Migawki ebook

Wstęp

„Piszę w zasadzie od zawsze. Od kiedy pamiętam.”

Ogromna część mojej „twórczości” znikła w pomroce dziejów.

Wydałem już nawet kiedyś książkę — przepisałem wiersze na maszynie do pisania i zszyłem kartki maszyną do szycia. Niestety, jej jedyny egzemplarz zaginął.

Od zawsze też robię zdjęcia. Kiedyś było to trudne, bo klisza taka krótka i efektu nie widać… Teraz robię ich setki, tysiące… Pomysł, aby to połączyć, narodził się podczas mojego uczestnictwa w projekcie Tookapic, polegającym na zrobieniu i zaprezentowaniu jednego zdjęcia codziennie przez cały rok. Projekt ukończyłem. Jednak w trakcie jego trwania, gdy moje fajne (w moim mniemaniu) zdjęcia nie uzyskiwały należytego (w/g mnie) uznania, zacząłem podpisywać je „krótkimi formami słownymi”. To nie zwiększyło zainteresowania, jednak pomysł mi się spodobał. Podpisuje głównie zdjęcia z telefonu, dlatego niezbyt nadają się do druku, ale zostałem „namówiony”

Głównie podziękowania za to „namawianie” należą się mojemu Przyjacielowi Aleksandrowi O. i mojej siostrze Joannie… Gdyby nie Oni, pewno nic by z tego nie wyszło…

Piszę pod wrażeniem chwili — na szybko, bez dużych poprawek. Z tego powodu teksty nie są równe. Piszę czasami z miłości, tęsknoty za domem, dziećmi, za utraconą przyjaźnią. Nie wiem, czy to czuć. Mam nadzieję, że tak. Te podpisy / teksty / wiersze to esencja emocji.

Największe podziękowania należą się jednak mojej Kochanej Żonie Beacie, która jest przy mnie od ponad 30 lat, pomimo doli i niedoli… Większość tych „form” pisanych jest do / dla Niej…

Dziękuję moim Rodzicom, bez których niczego by wszak nie było.

Przepraszam, jeśli ktoś uzna, że to zbyt słabe. Książka powstała z potrzeby chwili i — w zasadzie — na własny użytek.