Post. Uzdrowienie duszy i ciała ebook

Opracowanie redakcyjne Monumen Sp. z o.o.

Projekt okładki Grzegorz Lipka

Zdjęcia ventdusud, evgenyatamanenko – thinkstockphotos.com

Skład wersji elektronicznej Bartek Maciejewski

Korekta Justyna Sałata

Copyright© 2016 by Wydawnictwo Monumen All rights reserved

ISBN ePub 978-83-64789-48-9 ISBN Mobi 978-83-64789-49-6

Wydawnictwo Monumen Os. Przemysława 16A/6 61-064 Poznańwww.miesiecznikegzorcysta.pl

Zamówienia Księgarnia ludzi wolnych tel. 22 266 80 [email protected]

Sedno chrześcijańskiego postu stanowi odniesienie do Trzech Osób Boskich. Rezygnacja w pewnym okresie z pokarmów lub zapanowanie nad mechanizmem ich zdobywania i jedzenia sprawia, że w stosunku do Boga Ojca jako Stworzyciela, od którego pochodzi każde dobro na ziemi, przyjmujemy postawę dzieci Bożych. Postępują one w ten sposób, że to nie rzeczy nad nimi panują, ale one panują nad rzeczami i opanowują mechanizmy jedzenia bądź kupowania. Modlitwa przed jedzeniem stanowi wyraz wdzięczności wobec Boga za wszelkie dobro, które jest przecież Jego darem. Dlatego Jezus nadaje postowi sens wyraźnie wewnętrzny i religijny, odrzucając postawy czysto zewnętrzne i faryzejskie (por. Mt 6, 1-6. 16-18). Post, modlitwa i jałmużna mają być ofiarą składaną Ojcu z miłości w ukryciu, ponieważ Ojciec, który widzi w ukryciu (Mt 6, 18), wynagradza za to, co robimy z miłości do Niego.

Dla chrześcijan najistotniejsze jest odniesienie postu oraz wszelkich form wyrzeczenia do Chrystusa, Jego męki i zmartwychwstania. Chrześcijanin nie może nie pościć, jeśli jego Pan i Zbawca zjednoczył się ze wszystkimi krzyżami historii, tzn. jeśli dziś tysiące dzieci Bożych umiera z głodu z powodu niesprawiedliwej polityki, nienawiści rasowej i tzw. religijnej; jeśli życie ludzkie jest pogardzane i deptane, a w konkurencji gospodarczej między silnymi firmami i państwami najbardziej cierpi slaby, samotny człowiek... Post z modlitwą i jałmużną ofiarowany za pokój, w duchowej solidarności z Chrystusem Odkupicielem, uprasza ratunek dla świata pogrążonego w niesprawiedliwości i nieposłuszeństwie wobec Boga. Chrystus zachęca nas, by Go naśladować: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje (Mk 8, 34). Taki post należy ofiarować Bogu w łączności z krzyżem Chrystusa, by cały świat nawrócił się do Boga i przyjął łaskę pokoju.

W uświęceniu naszego życia i działania zasadnicze znaczenie ma post połączony z modlitwą do Ducha Świętego. W Dziejach Apostolskich czytamy, że przed ważnymi decyzjami apostołowie gromadzili się na modlitwie i poście. Ludzie mogą słuchać inspiracji z dołu i z góry, tych pochodzących z ciała i pogańskiego świata, a także tych od Ducha Świętego, którego można usłyszeć jedynie w ciszy serca i zmysłów. Modlitwa jest wyrazem wiary w obecność Boga, wycisza myśli pochodzące ze świata oraz daje skupienie, z kolei post stanowi znak wobec Ducha Świętego, że wybieramy Jego w miejsce „głodów” i głosów, które pochodzą z dołu, stąd chrześcijańska asceza już od czasów apostolskich traktowała post jako narzędzie słuchania Ducha Świętego. Post chrześcijański jest potężnym środkiem przemiany, powstania z wad i grzechów oraz uświęcenia i uzdrowienia duchowego.

Ks. prof. dr hab. Krzysztof Guzowski, teolog, profesor nadzwyczajny KUL

Praktykowanie postu może być podejmowane z przyczyn zdrowotnych i higieniczno-terapeutycznych. Zasadniczym jednak powodem, dla którego ludzie poszczą, są przekonania religijne. Dlatego post występuje we wszystkich religiach świata. W chrześcijaństwie jest on traktowany jako jeden z ważnych przejawów cnoty religijności.

Przez post w sensie ścisłym rozumie się dobrowolne, całkowite lub częściowe powstrzymywanie się od przyjmowania pokarmu w określonym czasie. W sensie szerszym post to każde samoograniczenie w czymś, co sprawia przyjemność, pod warunkiem, że jest godziwe. Może to być np. rezygnacja z wysypiania się, współżycia małżeńskiego czy rozrywki (m.in. słuchania muzyki, oglądania telewizji, pójścia do kina, korzystania z komputera w celach rekreacyjnych).

Odnośnie do postu Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza: Droga do doskonałości wiedzie przez Krzyż. Nie ma świętości bez wyrzeczenia i bez walki duchowej. Postęp duchów zakłada ascezę i umartwienie, które prowadzą stopniowo do życia w pokoju i radości błogosławieństw (nr 2015).

O poście z motywów religijnych często wzmiankuje Pismo Święte. Z zasady poprzedza on jakieś ważne wydarzenia zbawcze albo przeżycia duchowe. Na przykład Mojżesz, zanim otrzymał od Boga tablice Dekalogu, nic nie jadł i nie pil przez 40 dni (por. Wj 34, 28). Tak samo Pan Jezus przed rozpoczęciem publicznej działalności pościł 40 dni na pustyni, doznając szatańskiego kuszenia (por. Mt 4, 2). Swoim uczniom dawał napomnienia, aby w praktykowaniu postu nie byli obłudni i niczego nie czynili na pokaz (por. Mt 6, 16-18). Oprócz tego zalecał post połączony z modlitwą jako skuteczny środek walki ze złym duchem (por. Mk 9, 29). Apostołowie za przykładem swojego Mistrza pościli przed podjęciem ważnych decyzji, np. przed wyruszeniem w pierwszą podróż misyjną (por. Dz 13, 2). Z kolei św. Paweł Apostoł post wymienia wśród praktyk pobożności (por. 2 Kor 6, 5). W Piśmie Świętym post wiąże się najczęściej z nawróceniem. Przykładem tego są mieszkańcy Niniwy, którzy wskutek nawoływania proroka Jonasza podjęli surowy post, przyoblekli się w wory pokutne i na znak skruchy posypali głowy popiołem (por. Jon 3, 3-8).

Za wzorem Chrystusa i apostołów post podejmowali pierwsi chrześcijanie, traktując go jako skuteczny środek duchowej przemiany i wypraszania sobie szczególnych łask, a przede wszystkim jako udział w misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Z tej racji już w III w. pojawił się zwyczaj 40-dniowego postu przed Wielkanocą na pamiątkę 40 lat wędrówki Izraelitów po pustyni w drodze do Ziemi Obiecanej.