­co­ści i sek­su­al­no­ści ogól­nie. Wszy­scy mają coś do po­wie­dze­nia na ten te­mat. Nie za­wsze jed­nak mą­drze. Nie za­wsze od­po­wied­nim ję­zy­kiem. To, co mo­żesz w tej sy­tu­acji zro­bić, to na­uczyć się, które z tych prze­ka­zów nie są dla Cie­bie zdrowe, z któ­rymi ci nie po dro­dze. To ogromny krok w kie­runku suk­cesu. Żeby wal­czyć, mu­sisz naj­pierw wie­dzieć z czym.

W spra­wie seksu do­staję mnó­stwo py­tań na In­sta­gra­mie, gdzie pro­wa­dzę pro­fil @mi­cha­l_sa­wic­ki­_sek­su­olog, co rze­czy­wi­ście spra­wia mi przy­jem­ność i daje speł­nie­nie re­ali­zo­wa­nia mo­jej mi­sji, jaką jest od­cza­ro­wy­wa­nie tego ka­wałka na­szego ży­cia. Jak zro­bić, żeby seks analny nie bo­lał? Czy można się za­ko­chać po pierw­szym ra­zie? Co zro­bić, kiedy li­bido jest za ni­skie? Jaka jest szansa, że ko­cha się dwóch męż­czyzn jed­no­cze­śnie? Skąd się bie­rze utrata za­in­te­re­so­wa­nia sek­su­al­nego swoją part­nerką? Czy da się wy­ba­czyć zdradę? Jak wy­le­czyć zła­mane serce? Czemu o sek­su­al­no­ści ko­bie­cej wiemy mniej niż o mę­skiej?

Na­zy­wam się Mi­chał Sa­wicki i na te wąt­pli­wo­ści od­po­wiem Ci w mo­ich roz­wa­ża­niach na te­mat bli­sko­ści.

Je­stem psy­cho­lo­giem, sek­su­olo­giem, te­ra­peutą par, pro­mo­to­rem zdro­wia sek­su­al­nego, przy­ja­cie­lem, ko­chan­kiem, so­jusz­ni­kiem, part­ne­rem, re­ali­stą, ate­istą, ama­to­rem kawy i po­dróży z pod­ręcz­nym ple­ca­kiem, po­szu­ki­wa­czem prawdy, któ­rego nie za­do­wa­lają fra­zesy. Kręci mnie de­sign lat 70., nor­ma­li­zo­wa­nie sek­su­al­no­ści, od­cza­ro­wy­wa­nie ste­reo­ty­pów, a re­lak­sują spo­tka­nia z bli­skimi oso­bami, naj­le­piej z fajką wodną pod ręką. Ostat­nio za­czą­łem czuć miętę do te­nisa, a seks jako je­den z naj­bar­dziej za­nie­dba­nych aspek­tów na­szego funk­cjo­no­wa­nia przy­kuł moją uwagę już dawno. Moje ob­ser­wa­cje i do­świad­cze­nie za­wo­dowe po­ka­zują, że nie wszystko wy­gląda tak, jak nam cią­gle wma­wiano. Seks upra­wiamy, ale czę­sto w seks nie umiemy. Lu­bię te kalki ję­zy­kowe z an­giel­skiego. Nie umiemy też w roz­ma­wia­nie o sek­sie. Wa­limy, no­men omen, w ciemno, a i PO CIEMKU naj­ła­twiej jest SIĘ GZIĆ, bo prze­cież wstyd na­zwać rze­czy po imie­niu, a na­stro­jowe świa­tło mo­głoby nie­po­trzeb­nie po­ka­zać piękno na­giego ciała. Za­sta­na­wia­łem się, czemu cią­gle po­wta­rzamy krzyw­dzące sche­maty. Z le­ni­stwa? Z przy­zwy­cza­je­nia? Z lęku przed zmianą? Prze­cież in­te­li­gen­cji nam nie bra­kuje. Wie­rzę, że na za­pi­sa­nych przeze mnie stro­nach znaj­dziesz od­po­wie­dzi na nur­tu­jące py­ta­nia lub cho­ciaż na chwilę za­trzy­mam Cię w co­dzien­nym biegu. Wy­wo­łam re­flek­sję, która za­owo­cuje zmianą pa­trze­nia, uczu­ciem ulgi i czer­pa­niem więk­szej przy­jem­no­ści z by­cia bli­sko.

