Prawo wyborcze w Polsce od A do Z ebook

Przedmowa autora

Zgodnie z obecnie obowiązującymi regulacjami prawnymi w Polsce mamy do czynienie z dwoma rodzajami prawa wyborczego — biernym oraz czynnym. Pierwsze z nich to tzw. prawo wybieralności, najczęściej do różnych organów państwowych, drugie zaś to prawo wybierania, dzięki któremu każdy z nas może przyczynić się do wygranej swojego kandydata na posła, senatora a nawet prezydenta RP.

Jednak chcąc brać udział w wyborach trzeba spełnić wiele warunków, aby móc ubiegać się o możliwość kandydowania, a następnie podjęcia służby publicznej.

Oczywiście tego typu zawód ma swoje plusy oraz przywileje nadające mu pewną rangę, jednak nie należy zapominać, że wraz z nimi wiążą się również większe obowiązki i odpowiedzialność za ludzi zamieszkujących nasz kraj.

Dlatego też do tego typu funkcji w pierwszej kolejności powinny zgłaszać swoją kandydaturę osoby mające potrzebę służenia własnemu narodowi i dążenia do tego, aby stawał się silniejszy i bardziej przyjazny dla obywateli.

Jednak niestety w obecnym systemie śmiem stwierdzić, że głównymi przesłankami ludzi dążących do pełnienia tego typu zawodu jest chęć zdobycie ciepłej dobrze płatnej posadki.

Mimo wszystko jestem optymistą i z nadzieją patrzę na przyszłe pokolenia wierząc, że ten trend zacznie powoli zanikać i przekształcać się w potrzebę dążenia do polepszenia sytuacji życiowej i materialnej każdego polaka.

Bierne prawo wyborcze

Bierne prawo wyborcze — prawo bycia wybranym, a więc kandydowania, przysługuje obywatelom polskim, którzy posiadają czynne prawo wyborcze i ukończyli (najpóźniej w dniu wyborów) 21 lat — w wyborach do Sejmu bądź 30 lat — w wyborach do Senatu.

Bierne prawo wyborcze ma:

W wyborach do Sejmu — obywatel polski mający prawo wybierania w tych wyborach, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 21 lat.

W wyborach do Senatu — obywatel polski mający prawo wybierania w tych wyborach, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 30 lat.

W wyborach Prezydenta Rzeczypospolitej — obywatel polski, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 35 lat i korzysta z pełni praw wyborczych do Sejmu.

Na Prezydenta może być wybrana tylko osoba posiadająca pełnię praw wyborczych do Sejmu. Osoba ubiegająca się o fotel prezydencki musi zatem mieć pełną zdolność do czynności prawnych. Innymi słowy nie może być ubezwłasnowolniona w całości lub w części.

Dodatkowo osoba taka nie może być pozbawiona praw publicznych i praw wyborczych. Pozbawienie praw publicznych następuje na podstawie sądu karnego. Jest to jeden ze środków karnych przewidzianych przez kodeks karny. Kara tego rodzaju może być również orzeczona w toku postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Osoba ubiegająca się o wybór na urząd Prezydenta RP musi mieć poparcie społeczne. Konstytucja stanowi, że kandydata zgłasza co najmniej 100 000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu.

Ograniczenie to powoduje, że o tak zaszczytny i odpowiedzialny urząd mogą się ubiegać jedynie osoby z pewnym poparciem społecznym. W ten sposób wyklucza się różnego rodzaju kandydatów nie mających najmniejszych szans na wygraną.

Warto również pamiętać, że osoba sprawująca już dwukrotnie urząd Prezydenta RP nie może po raz trzeci startować w wyborach prezydenckich. Jak do tej pory jedynie Aleksander Kwaśniewski sprawował ten urząd przez dwie kadencje.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w Rzeczypospolitej Polskiej — osoba mająca prawo wybierania w tych wyborach, która najpóźniej w dniu głosowania kończy 21 lat, i od co najmniej 5 lat stale zamieszkuje w Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

W wyborach do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego — osoba mająca prawo wybierania tych organów w wyborach wójta — obywatel polski mający prawo wybierania w tych wyborach, który najpóźniej w dniu głosowania kończy 25 lat, z tym że kandydat nie musi stale zamieszkiwać na obszarze gminy, w której kandyduje.

prawo wybieralności nie przysługuje osobie:

która została skazana