Szkice nad językiem w nauce i literaturze ebook

Wprowadzenie — szkic o języku

Język nas stwarza, jest fenomenem udziału bytu w świecie, jaki umożliwia nadawanie mu kształtów, przemianę, wpływ na drugiego człowieka. Język służy budowaniu relacji, przekazywaniu komunikatu, wyrażaniu świata przeżyć wewnętrznych. Język realizuje się w mowie oraz piśmie. Jest formą „utrwalacza”.

Język jest narzędziem nauk społecznych w sposób wyjątkowy, bo kreuje człowieka i jego rzeczywistość.

Język jest fenomenem dla fenomenologii wnikającej w świat przeżyć transcendentalnych.

W niniejszej pracy przedstawiam krótki zarys teorii pola semantycznego na podstawie wybranego wyrazu. Ten krótki zarys ukazuje jak złożoną i bogatą znaczeniowo strukturą jest język, którym posługujemy się na co dzień.

Interesuje mnie język w warstwie lirycznej. Ukażę na wybranych przykładach z literatury pięknej i naukowej jak głębokim w swej strukturze bytem porozumienia jest język. Wracając do warstwy lirycznej — opiszę fenomenologiczną metodą opisu szczegółowego wybrane wiersze, tworząc szkice nad językiem, ukazując funkcję komunikacji językowej w literaturze, gdzie podmiot nawiązuje relacje z tekstem pisanym. Moim celem przez krótkie przykłady jest ukazanie funkcjonalności języka, rozpatrując go przez różne formy wypowiedzi.

Niniejsze szkice to przerzucanie kadrami. Próba poszukiwania metod opisu tego, co wyraża język i czym jest sam język w procesie komunikacji, bo zakładam, że jako jego zasadnicza funkcja — zawsze coś na komunikuje. Język komunikuje nam choćby badania, ale także metody, którymi pozyskujemy informacje o ludziach i świecie.

Interesują mnie precyzja języka i jej metaforyczny brak jako złożony, pełny środek badania rzeczywistości i wypowiadania ją, czyli perspektywa całości. To, jak badacz pisze o twórczości jest także rodzajem twórczości, sytuacją, gdzie trzeba odejść od ścisłych metodologii, bo nie wyobrażam sobie, że w taki sposób bada się choćby twórczość poetycką lub świat przeżyć człowieka, który jest tak istotny dla każdej nauki, bo nauka jest o ludziach i dla ludzie, jeśli jest sobą. Interesuje mnie wyjście w stronę nowej metodologii jakościowej. Łączenie osiągnięć fenomenologii, która dociera do przeżyć jednostki. Interesuje mnie także w procesie badania sam badacz, jego „ja”, postawa. To elementy, którymi tworzy badania. Postuluję o „ja” w badaniach, perspektywę badacza, więcej miejsca na refleksję, opowiadanie świata oraz ludzi. Trudno jest osiągnąć dystans, ale różne strategie poznawcze dają nam nową wiedzę. Badacz jest w procesie badawczym. Interesuje mnie więc podejście refleksyjne z jego strony, umieszczenie jego samego w badaniach jako części spójnej z otoczeniem, która stanowi kod porozumienia, dążąc do praktycznego wykorzystania swoich badań.

Interesuje mnie interdyscyplinarność nauki, łączenie wniosków każdej nauki. Interesuje mnie program filozoficzny badań, rodzaj refleksji badacza nad tym, co robi i jak wprowadza do nauki. Sądzę, że ten proces powinien być przemyślany i zwierać wiele materiału, który świadczy na temat pracy poznawczej badacza nad swoją własną perspektywą oraz miejscem w społeczności ludzi badających rzeczywistość i innych ją tworzących.