Dobre bajki o tym, jak dbać o zdrowie ebook

Redaktorka inicjująco-prowadząca: Urszula Pitura

Korekta: Dorota Jabłońska

Liternictwo: Agata Łuksza

Projekt okładki: Wojciech Bryda

Copyright © 2025 for the Polish edition by Świetlik, an imprint of Wydawnictwo Kobiece Agnieszka Stankiewicz-Kierus sp.k.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Powielanie i rozpowszechnianie z wykorzystaniem jakiejkolwiek techniki całości bądź fragmentów niniejszego dzieła bez uprzedniego uzyskania pisemnej zgody posiadacza tych praw jest zabronione.

Wydanie I

Białystok 2025

ISBN 978-83-8371-996-2

Grupa Wydawnictwo Kobiece | www.WydawnictwoKobiece.pl

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotował Jan Żaborowski

Obrońcy Czystości

Zosia i Antek byli najlepszymi przyjaciółmi. Każdego dnia wymyślali nowe zabawy w przedszkolu i nigdy się nie nudzili. Uwielbiali budować wieże z klocków, rysować magiczne krainy i bawić się w ogrodzie, gdzie przeżywali mnóstwo przygód.

Pewnego ranka pani Marta, wychowawczyni grupy, zebrała swoich podopiecznych na dywanie.

– Mam dla was zagadkę! – powiedziała i uniosła palec do góry, żeby przyciągnąć uwagę dzieci. – Co to jest: są wokół nas, ale ich nie widać. Mogą ukrywać się na placu zabaw, na naszych rękach, a nawet w naszych buziach! Co to?

Dzieci spojrzały po sobie, a potem zaczęły zgadywać.

– Wiatr? – zapytała Hania.

– Duchy! – zawołał Antek, po czym podniósł ręce i rozbawiony zaczął straszyć koleżanki.

Te zachichotały.

– Nie duchy i nie wiatr. – Pani Marta pokręciła głową. – Chodzi o zarazki. To coś bardzo malutkiego, co może płatać nam niezbyt miłe figle.

– Ojej! A jakie figle? – spytała zaciekawiona Zosia.

– Zarazki mogą sprawić, że zacznie nas boleć brzuch albo nasze zęby się popsują – wyjaśniła pani Marta.

Antek popatrzył na swoje dłonie i szybko wytarł je o spodnie.

– Ale więcej o nich opowiem wam po zabawie w ogrodzie. Teraz idźcie się przebrać.

Zosia i Antek spojrzeli na siebie i niemal jednocześnie zawołali:

– Musimy wytropić tych figlarzy!

Dzieci wybiegły na plac zabaw. Powietrze pachniało świeżo, wiosennie, a słońce ogrzewało im buzie. Antek od razu ruszył pod drzewa i zaczął grzebać patykiem w ziemi.

– Może tam są ukryte zarazki i dlatego ich nie widzimy? – zastanawiał się na głos.

Zosia zaczęła budować zamek w piaskownicy. Jej palce zanurzały się w wilgotnym piasku, formowały wieże i mury oraz wykopywały głęboką fosę.

– To będzie zamek dla rycerzy, którzy obronią nas przed zarazkami – wyjaśniła koleżance, która przyglądała się jej wysiłkom. Po chwili spojrzała na swoje dłonie i paznokcie. Skrzywiła się. – Fuj! Ale są brudne!

Antek także spojrzał na swoje palce – były pokryte kawałkami suchych listków i grudkami ziemi.

– Moje też! Ale to nic, przetrę je chusteczką i będą czyste – powiedział beztrosko.

Zosia i Antek wyjęli chusteczki i starannie wytarli dłonie.

Pani Marta podeszła do nich zaciekawiona.

– Spójrzcie na chusteczki, są teraz bardzo brudne. Myślicie, że zarazki zniknęły już z waszych rąk?

– Tak! – odparły dzieci.

