Oxymel - twój eliksir zdrowia Naturalna kuracja, detoks i przepisy na lecznicze syropy, maści, toniki na bazie miodu i octu ebook

REDAKCJA: Paweł Uklejski

SKŁAD: Emilia Dajnowicz

PROJEKT OKŁADKI: Emilia Dajnowicz

TŁUMACZENIE: Marta Lipińska

Wydanie I

Białystok 2025

ISBN 978-83-8429-053-8

Tytuł oryginału: Oxymel: Natürliches Heil- und Stärkungsmittel

Oxymel by dr. med. Heike Bueß-Kovács

Copyright © 2023 by Kopp Verlag e.K. Germany

© Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo Vital, Białystok 2025

All rights reserved, including the right of reproduction in whole or in part in any form.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy żadna część tej książki nie może być powielana w jakimkolwiek procesie mechanicznym, fotograficznym lub elektronicznym ani w formie nagrania fonograficznego. Nie może też być przechowywana w systemie wyszukiwania, przesyłana lub w inny sposób kopiowana do użytku publicznego lub prywatnego – w inny sposób niż „dozwolony użytek” obejmujący krótkie cytaty zawarte w artykułach i recenzjach.

Książka ta zawiera porady i informacje odnoszące się do opieki zdrowotnej. Nie powinny one jednak zastępować porady lekarza ani dietetyka. Jeśli podejrzewasz u siebie problemy zdrowotne lub wiesz o nich, powinieneś skonsultować się z lekarzem, zanim rozpoczniesz jakikolwiek program poprawy zdrowia czy leczenia. Dołożono wszelkich starań, aby informacje zaprezentowane w tej książce były rzetelne i aktualne podczas daty jej publikacji. Wydawca ani autor nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki dla zdrowia, mogące wystąpić w wyniku stosowania zaprezentowanych w książce metod.

15-762 Białystok

ul. Antoniuk Fabr. 55/24

85 662 92 67 – redakcja

85 654 78 06 – sekretariat

85 653 13 03 – dział handlowy – hurt

85 654 78 35 – www.vitalni24.pl – detal

strona wydawnictwa: www.wydawnictwovital.pl

Więcej informacji znajdziesz na portalu www.odzywianie24.pl

Fragment

Przedmowa

Rozdział 1. Co kryje się pod nazwą oksymel?

Rozdział 2. Tajemnica octu

Jak powstaje ocet?

Podstawa to fermentacja

Co to jest matka octowa?

Domowy ocet jabłkowy z własnych jabłek

Co sprawia, że ocet jest zdrowy?

To wszystko potrafi ocet

Rozdział 3. Tajemnica miodu

Jak powstaje miód?

Gotowość do zbiorów

Pozyskiwanie miodu dawniej i dziś

Co sprawia, że miód jest zdrowy?

„Wachlarz miodowy”: imponująca różnorodność zdrowych substancji

To wszystko potrafi miód

Rozdział 4. Co sprawia, że ocet i miód to idealna para?

Rozdział 5. Dwa rodzaje oksymelu

Wielka moc leczniczych roślin

Rozdział 6. Leczenie roślinami: jedna z najstarszych zasad terapii

Rośliny z różnorodnymi substancjami czynnymi

Rozdział 7. Dobre połączenie: oksymel i terapia Kneippa

Pięć filarów zdrowia

Obszerna część praktyczna

Rozdział 8. Łagodzenie dolegliwości za pomocą oksymelu i terapii Kneippa

Głowa i gardło

Klatka piersiowa i płuca

Serce i naczynia krwionośne

Żołądek i jelita

Wątroba i woreczek żółciowy

Pęcherz moczowy i żeńskie narządy płciowe

Kości i mięśnie

Dolegliwości reumatyczne

Skóra i paznokcie

Układ odpornościowy i metabolizm

Umysł i dusza

Zaburzenia snu

Rozdział 9 . Skarby z ula

Rozdział 10 . Apiterapia: skuteczne leczenie produktami pszczelimi

Rozdział 11 . Ocet octowi nierówny

Rozdział 12 . Miód miodowi nierówny

O jakości wysokogatunkowego miodu pszczelego

Rozdział 13 . Rośliny lecznicze do oksymelu złożonego – samodzielna uprawa, zbiór lub zakup

Rozdział 14 . Nalewki, syropy lecznicze, herbaty ziołowe itp.

Twój podstawowy przepis na oksymel

Podstawowy przepis na kremy, maści i balsamy z oksymelem

Herbaty ziołowe: doskonałe połączenie z oksymelem

Rozdział 15 . 38 przepisów na oksymel – przegląd

Głowa i gardło

Klatka piersiowa i płuca

Serce i naczynia krwionośne

Żołądek i jelita

Wątroba i woreczek żółciowy

Pęcherz moczowy i żeńskie narządy płciowe

Kości i mięśnie

Skóra i paznokcie

Układ odpornościowy i metabolizm

Umysł i dusza

O Autorce

Spis ilustracji

Przypisy

Polecamy

Pozostałe rozdziały dostępne w pełnej wersji e-booka.

