Uzyskaj dostęp do tej i ponad 250000 książek od 14,99 zł miesięcznie
- Wydawca: Miasto Książek
- Kategoria: Dla dzieci
- Język: polski
Lektura dla klasy II, opowiada o tym, jak zaczęto uprawiać len i tkać płótno.
Opowieść o królu, który bardzo pragnął, aby jego kraj był bardzo bogaty. Marzyła mu się ogromna ilość złota, która według niego mogła zapewnić jemu i jego ludowi dostatnie życie. Pewnego dnia spotkał kupców, którzy obiecywali mu, że jeśli posieje w polu ofiarowane przez nich ziarno, to wyrośnie z niego złoto. Jakież było zdumienie króla, gdy zamiast złota całe pole pokryte było zielenią.
Tekst został uwspółcześniony oraz opatrzony przypisami, aby ułatwić zrozumienie młodszemu odbiorcy.
Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:
Liczba stron: 14
Audiobooka posłuchasz w abonamencie „ebooki+audiobooki bez limitu” w aplikacjach Legimi na:
Czas: 0 godz. 19 min
Podobne
Tekst został uwspółcześniony oraz opatrzony przypisami, aby ułatwić zrozumienie młodszemu odbiorcy.
Był raz król taki, co miał wielkie królestwo wszelkiego dobra i bogactwa pełne, tylko że w nim złota nie było.
Pola tam były wielkie, sady śliczne, od grusz, od jabłoni czerwieniejące z dala, po lasach zwierzyny huk, w ziemi żelaza dość, na powietrzu ptactwo takie, że co jedno odleci, to drugie przyleci, bydła, koni, owiec stada ogromne, nie do zliczenia, w rzekach ryby, jakie tylko są, i małe, i duże, kwiecia też po łąkach mnóstwo dla królewiątek małych; co jedno przekwitnie, to drugie zakwita. Ot, wszelkiej rozkoszy moc wielka! Miasta też były w tym królestwie znaczne i ludu po wsiach dość. Ale król niczym się nie cieszył, tylko ciągle markotny był, że złota nie ma w jego państwie.
– Cóż mi po tym zbożu – mówił – albo i po tych lasach, i po tych rybach w rzece, i po tych stadach wielkich, kiedy ja to wszystko muszę het, precz wywozić do moich sąsiadów za złoto, bo go u mnie nie ma. Gdyby to u mnie było złoto, cały lud mój by się ubogacił.
Lud jego biedny po wsiach skórami się odziewał i koszuli na grzbiecie nie miał, a sami bogacze z miasta musieli w dalekie kraje posyłać po drogie materiały, po jedwabie na ubiory swoje.
– Gdybym tylko złoto miał – mówił król – to mi już niczego nie zabraknie i memu ludowi.
Tak wyszedł raz sobie na drogę i chodzi w zamyśleniu wielkim, a drogą kupcy jadą.
Jak też zobaczyli króla, tak zaraz mu pokłon oddali, towary rozwiązują i pytają, czy czegoś mu nie trzeba. Król pokłon przyjął grzecznie, towary obejrzał, głową pokręcił i mówi:
