Różany azyl ebook

autor:

Kamil Przeniczka

„Róże i cukierniczka”

(autor:

Daniel Skuza)

„Róża i figurka psa”

(autor:

Daniel Skuza)

Podziękowania

W tym miejscu pragnę podziękować wszystkim, którzy wspierali mnie w pomyśle wydania tej książki pt. „Różany azyl”. Poezja terapeutyczna.

Dziękuję za miłe słowo, wsparcie i oczywiście dziękuję tym poetom, którzy przeczytali moje wiersze przed wydaniem i zgodzili się napisać na temat tych wierszy o różach kilkanaście zdań od siebie — Piotrowi Sigda z Gdańska, Marii Felbel z Zamościa, Krystynie Annie Szklarczyk, Kasi Dominik z Dobczyc, Robertowi Ratajczak z Murowanej Gośliny, Adrianowi Jasek z Maciejowic, Remigiuszowi Szurek z Ropy, Michałowi Konieczek z Sulechowa. Dziękuję także czytelnikom za przeczytanie wierszy przed wydaniem i wyrażenie swojej opinii na ich temat — Grzegorzowi Trzmielewskiemu z Drzecina, Michałowi Matuszewskiemu z Myczkowa (obecnie Krakowa), Tomaszowi Sozańskiemu z Wałbrzycha.

Gorące podziękowania składam także tym, którzy zechcieli udostępnić swoje grafiki, zdjęcia, obrazy i szkice przedstawiające róże jako ilustracje do mojej książki — Kamilowi Przeniczce z Gostynia (obecnie Leszno), Jankowi Kukułce z Warszawy, Józefowi Szklarczyk, Annie Wajdzie z Sosnowca, Bożennie Wojnarskiej z Warszawy, Weronice Skuza, Danielowi Skuza z Ostrowca Świętokrzyskiego, Jolancie Frankiewicz z Kutna (obecnie Bedlno), Małorzacie Kozera, Adamowi Wajgelt, Piotrowi Sigda z Gdańska. Za słowo wstępne dziękuję także poetce, Barbarze Gradek z Sochaczewa oraz poecie, Karolowi Szumkow z Grudziądza, za pomoc w przygotowaniu okładki poecie i grafikowi Robertowi Ratajczak z Murowanej Gośliny.

Dariusz Paweł Trybuła

#artyzmdedykacje od Dariusza

Moja poezja różana

Pragnę

By ta moja różana poezja

Była dla Was

Wyjątkowym darem

Byście poczuli jej magiczny, rajski klimat

I nakarmili jej słowami swe dusze

Jej nastrój i wena

Niech dla Was drodzy czytelnicy

Będzie bezcennym prezentem

niczym spełnione marzenie prosto z bajki.

Moja różana poezja dla wszystkich

jednak piszę co mi dyktują serce i umysł.

Stworzyłem różane wiersze —

jako poezję terapeutyczną dla wszystkich —

młodszych i starszych,

każdy może w niej odnaleźć

promyk nadziei na lepsze jutro,

nutę miłości,

autor:

Józef Szklarczyk

autor:

Bożenna Wojnarska

fot. Dariusz

Paweł Trybuła

Słowo wstępne od Basi

Jak delikatna i wrażliwa jest psychika ludzka?? Jakie bodźce powodują narastający stres który wywołuje depresje?? Codzienne obowiązki pochłaniają wiele czasu i nie zawsze człowiek jest w stanie im sprostać. Jaki procent społeczeństwa popada w depresje borykają się z narastającym chaosem i niedostatkiem. Nasze społeczeństwo podzielone na warstwy społeczne przez system monetarny. Od najmłodszych lat szkolnych różnice warstw społecznych były i są widoczne. Często ten bagaż niedostatku zabieramy ze sobą w dorosłe życie. Obciążeni poczuciem niesprawiedliwości często popadamy w uzależnienia szukając wyjścia z trudnych sytuacji. Zbyt niska samoocena, brak bodźców i pomocy często prowadzi do pogłębiającej się depresji i izolacji wrażliwych i słabszych ludzi.