Przedmowa

Oksymel1, starodawny naturalny środek leczniczy przeżywa właśnie swój renesans. Nazwa ta pochodzi od greckich słów oxy („kwaśny”) i méli („miód”). W języku niemieckim oksymel znany jest jako kwaśny miód lub kwaśny syrop.

Historia tego środka leczniczego liczy niemal 2500 lat i był on doceniany w systemach medycznych niemal wszystkich kultur. Oksymel miał stałe miejsce jako naturalny preparat leczniczy w indyjskiej medycynie ajurwedyjskiej, chińskiej medycynie tradycyjnej (TCM), w starożytnej Persji, Grecji oraz w medycynie klasztornej średniowiecznej Europy. Hipokrates z Kos, Pedanios Dioskurides, Galen z Pergamonu i wielu innych starożytnych lekarzy opisywało lecznicze właściwości oksymelu. Grecki lekarz Pedanios Dioskurides, żyjący w I wieku n.e. w Cesarstwie Rzymskim, szczególnie intensywnie zajmował się kwaśnym miodem i różnymi sposobami przygotowania go. W piątej księdze swojego słynnego dzieła De materia medica opisał różne mieszanki wina, wody, miodu i octu. „Receptury te były znaczącymi aż do czasów nowożytnych” – tłumaczy Tobias Niedenthal z Grupy Badawczej Medycyny Klasztornej – „w okresie renesansu nawet bardziej niż w średniowieczu”.

Oksymel już od najdawniejszych czasów uchodził za środek uniwersalny – tzw. panaceum – stosowany przy wielu dolegliwościach i chorobach: od gorączki, stanów zapalnych, bólu, kaszlu i przeziębienia, przez problemy żołądkowo-jelitowe, aż po rany zewnętrzne, zmęczenie i wyczerpanie. Zachowało się wiele receptur z oksymelem, które świadczą o jego ważnym znaczeniu jako formy leku. Szczególnie imponująca dla dawnych lekarzy była jego długa trwałość – cecha, którą i dziś bardzo się ceni. Jednak nasi przodkowie miewali również negatywne doświadczenia z oksymelem. Do mieszanek nie zawsze dodawano dobrze tolerowane zioła, lecz czasem również trujące, takie jak zimowit jesienny (Colchicum) czy cebulica morska (Scilla maritima).

„Niektóre silnie toksyczne substancje były stosowane aż do XX wieku” – wyjaśnia Tobias Niedenthal – „ale nawet wtedy było to daleko poza zakresem samoleczenia. Dlatego w poradnikach tego rodzaju roślin nie powinno być”.

Przez długi czas oksymel był niemal zupełnie zapomniany – być może właśnie ze względu na niebezpieczne rośliny, które kiedyś dodawano do kwaśnego miodu. Dziś jednak, w związku z rosnącym zainteresowaniem naturalnymi metodami leczenia, ta mieszanka wraca do łask i staje się coraz bardziej popularna.

Niektóre rodzaje octu w połączeniu z miodem wykazują działanie antybakteryjne oraz przeciwdziałają tworzeniu się biofilmu bakteryjnego

Także świat nauki wydaje się na nowo interesować tym starożytnym eliksirem leczniczym. W nowo opublikowanym badaniu, które ukazało się w renomowanym czasopiśmie Microbiology, brytyjski zespół badawczy z Uniwersytetu Warwick odkrył, że niektóre rodzaje octu w połączeniu z miodem wykazują działanie antybakteryjne oraz przeciwdziałające tworzeniu się biofilmu (warstwy bakterii).

Zespół naukowców pod kierunkiem mikrobiolożki dr Freyi Harrison ustalił, że ocet i miód działają synergicznie – to znaczy, że wzajemnie wzmacniają swoje właściwości w osłabianiu patogenów. Oksymel to zatem prawdziwy lek.

Dodatkowo kwaśny miód jest dobrze tolerowany i można go łączyć z wieloma naturalnymi składnikami. Mając podstawową wiedzę, można go z łatwością przygotować samodzielnie i na stałe wprowadzić do swojej domowej apteczki.

W tym poradniku znajdziesz wszystkie niezbędne informacje o oksymelu – przede wszystkim o tym, jakie składniki czynią ten naturalny lek tak skutecznym. W obszernej części praktycznej znajdziesz szczegółowe informacje na temat stosowania kwaśnego miodu przy różnych dolegliwościach i chorobach – także w połączeniu z zaleceniami terapeutycznymi według tradycyjnej medycyny ludowej, znanej z nauk Sebastiana Kneippa, uczonego, przyrodnika i duchownego.

W części z przepisami znajdziesz mnóstwo inspiracji i instrukcji do samodzielnego przygotowania oksymelu – i to wyłącznie z roślin leczniczych, które są całkowicie nietoksyczne!