Od­daję w twoje ręce książkę, która jest uwień­cze­niem mo­jej do­tych­cza­so­wej pracy. Za­równo te­ra­peu­tycz­nej, jak i edu­ka­cyj­nej. Po­nadto ze­bra­łem w niej prze­my­śle­nia i ob­ser­wa­cje na te­mat sek­su­al­no­ści ogól­nie. Oczy­wi­ście sku­piam się na sek­sie, ale pa­mię­tać mu­simy, że sek­su­al­ność to nie tylko to. Je­ste­śmy oso­bami sek­su­al­nymi od uro­dze­nia. Mamy płeć chro­mo­so­malną okre­śloną przez znane z lek­cji bio­lo­gii X i Y. Z go­nady bi­po­ten­cjal­nej two­rzą się zwy­kle jaj­niki i ją­dra, a po uro­dze­niu na pod­sta­wie ze­wnętrz­nych na­rzą­dów płcio­wych przy­pi­sy­wana jest przy­na­leż­ność do męż­czyzn lub ko­biet, która bar­dzo szybko znaj­duje swoje od­zwier­cie­dle­nie w PE­SEL-u. Tak. Płeć to też ele­ment sek­su­al­no­ści. Tak. Wciąż w Pol­sce moż­liwe jest przy­pi­sa­nie tylko dwóch płci. Tak. Zdaję so­bie sprawę, że jest to krzyw­dzące. O nie­bi­nar­no­ści i trans­pł­cio­wo­ści sta­ram się mó­wić gło­śno i od lat sze­rzyć in­klu­zyw­ność. Dla­tego za­pewne mam w swoim ga­bi­ne­cie spore grono osób nie­he­te­ro­nor­ma­tyw­nych. Tu­taj jed­nak pi­szę przede wszyst­kim o sek­sie bez po­działu na toż­sa­mość płciową, sek­su­alną, wiek czy sta­tus re­la­cji. Wszyst­kie osoby do­tknięte są tymi sa­mymi prze­ko­na­niami i krą­żą­cymi w na­szych ro­dzi­nach ste­reo­ty­pami. Jako zde­kla­ro­wany ak­ty­wi­sta i chyba czło­wiek od­ważny po­dej­muję wy­zwa­nie ich oba­le­nia. No może po­da­nia w wąt­pli­wość, po­nie­waż wiem, że praca nad sys­te­mem po­znaw­czym wy­maga czasu. Mam jed­nak na­dzieję, że przy­czy­niam się do trwa­ją­cej już ko­lej­nej re­wo­lu­cji sek­su­al­nej. Z dru­giej strony przyj­rzymy się temu, że mimo krzyw­dzą­cych prze­ko­nań na­leży brać od­po­wie­dzial­ność za swoje za­cho­wa­nia. W pracy czę­sto fru­struje mnie, gdy osoba prze­rzuca od­po­wie­dzial­ność za na­prawę re­la­cji na drugą stronę. Mar­twi mnie, gdy ktoś przy­cho­dzi na te­ra­pię i my­śli, że już wię­cej z sie­bie dać nie musi, wręcz wy­ko­rzy­stuje se­sje jako wy­mówkę: „Prze­cież cho­dzimy do psy­cho­loga, czego jesz­cze ode mnie chcesz?”. Może za­an­ga­żo­wa­nia? O tym za­an­ga­żo­wa­niu i pracy za­równo nad sek­sem, jak nad re­la­cją rów­nież tro­chę się roz­pi­sa­łem.

