Udając jednorożce ebook

Kar­ma­zy­nowe dzi­siaj

ja się na­zy­wam ty się nie na­zy­wasz

ja wpa­dam w dół i oka­zuje się że to czas

rwie w kost­kach łą­kach jak cie­pły lód

ty je­steś lu­dem by­łeś pla­netą głod­nych

sa­mot­ni­ków nad­wraż­liw­ców

mo­że­cie

so­bie po­móc trzy­ma­jąc się ulewy roz­mowy która

stopi was w ga­da­jący pył we wspólny świe­cący

brud

Oś

słu­chaj je­steś dumna dumny i jak oś

nie­wi­doczny nie­wi­doczna snu­jesz się

a wiesz że je­steś ważny ważna

cie­szysz się że wró­ble wra­cają że

po­po­łu­dnie pach­nie cza­sem i ja­śmi­nem

że film koń­czy się do­brze

że jesz­cze nie za­bro­nili wam coli i maka

dzień wy­próż­nia się swoją chorą krwią

w nocy i rano on sprząta nie

ty wy nie ko­chasz się za bar­dzo choć

ko­cha­cie się za bar­dzo swoje lu­sterko

ale go­dzinę po le­d­wie wiesz kim je­steś

na­wet je­śli to nie­prawda że to wy

Py­cha

nie wró­cić w końcu

któ­re­goś dnia

z ja­kiejś nocy

Po­daj mi rękę

zbiec stro­mymi scho­dami

w de­li­katny młyn bro­okliń­skiego po­po­łu­dnia

w mie­ście które nie śpi bo nie ma

czasu i umiera bez prze­rwy więc jest

kiedy my­ślą że umar­łeś

scze­złeś w książ­kach la­bi­ryn­tach

pu­stych lu­strach

że ktoś cię źle opu­ścił

pa­mię­tam mia­sto

kiedy o mnie za­po­mniało

śniło mi się w in­nym mie­ście

ga­da­łem jego ję­zy­kiem przez ocean przez ścianę