Sektor 24. Bunt przeciw Ziemi ebook

3. Minaj

a.       Położenie

Sąsiednia planeta wobec olbrzymiej Negary, położona w sektorze 14. Numer ewidencyjny 14-316.

b.      Zasiedlenie

Pierwszą aktywność na powierzchni planety zarejestrowano na krótko po zasiedleniu Negary. Jednakże z  powodu niezwykle angażujących prac nad zasiedleniem Negary, Minaj zainteresowano się dopiero pod koniec wieku XXXI. Zasiedlenie planety datowane jest na rok 3089 według czasu Starej Ziemi.

c.       Demografia

Minaj zamieszkuje 4,5 mld ludzi, w  większości w  strefach zwrotnikowych.

d.      Polityka

Planeta pod silnym wpływem Federacji Europejskiej, zawsze pozostawała lekko w  cieniu sąsiedniej Negary.

e.      Gospodarka

Minaj jest planetą tropikalną, gęsto porośnięta dżunglą. Podobnie jak we wszystkich koloniach, wysoce rozwinięta jest produkcja żywności, z  uwagi na zapotrzebowanie Imperium - Matki. Z  uwagi na łatwy dostęp do drewna, które jest surowcem rzadkim we wszechświecie i  osiąga niebagatelne ceny na Starej Ziemi, rozwija się sztukateria z  drewna, przemysł meblarski oraz rzeźbiarstwo. Prawie wszystkie technologie dostępne na planecie są opóźnione o  pół wieku względem Starej Ziemi, mała ilość ośrodków badawczych i  naukowych, cała administracja i  wyższa kadra naukowa pochodzą z  Federacji Europejskiej.

* * *

Gdy tylko drzwi uchyliły się Marculus zaklął siarczyście w języku ogólnoangielskim i  zasłonił oczy lewą ręką, prawą sięgając po szerokie, czarne okulary leżące na małym stoliczku naprzeciwko drzwi. Wpadająca łuna oświetliła jego wyłupiaste, szpetne oczy i  przeraźliwie białą skórę na odsłoniętych dłoniach.

- Prosiłem was przecież wielokrotnie – powiedział z podziwu godnym opanowaniem w  głosie – abyście ostrzegali. Wiecie aż za dobrze, że tak absurdalna ilość światła mnie oślepia.

Zaskoczony tą uwagą ochroniarz szybko zamknął drzwi od wewnątrz, uruchamiając przy tym noktowizor zajmujący miejsce na jego nosie.

Pojedyncza dioda, znajdująca się w  kajucie więziennej Marculusa, utrzymywała w  pomieszczeniu wartość 0,004 luks, czyli 4% tego światła, jakie daje księżyc w  pełni na Starej Ziemi i  100% tego światła, jakie odbierała rodzinna planeta więźnia, Hark 6. Dla przeciętnego człowieka było zbyt ciemno, aby widział coś bez sztucznych źródeł światła. Dla Harksian – nie.

W roku 3789 kilkadziesiąt planet skolonizowanych przez człowieka wciąż pozostawało pod wpływami trzech największych mocarstw Starej Ziemi. Imperia kolonialne, zrodzone z postępującej integracji czołowych sił gospodarczych na Ziemi, borykały się z  dotkliwym brakiem przestrzeni pod działalność przemysłową i  rolniczą. Imperium Wschodnioazjatyckie, Federacja Europejska oraz sojusz Australijsko – Amerykański rozpoczęły morderczy wyścig o objęcie panowania nad jak największą ilością planet możliwych do zasiedlenia, zanim zrobi to konkurent. Kolonizowane planety przez setki lat pozostawały własnością imperium – matki. Przeniesiono na nie duży procent produkcji żywności oraz wyrobów niskiej technologii, wysoką technologię zaś dostarczając tam ze Starej Ziemi. W  ten nieplanowany sposób zaistniało obopólne uzależnienie pomiędzy imperium – matką, a  kolonią. Zachwianie przepływu towarów w  którąkolwiek ze stron istotnie godziło w  dobrobyt i  życie mieszkańców. Handel kosmiczny stał się jeszcze ważniejszy, niż kiedykolwiek wcześniej. Cały wszechświat wydawał się być pod kontrolą Starej Ziemi, kolebki ludzkości.

Ale na Starej Ziemi mało kto zdawał sobie sprawę o istnieniu takiego świata, jak właśnie Hark 6. Z  prostej przyczyny. Hark 6 było jednym wielkim siedliskiem galaktycznych mafii, na tyle potężnych, że w  porozumieniu zasiedliły własną planetę, tworząc niemalże mafijne państwo. Ten mały świat okazał się być idealny do ukrycia tysięcy ton nielegalnych i  nieclonych surowców, które w  odpowiednim momencie rzucano w  morze spekulacji. Przecież nikt nie będzie ich szukał w  miejscu, gdzie nie da się żyć z  uwagi na brak światła i  niewyobrażalne zimno. Zasiedlając Hark 6 mafiosi jako pierwsi udowodnili, że Stara Ziemia nie musi wiedzieć wszystkiego.

Marculus był typowym przedstawicielem rasy Harksianskiej. Drobny, niski, trupioblady, z  wyłupiastymi oczyma. Wyglądał niczym upiór z  książek dla dzieci. Wyglądał jak każdy inny Harksianin.

Z początku pilnowano, aby ludzie przylatujący na nowo zasiedloną Hark 6 nie przebywali na niej zbyt długo. Lekarze ustanawiali czasy bezpieczeństwa. Ale czasy bezpieczeństwa, czyli potrzeba częstej wymiany załogi na planecie, były kosztowne dla mafii. Początkowe ograniczenie czasu przebywania na Hark 6 do roku czasu przeszło w  dwa lata, potem w  trzy… Po jakimś czasie okazało się, że osoby wracające z  Hark 6 na zwyczajnie doświetlone planety przez wiele lat, nie raz do końca życia, cierpiały na światłowstręt i szybko dostawały oparzeń słonecznych.

Trzeba było coś z  tym zrobić, aby nikt nie zaczął się osobami tymi interesować. Mafiosi, jak przystało na istoty inteligentne i  nie liczące się z  ludźmi tylko z  kosztami podjęli działania dość radykalne. Od tej pory H6 stał się miejscem najlepiej płatnej, ale dożywotniej pracy. Wymiana ludzi co dwa lata kosztownym i  długotrwałym przewozem kosmicznym okazała się być droższa niż płacenie trzykrotnej wartości i  tak wysokiej mafijnej pensji pracownikom na Hark 6, wliczając w to zapewnienie bogato spędzonej starości.

Koniec Wersji Demonstracyjnej

Dziękujemy za skorzystanie z oferty naszego wydawnictwa i życzymy miło spędzonych chwil przy kolejnych naszych publikacjach.

Wydawnictwo Psychoskok