Happy umysł ebook

W dzi­siej­szym za­bie­ga­nym i prze­ła­do­wa­nym bodź­cami świe­cie to obo­wiąz­kowa lek­tura dla każ­dego, kto pra­gnie spo­koju, uko­je­nia, sku­pie­nia na rze­czach waż­nych i od­zy­ska­nia kon­troli nad swoim umy­słem. Go­rąco po­le­cam. To jedna z tych ksią­żek, do któ­rych będę jesz­cze wiele razy wra­cać.

Na­ta­lia Kraus-Ko­wal­czyk kon­sul­tantka slow life

Piękno tej książki leży w jej pro­sto­cie. To prak­tyczny prze­wod­nik dla każ­dej osoby, która pra­gnie żyć w zgo­dzie z naj­głęb­szymi pra­gnie­niami swo­jego serca i jest go­towa się w to za­an­ga­żo­wać. Ka­sia Bem za­warła w niej wiele głę­bo­kich prawd, które – je­żeli je wdro­żyć – mają po­ten­cjał, aby cał­ko­wi­cie od­mie­nić na­sze ży­cie. Po­le­cam z ca­łego serca.

Pati Garg na­uczy­cielka du­chowa, au­torka książki i rocz­nego pro­gramu rok­prze­bu­dze­nia.pl

Nasz umysł za­cho­wuje się cza­sem ni­czym szef kor­po­ra­cji. Wciąż wy­my­śla nam nowe za­da­nia, kon­tro­luje, oce­nia, stre­suje. Ka­sia po­ka­zuje, jak uwol­nić się spod jego wła­dzy. Jak oczy­ścić głowę z na­tłoku my­śli, wy­łą­czyć we­wnętrz­nego kry­tyka, po­zwo­lić dojść do głosu in­tu­icji, my­śleć ser­cem. Gdy­by­śmy wszy­scy zre­ali­zo­wali jej pro­gram, świat stałby się pięk­niej­szy, po­nie­waż by­li­by­śmy bar­dziej życz­liwi i wy­ro­zu­miali dla sie­bie i dla in­nych.

Jola Za­krocka dzien­ni­karka, re­dak­torka por­talu na­tu­ral­nie­oz­dro­wiu.pl

Ży­jemy w świe­cie umy­słu, lo­gicz­nego my­śle­nia i nad­miaru in­te­lek­tu­al­nych bodź­ców. Mało u nas kon­taktu z cia­łem, a tym bar­dziej z ser­cem. Pro­gram Min­dless Kasi Bem jest prak­tyczną od­po­wie­dzią na bo­lączki współ­cze­snej cy­wi­li­za­cji oraz me­todą, która po­rząd­kuje i oczysz­cza na­sze wnę­trze. Świetna, prze­my­ślana, kon­se­kwent­nie skon­stru­owana stra­te­gia bu­do­wa­nia świa­do­mo­ści, spraw­czo­ści i we­wnętrz­nej mocy. Go­rąco po­le­cam.

Anna Jur­gaś go­spo­dyni pod­ca­stu About Time!

Mo­jemu sy­nowi Igna­cemu.

Bądź szczę­śliwy.

Bądź spo­kojny.

Bądź bez­pieczny.

Bądź zdrowy.

Nie ufaj umy­słowi. Umysł po­stawi przed Tobą ty­siące prze­szkód, wy­my­śli ty­siące po­wo­dów, byś po­rzu­cił pra­gnie­nia. Je­śli usły­szysz we­wnętrzne wo­ła­nie, nie po­zwól, aby po­zo­stało wiecz­nie nie­speł­nioną tę­sk­notą du­szy. Idź za nią. To je­dyna droga.

– Ka­sia Bem

Za­miast wstępu

Wi­taj w pro­gra­mie Min­dless!

Min­dless to 21-dniowy pro­gram, w któ­rym dzień po dniu bę­dziesz two­rzyć grunt pod świa­dome i szczę­śliwe ży­cie, zgodne z naj­głęb­szymi pra­gnie­niami Two­jego serca.

Min­dless zna­czy tyle, co nie­wy­ma­ga­jący my­śle­nia, in­tu­icyjny. Mind to po an­giel­sku umysł, less – mniej. Do­słowny po­stu­lat pły­nący z po­łą­cze­nia tych dwóch słów brzmi: „mniej w umy­śle”.

