Powrót do wnętrza ebook

św. Ignacy Loyola

Powrót do wnętrza

Duchowa podróż ze św. Ignacym Loyolą

Cel życia

Aż do dwudziestego szóstego roku życia był człowiekiem oddanym marnościom tego świata. (…) Wśród tych wielu spraw próżnych, które mu się narzucały, jedna tak bardzo opanowała jego serce, że zatopiwszy się w niej, rozmyślał nad nią dwie, trzy, a nawet cztery godziny, nie zdając sobie nawet z tego sprawy. Marzył o tym, czego by miał dokonać w służbie pewnej damy (…). I tak był pogrążony w tych marzeniach, że nawet nie widział, jak bardzo były one niemożliwe do spełnienia.

(OP 1.6)

1. Spotkanie, które zmienia

Zanim wejdę w modlitwę,

mam uspokoić swojego ducha,

siedząc lub chodząc,

jak uznam za lepsze, i rozważyć,

dokąd się udaję i po co.

(ĆD 239)

A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele.

(Kol 3,15)

Każde spotkanie, jeśli jego uczestnicy są ze sobą szczerzy i otwierają się na siebie nawzajem, przemienia te osoby. Kiedy wybieram się na spotkanie z kimś bliskim, pragnę wyglądać jak najlepiej. Dbam o każdy szczegół: prysznic, fryzurę, starannie dobrane ubranie. Podobnie jest z modlitwą. To spotkanie z Najbliższym Przyjacielem. Staję przed Nim z całym moim życiem, z każdym jego zakamarkiem. I chociaż nie muszę niczego udawać, nie muszę wypaść jak najlepiej – przeciwnie, nawet jeśli czasem wypadnę jak najgorzej, On może zacząć działać w moim życiu – to do tego spotkania również chcę się przygotować, pomyśleć, że idę spotkać się z Tym, który mnie stworzył i który ma mnie głęboko w swoim Sercu. Chcę wejść w głęboką ciszę, żeby usłyszeć Jego głos, który szeptem dociera do głębi mojego serca. Pan Bóg pragnie mnie, tęskni za mną. Chce, żebyśmy byli blisko, w intymnej bliskości, byśmy coraz lepiej się poznawali. Modlitwa to ścieżka do życia, źródło siły i nadziei. Chcę rozpoczynać i kończyć każdy dzień myślą o Nim, o Tym, który jest dla mnie wszystkim. Pragnę, by modlitwa stała się centrum mojego życia, by mnie uzdrawiała i przemieniała. Chcę kochać Pana Jezusa całym sercem, bo bez Niego wszystko traci sens. Chcę wyrobić sobie nawyk rozmowy z Nim, by stała się tak naturalna jak oddychanie.

Panie, Ty, który widzisz głębię mojego serca, oczyść je z wszelkiego zła. Pozwól, aby moje myśli, słowa i czyny były zgodne z Twoją wolą. Pragnę, aby moje serce biło w tym samym rytmie, co Twoje Najświętsze Serce, pełne miłości, miłosierdzia i przebaczenia. Chcę, aby całe moje życie było uwielbieniem Ciebie. Amen.

2. Sercem ku Bogu

Człowiek po to jest stworzony,

aby Boga, Pana naszego, chwalił,

czcił i Jemu służył,

a przez to zbawił swoją duszę.

Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi

są stworzone dla człowieka

i aby mu pomagały do osiągnięcia celu,

dla którego jest on stworzony.

(ĆD 23)

Panie, Tyś Bogiem moim! Sławić Cię będę i wielbić Twe imię, bo dokonałeś przedziwnych zamierzeń z dawna powziętych, niezmiennych, prawdziwych (…). Przeto lud mocny Cię chwali, miasto narodów przemożnych czci Ciebie.

