Życie w obecności Bożej ebook i audiobook

Dziękujemy naszym braciom w Chrystusie Rafałowi Dziedzicowi oraz Piotrowi Wasilewskiemu za odkrycie, przetłumaczenie i udostępnienie tego dziełka.

wydawcy

ks. Courbon

Życie w obecności Bożej

Tłumaczył

o. Wiesław Szymona OP

„NA JEJ GŁOWIE”

WYDAWNICTWO ŻYCIA WEWNĘTRZNEGO

2023

Za zgodą Kurii Metropolitalnej WrocławskiejL.dz. 477/2019Wrocław 7.05.2019 r.

Tytuł oryginału:

“Pratiques pour se conserver en la présence de Dieu”

Nowe wydanie, przejrzane, poprawione i poszerzone

u Dominika Gasparda, Quenin 1774 r.

Tłumaczenie: o. Wiesław Szymona OP

Redakcja i korekta: Alicja Kobel

Na okładce zamieszczono obraz autorstwa Franciszka Krudowskiego „Głowa Chrystusa”

Wydanie I

ISBN 978-83-67415-92-7

Wydawnictwo Życia Wewnętrznego

Kielnarowa 224 C, 36-020 Tyczyn

tel. +48 501 202 186

e-mail: [email protected]

www.naJejglowie.pl

Do Sióstr Wizytek

Moje drogie Siostry,

czuję się zobowiązany przedstawić Siostrom tę książeczkę, ponieważ jest w niej wiele myśli zgodnych z duchem Waszego świętego Zgromadzenia, w którym składa się szczególne przyrzeczenie pracy nad umacnianiem swego życia wewnętrznego i świętym ćwiczeniem się w Bożej obecności. Ufam, że Wasza miłość i gorliwość dopomogą Wam dołączać do tych skromnych pouczeń Wasze modlitwy i prosić Boga o Jego święte błogosławieństwo i o szerzenie przez nie Jego chwały. To zwłaszcza skłoniło mnie do udostępnienia ich Siostrom. Załączam jednocześnie słowa uznania i czci oraz wielkiego szacunku, jaki zawsze żywiłem dla Waszego Instytutu.

Wasz bardzo pokorny

i Siostrom zobowiązany

sługa NCP

Ćwiczenia ułatwiające trwanie w obecności Bożej

Tym, co najbardziej cenią osoby kochające cnotę, jest ćwiczenie się w obecności Bożej. Niewiele jest jednak dusz, które dokładają w tym kierunku poważniejszych starań. Chętnie się słucha i pochwala to, co się o tym ćwiczeniu mówi i w książkach, i z ambony. Podziwia się tych, którzy dzięki swej skromności i świętym obyczajom świadczą, że żyją w obecności Bożej, niewielu jednak zadaje sobie trud ich naśladowania. Większość osób ogranicza swoją pobożność do praktyk zewnętrznych, które nie przynoszą owoców, jeśli nie podtrzymuje ich i nie ożywia świadomość Bożej obecności. Budzą współczucie ludzie dobrej woli, którzy, szukając Boga, są bardzo niespokojni i udręczeni, gdyż próbują Go znaleźć poza sobą, z pomocą ćwiczeń czysto zewnętrznych i dlatego tak mało wartościowych i niewspółmiernych do Jego wielkości. Gdy patrzy się na ich relacje z Bogiem, chciałoby się powiedzieć, że nie wiedzą nawet, gdzie On jest, i myślą, że przebywa gdzieś daleko.