Każdy roz­dział okra­szam hi­sto­riami, które po­ma­gają mi po czę­ści zre­ali­zo­wać moje ma­rze­nie o by­ciu pi­sa­rzem, cho­ciaż je­stem świa­domy, że nie wszyst­kie fan­ta­zje trzeba w pełni prze­kła­dać na ży­cie re­alne. Wy­star­czy mi więc tyle. Są to hi­sto­rie krót­kie. Zwy­kle opo­wia­dają o ży­ciu dwóch osób. Hi­sto­rie in­spi­ro­wane praw­dzi­wymi wy­da­rze­niami, opo­wie­ściami z ga­bi­netu, ob­ser­wa­cjami ży­cia pu­blicz­nego, noc­nymi zwie­rze­niami lu­dzi na schod­kach przy PKP Po­wi­śle oraz mo­imi pry­wat­nymi do­świad­cze­niami. W każ­dej hi­sto­rii po­ru­szam inny aspekt sek­su­al­no­ści. Po­ka­zuję pe­wien ab­surd i pusz­czam do Cie­bie fi­glar­nie oko, pro­sząc jed­no­cze­śnie o wy­ro­zu­mia­łość dla swo­ich nie­lo­gicz­nych nie­kiedy my­śli i za­cho­wań. Kiedy pi­szę o mo­ich oso­bach pa­cjenc­kich, to w taki spo­sób, by nie zdra­dzić ich praw­dzi­wej toż­sa­mo­ści. Zmie­niam imiona, mie­szam wątki i tu­szuję cha­rak­te­ry­styczne szcze­góły dla ich bez­pie­czeń­stwa i kom­fortu. Opo­wia­da­jąc hi­sto­rię, ła­twiej prze­ka­zać sens my­śli.

Wszyst­kim czy­ta­ją­cym ży­czę nie­ustan­nego roz­woju, otwar­tych głów i przy­jem­nej lek­tury. No do­bra, nie za­wsze bę­dzie przy­jem­nie. Po­sta­no­wi­łem jed­nak nie pi­sać tego, co chcesz usły­szeć, lecz to, co po­może ci czer­pać więk­szą przy­jem­ność z seksu oraz bu­do­wać jesz­cze bar­dziej sa­tys­fak­cjo­nu­jące re­la­cje. Skoro mo­żemy na­pi­sać wprost, że ku­po­wa­nie roz­bi­tego auta jest ry­zy­kowne, to nie wi­dzę po­wodu, żeby pu­dro­wać in­for­ma­cje o tym, że wią­za­nie się z żo­na­tym fa­ce­tem i ocze­ki­wa­nie bez­gra­nicz­nej mi­ło­ści też bywa kiep­skim po­my­słem. Skoro tym roz­bi­tym au­tem jed­nak już jeź­dzisz, to i tak do­piero po kur­sie teo­re­tycz­nym i prak­tycz­nym. Czemu więc w re­la­cje wcho­dzisz bez więk­szego przy­go­to­wa­nia i za­sko­cze­nie bu­dzi w To­bie nie­unik­niona ko­li­zja, rów­nież ta in­tymna? Nie ob­cho­dzę się z sek­su­al­no­ścią jak z jaj­kiem, ale mam ku temu po­wód. Chciał­bym, żeby wresz­cie była te­ma­tem jak każdy inny. Co­dzien­nym, przy­swa­jal­nym i nie­bu­dzą­cym wstydu. Pi­szę tak, jak mó­wię. Uży­wam me­ta­for, umiar­ko­wa­nie śmiesz­nych żar­tów, nie­kiedy wul­ga­ry­zmów, okra­dam zda­nia z na­uko­wych fra­ze­sów i sta­ram się dbać o ję­zyk in­klu­zywny. Mo­żesz spo­koj­nie za­brać tę książkę na wa­ka­cje albo czy­tać po ka­wa­łeczku przy ku­chen­nym stole, gdy dzieci już za­sną. Nie masz lub nie chcesz mieć po­tom­stwa? Tak samo su­per!

Po­mówmy o tym, że or­gazm jest przy­jem­nym do­dat­kiem do seksu. Po­mówmy o tym, że w celu pod­trzy­ma­nia po­żą­da­nia do tej sa­mej osoby trzeba ciężko ha­ro­wać. Po­mówmy o tym, że seks nie wy­gląda jak na fil­mach porno. Po­mówmy o tym, że seks nie jest nie­ro­ze­rwal­nie po­łą­czony z mi­ło­ścią. Po­mówmy wresz­cie o tym, że mo­żesz seks upra­wiać przy włą­czo­nym świe­tle, nie­ko­niecz­nie po ciemku.

Masz w so­bie go­to­wość? Za­czy­namy.

Książka prze­zna­czona jest dla osób peł­no­let­nich.

