Tarot i neuronauka. Jak intuicja, symbole i energia umysłu tworzą most między świadomością a przepowiednią ebook

TYTUŁ ORYGINAŁU:

The Neuroscience of Tarot: From Imagery to Intuition to Prediction

Redaktorka prowadząca: Marta Budnik

Wydawczyni: Katarzyna Masłowska

Redakcja: Ewa Kosiba

Korekta: Małgorzata Denys

Projekt książki: Christine Ha

Ilustracje w środku: The Llewellyn Art Department

Tarot Original 1909 Deck © 2021 with art created by Pamela Colman Smith and Arthur Edward Waite. Used with permission of LoScarabeo.

Projekt okładki: Łukasz Werpachowski

Zdjęcie na okładce: © Julisart, © Wonder-studio / Stock.Adobe.com

Wyklejka: © Yevheniia / Stock.Adobe.com

DTP: Gerard Frydrych

Translated from The Neuroscience of Tarot: From Imagery to Intuition to Prediction

Copyright © 2024 Siddharth Ramakrishnan

Published by Llewellyn Publications

Woodbury, MN55125 USA

www.llewellyn.com

Copyright © 2025 for the Polish edition by ILLUMINATIO an imprint of Wydawnictwo Kobiece Agnieszka Stankiewicz-Kierus sp.k.

Copyright © for the Polish translation by Krzysztof Grudnik, 2025

Wszelkie prawa do polskiego przekładu i publikacji zastrzeżone.

Powielanie i rozpowszechnianie z wykorzystaniem jakiejkolwiek techniki całości bądź fragmentów niniejszego dzieła bez uprzedniego uzyskania pisemnej zgody posiadacza tych praw jest zabronione.

Wydanie I

Białystok 2025

ISBN 978-83-8417-184-4

Grupa Wydawnictwo Kobiece | www.WydawnictwoKobiece.pl

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotowała Katarzyna Błaszczyk

Sarasvati Namastubhyam Varade Kaama-Ruupinni | Vidyaarambham Karissyaami Siddhir-Bhavatu Me Sadaa ||

O Saraswati, oddaję Ci cześć, Dawczyni Łask, Ty, która spełniasz wszelkie prośby. Zaczynam moją naukę, obym zawsze odnosił w niej sukcesy. —

Pochwały Tarota i neuronauki

„Tarot i neuronauka w błyskotliwy sposób łączy naukowy rygor z mistyczną intuicją. Ta wyjątkowa i ważna książka demistyfikuje zawiłości neuronauki, przedstawiając je w sposób przystępny dla wszystkich czytelników, niezależnie od tego, czy mają wykształcenie naukowe, czy nie. W swoim mistrzowskim podejściu Ramakrishnan przeplata praktyczne ćwiczenia z wnikliwymi narracjami, oferując transformującą podróż do zrozumienia roli mózgu w intuicji, parapsychologii i wróżbiarstwie. To niezastąpione źródło wiedzy, które wyróżnia umiejętność zrozumiałego, a zarazem wciągającego ukazania, w jaki sposób przeplatają się nasze procesy poznawcze i praktyki duchowe”.

— MAT AURYN, autor książek Moc czarownicy, Tarot i sztuki parapsychiczne oraz Kurs rzucania zaklęć

„To niezbędna pozycja w bibliotece czytelników kart tarota. Dowiedz się, jak działa twój mózg, gdy angażujesz się w przewidywanie przyszłości lub neuroprognozowanie. Dr Ramakrishnan po mistrzowsku stosuje koncepcje neuronauki do sztuki wróżenia i czytania tarota. Lektura ta oferuje nieoceniony wgląd w to, jak naukowiec może obserwować, stawiać hipotezy i badać sferę intuicji. To jedna z najbardziej ekscytujących i przełomowych książek, jakie od dłuższego czasu pojawiły się w świecie tarota”.

— BENEBELL WEN, autorka książki Holistic Tarot

„Tarot i neuronauka w piękny sposób łączy mózg, umysł i ciało, zapewniając integralne praktyczne podejście do wykorzystania naszej wrodzonej mądrości. Jest to dokładnie ten rodzaj książki, którego potrzebujemy, aby zsyntetyzować nowoczesną biologię ze starożytnymi intuicyjnymi tradycjami i praktykami”.

— DR MONA SOBHANI, autorka Proof of Spiritual Phenomena: A Neuroscientist’s Discovery of the Ineffable Mysteries of the Universe

Przedmowa

Ta wróżbiarska książka jest jedyną w swoim rodzaju, więc czuję się zaszczycona, mogąc napisać do niej przedmowę.