ROZDZIAŁ 2Tajemnica octu

Ocet ma stałe miejsce w codziennej kuchni i wzbogaca aromat wielu potraw. Szczególnie w sosach do sałatek jest zazwyczaj niezastąpiony, ponieważ nadaje im delikatnie kwaśny smak. Ale i w medycynie naturalnej ocet jest nie do przecenienia. Już od dawna używano esencji octowych w celach terapeutycznych i do leczenia różnorodnych chorób oraz dolegliwości. Ocet odgrywa również ważną rolę w codziennym życiu – choćby przy czyszczeniu, dezynfekcji, higienie osobistej i kosmetyce.

Jak powstaje ocet?

Ocet powstaje dzięki działaniu bakterii o nazwie Acetobacter, które przekształcają alkohol w kwas octowy. Alkohol potrzebny do tego procesu może pochodzić z różnych źródeł – najczęściej są to wina z winogron lub owoców. W ten sposób powstają popularne octy: czerwony, biały lub jabłkowy. Ocet można jednak wytwarzać także z ryżu, spirytusu, piwa lub innych owoców. Rzadziej spotykane, ale równie ciekawe i smaczne, są octy z żurawiny, truskawek, granatu, malin lub czarnego bzu.

W kuchni oraz w zastosowaniach leczniczych szczególnie cenione są octy ziołowe, które można przygotować z jednego zioła lub ich mieszanki.

Dla śródziemnomorskiego aromatu nadają się mieszanki z oregano, tymiankiem, bazylią i rozmarynem. Melisa i mięta nadadzą octowi ziołowemu wyjątkowo świeży smak. Klasyczne zioła kuchenne, jak pietruszka, szczypiorek, koperek i trybula, świetnie pasują do sałat liściastych, surówek pomidorowych czy ogórkowych.

Podstawa to fermentacja

Bakterie kwasu octowego wywołują w alkoholowej cieczy proces fermentacji. Proces ten polega na przekształcaniu związków organicznych w kwas, gazy lub alkohol – w tym przypadku Acetobacter przekształcają alkohol w ocet przy pomocy tlenu.

Dawniej fermentacja była procesem czasochłonnym – trwała nawet do roku. Nasi pradziadowie używali glinianych dzbanów, a profesjonalna produkcja odbywała się w beczkach drewnianych. Wino lub piwo o zawartości alkoholu 4-7% pozostawiano otwarte, a bakterie z powietrza lub przeniesione przez muszki owocówki rozpoczynały proces fermentacji. Całość była jednak wrażliwa na zanieczyszczenia – jeśli do środka dostały się zarodniki pleśni czy kurz, cały proces mógł zakończyć się niepowodzeniem.

Zioła śródziemnomorskie idealnie komponują się z sałatkami z sałatą, pomidorami i ogórkami

Produkcja octu dawniej (po lewej) i dziś (po prawej)

W nowoczesnej produkcji octu nic nie pozostawia się już przypadkowi, a czas oczekiwania na uzyskanie tego naturalnego, kwaśnego produktu został znacząco skrócony. Zamiast pół roku czy całego roku, proces fermentacji trwa teraz zaledwie kilka dni. Alkoholowa ciecz bazowa przechowywana jest w dużych zbiornikach, a potrzebne szczepy bakterii nie trafiają już na powierzchnię za pośrednictwem muszek owocowych, lecz są aplikowane w sposób kontrolowany. Dopływ tlenu zapewniają specjalne systemy napowietrzające, a temperatura – od 25 do 30 stopni Celsjusza – jest ściśle i stale utrzymywana, ponieważ w tym zakresie bakterie rozmnażają się optymalnie i mogą perfekcyjnie przeprowadzać proces fermentacji.

Co to jest matka octowa?

Choć brzmi to dziwnie, „matka octowa” (niem. Essigmutter) to nic innego jak kolonia bakterii kwasu octowego. Może występować w formie drobnych ziarenek na dnie, jako włóknista zawiesina w cieczy, lub jako galaretowata warstwa na powierzchni – ta ostatnia najlepiej nadaje się do dalszej produkcji octu.

Strona internetowa alles-essig.de zawiera instrukcję przygotowania takiej matki. Potrzebujesz tylko:

▶ 150 ml niefiltrowanego ekologicznego octu jabłkowego,

▶ 150 ml wody,

▶ 2 łyżki miodu.

Składniki te umieszcza się w dokładnie umytym, wysokim szklanym naczyniu i dobrze miesza. Aby do mieszanki docierała wystarczająca ilość tlenu, naczynie nie powinno być szczelnie zamknięte; zaleca się w tym celu użycie ręcznika papierowego lub gazy. Dzięki temu z jednej strony zapewniony jest dostęp powietrza, a z drugiej – płyn chroniony jest przed zanieczyszczeniami.

Po odstawieniu w ciepłe miejsce, po około 2 do 3 tygodni w wodzie octowej zaczynają się tworzyć mętne smugi. To początek tworzenia się matki octowej. Aby można ją było wykorzystać do produkcji octu, należy uzbroić się w cierpliwość jeszcze na 1 do 2 tygodni. W tym czasie nitkowate struktury łączą się w galaretowatą kulę lub dysk, przypominający małą meduzę.

1 Oksymel (łac. Oxymel) to spolszczona nazwa występująca w całym tekście książki (przyp. red.).

Polecamy