Jesz­cze po­dzię­ko­wa­nia!

Moje roz­wa­ża­nia były nie­jed­no­krot­nie wspie­rane, a ja sam in­spi­ro­wany przez zna­ko­mite osoby eks­perc­kie z za­kresu sek­su­olo­gii, prawa i dzien­ni­kar­stwa. Od nich wła­śnie chcę za­cząć. Mi­chał Tę­cza – je­den z naj­bar­dziej po­stę­po­wych spe­cja­li­stów w dzie­dzi­nie sek­su­olo­gii i edu­ka­cji rów­no­ścio­wej, tre­ner Fun­da­cji Pro­jekt: Pol­ska oraz Eu­ro­pean Li­be­ral Fo­rum. Anna Ka­leta – te­ra­peutka par oraz Ga­briela Jusz­czuk – pe­da­gożka i sek­su­olożka, z któ­rymi współ­pracę sza­le­nie do­ce­niam od dawna. Bar­bara Strój­wąs – po­grom­czyni Tin­dera, za­ło­ży­cielka Biura Rand­ko­wego i spe­cja­listka od psy­cho­lo­gii związ­ków znana w sieci jako @trud­nasz­tuka. Mag­da­lena Ku­szew­ska – dzien­ni­karka, au­torka ksią­żek, eks­pertka do spraw in­tym­no­ści, która sku­tecz­nie roz­pra­wia się ze ste­reo­ty­pami. Ro­bert Ko­wal­czyk i Agata Stola – osoby za­ło­ży­ciel­skie In­sty­tutu Psy­cho­te­ra­pii i Te­ra­pii Sek­su­olo­gicz­nej SPLOT, gdzie dzia­łamy na rzecz zdro­wia sek­su­al­nego. Do­mi­nik So­roka – który od­krywa przede mną taj­niki fi­zjo­te­ra­pii uro- i uro­gi­ne­ko­lo­gicz­nej. Marta Niedź­wiecka – sek­sco­ach, któ­rej chce się słu­chać nie tylko „O Zmierz­chu”. Mi­łosz Ho­dun, Ma­ria Ob­rę­bow­ska i Ma­te­usz Wą­sik – osoby po­ma­ga­jące ochro­nić sek­su­al­ność i róż­no­rod­ność w aspek­cie praw­nym. Jo­anna Ło­pat – au­torka od­waż­nych i waż­nych re­por­taży, rów­nież o sek­sie. Do­mi­nika Dark Fa­iry – sek­swor­kerka, do­mina o nie­sa­mo­wi­cie in­klu­zyw­nym po­dej­ściu. So­cjo­lożki.pl – spe­cja­listki, które prze­pro­wa­dziły spe­cjal­nie na po­trzeby książki ba­da­nia na te­mat zdrady.

Wśród osób, które mia­łem przy­jem­ność spo­tkać w mi­nio­nym roku, wy­mie­nić pra­gnę Mag­da­lenę Cho­rę­bałę a także Łu­ka­sza Wo­laka z wy­daw­nic­twa Zwier­cia­dło, dzięki któ­rych za­ufa­niu czy­tasz wła­śnie „Seks bez pre­sji”.

Moja ro­dzina, która wie­rzyła we mnie za­wsze i po­zwa­lała re­ali­zo­wać od­kle­jone cza­sami po­my­sły – od mło­dzień­czych wy­bo­rów, po styl ży­cia bez umowy o pracę. Moi ro­dzice – Emi­lia i Ry­szard – oraz sio­stry – Ilona i Agnieszka – mają ogromny wkład w to, jaką je­stem dzi­siaj osobą.

Dzię­kuję rów­nież za nie­oce­nione wspar­cie Idze, Syl­wii, Bart­kowi, Ra­dziowi, Ar­te­mowi, Ku­bie, Mi­cha­łowi, Ma­te­uszowi, Mać­kowi, Sław­kowi, Ewe­li­nie, Krzy­siowi, Tom­kowi, Se­ba­stia­nowi, Ewie, Aga­cie, Mo­nice, Kin­dze, Mi­ko­ła­jowi, Ani, Prze­mkowi, Kasi i wszyst­kim oso­bom, które mo­ty­wują mnie do dzia­ła­nia i da­rzą za­ufa­niem oraz To­bie, za to że czy­ta­jąc tę książkę wy­cią­gasz wła­sne wnio­ski.