Nauczam tarota od ponad pięćdziesięciu lat, z czego sporą część na uniwersytecie i w college’u sztuk wyzwolonych. Studiowałam również psychologię oraz rozwój psychiczny i byłam częścią ruchu potencjału ludzkiego (Human Potential Movement) w San Francisco w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. Ponadto uczyłam się od najlepszych w dziedzinie wróżbiarstwa, uczestnicząc w setkach konferencji poświęconych kartom tarota i astrologii.

W 2022 roku poznałam Siddhartha Ramakrishnana, naukowca i tarocistę, który mając wiedzę na temat neuronauki, przyjmuje perspektywę tak często pomijaną we wróżbiarstwie. To coś, co sama starałam się zrozumieć.

Materiały zawarte w tej książce będą nieocenione dla każdego zaawansowanego tarocisty, astrologa lub wróżbity, który chce ćwiczyć swoją sztukę i umiejętności na prawdziwie profesjonalnym poziomie. Mogą one pomóc także początkującym i średnio zaawansowanym entuzjastom, którzy chcą bardziej zawierzyć swojej intuicji i wglądom, jakich doświadczają podczas czytania kart dla siebie lub innych.

Ludzie we wszystkich okresach historii i z wszelkich kultur sięgają po wróżbiarstwo, gdy czasy są niepewne albo zwykłe sposoby działania nie dają oczekiwanych rezultatów. Chcą nowych możliwości, świeżych perspektyw i alternatyw wykraczających poza ich codzienne wzorce zachowań. Naturalna tendencja do unikania ryzyka jest niwelowana przez korzyści płynące z poszerzenia horyzontów oraz wykorzystania wyobraźni i kreatywności do odnalezienia nowych możliwości – a to wszystko jest wzmacniane przez wiarę w jakieś wewnętrzne lub zewnętrzne sygnały bądź cel. Aby tak się stało, ludzie muszą wyjść poza ograniczenia racjonalnego myślenia i zachowania opartego na zasadach oraz tradycjach społeczeństwa.

Siddharth oferuje sposoby na dostrojenie mózgu, poprawę procesów intuicyjnych, rozpoznawanie emocji i słuchanie swojego ciała – mechanizmy, których używamy do wykonywania intuicyjnych przeskoków i rezonowania z pytającym.

Nie mogę się powstrzymać od analogii z rewolucyjną książką, która ukazała się w 1969 roku pod tytułem How to Keep Your Volkswagen Alive, znaną również jako The Volkswagen Repair Book. Demistyfikując konserwację samochodu, umożliwiła ona ludziom samodzielne utrzymanie pojazdu i wsparła etos majsterkowania. W czasach ruchów kontrkulturowych książka ta wpisywała się w pragnienie samowystarczalności i niezależności, symbolizując odejście od polegania na tradycyjnych autorytetach. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ta nowo odkryta zdolność do zrozumienia i utrzymania własnego „pojazdu ludowego” rezonowała z szerszą zmianą kulturową w kierunku indywidualnego wzmocnienia i samodzielności.

Książka Siddhartha daje nam podobne spojrzenie na to, co się dzieje w tym pojeździe, który nazywamy ciałem, gdy interpretujemy kartę, rozkład, diagram astrologiczny i tym podobne. Dzięki zwodniczo łatwym ćwiczeniom, narzędziom do samooceny i wyjaśnieniom, jak działa percepcja, zyskujemy jasność, skąd pochodzi intuicja. Co ważniejsze, daje nam to możliwość lepszego wykorzystania intuicji i związanej z nią empatii oraz zdolności parapsychicznych, które są niedocenianymi narzędziami nawigacyjnymi w naszym życiu.

W ciągu ostatniego półwiecza przeprowadzono ogromną liczbę badań nad tym, co naukowcy nazywają intuicją. Jednym z głównych odkryć jest to, że ma ona rację tylko w połowie przypadków.

Intuicja stanowi twierdzenie fifty-fifty, bo zaciemniają ją nasze uprzedzenia, nastawienie, przekonania, oczekiwania i opinie. Powinna być rozwijana jak każda inna umiejętność. Nawet przy zaledwie 50-procentowej dokładności daje nam kilka korzyści i możliwości. Między innymi jest to jej szybkość, której towarzyszy poczucie słuszności inspirujące nas do działania. Nauka wykazała, że intuicyjne zdolności, spostrzeżenia i przewidywania, które wynikają z nieświadomych interakcji ciała, umysłu i emocji, można znacznie poprawić.

