6,06 zł
Dowiedz się więcej.
- Wydawca: Ridero
- Kategoria: Literatura obyczajowa i piękna•Literatura piękna
- Język: polski
- Rok wydania: 2023
Klepsydra — druga wydrukowana książka poetycka tego autora. Zawartość pozornie chaotyczna tematycznie, ale wspólnym mianownikiem jest upływ czasu. Można by powtórzyć za Kurtem Goetzem: „Czas to dobry nauczyciel. Szkoda tylko, że uśmierca swoich uczniów.”, ale brzmi to zbyt pesymistycznie. Autor woli bawić się z czasem, często zaprezentować swoiste poczucie humoru. Według autora poezja ma oddziaływać na czytelnika, tworzyć pewną interakcję i budować nastrój. Czy to się mu udaje, warto sprawdzić.
Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi lub dowolnej aplikacji obsługującej format:
Liczba stron: 20
Podobne
Marek Skalski
KLEPSYDRA
© Marek Skalski, 2023
KLEPSYDRA — druga wydrukowana książka poetycka tego autora. Zawartość pozornie chaotyczna tematycznie, ale wspólnym mianownikiem jest upływ czasu. Można by powtórzyć za Kurtem Goetzem: „Czas to dobry nauczyciel. Szkoda tylko, że uśmierca swoich uczniów.”, ale brzmi to zbyt pesymistycznie. Autor woli bawić się z czasem, często zaprezentować swoiste poczucie humoru. Według autora poezja ma oddziaływać na czytelnika, tworzyć pewną interakcję i budować nastrój. Czy to się mu udaje, warto sprawdzić.
ISBN 978-83-8324-555-3
Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero
PROLOG
napisać coś między wierszami
nie wiem, co mnie podkusiło
być może chwilowy kaprys
lub wewnętrzny imperatyw
w sumie wersy są niepotrzebne
jawny tekst nikogo nie obchodzi
ważne jest drugie i trzecie dno
mimo, że powstaje pusta strona
mówi wystarczająco dużo
a nawet milczy ostentacyjnie
taka poezja-nie-wyrażona
pogranicze
piasek niesiony wiatrem
udaje wieczną klepsydrę
to nawet nie odmierzanie upływu
to jego zakopywanie
żywioł zapominania miejsc
zatarte ślady zasypane strumienie
gest w tysiącach egzemplarzy
dłoń sięgająca po owoc opuncji
przeciąg w skale jak inspicjent
w końcu wybiegasz zza kulis
„myślałem, że jest więcej czasu”
arabeski znikają pył zostaje
tak jest tylko na pograniczu
hiszpańsko-portugalskim
anioły po bieszczadzku
starzy opowiadają
że gdy śnieg prószy
to anioły wietrzą pierzyny
gdy deszcz pada to płaczą
pewnie jeśli grad leci
niebieszczaki polują na mole
może to głupoty lecz
łezka w oku rośnie
śnieg robi się bardziej święty
deszcz łaskawszy dla ludzi
a i mól nie taki straszny
widziałem, ale nie uwierzyłem
siedzący starzec na ławce
oczy wpatrzone ponad głowami
jakby fresk z sufitu u franciszkanów
toż to nasz bóg, jestem tego tak pewien
jak tego, że nie mam wiele do stracenia
prawdopodobnie stwórca postanowił zajrzeć i zorientować się
czy te siedem dni nie poszło na marne
jest oto wśród przechodniów, patrzący ponad głowami
jakby szukał kogoś bliskiego
miałem go zapytać o wysyłanie na ludzi pasożytów umysłu
czemu na tysiąc kroków jeden to wdepnięcie w gówno
po co dawał ludziom tyle rozumu, aż zrozumieli, że nie istnieje
dlaczego po przepiciu mamy nieświeży oddech
starzec popatrzył mi w oczy, jakby rozpoznał bliskiego
nie jestem nim, bo i skąd pokrewieństwo
trudno też mówić o jakiejkolwiek znajomości od lat
po chwili rzekł: „sny powinny mieć większy rozmach, mój drogi”
tak powiedział bóg, może byłem jedynym człowiekiem na świecie
do którego przemówił po ludzku — poczułem się wybrańcem
za takie coś warto nawet oddać życie, dać się ukrzyżować
ale to jednak nie moja broszka
dlatego odszedłem. i to było dobre
