Odcienie miłości ebook

Marianna Góralska

Odcienie miłości

Zbiór wierszy i opowiadań o miłości

© Marianna Góralska, 2019

„Odcienie miłości” to zbiór wierszy i opowiadań, których tematyka wiąże się z różnymi obliczami tego pięknego uczucia jakim jest miłość.

ISBN 978-83-8155-950-8

Książka powstała w inteligentnym systemie wydawniczym Ridero

W zakochaniu łatwo o ciszę,

gdy wewnętrznym blaskiem płoną oczy.

Wznieść się pod niebo także łatwo i

góry przenosić.

Tak lekko splatają się dłonie,

uśmiech błądzi, gdzieś na ustach jak motyl,

delikatnym skrzydłem w drżenie serce

wznosi.

Wierzymy w nieśmiertelność uczuć,

nierozerwalność więzów miłości,

w dobroć świata i ludzi.

W róże kwitnące na chodniku.

Nawet we śnie widzimy się razem.

Pielęgnujemy piękno każdej chwili,

czas się dla nas zatrzymał.

Wciąż jesteśmy młodzi,

tak samo zakochani.

Wciąż śnimy tylko dobre sny.

umierać z miłości

można wiele razy

za pierwszym razem

jej utrata ma gorzki smak

gdy pijesz sok z Papaver rhoeas

kropla za kroplą

znikasz pod powierzchnią

nieistnienia

gdzieś na dnie szuflady

śpią fotografie z dawnych lat

w kolorze sepii zatrzymane

wspomnienia

układają się w wyblakłe plamy

które zaciera czas

odległe dźwięki

tamtych szczęśliwych chwil

powracają czasem

niczym kadr z niemego filmu

choć świat się zmienił

uczucie wciąż trwa

niezmienne

zatrzymane w kadrze

sprzed lat

kłosy zbóż się złocą

— kołysane przez wiatr

czerwień maków plamą się rozlewa

twój uśmiech taki pogodny

— taki tylko dla mnie

zieleń spojrzenia nasyciła trawy

spójrz

spokojem wypełniać

ciebie i mnie

ta chwila

— bezcenny skarb

chciałabym ją zachować jak fotografię

niech trwa w naszej pamięci

— na nowo się odradza

choćby nazwano ją zwyczajną

— nigdy nie umrze

Kochać ciebie to wznosić się wysoko

aż pod niebo.

Tęczą jasnych barw rozświetlać spojrzenie,

usta wypełniać delikatnym szeptem.

Kochać ciebie to poznawać nowe

kolory i kształty. Na nowo

w geometryczne wzory łączyć

ciała i dusze.

Kochać ciebie to żyć najpiękniej.

„Miłość dodaje otuchy,

jak promień słońca po deszczu”

/W. Szekspir/

W miłości tkwi wielka siła, zdolna przenosić góry.

Nawet w najbardziej pochmurny dzień,

miłość potrafi roztoczyć wokoło blask,

rozświetlić źrenice szczęściem.

Miłość uskrzydla. W jej ramionach

można odnaleźć spokój i bezpieczną przystań.

Tylko ona nadaje sens naszemu życiu.

Wschodzi słonecznym uśmiechem na twarzy.

Jest jak promień słońca po ulewnym deszczu.

Nadzieją ożywia serce. Miłość przychodzi

niespodziewanie i na zawsze odmienia

nasz świat.

Miłość jest namiętnym westchnieniem,

płomieniem,

żarem palącym wnętrze,

wnikającą pod skórę energią,

nocą jak drżące z chłodu pisklę wyrywa się,

tłucze o ściany serca,

pragnąc więcej czułości,

więcej i więcej.

podaj mi rękę

podążaj za mną w nieznane krainy

gdzie płowe grzywy traw migoczą w słońcu

oddychaj

jak westchnienie wiatru

i kropla deszczu głucho uderzająca

o ziemię — bądź

w twoich oczach pełno światła

które płonie wewnętrznym blaskiem

cichą pieszczotą

aksamitną w dotyku

spoglądasz

jak słońce z nieba wysoko nade mną zawieszony

powlekasz miodem serce

a ja oddaję tobie

cały mój świat

zamknięty w dłoni

o miłości wyczekiwana

przyjdź

do serca wkradnij się po cichu

nadaj spojrzeniu błysku

uchyl tajemnicy

daj zasmakować w pożądaniu

nim słowo kocham

spłynie ledwie szeptem

płomień

pali się jasnym blaskiem

w twoim spojrzeniu

nigdy

nie gaśnie

M i ł o ś ć

pragnę

zamieszkać w twoich oczach

usta do ust przytulić

zetrzeć z nich niepewność

pragnę

skraść ci jeden uśmiech

rozlewający się ciepłem

na sercu

pragnę

być kołysana

w stalowym uścisku ramion

dłoni palących żarem

pragnę

długich wieczorów bliskości

w tkliwości zamkniętych słów

— kocham.

przenikasz

wszystkie warstwy naskórka

wnikasz do serca

spadł wszechświat

wejdź w moją skórę

stańmy się jednym słońcem

niech świat

da nam spokój

płonęła

jak płatki róży

zachód słońca

szkarłatną łzą

latarnia wskazuje drogę

do ciebie

każdą iść będę

choćby po szkle

tyle w tobie uśmiechu

na co dzień

słonecznych ciepłych słów

nieba w spojrzeniu

od kiedy dzielę z tobą świat na pół

życie to istny cud

który zdarza się raz

a miłość warta jest cierpienia

dla tych chwil szczęścia

warto być

tu i teraz

usłyszeć — dobrze, że jesteś!

idę boso

wprost do twoich źrenic

rozszerzonych pożądaniem

czekaj aż zanurzę się w nich po szyję

po koniuszki palców

w czerwień ust

znajdź mnie

choćbyś musiał

przejść tysiąc dróg

złam wszystkie zasady

uśmiech ozdobi wargi

tylko nigdy nie mów

że nie warto walczyć

o miłość