Intuicję definiuję jako natychmiastowe uruchomienie wcześniej ustalonych ścieżek neuronowych w odpowiedzi na dane sensoryczne. Dane te wchodzą w interakcję z naszymi emocjami, wcześniejszą wiedzą i doświadczeniami. Intuicja jest wyzwalana przez nasze środowisko i fizyczne zmysły. Z kolei doświadczenia psychiczne są dostarczane za pośrednictwem tak zwanych zmysłów jasnowidzenia; mają one charakter „pozazmysłowy”, a następnie są interpretowane za pomocą naszych osobistych skojarzeń. Nasze doświadczanie świata opiera się na tym, co zdaniem naszego mózgu i ciała może się wydarzyć, biorąc pod uwagę wcześniejsze doświadczenia. To, jak wchodzimy w interakcje z otaczającym nas światem, zmienia sposób, w jaki go postrzegamy.

Wróżbici, a zwłaszcza czytelnicy tarota, są siłą rzeczy przyciągani przez obrazy i starają się pojąć, co one oznaczają. Siddharth rozumie to i dostarcza nam mnóstwo obrazów wnętrza naszego cielesnego „pojazdu”, które uwrażliwią nas na jego funkcjonowanie. Podczas odczytu zewnętrznie podążamy terenem wyznaczonym przez karty w rozkładzie ożywionym przez narrację lub historię opowiadaną przez nas o podróży, która zawiera przewidywane scenariusze tego, co nastąpi później.

Oprócz procesów, przez które przechodzimy wewnątrz siebie, czytelnicy tarota są również naturalnie uzdolnieni w tak zwanym poznaniu społecznym. Percepcja ta może być rozwijana w większym stopniu poprzez podawane tu przez Siddhartha ćwiczenia, które prowadzą cię przez procesy, jakie zazwyczaj przechodzi osoba stawiająca pytanie i będąca odbiorcą odczytu. Na przykład w większości talii przy stopach Głupca przedstawiany jest pies. Własne skojarzenia z psami i doświadczenia z nimi związane zabarwią percepcję i emocje zarówno osoby odczytującej kartę, jak i tej, która zadała pytanie – skojarzenia te mogą, ale nie muszą, być zgodne ze standardową interpretacją Głupca lub psa. Widać tu, jak uprzedzenie żywione przykładowo przez kogoś, kto został wcześniej zaatakowany przez psa, może głęboko wpłynąć na reakcję na taki obraz.

W 1781 roku autor wielotomowej encyklopedii naukowej starał się pokazać, jak mądrość starożytnego Egiptu kryje się we współczesnym świecie. W ósmym tomie Le Monde Primitif Antoine Court de Gébelin opowiada, jak natknął się na grę karcianą, którą rozpoznał z dzieciństwa, chociaż już nie grało się w nią w Paryżu. Spojrzał na kartę Świat i od razu rozpoznał „alegorię […] ze wszystkim, co wiadomo o egipskich wyobrażeniach”. Stwierdził, że zajęło mu mniej niż kwadrans wyjaśnienie obecnym alegorii zawartych w dwudziestu dwóch atutach. Zauważył przy tym, że ich swobodna forma „sprawiła, iż mogły przetrwać przez wieki”. To właśnie ten przebłysk natychmiastowej intuicji, a nie, jak wyjaśnił, „wyobraźni”, pozwolił mu rozpoznać „od razu” całą przedstawioną alegorię. Antoine Court de Gébelin absolutnie się mylił. Tarot nie pochodził z Egiptu, ale jego intuicja i tak posłużyła do wzbudzenia publicznego zainteresowania okultystycznym i wróżbiarskim tarotem.

Większość osób, które stają się entuzjastami tarota, podczas pierwszego lub jednego z pierwszych odczytów robionych dla kogoś innego zaskakuje pytającego trafnością tego, co zostało powiedziane (pomimo niewielkiej wiedzy na temat kart). Ludzie przez to albo bardzo się wciągają, albo wystraszają.

Jedną z pierwszych wskazówek słyszanych podczas nauki tarota jest zaufanie pierwszej myśli lub obrazowi, które przychodzą do głowy. Nasze krytyczne zdolności i wątpliwości wyłączają intuicję. Istotne jest, aby wgląd i inspiracja nie były utrudniane przez te drugorzędne procesy umysłowe. Intuicja działa zadziwiająco dobrze w dostrzeganiu znaczących relacji między obrazem a zadanym pytaniem lub problemem.