Pro­gram Min­dless przy­szedł do mnie w głę­bo­kiej me­dy­ta­cji, wy­pły­nął z cen­trum na­tu­ral­nego pro­wa­dze­nia, na­tchnie­nia i wglądu – z prze­strzeni serca. Jest wy­ni­kiem du­cho­wej in­spi­ra­cji i mo­jej po­nad­dwu­dzie­sto­let­niej pracy nad sobą. Rów­nież z ty­sią­cami osób, któ­rym mam za­szczyt od lat po­ma­gać w pro­ce­sach oso­bi­stej trans­for­ma­cji. Wy­ko­rzy­stuje na­rzę­dzia znane jo­gi­nom od ty­sięcy lat, a także wie­dzę z za­kresu neu­ro­pla­stycz­no­ści mó­zgu, fi­zyki kwan­to­wej, re­wo­lu­cyjną mapę po­zio­mów świa­do­mo­ści dr. Da­vida Haw­kinsa i prze­ba­dane przez na­ukow­ców tech­niki ko­he­ren­cji serca.

Prze­pro­wa­dzę Cię przez ko­lejne etapy pro­cesu do­cho­dze­nia do Two­ich praw­dzi­wych pra­gnień. Po­mogę Ci oczy­ścić umysł, serce i ciało, usu­nąć blo­kady, które unie­moż­li­wiają Ci ży­cie w zgo­dzie z sobą i ma­ni­fe­sta­cję Two­ich ma­rzeń. Pod­po­wiem, jak uży­wa­jąc na­uko­wych me­tod, pod­nieść wi­bra­cje, by za­cząć przy­cią­gać to, co dla Cie­bie naj­lep­sze.

Za­ło­że­nie w tym pro­gra­mie jest pro­ste: je­śli upo­rząd­ku­jesz i oczy­ścisz swoje wnę­trze, to, co na ze­wnątrz, stop­niowo samo za­cznie się ko­rzyst­nie dla Cie­bie ukła­dać. W dwa­dzie­ścia je­den dni od­mie­nisz swoje ciało, umysł i serce na tyle, aby móc za­cząć ma­ni­fe­sto­wać swoją we­wnętrzną moc w świe­cie ze­wnętrz­nym.

Je­śli spo­tka­ły­śmy się oso­bi­ście na warsz­ta­tach lub słu­chasz mo­ich wy­kła­dów albo znasz moje po­przed­nie książki, a zwłasz­cza ho­li­styczny pro­gram oczysz­cza­nia or­ga­ni­zmu Happy de­toks oraz dwa­na­ście pu­ła­pek umy­słu opi­sa­nych w Happy life. Sztuka od­pusz­cza­nia, je­steś do­sko­nale przy­go­to­wana na nowe tre­ści, któ­rymi dzielę się z Tobą na ła­mach książki, po którą się­gasz dzi­siaj. A je­śli to na­sze pierw­sze spo­tka­nie, znaj­dziesz w niej in­spi­ra­cję i nową wie­dzę, którą wy­ko­rzy­stasz tak, jak je­steś na to go­towa.

Moją in­ten­cją jest, abyś po ukoń­cze­niu pro­gramu Min­dless od­blo­ko­wała do­stęp do in­tu­icji serca, stwo­rzyła ja­sną wi­zję wła­snej przy­szło­ści i za­częła bez we­wnętrz­nych prze­szkód re­ali­zo­wać peł­nię swo­jego po­ten­cjału.

Dla­tego mój po­stu­lat dla Cie­bie to: Żyj mniej w umy­śle, a wię­cej w sercu i speł­niaj swoje pra­gnie­nia! Ja Ci w tym po­mogę.

Za­pra­szam Cię w eks­cy­tu­jącą 21-dniową po­dróż, w któ­rej dzień po dniu bę­dziesz co­raz le­piej roz­po­zna­wać głos du­szy i za­czniesz żyć ta­kim ży­ciem, o ja­kim ma­rzysz.

Niech tak się sta­nie!

Z życz­li­wo­ścią i pa­sją

Ka­sia Bem

Część I

Mniej w umy­śle

Czy wiesz, o czym my­ślisz?

To, o czym my­ślisz, tym się sta­jesz.

To, co czu­jesz, to przy­cią­gasz.

To, co so­bie wy­obra­żasz, to two­rzysz.

– Budda

Roz­dział pierw­szy

Po­znaj, kim je­steś

Je­steś tym, czym Twoje głę­bo­kie pra­gnie­nie,

Ja­kie Twoje pra­gnie­nie, taka Twoja wola,

Jaka Twoja wola, taki czyn,

Jaki Twój czyn, taki Twój los.