Last, but not le­ast, naj­ser­decz­niej­sze po­zdro­wie­nia dla mo­ich sio­strze­nic Vik­to­rii, Ewy i Ali­cji! Trzy­mam za Was kciuki! To dla Was chcę zmie­niać świat.

I Wstyd

„Je­śli jed­nak chęć zmiany, od­mło­dze­nia się i upięk­sze­nia oko­lic in­tym­nych nie wy­nika z wła­snych po­trzeb, je­śli staje się uza­leż­nie­niem, przed­mio­tem szan­tażu czy po­lem walki, je­śli wy­nika z braku ak­cep­ta­cji sie­bie czy part­nerki/part­nera, staje się groźna i prze­staje po­ma­gać, a za­czyna szko­dzić”.

„GŁADKO. O POL­SKIM WSTY­DZIE, OB­SE­SJI MŁO­DO­ŚCII IN­TYM­NYCH OPE­RA­CJACH PLA­STYCZ­NYCH”

Mag­da­lena Ku­szew­ska

Gładko

Za­sta­na­wia­łem się, od ja­kiej emo­cji za­cząć. Gdy sły­szę słowo „seks”, pierw­sze, co przy­cho­dzi mi do głowy, to ra­dość, przy­jem­ność, pod­nie­ce­nie. Czemu za­czy­nam więc od wstydu? Nie tylko z sym­pa­tii do Magdy i jej zna­ko­mi­tej książki o wsty­dzie in­tym­nym. Wy­obra­żam so­bie też, być może błęd­nie, że jed­nak jest to emo­cja, która chcąc nie chcąc wkrada się do więk­szo­ści sy­pialni. Jedna z tych nie­chcia­nych go­ściń, wścib­skich, wty­ka­ją­cych nos w nie swoje sprawy. Naj­bar­dziej in­te­re­sują ją oczy­wi­ście związki, kon­takty sek­su­alne i na­sze ciała. Zwy­kle pod­po­wiada, uży­wa­jąc no­men­kla­tury wstydu, o czym pi­sze Magda Ku­szew­ska, że tam na dole to po­winno być gładko. Skąd się wziął wstyd? Dla­czego? Był tu od za­wsze? To­wa­rzy­szył nam przez okres doj­rze­wa­nia i ka­zał za­kry­wać pewne czę­ści ciała, ru­mie­nić się pod­czas scen ca­ło­wa­nia w fil­mach, wkła­dał gule w gar­dło w mo­men­cie, kiedy ktoś po­pro­sił cię o cho­dze­nie. Jego ko­rze­nie się­gają jesz­cze wcze­śniej­szych cza­sów. I choć nie jest to emo­cja pier­wotna, a ra­czej na­by­wana jest w pro­ce­sie so­cja­li­za­cji, dość mocno za­zna­cza swoją po­zy­cję w hie­rar­chii emo­cji w ogóle. Oto­cze­nie do­sko­nale na­uczyło cię, w ja­kich sy­tu­acjach i jak mocno ten wstyd na­leży od­czu­wać. W sek­sie na pewno. W re­la­cji? Pro­szę bar­dzo. W mi­ło­ści rów­nież. Wsty­dzisz się sie­bie – swo­jej toż­sa­mo­ści, swo­ich pre­fe­ren­cji, swo­ich na­rzą­dów płcio­wych. Wsty­dzisz się po­wie­dzieć, co ci nie pa­suje. Wsty­dzisz się za­ko­mu­ni­ko­wać, czego pra­gniesz – moc­nego seksu oral­nego, trój­kąta, gło­śnych ję­ków, klapsa, przy­tu­le­nia, roz­mowy...