Ta książka idzie jeszcze dalej dzięki wyjaśnieniom, doświadczeniom i świadomości Siddhartha, które dostrajają intuicję w niewiarygodnym stopniu. Na przykład niezależnie od tego, czy zapamiętałeś znaczenia kart tarota, czy też studiowałeś interpretacje pojawiających się na nich symboli, intuicja odgrywa ogromną rolę w konstruowaniu pełnego obrazu wydarzeń, na który składają się: wzajemne oddziaływanie wylosowanych kart, ich pozycje w rozkładzie, pytania i osoba je stawiająca (możesz nią być ty lub ktoś inny).

Siddharth dostarcza nam brakujący element w treningu wróżbitów – element, który przenosi nas na stosunkowo niezbadane terytorium, łącząc mechanikę tego, co się dzieje wewnątrz ciała-mózgu w kontekście naszej intuicji, z zamiarem doładowania jej. Daje nam trening i praktyki w formie ćwiczeń, które umożliwią znaczną poprawę zarówno naszych umiejętności, jak i stojących za nimi fizycznych mechanizmów.

W każdej dziedzinie czy pracy potrzebny jest trening. Jako ktoś, kto spędził ponad pięćdziesiąt pięć lat zanurzony w tarocie, stwierdzam, że aby czytać karty najbardziej konsekwentnie i skutecznie, musimy ominąć krytyczne i ograniczające hamulce racjonalnego umysłu. Ale dodatkowo konieczne jest wyeliminowanie naszych odruchowych uprzedzeń, opinii i postaw, żeby być w pełni otwartym na inne sposoby poznania. Dzięki zrozumieniu i treningom zawartym w tej książce możemy zyskać dużo większą zgodność z naszą wewnętrzną wiedzą.

Niech ta książka i zalecane w niej działania dobrze ci służą.

— Mary K. Greer,autorka 21 Ways to Read a Tarot Card grudzień 2023

Wstęp

Historia tej książki być może zaczyna się w zimny wiosenny dzień w Seattle, kiedy przechadzałem się po dzielnicy Ballard, a bieg po kawę zaprowadził mnie do tajemniczego labiryntu w piwnicy, gdzie mieści się Seattle Metaphysical Library (Biblioteka Metafizyczna Seattle). A może ta historia ma swój początek prawie dwie dekady wcześniej, kiedy studiowałem mózgi ślimaków, ukrywając swoje zamiłowania do astrologicznych rozważań. Gdzieś w 2001 roku moja siostra dała mi zestaw kart tarota, co zapoczątkowało wzajemne odczyty między dyskusjami o odcinkach Kochanych kłopotów oraz o najnowszych eksperymentalnych i miłosnych nieszczęściach. Ale gdziekolwiek ta historia się zaczyna, prowadzi mnie do tego punktu, w którym próbuję zrozumieć, a następnie wyjaśnić, w jaki sposób używamy naszego mózgu do intuicyjnego wglądu i wróżenia.

Jak więc neuronaukowiec trafił do świata tarota? W pewnym sensie nie miałem nad tym kontroli. Mój ojciec jest chirurgiem, a matka artystką, więc od zawsze żonglowałem sztuką i nauką. Co więcej, dorastałem w Indiach, gdzie sfera astrologii, magii i mitów nigdy nie była oddzielona od codziennego życia. Nawet w przypadku małych wydarzeń sprawdzaliśmy diagramy i wybieraliśmy dobrą godzinę lub dzień. Operacje planowano na odpowiednie godziny. Świątynie były sanktuariami, w których wiara i modlitwa stanowiły część rutyny. W szkole medytacja i mantry należały do programu nauczania, podobnie jak joga, więc nie wyklinano mistycyzmu. Byłem dzieckiem, które uwielbiało wymyślać historie oparte na obrazach wyłaniających się z mozaiki na naszych podłogach. W ten sposób mój trening naukowy nigdy nie stał w konflikcie ze sztuką czy cudownością.

Kiedy przeprowadziłem się do Chicago, odkryłem tarota. Byłem zaintrygowany kilkoma odczytami, które otrzymałem, a po około roku moja siostra, również będąca koneserem, wysłała mi moją pierwszą talię tarota. Wtedy zaczęliśmy czytać dla siebie nawzajem i robimy to do dziś. Wieść szybko się rozeszła i zacząłem czytać karty dla przyjaciół i rodziny oraz samego siebie, gdy potrzebowałem jasności w jakiejś kwestii. Ale tutaj, na Zachodnim Wybrzeżu, wśród programów doktoranckich i środowisk naukowych, moje mistyczne skłonności zostały wysłane do lamusa i stały się czymś w rodzaju dodatku do dziwacznej osobowości.