Dziś jest to problem dotykający dzieci. Człowiek próbuje znaleźć odskocznie od przygnębiającego codziennego. życia Wiele osób znajduje azyl i ukojenie w poezji. W tym trochę iluzjonicznym świecie znajdują odskocznie poszerzając horyzonty postrzegania otaczającego świata. Wyobraźnia ludzka jest nieograniczona a ciepło i piękno poezji przenika z serca do serca. Uważam, że poezja jest najprostszą formą docierania do najgłębszych zakątków serca i duszy człowieka. Komunikacja, która nie oczekuje zwierzeń kiedy czytelnik utożsamia się z treścią utworu oczyma poezji widzi piękno nieba i otaczającej go natury. Zaczyna dostrzegać obrazy, których w wirze codziennej pracy nie dostrzegał. Taka chwila relaksu więcej znaczy niż wszystkie środki medyczne które działają doraźnie i krótko. Ciepłe, życzliwe słowa, piękno natury potrafią leczyć choroby nazwałabym serca i duszy. Tam pewnie leży przyczyna większości naszych chorób.

Poezja jest najlepszym bezpłatnym lekiem na poczucie zagubienia samotności i chaosu codziennego dnia. Na równi z muzyka łagodzi nasze wewnętrzne rozterki pomagając odnaleźć się w naszej trudnej rzeczywistość.

Słowo wstępne od Karola

„Różany azyl”. Poezja terapeutyczna jest książką, która poszerza światopogląd czytelnika, zabiera w fantastyczny świat barw kwiatu, który jest uznawany przez każdego wielbiciela za oazę spokoju myśli natchnionych i niespodziewanych. Każdy z wierszy opisuje jeden świat w wielokolorowych motywach, które przedstawiają każdy element przeżyć i emocji, poczynając od nieskazitelnych uczuć miłości, pragnień, radości, po sakralne i spokojne pojednanie dusz kończąc na ostatnim etapie życia ludzkiego. Terapia w tej poezji opiera się na minimalizmie oraz na postrzeganiu świata zewnętrznego poprzez pryzmat małych rzeczy, dostrzeganiu piękna oczami wyobraźni, otwartości emocjonalnej oraz skupieniu uwagi czytelników na obserwacji walorów estetycznych piękna namiętności i miłości z poznaniem cząstki siebie bliżej i głębiej. Treść książki pokazuje również przelanie swoich uczuć w wieloraki sposób, od dumy pojednania, uśmiechu i szczęścia nieskalanego po współczucie i zrozumienie wewnętrznych, skrytych potrzeb serca, które może odczuwać samotność. Myślę, że każdy w tej poezji znajdzie coś dla siebie, dla swojej spragnionej potrzeby spojrzenia na miłość w wielu zwierciadłach jak i dostrzeżeniu w samym sobie wartości, które mogą barwami róż, pokolorować oczy własnej wyobraźni.

autor: Piotr Sigda

Słowo wstępne od autora

Witam was serdecznie drodzy czytelnicy. Oto trzymacie w ręku moją najnowszą książkę, tomik z różaną poezją. Róże to wspaniałe kwiaty, o których śmiało można powiedzieć, że są królowymi wśród kwiatów.

Róże to bardzo uniwersalne kwiaty, a przy tym piękne i wdzięczne. W całej swej okazałości są jednymi z najbardziej eleganckich kwiatów o wielu znaczeniach. Są ozdobą każdego ogrodu, a gama ich kolorów przyciąga wzrok każdego miłośnika kwiatów. Dlatego kwiat róży uważany jest przez wielu za najpiękniejszy na Ziemi. Kojarzy się dlatego niewątpliwie z miłością, namiętnością, gracją, subtelnością, delikatnością, czy szlachetnością. Nie bez powodu róża nazywana jest królową kwiatów.

W moich wierszach zawartych w tej książce bohaterami są właśnie róże, które posiadają wszystkie te pozytywne cechy wymienione powyżej. Wszystkie są w nich na głównym planie i zachwycą każdego nie tylko swoim szykownym wyglądem, aksamitem płatków, ale i niepowtarzalnym, kuszącym zapachem.