Mi­łość to bli­żej nie­opi­sana kom­bi­na­cja uczuć. To swo­isty stan, który każda osoba od­czu­wać może na swój nie­po­wta­rzalny spo­sób. Mi­łość to po­tężna siła zmie­nia­jąca pa­trze­nie na świat, ale sama się nie obroni. Może za­czy­nam od przy­krego wnio­sku, ale re­alne ży­cie to nie bajka Di­sneya. Siła mi­ło­ści nie prze­nosi gór ani nie wy­bu­dza ze snu wiecz­nego. Bu­do­wa­nie re­la­cji, bli­sko­ści, seksu za­leży od nas. To do­bry wnio­sek, po­nie­waż gwa­ran­tuje pewną spraw­czość. Im le­piej zro­zu­miesz swoje ciało, po­trzeby i me­cha­ni­zmy tobą rzą­dzące, tym ła­twiej bę­dzie Ci bu­do­wać szczę­ście. Szczę­ście z re­al­nymi ocze­ki­wa­niami, em­pa­tią do sie­bie i dru­giej osoby, po­zwo­le­niem so­bie na przy­jem­ność, rów­nież tę sek­su­alną. Szczę­ście z ak­cep­ta­cją sie­bie, swo­jej miny pod­czas or­ga­zmu, głosu wy­do­by­wa­ją­cego się z Cie­bie przy sil­nym pod­nie­ce­niu, róż­nych wy­dzie­lin pod­czas zbli­że­nia, pro­ble­mów z erek­cją czy na­wil­że­niem. Szczę­ście bez nie­po­trzeb­nego wstydu.

Na po­czą­tek wspól­nej po­dróży po­dzielę się z Tobą za­ło­że­niami te­ra­pii po­znaw­czo-be­ha­wio­ral­nej, które ide­al­nie opi­sują każde na­sze za­cho­wa­nie i jesz­cze bar­dziej po­mogą Ci zro­zu­mieć ty­tuł i pod­ty­tuł książki. Nie za­kła­dam, że masz do­świad­cze­nia za­wo­dowe lub pry­watne zwią­zane z te­ra­pią. Swoją drogą, za­chę­cam do tego, by cho­ciaż raz w ży­ciu spró­bo­wać umó­wić się na kon­sul­ta­cję i prze­żyć dość od­je­chaną po­dróż. Mó­wiąc po­waż­nie – nie­zwy­kłe spo­tka­nie sku­pione cał­ko­wi­cie na To­bie. Nie cho­dzi o to, że na każdą osobę znaj­dzie się pa­ra­graf. Po pro­stu z drugą osobą ła­twiej jest się za­sta­no­wić nad wła­snymi prze­ko­na­niami i wpaść na zu­peł­nie nowe roz­wią­za­nia. Cza­sami re­wo­lu­cyjne. Pa­mię­tam pa­cjenta, który zo­stał, nie bójmy się tego okre­śle­nia, zmu­szony do przyj­ścia na te­ra­pię. Nie czuł po­trzeby. Nie miał chęci opo­wia­dać ni­komu ob­cemu o pro­ble­mach. Ja to ku­puję. Zo­stał za­szan­ta­żo­wany przez part­nerkę, która zdia­gno­zo­wała go sa­mo­dziel­nie lub z po­mocą Go­ogle, już nie pa­mię­tam, jak to było do­kład­nie. Otóż ta part­nerka okre­śliła go mia­nem im­po­tenta. We­dług niej miał on za­bu­rze­nia erek­cji lub „nie­dzia­ła­jącą hy­drau­likę”. Abs­tra­hu­jąc od za­bu­rze­nia, ta­kie in­fan­tylne okre­śle­nia jak to przed chwilą wy­cho­dzą nam z ust naj­ła­twiej, lecz wcale nie po­ma­gają. Wręcz prze­ciw­nie, po­wo­dują co­raz więk­szy wstyd zwią­zany z te­ma­tem zdro­wia sek­su­al­nego. Wra­ca­jąc do mo­jego pa­cjenta, trzy­dzie­sto­pię­cio­let­niego in­ży­niera, mu­siał on zgło­sić się na te­ra­pię, by unik­nąć roz­wodu. Sprawy za­szły więc bar­dzo da­leko. Tylko że on na szczę­ście tych za­bu­rzeń u sie­bie nie wi­dział. Wie­dział, że jest coś na rze­czy, ale nie za­bu­rze­nia erek­cji. Miał po­ranne wzwody, mógł się ma­stur­bo­wać. Nie za­wsze jed­nak mógł upra­wiać seks z żoną. Był to nie­sa­mo­wi­cie wsty­dliwy dla niego te­mat. Jak fa­cet ma się PRZY­ZNAĆ do braku ochoty na sto­su­nek w mał­żeń­stwie? Mam na­dzieję, że za­kuło cię w oczy słowo „przy­znać” nie tylko dla­tego, że na­pi­sane zo­stało wiel­kimi li­te­rami. Przy­zna­wać to my się mo­żemy do winy, nie do trud­no­ści. Co pod­kre­śla Mi­chał Tę­cza mię­dzy in­nymi na edu­ka­cyj­nej stro­nie bez­wstydu.eu, ję­zyk ma swoją moc i nie­które zwroty mogą rze­czy­wi­ście wy­wo­łać emo­cje, ta­kie jak po­czu­cie wstydu w kwe­stiach, w któ­rych nie po­winny się po­ja­wić. Pod­czas pracy te­ra­peu­tycz­nej, cho­ciaż nie­ła­two było na­szego pa­cjenta do niej za­chę­cić, oka­zało się, że męż­czy­zna naj­nor­mal­niej w świe­cie boi się, że nie spełni ocze­ki­wań su­ro­wej żony. Lęk zwy­kle nie po­maga pod­czas seksu i może po­wo­do­wać brak erek­cji. Zda­rza się naj­lep­szym.