(Iz 25,1.3)

Zrodzony z czystej Bożej miłości, jestem odbiciem Jego światła. Mogę jak diament lśnić Jego pięknem albo pozostać czarnym węglem. Moje życie, choć czasem pełne cieni, jest świadectwem Jego wielkiej dobroci. Bóg w głębi mojego serca zapalił tęsknotę, abym Go nieustannie szukał. On mówi do mojego serca, a ja uczę się słuchać Go sercem. Choć ludzka miłość mnie nieraz zawiodła, On zawsze czeka na mnie z szeroko otwartymi ramionami, które wyciąga do mnie z krzyża. Moje narodziny były początkiem pięknej przygody – relacji z Panem Bogiem. Jestem stworzony na Jego obraz i podobieństwo, a On troszczy się o mnie jak ojciec o swoje dziecko. Niezależnie od tego, co wydarzyło się w moim życiu, Pan Bóg zawsze jest przy mnie.

Prawdziwa wielkość człowieka nie tkwi w ziemskich podbojach, w tym, że wylądował na Księżycu czy rozszczepił atom, ale w tym, że został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, i On nieustannie się o niego troszczy. To wielki zaszczyt! Bóg stworzył człowieka po to, żeby obdarować go swoimi darami. Zostałem stworzony do relacji z Bogiem, do chwalenia Go za to, kim jest, i wielbienia za wielkie rzeczy, które uczynił w moim małym życiu. Z całych sił chcę Go kochać, chwalić i dziękować za wszystko, co mi dał. Celem życia człowieka jest trwanie w Bogu – smakowanie słodyczy bycia zjednoczonym z Nim.

Panie, źródło wszelkiego istnienia, dziękuję Ci za dar życia. Przytul mnie mocno do siebie. Choć byłem wielokrotnie raniony, wierzę w Twoją bezwarunkową miłość. Jezu, dziękuję Ci za wszystko. Chcę być coraz bardziej podobny do Ciebie i żyć według Twojej woli. Amen.

3. Cały świat mówi mi o Bogu

Z tego wynika, że człowiek

ma korzystać z [rzeczy] w całej tej mierze,

w jakiej mu one pomagają do jego celu,

a znów w całej tej mierze

winien się od nich uwalniać,

w jakiej mu są przeszkodą do tegoż celu.

(ĆD 23)

Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić?

(Mk 8,36)

Bóg, nasz Stworzyciel, powierzył człowiekowi świat, aby go pielęgnował i rozwijał. Ta ogromna odpowiedzialność wiąże się z wolnością, która jest fundamentem każdej relacji. Jako współtwórcy pracujemy razem z Bogiem nad kształtowaniem tego, co nas otacza – i podczas tej współpracy zaczynamy dostrzegać we wszystkim Jego obecność. Ale troska o świat zaczyna się od troski o samego siebie i o to, co mi najbliższe – nie mogę dać innym czegoś, czego sam nie mam.

Czasem zapominamy, co znaczy słowo „stworzenie” – to znaczy, że zostało stworzone przez Boga. Świat jest miejscem spotkania z Panem Bogiem – w ten sposób powracamy do pierwotnego stanu sprzed grzechu pierworodnego.

Razem z Chrystusem mogę budować świat oparty na sprawiedliwości, pokoju i miłości. To oznacza zaangażowanie w rozwiązywanie problemów społecznych, walkę z niesprawiedliwością, troskę o ekologię. Nie musimy od razu angażować się w wielkie akcje, wystarczy, że będziemy dbali o to, co nam najbliższe: o sprawiedliwość w domu, miejscu pracy, i chcieli zanurzyć swoje życie w życiu Chrystusa. Jezus Chrystus jest naszym wzorem i drogowskazem. Dzięki Niemu możemy zrozumieć sens życia i nasze miejsce w świecie. Jeśli zamiast Boga wybieramy w naszym życiu zło, to rzeczy dane po to, żeby nam służyły, zaczynają się buntować przeciwko nam.

Mój drogi Boże! Jakie to dziwne, że Ty na mnie liczysz! Dziękuję Ci za Twoją obecność w moim życiu. Pozwól, aby moje serce było jak otwarta księga, którą czytasz z miłością. Chcę Cię lepiej poznać i coraz głębiej doświadczać Twojej miłości. Pomóż mi być bardziej uważnym na Twoje działanie w moim życiu. Amen.