Takie są właśnie moje wiersze różane — lekkie i przyjemne stanowiąc w całości swoistą poezję terapeutyczną na kartach niniejszej książki. W mojej twórczości róża jest ukazana w klimacie przyjemności. Jednak, jak wiadomo róża oprócz swej delikatności i piękna ma także kłujące, mocne kolce i może nieść ze sobą też ból. Jednak ja skupiłem się na ukazaniu ich esencji piękna i czystej magii. Są w nich jak królowe na tronie wszystkich kwiatów. Są symbolem miłości, przyjaźni i namiętności.

Mam nadzieję, że niniejsza książka, którą wam dziś serwuję będzie dla was literackim arcydziełem, a wiersze i słowa w nich zawarte rozpieszczą waszą duszę i zmysły. Każdy mój wiersz o róży wybrzmiewa z głębi serca i jest literackim poematem opowiadającym o różanej historii. Ten różany marzycielski tomik rozświetla najpiękniejsze, choć uśpione w zakamarkach pamięci pragnienia tworząc aurę przyjemnej nostalgii.

Róże w moich wierszach są więc przepełnione optymizmem i dobrymi cechami. One mówią o miłości, pragnieniach, namiętnościach, o przyjaźni i innych wspaniałych myślach, a każdy wiersz jest swego rodzaju azylem, dzięki któremu można oderwać się od problemów współczesnego świata.

Postanowiłem, że moje wiersze o różach będą taką właśnie jedyną w swoim rodzaju poezją terapeutyczną. Mam nadzieję, że staną się „poetyckim lekiem” dla smutnej duszy i lektura tej książki pomoże się zmierzyć z własnymi słabościami, problemami, lękami.

Już teraz zapraszam wszystkich do mojego poetyckiego ogrodu słów zaklętych w płatkach róż. Zachęcam przy okazji do tego, aby ta moja książka zagościła w państwa domowych biblioteczkach pośród innych wspaniałych publikacji książkowych. Dopełnieniem książki są rysunki, szkice, obrazy przedstawiające róże różnych autorów (artystów - malarzy). Ponadto kilka zdjęć róż w ogródku, które sam zrobiłem.

autor: Adam Wajgelt

Róże — symbolika i znaczenie w poezji i sztuce*

Róże znane są już od bardzo dawna, niemalże od początków ludzkości i mowa o nich była już w starożytności. W starożytnym Egipcie róże poświęcone były królowej Izydzie. Ich ornamenty ładnie zdobiły ściany grobowców, z kolei ściany świątyni Salomona obmywane były nie czym innym, jak wodą różaną. Zmarłym nakładano wtedy na głowę koronę z róż zwanych „świętymi różami abisyńskimi”. Śmiało można powiedzieć, że róża towarzyszyła ludziom od „zawsze”. Amerykańscy paleobiolodzy dowodzą, że pojawiły się one na Ziemi już około 40 milionów lat temu. W mitologii greckiej możemy przeczytać opowieść o powstaniu róży, która miała wyłonić się wraz z Afrodytą z piany morskiej. Natomiast dla Starożytnych Rzymian były one przede wszystkim symbolem przepychu, bogactwa, triumfu. W starożytnym Rzymie umieszczano dziką róże na drzwiach pokoju co oznaczało, że rozmowy które były w nim prowadzone są poufne. Jeżeli mówimy o starożytnym Rzymie warto wspomnieć też o tym, że obchodzono wtedy tzw. Rozalia, czyli Święto Róży, podczas którego dekorowane były groby. W średniowieczu zaś tworzono ogrody różane, które służyły jako miejsca pochówku. Nawiązywali do niej także pisarze i poeci.

O róży mowa jest także w chrześcijaństwie, gdzie związana jest głównie z męką Chrystusa i kultem Maryjnym. Kolce róży mają oczywiście nawiązywać do pięciu ran chrystusowych i jego męki (nawiązanie to często stosowane jest w ikonografii), natomiast Matka Boża w litanii loretańskiej wzywana jako Róża Duchowna, z łac. rosa mystica. Niepokalana Dziewica Maryja jest różą wśród cierni. Poza tym róża jest również emblematem wielu świętych: Katarzyny, Elżbiety, Doroty, Teresy, Jerzego, Wincentego. W tarocie ten kwiat jest symbolem równowagi.

Róża