Pani nie była jednak tego taka pewna. Poprosiła, aby dzieci przyjrzały się uważniej swoim dłoniom. Kiedy Zosia i Antek spojrzeli na ręce, bardzo się zdziwili – może i nie było już na nich ziemi czy piasku, ale pozostały brudne, na skórze mieli brązowe plamy i czarne smugi pod paznokciami.

– Ojej! – wykrzyknęła Zosia. – To znaczy, że ciągle mamy zarazki na rękach!

– Chodźcie, spróbujemy inaczej wyczyścić ręce. I tak już koniec zabawy w ogrodzie – zaproponowała wychowawczyni i zaprowadziła całą grupę do łazienki.

Tam dzieci odkręciły krany i zanurzyły dłonie pod strumieniem wody. Pani Marta podała im mydło w płynie, które pachniało truskawkami.

– Pocierajcie ręce dokładnie! Między paluszkami, na grzbiecie dłoni i pod paznokciami – instruowała.

Dzieci pocierały mokre dłonie mydłem, dzięki czemu wytworzyła się pachnąca piana.

Gdy przedszkolaki wytarły ręce w papierowe ręczniki, zauważyły, że ich dłonie są czyste.

– To był zaczarowany eliksir przeciwko zarazkom! – zażartował Antek.

– Hura! Pokonaliśmy zarazki na rękach! – krzyknęła Zosia, a reszta kolegów i koleżanek zaczęła skakać ze szczęścia.

– Właśnie dlatego zawsze myjemy ręce przed jedzeniem, po wizycie w toalecie czy po zabawie na dworze. – Wychowawczyni wyjaśniła obowiązujące w przedszkolu zasady. – Nie tylko po to, żeby były pachnące i czyste, ale też po to, żeby pozbyć się zarazków, które uwielbiają brud!

– Mówiła pani, że na zębach też są zarazki – powiedział Wojtek. – Czy to znaczy, że zęby też musimy myć mydłem?

Dzieci się zaśmiały, ale też z ciekawością nadstawiły uszu.

– Nie, Wojtusiu, do zębów używamy pasty do zębów i szczoteczki. Po każdym posiłku. – Wychowawczyni wskazała kubeczki z pastami i szczoteczkami stojące w rzędzie na półce niedaleko umywalek.

– A, no tak, zapomniałem! – skomentował Wojtek.

Po obiedzie, gdy wszyscy umyli już zęby, a potem odpoczywali na dywanie, Antek nagle skrzywił się i złapał za brzuch.

– Aj, aj, boli… – jęknął.

Zosia spojrzała na niego zaniepokojona.

– Może zaatakowały cię zarazki? Ale jak się dostały do twojego brzucha?

Antek zawahał się, a potem przyznał cicho:

– Może dlatego, że ostatnio nie chce mi się myć zębów… Czasem tylko udaję, że je myję, a pastę zjadam, bo jest smaczna.

Zosia zrobiła wielkie oczy i przywołała panią Martę, która ukucnęła przy chłopcu.

– Antku, pasta do zębów nie jest do jedzenia – wyjaśniła. – Jeśli ją połykasz, może rozboleć cię brzuszek. Pastą czyścimy zęby, a nie wnętrze brzucha. Twoje ząbki muszą być naprawdę sumiennie szorowane, inaczej zarazki namnażają się na nich i mogą je uszkodzić.

Antek spojrzał z przejęciem na nauczycielkę.

– To co mam robić?

– Musisz myć zęby codziennie rano i wieczorem, a najlepiej po każdym posiłku. Dokładnie je szczotkuj i nie połykaj pasty. Wtedy zarazki nie będą miały żadnych szans!

Zosia klasnęła w dłonie.

– Czyli udało nam się znaleźć sposób, żeby pokonać zarazki także na zębach!

Dalsza część w wersji pełnej

Spis treści

Okładka

Karta tytułowa

Karta redakcyjna

Spis treści

Obrońcy Czystości

Punkty orientacyjne

Cover

Spis treści