Bezludna wyspa ebook

tom zbiorczy niemalże całość tekstów Gilles'a Deleuze'a opublikowanych we francuskich i za granicą między 1953 i 1974 – to znaczy od momentu, w którym znajduje się jego pierwsza książka  Empiryzm i subiektywność , aż po debatę dołączoną do wszystkich członków, wraz z Félixem Guattarim,  Anty-Edypa . Zbiór ten składa się z artykułów, zapisów konferencji, przedmów, wywiadów i wykładów, które już zostały przekazane, ale nie nastąpiło połączenie z książką Deleuze'a. Jedynymi warunkami ustawionymi przez Deleuze'a były: wszelkie publikacje wcześniejsze 1953 roku i wszelkie publikacje pośmiertnych lub wziętych z niezredagowanych rękopisów. Znajdziemy tu kilka opublikowanych danych, ale wszystkie one figurują w bibliografii z roku 1989. Zbiór ten chce udostępnić czytelnikom teksty niedostępne, rozproszone w czasopismach, dziennikach, publikacjach zbiorowych, itp.

Chodzi tu o odnalezienie mitologicznego życia bezludnej wyspy. Robinson, mimo że doszło do naruszenia: był on wcześniej określony. Jeśli pójdzie o Zuzannę, wyjście jest skutkiem oddzielenia. Żadne z tych dwojga nie wydawałoby się do życia w parze. Wywoływanie mitologicznej nazwy trzech podpowiedzi i skutków działania wyobraźni, które utworzyło bezludną wersję modelu, prototyp duszy zbiorowej. Prawdą jest, że to, co ma miejsce na bezludnej wyspie, nie jest powstanieniem, ale powstaniem i nie jest początkiem, ale zaczynaniem od nowej. Wyspa jest wtórnym – tu wszystko zaczyna się  ponownie . Wyspa jest zawarta w minimum tego wstępnego materiału, materiału ocalałego z początku, pokrytego lub promieniującym jajem, które musi wystarczyć, przez odtworzenie wszystkiego. Zakłada się tu oczywiście, że pojawienie się świata w dwóch przypadkach lub dwustopniowo, jako początek i odrodzenie, gdzie do drugiego jest równie ważne co pierwsze, a do pierwszego – z konieczności ułomne, które wywołuje się na nowo i od razu zanegowane przez katastrofę. Konieczność drugich skutków nie jest skutkiem katastrofy, ale na początek: katastrofa pojawienia się na początku, początek  od początku  wymaga drugich narodzin.

*

Jako miejsce drugiego początku, wyspa jest człowiekiem, nie bogom. Jest odseparowana, oddzielona wodną masą powodzi. Ocean i woda okazują się ucieleśniać taką samą segregację, wedle której na świętych wyspach zawiązywać się może wyłącznie żeńskie wspólnoty, jak w przypadku Kirke lub Kalipso. Początek do w końcu sprawy Boga i pary, ale nie nowy początek, który zaczyna się od jaja – dlatego mitologiczne macierzyństwo jest często partenogenezą. Pomysł na początek nadaje się bezludnej wyspy, jej całe znaczenie: to święta wyspa, która ostaje się w świecie nieśpiesznym, aby ponownie zacząć się. W ideale rozpoczynania od nowego jest coś, co następuje sam początek, co go pogłębia i wypływa z powrotem w upływającym czasie. Bezludna wyspa to materia tego czegoś niepamiętnego lub najgłębszego.

Gilles Deleuze  (1925–1995)

Był jednym z najbardziej wpływowych i płodnych francuskich filozofów drugiej połowy XX w. Deleuze zdefiniował filozofię jako dziedzinę polegającą na tworzeniu pojęć, a samą siebie określającą definicję „czystego metafizyka”. Był wieloletnim wykładowcą Université Paris 8 Vincennes w Saint-Denis. Napisał ponad 20 książek. JF Lyotard nazwał jego dzieło „filozofią wieży babilońskiej”. Jego żoną była Denise Paul „Fanny” Grandjouan, tłumaczka HD Lawrence'a. Całe życie mieszkał w Paryżu, podróże za sterami zawodowymi. Zginął śmiercią, wyskakując z okna twojego apartamentu, gdy przyczyną jest uszkodzenie zdrowia, które nie może już nastąpić w pracy naukowej. Opublikowano zajęcia z historii filozofii poświęcone m.in. Hume’owi (1953), Nietzschemu (1963), Kantowi (1964), Bergsonowi (1968), Spinozie (1968), Leibnizowi (1988) i Foucaultowi (1986). Pierwsza wersja na „we własnym użytkowniku” dotyczy różnic i powtórzeń  (  1968), w której znajduje się nowa wersja niepodrządkowana tożsamości. Zajmował się także estetyką oraz filozofią sztuki i literatury, czego wyrazem są: dwutomowe studium na temat kina (1983, 1985), monografie Prousta (1964), Kafki (1975) i Sacher-Masocha (1967) oraz brytyjskiego malarza Francisa Bacona (1981). Przyjaźnił się z Félixem Guattarim, aktywista rozpowszechniany i psychoanalitykiem, z udziałem projektu kluczowego Kapitalizmu i schizofrenii, do którego należą „filozoficzny bestseller”  Anty-Edyp  (1972) oraz  Tysiąc plateau  (1980). Ich ostatnia wspólna książka,  Co to jest filozofia?  (1981), stanowi próbę podsumowania prawie pięciu lat twórczości. Na przełomie lat 1989 i 1990 przed kamerą 8-godzinnego wywiadu swojej uczennicy i przyjaciół Claire Parnet, wyemitowanego pod tytułem  L'Abécédaire de Gilles Deleuze  (1996). Rozproszone artykuły Deleuze'a zebrane w trzech tomach:  Negocjacje 1972–1990 ,  Bezludna wyspa i inne teksty i rozmowy 1953–1974 ,  Dwa porządki szaleństwa: teksty i rozmowy 1975–1995 .

Projekt powstał dzięki udostępnieniu Centre National du Livre w Paryżu w ramach Programu stypendialnego dla Tłumaczy ,,Bourse de séjour aux traducteurs du français vers les langues étrangères”.

Publikacja dofinansowana ze środków Fundacji Gutenberg na Rzecz Kultury i Nauki.