Foczka Matimu ebook

ilustracje:

 Maja Aksak

redakcja:

 Kinga Dolczewska

korekta:

 Anna Strakowska

skład do druku:

 RED Monika Brankiewicz

Przygotowanie wersji elektronicznej:

 Epubeum

© copyright by Sebastian Steranka 2024

© copyright by Pan Wydawca 2024

ISBN 978-83-68239-06-5

wydanie 1

Gdańsk 2024

Pan Wydawca sp. z o. o.

ul. Wały Piastowskie 1/1508

80-855 Gdańsk

PanWydawca.pl

Rozdział pierwszy

Znajda

Okoliczności pojawienia się foczki w domu dziewczynki były dość niezwykłe. I to nawet nie fakt, że trzy sekundy po kolacji wigilijnej wyskoczyła z prezentu z okrzykiem: „No cieś”, co raczej cały ciąg zdarzeń, który do tego doprowadził, uczynił sytuację wyjątkową. Powszechnie wiadomo, że Święty Mikołaj najwięcej pracy ma w grudniu, szczególnie pomiędzy jego szóstym dniem a wigilią. Goni wtedy oddane renifery po całym świecie, żeby zdążyć do każdego dziecka, a do domu wraca tylko na ciepłą zupę i po nową porcję prezentów. Jakież było jego zdziwienie, kiedy pędząc wyładowanymi po brzegi saniami, spostrzegł nagle pośrodku morza dryfującą na niewielkiej krze maleńką foczkę o czarnych, lśniących oczkach. Gdy tylko podpłynął do kry, by przyjrzeć się stworzonku, foczka natychmiast wskoczyła na świętego, opatuliła się jego brodą, żeby dłużej nie marznąć, i zapytała:

– Masz rybeczkę? Focia głodna, daj am!

Wśród stosu prezentów Mikołaj miał na szczęście wędkę przeznaczoną dla grzecznego Stasia. Szybko rozpakował ją, założył na haczyk żelową gąsienicę i już po chwili, ku zdziwieniu reniferów z zaprzęgu, zamiast gnać czym prędzej do dzieci, łowił ryby dla głodnej foczki. A apetyt maluch miał ogromny!

Pierwsze trzy rybki zniknęły ledwo zdjęte z haczyka. Foczka oblizała łapki, poprawiła sterczące wąsy i stwierdziła, że chętnie zjadłaby jeszcze trzy, bo brzuszek ciągle chudziutki i mięciutki. Święty nie mógł się nadziwić, skąd w zwierzątku mieszczącym się na otwartej dłoni, a przypominającym szarą, puchatą kulkę, aż taki głód. Nie wiedział jednak, jak długo dryfowało zagubione na ogromnym morzu, cierpliwie więc łowił kolejne ryby i śmiał się dobrodusznie na widok znikających w pyszczku śledzików, makreli i fląder. Wszystko byłoby dobrze, gdyby czas nie gonił Mikołaja. Do rozwiezienia pozostawało mnóstwo prezentów! Przez ostatni tydzień odwiedził dzieci w Australii i obu Amerykach. Teraz jeździł po Europie, a do odwiedzenia zostawała cała Afryka i Azja. Tymczasem focia co pół godziny prosiła o postój i kolejną rybkę. Tak nie dało się pracować! Renifery były niezadowolone i głośno upominały Mikołaja, że w takim tempie to nie tylko do świąt nie zdążą, ale nawet do Nowego Roku! Nie było rady. Mikołaj, który i tak musiał zajechać po kolejną partię prezentów, postanowił, że zawiezie foczkę do własnego domu i tam zostawi ją pod opieką Pani Mikołajowej. Pognali więc ku Laponii po nocnym niebie rozświetlonym milionem gwiazd i zorzą polarną. Focia nigdy nie widziała takich cudów, patrzyła więc długo i uważnie. Wreszcie zmęczona potarła szkliste oczka, zagrzebała się w ciepłym rękawie płaszcza Mikołaja i zasnęła, cicho pochrapując.

Sebastian Steranka - z wykształcenia dziennikarz, z zamiłowania pisarz. Laureat dwóch konkursów literackich: Konkursu na opowiadanie kryminalne w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kryminału we Wrocławiu (2013) oraz Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego o „Złote Pióro Prezydenta Jaworzna” (2024).

Lubi wyzwania, dlatego w jego twórczości można odnaleźć rozmaite gatunki literackie. Foczkę Matimu napisał „na zlecenie” siostrzenicy. Fan Mozarta oraz miłośnik gór, w których rodzą się najlepsze pomysły.

Więcej o autorze i jego tekstach na: www.sebastiansteranka.pl