Wra­ca­jąc do za­ło­żeń te­ra­pii, mo­żemy do­sko­nale zo­ba­czyć na wspo­mnia­nym przy­kła­dzie, jak dzia­łają me­cha­ni­zmy rzą­dzące na­szą co­dzien­no­ścią. Wy­obraź so­bie, że ro­dzisz się jako zia­renko. Po­rów­na­nie in­fan­tylne, ale naj­le­piej ob­ra­zuje cały sche­mat. Więc to zia­renko, które oczy­wi­ście ma swoją ge­ne­tykę, pada na pewną glebę. Za­czyna kieł­ko­wać w da­nych wa­run­kach at­mos­fe­rycz­nych i musi mie­rzyć się ze wszyst­kimi czyn­ni­kami ze­wnętrz­nymi. Po­dob­nie jest z ludźmi. Ro­dzisz się w pew­nej gru­pie spo­łecz­nej. Mó­wię „gru­pie spo­łecz­nej”, bo każda osoba może mieć swoją de­fi­ni­cję ro­dziny. Da­lej, do­ra­stasz w da­nej kul­tu­rze w oto­cze­niu nie­obo­jęt­nych wpły­wów re­li­gii, hi­sto­rii, tra­dy­cji. Za­czy­nasz za­pusz­czać ko­rze­nie, czyli prze­ko­na­nia do­ty­czące sie­bie, in­nych osób i świata. Jest w nich za­pi­sane twoje po­czu­cie wła­snej war­to­ści, za­sady do­ty­czą­cego tego, co złe, a co do­bre, twoja rola w re­la­cjach i, jak się póź­niej oka­zuje, rów­nież w sek­sie. Ko­rze­nie za­pusz­czasz raz w ży­ciu, dla­tego dzie­ciń­stwo jest tak ważne w po­dej­ściu psy­cho­te­ra­peu­tycz­nym. Oczy­wi­ście mo­żesz póź­niej, gra­jąc w po­rów­na­nia, te ko­rze­nie pod­ci­nać i kon­tro­lo­wać kie­ru­nek ich wzro­stu, ale nie zmie­nisz ca­łego sys­temu. To do­bra i zła wia­do­mość. Do­bra, bo za­cho­wu­jesz swoją uni­kalną toż­sa­mość, ale też zła, bo nie­które ko­rze­nie wcale nie są dla Cie­bie zdrowe. Nie­które by­wają kry­ty­ku­jące i oce­nia­jące, pod­wa­żają twoją war­tość, mó­wią, że bli­skość jest za­gra­ża­jąca, po­trzeby in­nych są waż­niej­sze lub że nie masz prawa do dba­nia o sie­bie w re­la­cji. I te­raz HIT! Każda osoba ma ja­kieś nie­zdrowe prze­ko­na­nia. Nie cho­dzi o to, że w dzie­ciń­stwie mu­siało wy­da­rzyć się coś okrop­nego. Po pro­stu nie da się wy­cho­wać dziecka tak, by nie wy­two­rzyło w so­bie ne­ga­tyw­nych ko­rzeni. Prawda ob­ja­wiona, która być może zdej­mie ciut pre­sji z nie­któ­rych ro­dzi­ców.