Królestwo Boże jest w was (por. Łk 17,21), mówi Pan – po cóż tyle trosk i niepotrzebnych starań? Dlaczego, tak jak Maria, nie przebywacie u stóp Jezusa mówiącego do was w głębi waszego serca? Czy tym osobom, pochłoniętym różnymi zajęciami, nie można by powiedzieć tego, co Pan powiedział Marcie: Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a jedno jest potrzebne. Maria wybrała dobrą część, która nie będzie jej odebrana.1 (Łk 10,41-42)? Ludzie tacy bardzo się niepokoją, jednak niewielkie robią postępy, bo nie mają nikogo, kto by im doradził, aby weszli w głąb siebie i zrozumieli, że nieskończony Bóg, którego szukają, jest w ich sercu i tam znajdą Go naprawdę, z łatwością i większym pożytkiem. On chce tam być adorowany, chce, aby Mu służono w duchu i prawdzie, a ci, którzy Go szukają gdzie indziej i w inny sposób, nie czynią postępów. Prawdy tej uczy nas św. Augustyn, który opierając się na własnych doświadczeniach, pisze: „Ty, Panie, a nie człowiek z ciała i krwi, odnawiasz i pocieszasz tych, których stworzyłeś. Gdzież ja byłem, kiedy Ciebie szukałem? Oddaliłem się od siebie samego i znaleźć siebie nie mogłem, tym więcej Ciebie, Panie, chociaż Ty byłeś przede mną”2.

Książeczkę tę napisano przede wszystkim dla osób, które szukają Boga w duchu i w prawdzie. Może im ona dopomóc, jeśli zechcą pójść za radą, której chcemy im tutaj udzielić: niech nie czytają tej książki tak, jak nieraz czyta się pobożne dzieła – z ciekawości, z przyzwyczajenia czy ze zbytnim pośpiechem. Zachęcam do czytania jej we właściwy sposób i do praktykowania ćwiczenia, którego ma ich ona nauczyć. Niech ją czytają ze skupieniem i w obecności Boga, aby On wpoił im prawdy, które poznają w tej książce, i dał im odwagę oraz wierność w praktykowaniu tego, czego się z niej nauczą. Dlatego właśnie na końcu każdej praktyki została umieszczona specjalna modlitwa, w której prosi się Boga o obdarzenie błogosławieństwem tych, którzy będą ją czytać ze szczerym pragnieniem osiągnięcia z niej korzyści. Ponieważ Bóg jest Ojcem takich osób i oświeca ludzi dobrej woli, od Niego należy oczekiwać owoców czytania tej książki i do Niego powinniśmy się zwracać, prosząc Ducha Świętego, aby wyrył w głębi naszych dusz to, czego nas ona nauczy. Gdybyśmy w ten sposób czytali, wtedy bez wątpienia zobaczylibyśmy owoce wielu dobrych utworów, które mamy pod ręką; wtedy dzieła te prowadziłyby nas do Boga i nasza lektura stawałaby się modlitwą.

Pierwsza praktyka

Uświadomienie sobie wspaniałości i pożytku ćwiczenia się w obecności Bożej

Praktyka pierwsza polega na uświadomieniu sobie, jak wielkie korzyści odnosi osoba, która trwa i ćwiczy się w obecności Bożej. Ćwiczenie to:

I. Jak mówi św. Ambroży, ćwiczenie to stanowi doskonały sposób unikania grzechu. Czy moglibyśmy – pyta św. Tomasz – podjąć decyzję świadomego i dobrowolnego obrażenia Boga, gdybyśmy pomyśleli, że jesteśmy w Jego obecności i że On na nas patrzy?

Jeśli obecność króla budzi w nas wielki szacunek dla jego osoby, to dlaczego obecność Boga nie miałaby budzić jeszcze większej czci? Jak głęboki szacunek musielibyśmy odczuwać wobec Jego wielkiego majestatu, gdybyśmy byli przekonani, że On jest wszędzie i patrzy na nas!