– Upa­ni­szady

Dzie­sięć lat wcze­śniej

Tam­tej ma­jo­wej cie­płej nocy długo nie mo­głam za­snąć. Aż w końcu usia­dłam na łóżku w sia­dzie skrzyż­nym, li­cząc na to, że me­dy­ta­cja przy­nie­sie mi upra­gnione wy­ci­sze­nie. I po mniej wię­cej pół­go­dzi­nie zda­rzyło się coś nie­zwy­kłego – bar­dzo wy­raź­nie usły­sza­łam słowo. Tylko jedno słowo: Min­dless. Do­słow­nie tak, jakby ktoś wy­szep­tał mi je do ucha. Jed­no­cze­śnie roz­bły­sło we mnie jak neon. Moje ciało za­re­ago­wało gę­sią skórką.

Uczu­cia mia­łam mie­szane. Ni­gdy nie by­łam osobą, która sły­sza­łaby głosy, wi­działa aurę lub czy­tała w my­ślach. Z cza­sem zdol­no­ści te za­częły się we mnie bu­dzić, ale tam­tej nocy po pro­stu zma­ga­łam się z bez­sen­no­ścią i ostat­nią rze­czą, któ­rej mo­głam się spo­dzie­wać, były ezo­te­ryczne do­świad­cze­nia nie z tej ziemi.

Otwo­rzy­łam oczy i ro­zej­rza­łam się wo­kół. Nie było ni­kogo poza mną w ciem­nym po­koju i moim po­czu­ciem, że oto stało się coś do­nio­słego. Mia­łam wra­że­nie, że słowo Min­dless zo­stało mi dane jak pre­zent, prze­ka­zane uro­czy­ście, z in­ten­cją, że­bym zro­biła z niego uży­tek. Po­czu­łam, że nie mogę zi­gno­ro­wać tego – nie wie­dzia­łam – pod­szeptu in­tu­icji, wglądu, olśnie­nia. Mimo że nie mia­łam po­ję­cia, co mam z tym zro­bić ani skąd do mnie przy­szło.

Wcze­śniej tego sa­mego dnia oglą­da­łam wy­kład Jona Ka­bata-Zinna o mind­ful­ness. Jego me­toda re­duk­cji stresu za­czerp­nięta z tra­dy­cji me­dy­ta­cyj­nych bud­dy­zmu te­ra­wady – wy­jęta póź­niej z kon­tek­stu fi­lo­zo­fii bud­dyj­skiej i osa­dzona w ra­mach na­uko­wych ba­dań i in­sty­tu­cji – ro­biła od lat dzie­więć­dzie­sią­tych XX wieku za­wrotną ka­rierę w za­chod­nim świe­cie. Czym jest mind­ful­ness, ro­zu­mia­łam do­sko­nale. To uważ­ność, przy­tom­ność, by­cie w chwili obec­nej z peł­nym za­an­ga­żo­wa­niem i bez osą­dza­nia, czy ta chwila jest do­bra, czy zła. Tego sa­mego uczy joga. Zga­dza­łam się z każ­dym sło­wem tej de­fi­ni­cji. Mind­ful­ness jako umie­jęt­ność nie­zbędna do świa­do­mego ży­cia tu i te­raz. Prak­tyczny i prag­ma­tyczny spo­sób na pod­nie­sie­nie ja­ko­ści ży­cia, zmniej­sze­nie na­pię­cia ner­wo­wego, opa­no­wa­nie pro­stych tech­nik re­laksu i re­duk­cji stresu, uzy­ska­nie rów­no­wagi emo­cjo­nal­nej, lep­szej kon­cen­tra­cji, umie­jęt­no­ści sku­pie­nia, do­ce­nie­nie pro­stych rze­czy. Bez du­cho­wych fa­na­be­rii, bez obiet­nic na wy­rost, bez przy­cią­ga­nia tego, czego się pra­gnie. Wtedy jesz­cze da­leka by­łam od re­flek­sji, że po­mi­nię­cie aspektu du­cho­wego w tym pro­gra­mie może wpraw­dzie zde­cy­do­wa­nie po­pra­wić kom­fort ży­cia, ale nie sprawi, że na­uczymy się my­śleć ser­cem. Uczci­wie do­dam, że prze­strzeń serca nie za­przą­tała wów­czas mo­ich my­śli. Zde­cy­do­waną więk­szość czasu spę­dza­łam w gło­wie. Mój umysł był tak full, tak na­pa­ko­wany my­ślami i emo­cjami, które kłę­biły się pod czaszką, że naj­chęt­niej zro­bi­ła­bym so­bie w niej dziurę, aby po­zbyć się choć ułamka tego nad­miaru.

