Jestem kobietą ebook

jestem kobietą

od autorki

Książka JESTEM KOBIETĄ mówi o podróży ku odkrywaniu siebie

— to głęboka eksploracja kobiecości w różnych jej wymiarach.

Łączy w sobie osobiste wspomnienia, emocjonalne wyzwania

i próby uzdrowienia ran przeszłości. Porusza istotne tematy, takie

jak braki wzorców kobiecości, wpływ traum rodzinnych,

uzależnienie od alkoholu oraz procesy dojrzewania

emocjonalnego i fizycznego. Krótkie formy, które przedstawiłam,

przekazują:

- Dziedzictwo braku wzorców kobiecości: Obraz kobiecości w

mojej rodzinie jako czegoś stłumionego, niewyrażonego,

zakazanego. Pierwsze zetknięcia z dorosłością:

- Młodzieńczą dezorientację w trudnym czasie historycznym, oraz

próby radzenia sobie przez ucieczkę — pierwsze kroki ku

uzależnieniu od alkoholu.

- Proces identyfikacji: Zastanawiam się nad związkiem między

sobą a przeszłymi pokoleniami kobiet — próbuję wydobyć sens

i nowe znaczenie z traum przeszłości.

- Dojrzewanie emocjonalne: Uświadamianie sobie ran, błędów

i uzależnień, a także procesu przepracowywania poprzez terapię,

płacz i introspekcję.

Książka przekazuje także przesłanie o akceptacji swojej

przeszłości oraz kobiecości w pełnym jej spektrum — zarówno w

cieniu trudnych doświadczeń, jak i w dojrzewaniu do pełni

siebie. Jest w niej intymność, szczerość i siła do konfrontacji

z historią i emocjami.

dla kobiet

które w milczeniu

starają się przetrwać

jestem sobą.

z łatwością

i lekkością wyrażam siebie.

urodziłam się jako

ELŻBIETA KRYWIENKO

z połączenia

Ukrainy - mama

i

Litwy - tata

korzenie

w mojej rodzinie

kobiecość była zakazana

oczy spuszczone

włosy zakryte

głos wyciszony

skrzydła podcięte

kroki ostrożne

ruchy skrępowane

kobiecość wyobrażałam sobie

w milczeniu

miałam piętnaście lat.

stan wojenny. Sylwester.

wtedy nagle zjawiła się

jak pierwsza miesiączka

pierwsza ochota na alkohol.

uciekaliśmy wszyscy

od swoich zmartwień

nie wiedziałam wtedy

że każdy je ma

myślałam że tylko ja

co wiem o ludziach

którym wojna zabrała wszystko

nic

nigdy nie byłam w tym miejscu

bo po co

mojej rodzinie wojna zabrała

domy

kwiaty które w nich były

nadzieję

tożsamość

budowali długo nowy świat

w innym miejscu

powstawali z popiołów

dla siebie

dla swoich dzieci

czy jestem nimi

tamtymi kobietami

czy jestem tym

co je spotkało

czy jestem swoją matką

czy w ich cieniu

odnajdę nowe znaczenie

przepuszczam je przez siebie

wypłukuję traumy

w topniejącym śniegu

ulewnym deszczu

odpływam w zapomnienie

w słodkim martini

w każdym alkoholu

mam dopiero osiemnaście lat

kształtują mnie zranienia

regresing

powrót do przeszłości

za to co zrobiłam

powinnam być chwalona

a i tak mam poczucie winy

TAK ZROBIŁAM TO

TAK ZROBIŁAM TO

Inne pozycje tej autorki