II. Św. Bazyli mówi, że obecność Boga jest bardzo skutecznym sposobem opierania się pokusom. Pamiętajcie – mówi św. Augustyn – „Bóg nas wesprze w naszych poszukiwaniach – jużeśmy przecież doświadczyli Jego pomocy. On to obiecuje nam nieomylnie po śmierci tego ciała jakieś życie niezmiernie szczęśliwe, a w nim pełnię prawdy”4

Nic tak nie dodaje odwagi i nas nie umacnia, jak pamięć o świętej obecności Bożej. Dlatego właśnie przed wstąpieniem do nieba Pan powiedział apostołom: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do końca świata (Mt 28,20). Słowa te umacniały św. Antoniego Pustelnika. Skoro Bóg jest ze mną – mówił – nie lękam się już niczego na tym świecie.

Ten sam święty mówił też: Najskuteczniejszym sposobem pokonywania diabła i swoich wad jest radość serca cieszącego się obecnością Boga, wszędzie też można znaleźć raj, jeśli serce człowieka jest zjednoczone z Bogiem.

„Dla kogo wszystkie rzeczy są jedno i kto wszystkie rzeczy do jednego sprowadza i wszystkie rzeczy w jednym dostrzega, może być spokojny, stały sercem i trwać w Bogu” – pisał autor Naśladowania Chrystusa.

III. Ćwiczenie się w obecności Bożej jest najlepszym sposobem osiągania doskonałości, pod warunkiem że ćwiczenie będzie praktykowane przez dłuższy czas.

Kiedy Bóg jest obecny, znika wszystko pozostałe i dusza pozostaje sam na sam z Bogiem w doskonałej czystości i prostocie – mówił pewien dobry sługa Boży5, doświadczony w świętym ćwiczeniu, które wywierało na niego duży wpływ, widoczny w książkach jego autorstwa. Dusze oświecone przez łaskę wiedzą, że lepiej jest przez kwadrans trwać w zjednoczeniu z Bogiem niż spędzać wiele czasu na zajmowaniu się sprawami tego świata, które są dobre tylko w tej mierze, w jakiej prowadzą nas do Boga. To jest droga doskonałości, droga pomnażania chwały Bożej; to jest „jedyne konieczne”.

Jak można mówić, że sprawa ta nas nie interesuje, skoro zawsze możemy nad nią pracować? Jednoczyć się z Bogiem, mieć wnętrze lepiej ukształtowane niż stronę zewnętrzną, poprzez wiarę sprawiać, że stale mieszka w nas Jezus Chrystus – oto wielka sprawa chrześcijanina! Powinienem Go mieć w sobie, jednoczyć się z Nim jako ze swym pierwowzorem i upodabniać się do Niego; powinienem Go ucałować za to, że umożliwia mi tę wzniosłą, niewysłowioną zażyłość.

Ten sam autor mówił jeszcze: Bóg jest we wszystkich stworzeniach, dusza może Go w nich znajdować i się z Nim zjednoczyć, jednak w głębi naszych serc jest obecny w szczególny sposób. Jest to Jego świątynia, w której mieszka z upodobaniem. W niej pozwala swemu stworzeniu widzieć Go i kosztować w sposób przewyższający zmysły i wszystkie rzeczy stworzone. Dusza kierowana przez samą wiarę i przyciągana przez boskie wonności znajdzie w tej świątyni Boga i będzie z Nim rozmawiała z poufałością zdumiewającą aniołów.

To właśnie wyrażają, skierowane do wszystkich chrześcijan, piękne słowa księgi Naśladowanie Chrystusa6, które powinny być wyryte we wszystkich sercach.

„Zwróć się całym sercem do Pana i pozostaw ten nędzny świat, a dusza twa znajdzie odpocznienie”7.

„Naucz się gardzić rzeczami zewnętrznymi i oddawać się rzeczom wewnętrznym, a zobaczysz, że królestwo Boże przyjdzie do ciebie”8. Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym (Rz 14,17)”.

„Jeśli przygotujesz Chrystusowi w swym wnętrzu godne mieszkanie, przyjdzie do ciebie, okazując ci swoją pociechę”9.

„Wszelka Jego chwała i piękno jest natury wewnętrznej. Tam we wnętrzu upodobał sobie”10.