W tym cza­sie by­łam już na­uczy­cielką jogi, dużo pra­co­wa­łam z cia­łem, in­ten­syw­nie me­dy­to­wa­łam, jeź­dzi­łam na od­osob­nie­nia. Po do­świad­cze­niu wy­pa­le­nia za­wo­do­wego i trau­ma­tycz­nej cho­roby (o czym wię­cej w po­przed­nich książ­kach) dużo było we mnie we­wnętrz­nych blo­kad, splą­ta­nych emo­cji, po­gma­twa­nych my­śli. Jed­nakże co­dzienna prak­tyka da­wała wy­tchnie­nie. Co­raz czę­ściej uda­wało mi się wy­cho­dzić z głowy i od­czu­wać stan, który po­rów­na­ła­bym do od­prę­że­nia w mięk­kim ha­maku, w piękny dzień. To­wa­rzy­szyło mu uczu­cie we­wnętrz­nej prze­strzeni, jak gdyby ktoś roz­wią­zał krę­pu­jący mnie gor­set – wresz­cie mo­głam wziąć głę­boki od­dech i się roz­luź­nić. To mo­ment, kiedy od­pusz­cza umysł, kiedy płyn­nie prze­cho­dzimy z my­śle­nia w by­cie. Każdy z nas ma tam do­stęp, choć czę­sto uwi­kłani w we­wnętrzne kon­flikty, oso­bi­ste dra­maty czy traumy, nie do­strze­gamy, nie zda­jemy so­bie sprawy, że wyj­ście poza ogra­ni­cza­jącą per­spek­tywę my­śli jest bar­dzo ła­twe. Umysł za­wsze ka­pi­tu­luje wo­bec obec­no­ści. Za­wsze wtedy, gdy je­ste­śmy tu i te­raz, prze­kro­cze­nie jego ogra­ni­czeń od­bywa się au­to­ma­tycz­nie. Jak włą­cze­nie świa­tła. Pstryk i już! Je­steś. Z cza­sem, gdy na­uczy­łam się już prze­kra­czać ba­rierę umy­słu, czyli ro­bić pstryk na za­wo­ła­nie, za­uwa­ży­łam, że mogę mieć wpływ także na moje my­śli. Że mogę prze­kształ­cać emo­cje, wy­wo­ły­wać w so­bie okre­ślone stany i sa­mo­po­czu­cie, które wy­prze­dzają i za­pra­szają do mo­jego ży­cia po­wo­dze­nie, ra­dość i ob­fi­tość.

To wszystko było tak nowe i eks­cy­tu­jące, mimo że wciąż jesz­cze nie „łą­czy­łam kro­pek”. Czu­łam się ze sobą co­raz le­piej, do­strze­ga­łam, że w moim ży­ciu wiele się zmie­nia, wie­dzia­łam, że ma to dużo wspól­nego z pracą, którą co­dzien­nie wy­ko­nuję – ale jesz­cze nie po­tra­fi­łam tego ob­ja­śnić. Nie po­strze­ga­łam ca­ło­ści zja­wisk, nie ro­zu­mia­łam lo­gicz­nego pro­cesu, jed­nak już prze­czu­wa­łam, że nie jest to przy­pa­dek czy szczę­śliwy zbieg oko­licz­no­ści.

Tym­cza­sem w środku nocy du­ma­łam nad sło­wem Min­dless. Co ono w ogóle ozna­cza? In­tu­icyj­nie czu­łam, że de­fi­ni­cje pod­su­wane mi przez słow­nik: „bez­myśl­nie”, „nie­uważ­nie”, „bez­sen­sow­nie”, idą w nie­wła­ści­wym kie­runku. Co­raz czę­ściej po­ja­wiała się fraza „bez [udziału] my­śli”. Cie­pło, cie­pło! Pa­mię­ta­cie taką dzie­cinną za­bawę w od­ga­dy­wa­nie zna­czeń słów? Wie­dzia­łam, że je­stem już bli­żej, ale to jesz­cze nie było to. Za­rzu­ci­łam za­tem na ja­kiś czas „pre­zent” otrzy­many od Wszech­świata, choć Min­dless czę­sto po­wra­cało do mnie w me­dy­ta­cji. Mimo to po­trze­bo­wa­łam ko­lej­nych dzie­się­ciu lat, so­lid­nej prak­tyki jo­gicz­nej, no­wych do­świad­czeń i no­wej wie­dzy, aby zro­zu­mieć sens prze­sła­nia, które otrzy­ma­łam w bez­senną ma­jową noc.

Du­chowa ściema?

