Opowieść dla przyjaciela ebook

Będę mó­wić, przy­ja­cielu. Naj­chęt­niej mil­cza­ła­bym, ale mil­cze­nie nie jest żad­nym roz­wią­za­niem, mil­cze­nie nie wy­ja­śnia nic. A ja usi­łuję wciąż na nowo wy­ja­śnić so­bie i to­bie, że to, co uczy­ni­łam, nie było zdradą. Na­wet wtedy, gdy za­pra­gnę­łam umrzeć, nie po­peł­ni­łam zdrady i nie za­wio­dłam two­jej wiary we mnie. I dla­tego, przy­ja­cielu, prze­ciw two­jemu mil­cze­niu będę się bro­nić sło­wami.

Chcę ci przy­po­mnieć sie­bie taką, jaką by­łam po­przez te wszyst­kie lata, które mi­jały nam wspól­nie, dni – pod­czas któ­rych na­sze my­śli pły­nęły rów­no­le­gle, świa­dome swej bli­sko­ści; wy­star­czyło na­pi­sać list, wy­cią­gnąć rękę, żeby na­po­tkać twoje słowa, twój przy­ja­zny gest. Chcę przy­wo­łać na­szą prze­szłość, na­szą wspólną prze­szłość, chcę, że­byś na tych kart­kach, które białe jesz­cze pię­trzą się przede mną, od­na­lazł drga­nie mo­jego ży­wego serca.

Wiem, że bę­dziesz słu­chał z wielką cier­pli­wo­ścią, ina­czej nie od­wa­ży­ła­bym się pi­sać. Jakże nie­ła­two przy­cho­dzą mi słowa, jak nie­ła­two oporne słowa łą­czą się w zda­nia, da­leko mi do płyn­no­ści two­jego stylu, do od­wagi, z jaką po­słu­gu­jesz się kar­ko­łomną me­ta­forą. Ale prze­cież nie o to cho­dzi. Zda­rze­nia, o któ­rych chcę ci opo­wie­dzieć, znasz rów­nie do­brze jak ja, moje słowa mają być tylko dro­go­wska­zem, który po­wie­dzie cię w zna­jo­mym kie­runku. Daj rękę, pój­dziemy wstecz po na­szych wspól­nych śla­dach, po­zwól, że po­pro­wa­dzę cię raz jesz­cze.