Poezje. Poems ebook

POEZJE - POEMS

DLA ANI

Dzięki niebu – Przesilenie

Przeminęło już bezpiecznie – 

I powolne ciała gnicie

Już minęło ostatecznie

I gorączka, zwana życiem,

Przeminęła ostatecznie.

Ach, bezwładnie wiem i smutnie

Wszystkich sił jam pozbawiony – 

Żaden muskuł się nie rusza – 

Gdym na wzdłuż tak położony – 

Mniejsza o to – Tak mi lepiej,

Gdym na wzdłuż tak położony...

Leżę – leżę – tak spokojnie – 

W cichym łożu leżę sobie,

Że ktoś mógłby patrząc na mnie

Sadzić, żem jest trupem w grobie.

Ach – i drżałby patrząc na mnie,

Sądząc, żem jest trupem w grobie.

Jęki moje i stękanie – 

I gorączka – łkanie – rwanie – 

Już ucichły w błogim stanie – 

I okropne uderzanie – 

Ach okropne – przeraźliwe – 

Mego serca uderzanie.

Ból i duszność – chęć rzygania – 

I febryczne drżenie ciała – 

Już ustały wraz z gorączką

Co po mózgu mi szalała – 

Wraz z gorączką zwaną życiem,

Co mi mózgi rozpalała.

I, ach, wszystkie te męczarnie,

Najstraszliwsze te cierpienia

Przeminęły z najstraszliwsza

Męka mak – męka pragnienia,

Które we mnie głąb ognista

Namiętności rozpłomienia.

Piłem wody, dziwnej wody,

Co mi gasi szał pragnienia.

Piłem wody, która płynie

Jako piosnka nad kołyską – 

Od wiosennych zórz, lecz mało

Wsiąka w gruntu podścielisko – 

W tej jaskini tutaj blisko

Wsiąka w gruntu podścielisko.

Ach, a teraz któż to powie,

Chyba wariat jaki może,

Że mój pokój pełny mroku

I że ciasne moje łoże!

Ach, bo nigdy człowiek nie spał,

W takim łożu jak to łoże,

A gdy śpisz – spać musisz właśnie

W takim łożu jak to łoże.

Teraz duch mój tantalowy

Pełny ciszy odpoczywa – 

Zapomniawszy – albo wcale

Nie żałując róż przędziwa,

Nie żałując dawnych wzruszeń

Mirtów ani róż przędziwa.

Bo gdy cicho tutaj leżę,

To widziadła owych kwiatków

Maja dla mnie świętszy zapach,

Przenajświętszy zapach bratków,

Rozmarynu słodki zapach,

Pomieszany z wonią bratków,

Z wonią ruty – i przecudną

Czystą – świętą wonią bratków.

I tak leżę cichy – senny – 

Kąpiąc duszę jak w otchłani

Nieskończonych snów o prawdzie

I piękności mojej Ani – 

Tonąc duszą w tej kąpieli

Snów o włosach mojej Ani.

Ona czule mnie całuje,

Czule pieści dłoń mą ona;

Śpię – ach śpię – rozkosznie marzę

Niby w raju – u jej łona – 

Śpię głęboko – śpię na niebie

Mojej Ani drogiej tona...

Gdy mrok nastał, wnet mnie ona

Kryje ciepłem ducha swego – 

I błagała archaniołów

By mnie strzegli ode złego,

Ach, królową archaniołów,

By mnie strzegła ode złego.

Leżę – leżę tak spokojnie

W łożu swoim leżę sobie,

(Znając miłość jej anielską),

Że wy mnie sądzicie w grobie – 

Ach – i leżę tak z rozkoszą

Cichy – senny leżę sobie – 

(Z jej miłością cichą – słodka – )

Że wy mnie sadzicie w grobie – 

Że wy drżycie patrząc na mnie

I sadzicie, żem już w grobie...

Ale serce me jaśniejsze – 

Niż na niebach – na otchłani

Wszystkie gwiazdy promieniste:

Ach, jaśniejsze blaskiem Ani.

Gdyż rumieni się tą zorzą,

Która jest miłością Ani;

Gdyż się złoci myślą zorzy

Jasnych oczu mojej Ani... 

przeł. Antoni Lange

FOR ANNIE

Thank Heaven! the crisis – 

 The danger is past,

And the lingering illness

 Is over at last – 

And the fever called ˝Living˝

 Is conquered at last.

Sadly, I know

 I am shorn of my strength,

And no muscle I move

 As I lie at full length – 

But no matter! – I feel

 I am better at length.

And I rest so composedly,

 Now, in my bed,

That any beholder

 Might fancy me dead – 

Might start at beholding me,

 Thinking me dead.

The moaning and groaning,

 The sighing and sobbing,

Are quieted now,

 With that horrible throbbing

At heart: – ah, that horrible,

 Horrible throbbing!

The sickness – the nausea – 

 The pitiless pain – 

Hare ceased, with the fever

 That maddened my brain – 

With the fever called ˝Living˝

 That burned in my brain.

And oh! of all tortures

 That torture the worst

Has abated – the terrible

 Torture of thirst

For the napthaline river

 Of Passion accurst: – 

I have drank of a water