Pod­czas gdy kon­se­kwent­nie re­ali­zu­jąc za­le­ce­nia jogi, do­zna­wa­łam ko­rzyst­nej prze­miany we­wnętrz­nej, czę­sto na­po­ty­ka­łam różne tre­ści w sfe­rze sze­roko po­ję­tej du­cho­wo­ści, które w ta­kim sa­mym stop­niu za­równo iry­to­wały mnie, jak i in­try­go­wały. Nie oce­niaj­cie mnie. W końcu któż nie chciałby po­znać ma­gicz­nej for­muły na ży­ciową do­brą passę albo od­kryć atrak­cyj­nego skrótu na krę­tej dro­dze do lep­szego ży­cia? Mam na my­śli obiet­nice typu „pod­nieś swoje wi­bra­cje i przy­cią­gnij wszystko, o czym ma­rzysz”, „sto­suj po­zy­tywne afir­ma­cje, a Twoje ży­cie zmieni się nie do po­zna­nia”, „myśl po­zy­tyw­nie, a sprawy same się ułożą”, „otwórz się na ob­fi­tość Wszech­świata i uwierz, że do­sta­tek to tylko kwe­stia Two­jego we­wnętrz­nego prze­ko­na­nia”, „na­peł­nij swoje serce mi­ło­ścią i przy­cią­gnij uko­chaną osobę”, „wy­klej mapę ma­rzeń pięk­nymi ob­raz­kami i uwierz, że w ciągu roku ta wy­kle­janka sta­nie się Twoją rze­czy­wi­sto­ścią”. No a wśród nich – oczy­wi­ście – hi­towy „se­kret” z du­cho­wym mumbo jumbo.

Se­rio? To było we­dług mnie, ła­god­nie mó­wiąc, eg­zal­to­wane. Uczy­łam się jogi w aśra­mie, gdzie trzeba było wsta­wać o 4.30, każ­dego dnia po­świę­cić jej prak­ty­ko­wa­niu co naj­mniej sześć go­dzin, po­ścić, stu­dio­wać tek­sty źró­dłowe. Nikt tam ni­czego nie obie­cy­wał, nikt nie da­wał go­to­wych re­cept, jak żyć, by przy­cią­gać ze sku­tecz­no­ścią ma­gnesu po­wo­dze­nie, pie­nią­dze czy mi­łość. A przy drzwiach wej­ścio­wych wi­siała ta­bliczka ze sło­wami Swa­miego Si­va­nandy: „Po­rzuć wszyst­kie pra­gnie­nia i bądź szczę­śliwy”.

Tyle, je­śli cho­dzi o obiet­nice.

Także ja ni­komu nie obie­cuję, że przy­cią­gnie do swo­jego ży­cia wszystko to, o czym ma­rzy, dzięki co­dzien­nej me­dy­ta­cji czy ćwi­cze­niu jogi. Mogę je­dy­nie za­gwa­ran­to­wać oso­bom, które prak­ty­kują, że je­śli za­sto­sują się do za­le­ceń i wska­zó­wek jogi oraz będą sys­te­ma­tycz­nie je wdra­żać, ich ży­cie na pewno zmieni się na lep­sze. Jak ujął to uznany na­uczy­ciel jogi Pat­ta­bhi Jois: „Prak­ty­kuj. Wszystko przyj­dzie samo”. Czym jest to „wszystko”? Tego wła­śnie do­wiesz się, prak­ty­ku­jąc re­gu­lar­nie. Nie zdziw się, gdy roz­mi­nie się z Two­imi ocze­ki­wa­niami. Ży­cie daje nam to, co dla nas w da­nym mo­men­cie naj­lep­sze, a nie to, o czym ma­rzymy. Co nie ozna­cza, że nie mamy na nic wpływu. Prak­ty­kuj i za­ufaj, a wszystko przyj­dzie we wła­ści­wym cza­sie. Gdy bę­dziesz go­towa.

