Wspomnienie ebook

Przedmowa

Jest wrześniowe popołudnie. Dosyć upalny dzień, wróciłam z pracy i zabrałam się za przygotowanie tomiku Wandy. Dla mnie powinna być Panią Wandą, jednak mimo blisko czterdziestoletniej różnicy wieku, czuję z nią niesamowicie duchową bliskość, więc myślę, że czytając to nie obrazi się za nazywanie jej po imieniu. Poznałyśmy się w ludzkiej rzeczywistości. Ja potrzebowałam czegoś, co Wanda mogła mi dać i tak zobowiązałyśmy się umową na kilka lat. Powinnyśmy pozostać na neutralnych, zawodowych stosunkach. Jednak w Wandzie jest coś takiego, co zmusza do rozmowy i chęci wypicia wspólnej kawy. Jakaś historia, tajemnica, to zawsze odbija się w oczach. Pewnego dnia Wanda złapała mnie za rękę, a może i za serce i powiedziała, że kiedyś też była taka jak ja, pełna wigoru, zapału, marzeń i mam tego nie zmarnować. To był akurat dzień dla mnie bardzo przełomowy. Pewnie znacie takie dni, że jedno słowo lub gest jest w stanie odmienić Twoje życie. Pociągnęłam ją trochę za język i tak ukazała się moim oczom nie starsza Pani, która pracuje, bawi wnuki i mieszka w Bochni, a młoda kobieta, która ma pasje, niespełnione marzenia, ciekawe spostrzeżenia i bije z niej niesamowita mądrość. I tak narodził się pomysł wydania tego tomiku.

Wanda jest dla mnie inspiracją, ale i przestrogą aby wykorzystywać swoje szanse i chwile aż do końca. Nie ma przypadków i nasze drogi połączyły się, żeby wzajemnie siebie doświadczyć. Sam tytuł „Przemijanie” mógłby wydawać się zbyt smutny i melancholijny, jednak niesie w sobie nadzieję na odpowiednie refleksje. Jest takim przystankiem, na którym może odpocząć zabiegany, współczesny człowiek. Życie bowiem bywa przewrotne. Wanda swym tomikiem chce podsumować swoje życie i niejako pisze tym list do siebie, tej z młodości. Za pewne rzeczy obwinia los, za inne jest przepełniona wdzięcznością. Ja zaś ostatnio napisałam list do siebie samej starej, mam nadzieję, że jak go przeczytam za kilkadziesiąt lat poczuję tylko ulgę spełnionego życia.

Praktycznie