Około 2008 roku rozpocząłem współpracę z artystami i zacząłem z powrotem zgłębiać swoją artystyczną stronę. Publiczne wystawy, instalacje i rozmowy uświadomiły mi, że jestem nie tylko naukowcem, ale też artystą. Około 2018 roku poczułem, że moja duchowa podróż utknęła w martwym punkcie i muszę się dowiedzieć więcej. Pomimo posiadania przyjaciół i rodziny czułem się w tym czasie samotny. Ciągłe obcowanie z elektronicznym medium również dało mi do myślenia, chciałem wrócić do tworzenia sztuki namacalnej. Z jakiegoś powodu zamierzałem to połączyć z moją duchową podróżą i zacząłem używać kart tarota, aby uzyskać odpowiedzi związane z moimi decyzjami i ścieżkami. To właśnie wtedy wyobraziłem sobie projekt kart Neuro Tarot – inspirowanych Wielkimi Arkanami tarota, ale nasyconych koncepcjami neuronauki. Początkowo myślałem, że muszę współpracować z artystą, aby wyrenderować karty, ale kilka podjętych przeze mnie prób zakończyło się niepowodzeniem. Wówczas do mnie dotarło – kto oprócz mnie miałby zarówno wykształcenie naukowe, jak i wiedzę o tarocie? Potrzebowałem jakiegoś przełomu, by zaakceptować fakt, że własne zdolności artystyczne mogą mi wystarczyć.

W ten sposób rozpoczęła się prawie roczna podróż, która obejmowała studiowanie kart, ich symboliki i znaczenia oraz wykorzystanie tych badań do implementowania koncepcji neuronauki. W miarę jak posuwałem się naprzód, wymyślając i szkicując moją talię kart Neuro Tarota, zacząłem myśleć o tym, co się działo w moim mózgu, gdy je tworzyłem. Skąd wzięły się te wszystkie kombinacje i korespondencje? Gdzie były owe powiązania między znaczeniem tarota a koncepcjami neuronauki? Gdy nad nimi pracowałem, wokół zaczęły się pojawiać znaki, których nie można było zignorować. Chociaż mieszkam w Seattle od ponad ośmiu lat, nigdy nie słyszałem o tutejszej bibliotece metafizycznej. Ale w czasie prac nad moją talią przypadkowo zobaczyłem logo tego miejsca podczas wyjścia po kawę. Jakie to dziwaczne, a jednak jak właściwe!

Przeglądanie książek w tej bibliotece dało mi sporo do myślenia, ponieważ wiele informacji i badań na temat tarota pochodziło od naukowców akademickich. Być może potrzebowałem tego potwierdzenia, aby się upewnić, że nie jestem szalony. Cokolwiek to było, zagłębiłem się w badania na temat tego, jak używamy obrazów i symboliki, przechodzimy do intuicyjnych domysłów i uzyskujemy z nich wgląd. Z jednej strony moja talia Neuro Tarota była renderowana i publikowana, a z drugiej zacząłem się więcej uczyć o mechanizmach, dzięki którym wykorzystujemy informacje z otaczającego nas świata, aby się stać wróżbitami. I to było i wciąż jest takie ekscytujące! Kto wiedział, że nasze mózgi mają takie zdolności predykcyjne? Kto miał świadomość, że możemy przeskoczyć z punktu A do punktu C za pomocą kilku sygnałów? Komu wpadło do głowy, że neuroprognozowanie to coś, co faktycznie jest badane?

Moja sztuka podsycała moją ciekawość, która z kolei napędzała moje badania tarota, a to poprowadziło mnie w głąb króliczej nory do świata tarota, archetypów i symboli oraz do mózgu. Będąc przez całe życie nauczycielem, naprawdę wierzę, że wewnątrz i na zewnątrz nas istnieje cud, którym należy się szeroko dzielić. To moja główna motywacja do napisania tej książki: szerzenie mojej miłości do neuronauki i tego, jak łączy się ona z czymś magicznym – wróżeniem.

Czym jest wróżenie?