Nie jest ła­two zna­leźć wła­sną ścieżkę, a mą­drego na­uczy­ciela jesz­cze trud­niej. Du­cho­wość wszel­kiej ma­ści jest do­stępna jak to­war w su­per­mar­ke­cie, a roz­ma­ici guru, tre­ne­rzy roz­woju i kon­sul­tanci od spraw du­cha mogą z nami po­ga­dać na do­wol­nym ko­mu­ni­ka­to­rze przez dwa­dzie­ścia cztery go­dziny na dobę jak świat długi i sze­roki. Można ich po­słu­chać na In­sta, ode­brać na­uki z Fa­ce­bo­oka czy rolki na Tik-Toku. Prak­tycz­nie wszystko jest do­zwo­lone i w mniej­szym lub więk­szym stop­niu to­le­ro­wane. Jemy, mo­dlimy się i ko­chamy po swo­jemu. Pró­bu­jemy, przy­mie­rzamy się, czer­piemy gar­ściami z róż­no­rod­nych tra­dy­cji, eks­pe­ry­men­tu­jemy. Je­den krok do przodu, dwa kroki w tył. I bar­dzo do­brze. Śpie­wamy za Dy­la­nem: „Przez ile dróg musi przejść każdy z nas (...)?”. Przez wiele. Stara prawda, nic no­wego. Z jed­nym za­strze­że­niem – w trak­cie na­szej drogi bacz­nie ob­ser­wujmy, co z tego, co ma nas roz­wi­nąć, fak­tycz­nie zwal­cza w nas ego­izm, agre­sję, ma­łost­ko­wość, za­zdrość, chci­wość, złość, nie­na­wiść. Co prze­nosi na­sze dzia­ła­nia na po­ziom uważ­no­ści i świa­do­mego dzia­ła­nia. Czy przy­nosi nam i lu­dziom wo­kół nas spo­kój, wy­tchnie­nie, życz­li­wość, mą­drość i do­bro? Sło­wem: co czyni z nas lep­szych lu­dzi? A co wpro­wa­dza w błąd, tłu­ma­czy po­wierz­chow­nie lub opacz­nie, spro­wa­dza nas na ma­nowce, robi nam wodę z mó­zgu, mami obiet­ni­cami na wy­rost i każe so­bie słono pła­cić za na­ukę?

Po­rzuć wszyst­kie pra­gnie­niai bądź szczę­śliwa.

Dziś po­strze­gam du­cho­wość już ina­czej. Moje zro­zu­mie­nie po­parte jest wie­lo­let­nią prak­tyką, zgłę­bia­niem wie­dzy i na­ucza­niem. Ko­rzy­stam z kla­sycz­nych tek­stów jogi, ale się­gam też do źró­deł wie­dzy, w któ­rych znaj­duję do­wody na­ukowe na to, jak dzia­łają po­szcze­gólne prak­tyki. Nie po­peł­niam przy tym błędu – czę­stego przy po­dą­ża­niu ścież­kami roz­woju – gdy gor­liwi po­szu­ki­wa­cze prawdy wię­cej czasu spę­dzają z no­sem w książ­kach, za­miast po pro­stu prak­ty­ko­wać. Jak w tym ży­dow­skim dow­ci­pie o Icku, który padł przed Bo­giem na ko­lana, żar­li­wie mo­dląc się o wy­graną w co­ty­go­dnio­wej lo­te­rii. A Bóg w końcu prze­mó­wił, zwró­ciw­szy się do pro­szą­cego w te słowa: „Icek, ty daj mi szansę, ty za­cznij grać”.

Ja da­łam szansę przede wszyst­kim so­bie. Prak­ty­ko­wa­łam pil­nie, ufa­jąc sta­ro­żyt­nym prze­ka­zom, dzień po dniu, mie­siąc po mie­siącu, rok po roku, aż sta­łam się naj­lep­szym do­wo­dem na to, że prak­tyki jogi mają moc trans­cen­den­cji. Na bie­żąco wy­ko­rzy­sty­wa­łam też w swo­jej pracy na­rzę­dzia, ta­kie jak ko­he­ren­cja serca czy hip­noza, które wy­kra­czają poza kla­syczną jogę, choć z niej czer­pią lub ba­zują na po­dob­nych me­cha­ni­zmach. Jed­no­cze­śnie jako osoba, która prze­ka­zuje bez­cenną wie­dzę in­nym, czu­łam się zo­bo­wią­zana do rze­tel­no­ści. Pra­gnę­łam wie­dzieć i ro­zu­mieć – poza wy­łącz­nie do­świad­cze­niem – dla­czego to, co prze­ka­zuję, ma re­alną moc zmiany ja­ko­ści ży­cia na lep­sze. I je­śli dziś opo­wiem Ci w tej książce, że mo­żesz przy­cią­gnąć do swo­jego ży­cia to, co dla Cie­bie naj­lep­sze, nie bę­dzie to tylko zgrab­nym ha­słem re­kla­mo­wym, ale prze­my­ślaną tezą, po­partą do­wo­dami na­uko­wymi i moim oso­bi­stym do­świad­cze­niem.

Mo­żesz zmie­niaćswoje my­śli na lep­sze

Gdy je­steś w zgo­dzie ze sobą,

Wszech­świat w za­chwy­cie

sam ściele się u Two­ich stóp.