Spis rzeczy

Przedmowa

Cel życia

1. Spotkanie, które zmienia

2. Sercem ku Bogu

3. Cały świat mówi mi o Bogu

4. Wolność – ­więcej niż brak ograniczeń

5. Miłość – jedyny ­prawdziwy majątek

6. Nie ja jestem głównym bohaterem

7. Edukacja serca

Poznać siebie

8. Na szlakach serca

9. Od maski do serca

10. Serce na nowo

11. Barwny gobelin życia

12. Życie w Chrystusie

13. Przykazania darem od Boga

14. Złudzenie ­samowystarczalności

15. Pokuta – dobra nowina

16. Szaleńcza miłość Boga

W przyjaźni z ­Jezusem

17. Dar powołania

18. Chrześcijaństwo pod prąd

19. Rozum, serce i Bóg – Trójca mojej wiary

20. Dar z miłości

21. Poznać można tylko, będąc blisko

22. Jednoznaczny wybór

23. Prawdziwe ubóstwo

24. Pycha chorobą relacji

25. Miłość fundamentem przykazań

26. Bliskość wymaga ­ubóstwa

27. Być jak umiłowany uczeń

28. Pielgrzymi w drodze za Chrystusem

29. Miłość Boża, siła napędowa historii

30. Chrystus przychodzi w codzienności

Razem z ­Chrystusem cierpiącym i w chwale Jego zmartwych­wstania

31. Krzyż – najwyższy wyraz Bożej miłości

32. Skandal i zgorszenie Krzyża

33. Miłość w najczarniejszych barwach

34. Wspólnota zrodzona z przebitego boku

35. Pustka jako zaproszenie

36. Miłość uwalnia od lęku

Obdarowani ­miłością i łaską

37. Miłość w postaci Sługi

38. Miłość bramą poznania

39. Wdzięczność jako styl życia

40. Optymizm wierzącego człowieka

41. Bóg Dawcą i największym Darem

42. Bóg-Artysta i Jego dzieło sztuki

43. Być w świecie to być z Bogiem

44. Źródło wszelkiego dobra i piękna

W radości i w smutku

45. Czujne serce

46. Bliżej Boga, bliżej siebie

47. W objęciach Miłości Bożej

48. Duchowy kompas

49. Stać się modlitwą

50. Bóg na dnie ciemności

51. Pytanie o sens

52. Strapienie nauczycielem

53. Radość chrześcijańska radością paschalną

54. Jadowite piękno

55. Gdy zło szaleje, Bóg cicho działa

56. Oglądać świat, patrząc na Chrystusa

57. Pokusa wyzwaniem i wezwaniem

58. Głębiej w światło Bożej łaski

59. Mistrz manipulacji

60. Wolność od własnego ja

© Wydawnictwo WAM, 2024

Opieka redakcyjna: Kama Hawryszków

Redakcja: Klaudia Bień

Korekta: Katarzyna Stokłosa, Katarzyna Onderka

Projekt okładki i opracowanie graficzne:

Przemysław Wysogląd SJ

Skład: Lucyna Sterczewska

ePub e-ISBN: 978-83-277-4353-4

Mobi e-ISBN: 978-83-277-4354-1

NIHIL OBSTAT

Przełożony Prowincji Polski Południowej TJ,

ks. Jarosław Paszyński SJ, prowincjał,

Kraków, dn. 1 października 2024 r., l.dz. 45/2024

WYDAWNICTWO WAM

ul. Kopernika 26 • 31-501 Kraków

tel. 12 62 93 200

e-mail: [email protected]

DZIAŁ HANDLOWY

tel. 12 62 93 254-255

e-mail: [email protected]

KSIĘGARNIA WYSYŁKOWA

tel. 12 62 93 260

www.wydawnictwowam.pl