Wróżenie może oznaczać różne rzeczy dla różnych ludzi. Niektórzy mogą je definiować w kontekście przepowiadania przyszłości lub używania zapowiedzi czy omenów do interpretowania wydarzeń. Na potrzeby tej książki uznamy, że wróżenie oznacza posiadanie niezwykłej intuicji lub niezwykłego wglądu. Napisałem tę książkę po przeczytaniu wielu artykułów naukowych i książek, ale kiedy kreślę te słowa, nie ma zbyt wielu dowodów dotyczących zjawisk nadprzyrodzonych. To samo w sobie nie obala ich istnienia. Pod koniec książki omawiam zdolności ludzkiego mózgu do przewidywania wydarzeń i to, jak można je przełożyć na prognozowanie.

Jako naukowcy obserwujemy, stawiamy hipotezy i prowadzimy badania. W naszych eksperymentach wykorzystujemy narzędzia i technologie dostępne w danej chwili, a obserwacje i interpretacje opierają się na naszych zmysłach, sposobie postrzegania świata i ograniczeniach tych instrumentów. Obecnie nie mamy narzędzi do prawdziwego zbadania niektórych elementów „nadprzyrodzonego”. Być może musimy opracować więcej czujników do badania pól energetycznych lub aury. Powinniśmy również opracować bardziej precyzyjną definicję świadomości i sposób jej pomiaru. Jest tak wiele do zrobienia. Biorąc pod uwagę owe ograniczenia, zawęziłem tę książkę do tego, czego można się dowiedzieć z aktualnej literatury, oraz do sposobów samorozwoju dzięki narzędziom, którymi dysponujemy: kartom tarota, diagramom astrologicznym i naszym mózgom!

Czym jest neuronauka?

Neuronauka zajmuje się neuronami, sposobem, w jaki łączą się one ze sobą, i tym, jak wpływają na zachowania. Dziedzina ta wykracza poza sam mózg i obejmuje kontrolę ciała, funkcjonowanie umysłu, a także to, jak wchodzimy w interakcje ze sobą. Jest pomostem między biologią a psychologią, zapewniając fizyczne ramy dla wielu abstrakcyjnych pojęć, które porusza psychologia. Historycznie neuronauka była nauką redukcyjną, ponieważ trzeba było zrozumieć działanie elementów składowych tego, jak powstają rzeczy. W miarę jednak dojrzewania tej dziedziny i dzięki nowym narzędziom technologicznym (zwłaszcza w genetyce i neuroobrazowaniu) neuronauka zaczęła badać i zajmować się szerszymi kwestiami związanymi z umysłem, poznaniem społecznym, świadomością, medytacją, interakcjami między zwierzętami a ludźmi i nie tylko. To ekscytujący czas dla badaczy tej dziedziny, ponieważ mamy szansę zadawać bardziej ezoteryczne pytania i próbować znaleźć na nie odpowiedzi.

W kontekście tej książki przedmiotem neuronauki jest nie tylko mózg, ale także ciało i umysł. Należy też myśleć nie tylko w kategoriach indywidualnej percepcji, lecz również empatii oraz postrzegania innych, siebie i siebie w relacji z innymi. Będziemy tutaj mówić zarówno o częściach składowych, jak i o tym, co się z nich wyłania.

Skąd pomysł na neuronaukę wróżenia?

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej

Rozdział 1 Od obrazu do wyobraźni

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział 2 Zagłębianie się w intuicję

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział 3 Emocje i Interocepcja

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział 4 Ja i inni

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział 5 Przewidywanie i neuroprognozowanie

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział 6 Tarot i Neuronauka: rozkład i korespondencje

Dostępne w wersji pełnej

Podsumowanie Twój wróżący mózg

Dostępne w wersji pełnej

Podziękowania

Dostępne w wersji pełnej

Słowniczek

Dostępne w wersji pełnej

Bibliografia

Dostępne w wersji pełnej

Indeks

Dostępne w wersji pełnej

O autorze

Dostępne w wersji pełnej

Spis treści

Okładka

Karta tytułowa

Karta redakcyjna

Przedmowa

Wstęp

Rozdział 1. Od obrazu do wyobraźni

Rozdział 2. Zagłębianie się w intuicję

Rozdział 3. Emocje i Interocepcja

Rozdział 4. Ja i inni

Rozdział 5. Przewidywanie i neuroprognozowanie

Rozdział 6. Tarot i Neuronauka: rozkład i korespondencje

Podsumowanie. Twój wróżący mózg

Podziękowania

Słowniczek

Bibliografia

Indeks

O autorze

Punkty orientacyjne

Okładka

Strona tytułowa

Prawa autorskie

Spis treści

Dedykacja

Meritum publikacji

Indeks

Bibliografia