– Au­tor nie­znany

Od wielu lat do­świad­czam licz­nych zda­rzeń, nie­rzadko prze­bie­ga­ją­cych syn­chro­nicz­nie, ma­ni­fe­stuję to, czego pra­gnę, bar­dzo szybko urze­czy­wist­niam cele i ma­rze­nia. Nie­któ­rzy mo­gliby na­zwać mnie szczę­ściarą, ale moje ży­ciowe po­wo­dze­nie nie ma nic wspól­nego z far­tem. Jest wy­ni­kiem po­zna­nia sie­bie, głę­bo­kiego we­wnętrz­nego spo­koju, kla­row­no­ści umy­słu i czy­stych in­ten­cji pły­ną­cych z serca. Stan ten uzy­skuję po­przez co­dzienne oczysz­cza­nie ciała i umy­słu, sto­so­wa­nie na­rzę­dzi, które opi­suję w tej książce.

Re­ali­zu­jąc pro­gram Min­dless, szybko za­uwa­żysz, że za­wsze gdy po­zo­sta­jesz w zgo­dzie ze sobą, gdy dzia­łasz ze spo­koj­nym umy­słem i czy­stym ser­cem, po­wo­do­wana szla­chet­nymi po­bud­kami, gdy pie­lę­gnu­jesz wy­so­kie wi­bra­cje, do­zna­jesz w swoim ży­ciu splotu oko­licz­no­ści tak ko­rzyst­nych, że aż chcia­łoby się na­zwać je cu­dem. Mimo że nie są cu­dem, rzecz ja­sna. Są wy­ni­kiem na­tu­ral­nych zja­wisk, które za­cho­dzą na po­zio­mie ener­ge­tycz­nym, bez­po­śred­nio zwią­za­nych z czę­sto­tli­wo­ścią Two­ich my­śli i emo­cji. Dla­tego tak nie­zwy­kle istotne w pro­gra­mie Min­dless jest roz­po­zna­nie umy­słu. Mu­sisz wie­dzieć, co dzieje się w Two­jej gło­wie. To część Min­dless, na którą kładę naj­więk­szy na­cisk, po­nie­waż ta wie­dza po­zwoli Ci prze­kształ­cać nie­ko­rzystne tre­ści w kon­struk­tywne – i po­zy­tyw­nie wpły­wać na wła­sne ży­cie. TAK! Masz taką MOC!

Twoje my­śli i emo­cje mają wpływ na Twoje dzia­ła­nia i wy­bory. Twoje wy­bory kształ­tują Twoją rze­czy­wi­stość. Twoja rze­czy­wi­stość wpływa na ja­kość Two­jego ży­cia.

MYŚL to kre­acja,

EMO­CJA to wi­bra­cja,

WI­ZU­ALI­ZA­CJA to ma­ni­fe­sta­cja.

To wszystko jest po­łą­czone i na wszystko masz wpływ. Pierw­szy krok do uda­nego ży­cia to do­strze­że­nie sce­na­riu­sza na ży­cie, jaki so­bie wy­my­ślasz, rze­czy­wi­sto­ści stwa­rza­nej Two­imi my­ślami, tego, co sa­bo­tu­jesz, czemu za­prze­czasz, czego się bo­isz, co Cię po­wstrzy­muje, co wy­pie­rasz. Czy ro­zu­miesz już, ja­kie to ważne? Umysł czę­sto przed­sta­wiany jest jako góra lo­dowa. Za­uwa­żamy za­le­d­wie jej przy­sło­wiowy czu­bek, reszta po­zo­staje ukryta, nie­wi­dzialna, nie­roz­po­znana. Uświa­da­miamy so­bie za­le­d­wie pięć pro­cent tego, co nami kie­ruje, wpływa na na­sze dzia­ła­nia, wy­bory, re­ak­cje. Po­zo­stałe dzie­więć­dzie­siąt pięć to pod­świa­do­mość skry­wa­jąca po­wo­du­jące nami wspo­mnie­nia, kody, uwa­run­ko­wa­nia, pre­fe­ren­cje. W pro­ce­sie me­dy­ta­cji, gdy umysł wy­kra­cza poza swój zwy­kły stan funk­cjo­no­wa­nia, gdy fale mó­zgowe prze­sta­wiają się na czę­sto­tli­wość alfa, czyli od­prę­że­nia, lub theta, czyli bar­dzo głę­bo­kiego re­laksu, nie dość że za­czy­namy le­piej wi­dzieć to, co świa­dome, to jesz­cze zy­sku­jemy do­stęp do tego, co skry­wane. Po­ja­wiają się ob­razy, wspo­mnie­nia, za­ko­pane w pod­świa­do­mo­ści tre­ści wy­cho­dzą na świa­tło dzienne. Po­przez re­gu­larną ob­ser­wa­cję roz­po­zna­jesz je, uświa­da­miasz je so­bie, mo­żesz je oczysz­czać i neu­tra­li­zo­wać. Mo­żesz je także prze­kształ­cać. Nie je­steś nie­wol­nicą sta­rych, za­po­ży­czo­nych czy za­ko­do­wa­nych wzo­rów my­ślo­wych czy nie­ko­rzyst­nych dla Cie­bie prze­ko­nań. Mo­żesz zmie­niać swoje ży­cie na lep­sze dzięki zmia­nie swo­ich my­śli na lep­sze. To re­wo­lu­cyjne od­kry­cie przy­nio­sły ba­da­nia mó­zgu w la­tach sie­dem­dzie­sią­tych XX wieku. Na­uko­wiec Jef­frey Schwartz od­krył, że ist­nieje tak zwana neu­ro­pla­stycz­ność mó­zgu, czyli moż­li­wość zmiany tre­ści pro­du­ko­wa­nych przez umysł. Daje ona fe­no­me­nalne moż­li­wo­ści i jed­no­znacz­nie wska­zuje na to, jak nie­praw­do­po­dob­nie ważna jest re­gu­larna ob­ser­wa­cja umy­słu i prze­kształ­ca­nie swo­ich my­śli oraz na­uka od­czu­wa­nia po­zy­tyw­nych emo­cji.

