Nie pójdziesz tam ze mną ebook

Pamięci Alicji, Kasi, Jagny, Kasi,

Damiana, Maksa, Wiktora,

Maćka, Piotrka i Mikołaja

W życiu staram się nadawać sens wielu zdarzeniom. Kiedy w grudniu 2023 roku zadzwoniła do mnie Elżbieta Łanik z wydawnictwa Wielka Litera z propozycją współpracy, nie wiedziałam jeszcze, jak wiele będzie dla mnie znaczyć praca nad tą książką.

W 2012 roku mój tata podjął próbę samobójczą, która całkowicie zmieniła jego życie. Sama przypłaciłam to depresją i wielomiesięcznym leczeniem. Zmagałam się z potężnym poczuciem winy – że mogłam coś zrobić, coś zauważyć, a jednak przegapiłam. Czułam się samotna, trawiły mnie ogromna pustka, wstyd i strach. Nie potrafiłam znaleźć odpowiedzi na pytanie, dlaczego do tego doszło.

Mimo wieloletniej choroby alkoholowej taty po jego próbie samobójczej widziałam go jako ofiarę, a siebie – jako sprawcę. Bo nie pomogłam... Doświadczyłam wtedy tego, jak bezlitośni potrafimy być w diagnozowaniu przyczyn zachowań samobójczych, zapominając, że za każdą taką historią stoi człowiek i jego cierpienie. Po latach zrozumiałam, że choć szukamy prostych odpowiedzi, jest to temat niezwykle złożony.

Śmierć dziecka jest odwróceniem naturalnego porządku zdarzeń, a doświadczenie śmierci samobójczej często zmienia życie rodziców na zawsze. Tym doświadczeniem podzielili się ze mną rodzice po stracie. Nie wszyscy zdecydowali się na publikację swoich historii. Wszystkim z całego serca dziękuję.

W słowie „pomoc” kryje się inny ważny wyraz: „moc”. Wierzę w siłę pomocy. Wierzę też, że może udzielić jej każdy, bez względu na wykonywany zawód, płeć czy pochodzenie. Aby właściwie to zrobić, warto poznać kilka zasad, którymi w kolejnych rozdziałach dzielą się specjaliści: Halszka Witkowska, Lucyna Kicińska, Ewelina Supińska i Anja Franczak.

Dziękuję tym, którzy byli ze mną podczas powstawania tej książki, w szczególności: Gabrieli Bieleckiej, Januszowi Stroblowi, Janinie Stankiewicz, Agacie Szelidze, Aleksandrze Głogowskiej, Iwonie Pańcie, Alicji Orzechowskiej, Katarzynie Kociszewskiej, Lucynie Kicińskiej, Monice Koch, Elżbiecie Łanik, a także wszystkim innym, na których wsparcie mogłam liczyć. Jestem wdzięczna Polskiemu Towarzystwu Suicydologicznemu za objęcie opieką merytoryczną tej publikacji.

Chciałabym, aby ta książka przyczyniła się do głębszego rozumienia suicydologii (nauki badającej problematykę samobójstw), zwłaszcza w zakresie prewencji oraz postwencji.

Reportaże, do których przeczytania Państwa zapraszam, nie stanowią statystycznego obrazu zjawiska samobójstwa, a imiona bohaterów mogły zostać zmienione.