To, że sek­su­al­ność jest tabu i mało o niej roz­ma­wiamy, nie zna­czy, że jest ona bez­pieczna i wolna od prze­ko­nań. Wręcz prze­ciw­nie. Sek­su­al­ność do­staje po du­pie bar­dzo mocno. Brak edu­ka­cji sek­su­al­nej po­wo­duje, że ta sfera jest wspa­nia­łym pod­ło­żem do roz­woju kom­plek­sów, nie­re­al­nych ocze­ki­wań, pre­sji i wielu in­nych ob­cią­żeń po­znaw­czych. Czyli zia­renko kieł­kuje i wy­twa­rza naj­róż­niej­sze ba­nia­luki. Przy­kład? Pro­szę bar­dzo. Wy­obraź so­bie pierw­szą randkę z kimś, kto ci się sza­le­nie, wręcz na za­bój po­doba. Neu­ro­prze­kaź­niki w mó­zgu za­czy­nają wa­rio­wać. Serce bije jak sza­lone. Ści­śnięty żo­łą­dek wcale nie upo­mina się o po­karm ani wodę. Wra­casz nad ra­nem do domu. Nie mo­żesz za­snąć z emo­cji. Oczy­wi­ście prze­glą­dasz pro­fil tej osoby na In­sta­gra­mie czy in­nym Tin­de­rze, tak jakby jej wy­gląd miałby się na­gle zmie­nić, jakby opa­no­wał Cię brak za­ufa­nia do swo­jej pa­mięci. Prze­glą­dasz, laj­ku­jesz i bi­jesz się z my­ślami, czy na­pi­sać po pro­stu „do­bra­noc” czy jed­nak ja­koś za­sza­leć.

– Chwila. To może być za mało. Może „do­bra­noc” i buźkę z ser­dusz­kami na wy­so­ko­ści oczu. Nie, to by było jed­nak too much. „Dzię­kuję za spo­tka­nie” brzmi zbyt for­mal­nie – mó­wisz do sie­bie.

W końcu za­sy­piasz z te­le­fo­nem w ręku. Rano pierw­sze, co ro­bisz, to spraw­dzasz, czy masz ja­kąś wia­do­mość. Auć! Pu­sto. Zero. Grrrrr. Znów pod­wa­żasz spraw­ność swo­ich pro­ce­sów po­znaw­czych. Może jak mru­gniesz trzy razy, to zo­ba­czysz na ekra­nie coś in­nego. I w tym mo­men­cie za­czyna się ma­sa­kra. Uru­cha­miają się twoje prze­ko­na­nia. (EDIT: One uru­cho­miły się już wczo­raj, kiedy trzeba było pod­jąć de­cy­zję, w jaki spo­sób naj­le­piej ży­czyć tej oso­bie do­brej nocy). Ko­rze­nie za­czy­nają wy­sy­łać im­pulsy do bar­dziej świa­do­mej czę­ści świa­do­mo­ści.

– Nie ma wia­do­mo­ści. Nie ma. Czemu? To ko­niec!? – po­wta­rzasz ni­czym za­klę­cie.

Ty już do­brze wiesz, co jest nie tak. Prze­cież twoje ko­rze­nie wie­dzą wszystko. Są naj­mą­drzej­sze i mają swo­iste, nie­praw­dziwe czę­sto, wy­ja­śnie­nie każ­dej sy­tu­acji.

– To ko­niec! Nie spo­tkamy się już wię­cej! Nie po­do­bam się.

A skąd wiesz, z ja­kiej przy­czyny rano nie było wia­do­mo­ści? Nie masz po­ję­cia. Nie po­sia­dasz krysz­ta­ło­wej kuli. Twoja głowa wpusz­cza Cię w ma­liny i oce­nia ne­ga­tyw­nie. Tak dzia­łają prze­ko­na­nia, w które wie­rzysz. Słu­chasz ich jak wy­roczni. Szkoda, że nie słu­chamy tak matki, kiedy każe za­kła­dać zimą czapkę.