Tra­dy­cyjna me­dy­ta­cja po­zwoli Ci roz­po­znać pro­du­ko­wane przez umysł tre­ści, tech­niki ko­he­ren­cji serca (np. wdzięcz­ność czy me­dy­ta­cja mi­łu­ją­cej do­broci, żeby wspo­mnieć tylko dwie z wielu), prze­pro­gra­mo­wać go, od­mie­nić Twoje od­czu­wa­nie, pod­nieść po­ziom wi­bra­cji. To ła­two do­stępne dla każ­dego. W tej książce na­uczę Cię, jak z po­ziomu wyż­szych wi­bra­cji stwa­rzać wła­sną rze­czy­wi­stość. Od­waż­nie, bez lęku, bez „nie uda mi się”, „nie za­słu­guję”, „nie mogę”. To tylko my­śli. Zmień je. Mo­żesz. To, co do­strze­żone i uświa­do­mione, może także ule­gać prze­kształ­ce­niu.

Za­cznij od za­raz. Prze­kie­ruj swoją ener­gię na po­zy­tywy. I nie cho­dzi tu o ma­giczne po­zy­tywne my­śle­nie, ale o za­uwa­że­nie tego, co do­bre, w ota­cza­ją­cej Cię rze­czy­wi­sto­ści. Jo­gini kul­ty­wują za­do­wo­le­nie, czyli san­to­szę, od za­ra­nia dzie­jów. To jedno z pod­sta­wo­wych za­le­ceń dla adep­tów jogi, za­warte w Jo­ga­su­trach spi­sa­nych 2500 lat p.n.e., część tre­ningu, któ­remu w jo­dze pod­da­jemy umysł. Ma to głę­boki sens, gdyż za­do­wo­le­nie wy­wo­łuje we­wnętrzny spo­kój. Jest an­ti­do­tum na pra­gnie­nia. Je­żeli je­steś za­do­wo­lony z tego, co masz, i nie pra­gniesz, żeby było ina­czej, to je­steś czło­wie­kiem szczę­śli­wym. Od­pada Ci ogromny cię­żar emo­cjo­nalno-my­ślowy zwią­zany z po­trzebą wpły­wa­nia na rze­czy­wi­stość, zmie­nia­nia in­nych lu­dzi czy wy­da­rzeń – czyli tego wszyst­kiego, czego nie da się zmie­nić lub co naj­wy­żej w nie­wiel­kim stop­niu. Zmie­nić mo­żemy swój we­wnętrzny kra­jo­braz, ale nie oko­licz­no­ści. To, o czym wie­dzą jo­gini i co prak­ty­kują od ty­sięcy lat, dziś robi fu­rorę jako prak­tyki ko­he­ren­cji serca, wśród któ­rych kró­luje wspo­mniana już me­dy­ta­cja wdzięcz­no­ści, pro­sty spo­sób na wy­wo­ła­nie za­do­wo­le­nia. Mówi się na­wet, że to naj­krót­sza droga do szczę­ścia. Gdy za­czy­nasz świa­do­mie sku­piać się na ja­snych stro­nach te­raź­niej­szo­ści, pod­da­jesz swój mózg swo­istemu tre­nin­gowi, dzięki któ­remu uczysz się od­czu­wać wię­cej po­zy­tyw­nych emo­cji.

Więk­szość z nas ma