Naga prawda ebook

Tytuł oryginalnyNothing But The Truth

Redakcja merytorycznaBożena Czerwińska

Redaktor prowadzącyJoanna Proczka

Redaktor technicznyMarcin Adamczyk

KorektaGrażyna Ćwietkow-Góralna Joanna Proczka

Źródła ilustracji okładka: © Ion Chiosea | Depositphotos.com środek: wydanie oryginalne, Shutterstock (fot. s. 19, 69, 83, 90, 94, 96)

Copyright © for the Polish edition and translation by Bellona Spółka Akcyjna, Warszawa 2017 Copyright © by Maryann Karinch, 2015 NOTHING BUT THE TRUTH. Original English language edition published by The Career Press, 12 Parish Drive, Wayne, NJ 07470 USA. All rights reserved.

Zapraszamy na stronę Wydawnictwa:www.bellona.pl

Dołącz do nas na Facebooku:www.facebook.com/Wydawnictwo.Bellona

Księgarnia internetowawww.swiatksiazki.pl

ISBN 978-83-11-15265-6

Osobom szukającym prawdy, aby się nią dzielić, a przede wszystkim mojej matce,

Podziękowania

Niemal każda znana mi osoba jest zadowolona i usatysfakcjonowana własną karierą, lecz tylko o nielicznej grupie mogę powiedzieć, że do swojej pracy podchodzi z prawdziwą pasją. Do niej, z całą pewnością, należą poznani przeze mnie pracownicy wywiadu. Moi przyjaciele i koledzy, którzy swoją pracą na polu zbierania informacji z zaangażowaniem i wspomnianą pasją odkrywają prawdę i „mówią prawdę władzom”. To dzięki ich dobrym chęciom zwykli obywatele zyskują wskazówki pozwalające na wykształcenie przynajmniej części posiadanych przez agentów, a jakże cennych umiejętności. Mając ów fakt na uwadze, pragnę podziękować następującym osobom, które przyczyniły się do napisania niniejszej książki, a które pracowały bądź nadal znajdują zatrudnienie w wywiadzie (w porządku alfabetycznym): Elizabeth Bancroft, Ray’owi Deckerowi, Jackowi Devine’owi, Peterowi Earnestowi, Gary’emu Harterowi, Gregory’emu Hartleyowi, Olegowi Kaluginowi, Ericowi Maddoxowi, Davidowi Majorowi, Jamesowi O. Pyle, Michaelowi T. Reilly’emu oraz Lenie Sisco.

Wielu specjalistów w dziedzinach zdrowia psychicznego, medycyny, prawa, dziennikarstwa, sportu oraz ekonomii – oni również podchodzą do wykonywanych zawodów z pasją – także pomogło w powstaniu książki, dostarczając istotnych informacji i redagując tekst. Za wartościowe uwagi pragnę podziękować (w porządku alfabetycznym): Wendy Aronsson, Harvey’owi Austinowi, Brianowi Boitano, Billowi Bradleyowi, Trevorowi Crow, Jeremy’emu Hobsonowi, Deanowi Hohlowi, Ryanowi Holidayowi, Jimiemu McCormickowi, Patti Mengers, Irze Neimark, Sue Rotolo, Deborah Schroeder-Saulnier oraz Robertowi L. Saloschinowi.

W trakcie pisania książki korzystałam z pouczających badań, interesujących wywiadów oraz audycji nadawanych na antenie National Public Radio, a także z innych mediów. Choć nie rozmawiałam z wymienionymi poniżej osobami twarzą w twarz, podziwiam ich pracę, co znalazło, mam nadzieję, odzwierciedlenie w niniejszym tekście. W gronie tym znaleźli się: Ellen Horne z NPR/Radiolab, Brian Williams z NBC, psycholog Paul Ekman, psycholożka społeczna Amy Cuddy, Terry Gross z NPR/Fresh Air oraz ekspertka w dziedzinie odczytywania mowy ciała, Janine Driver.

Podziękowania należą się również osobom, które pomagały, pozując do zdjęć, dyskutując ze mną na temat prawdy, przedstawiając mnie ludziom wymienionym w tekście książki oraz na wiele innych sposobów: mojej matce, Judith Bailey, Mary Ann Saloschin Nichols Hubbard, Neicie Saloschin, Karen Pedone, Joan Brandt, Travisowi Phippsowi, Kevinowi Sheridan, Stephanie Danyi, Michaelowi Dobsonowi, Kurtisowi Kelly’emu, Davidowi Kozinskiemu i Larry’emu Atkinsowi. A także moim siostrom z PEO Chapter IY Estes Park za ciągłe wsparcie i okazjonalne kieliszki wina.

Książka nie powstałaby nigdy bez pomocy wspaniałego zespołu z Career Press: Rona Fry’a, Michaela Pye’a, Adama Schwartza, Kirsten Dalley, Laurie Kelly-Pye, Karen Roy i Jeffa Piasky’ego.

Gwoli prawdy, jeśli zapomniałam o kimkolwiek, wiedzcie, że i tak doceniam to, co robicie!

Przedmowa

Odkąd poznałem i zacząłem współpracę z Maryann Karinch, jej zainteresowania koncentrowały się przede wszystkim na tematyce zrozumienia, w jaki sposób ludzie komunikują się między sobą, i jak odróżnić, czy dana osoba mówi prawdę, czy też kłamie. W poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania przeprowadziła wywiady z wieloma profesjonalistami mającymi na co dzień do czynienia z ludźmi: oficerami służb porządkowych, dziennikarzami, pracownikami wywiadu, lekarzami, naukowcami i wieloma innymi.

Bazując na zebranych rozmowach i wyczerpującym zbiorze badań, zdołała zidentyfikować pewne cechy, a także nakreślić wiele wskazówek, które czytelnicy będą mogli wykorzystać, aby udoskonalić własne umiejętności odróżniania prawdy od fałszu. Maryann Karinch opublikowała kilka książek poruszających temat wiarygodności rozmówcy, lecz w moim osobistym odczuciu Naga prawda zasługuje na miano najbardziej wyczerpującej, zwięzłej i prezentującej w czytelny sposób obserwacje i przemyślenia autorki pozycji w całym jej pisarskim dorobku.

W trakcie wielu lat przepracowanych w Central Intelligence Agency’s Clandestine Service w roli oficera prowadzącego odpowiadałem za rekrutację oraz prowadzenie tajnych agentów. Tworzenie bliskich relacji z obcokrajowcami, nie wspominając o ocenianiu ich pod względem potencjalnej przydatności jako źródła informacji, jest męczącym i nierzadko bardzo długotrwałym procesem.

W filmach i książkach sensacyjnych poruszających tematykę wywiadowczą proces pozyskiwania agenta jest zazwyczaj pomijany całkowicie bądź przedstawiany bardzo pobieżnie. Źródła są po prostu „rekrutowane” bez podawania szczegółów ani powodów takiego działania. Sekcja poświęcona budowaniu z nimi dobrych stosunków oraz motywowaniu drugiej osoby pokrywa się w przystępny sposób właśnie ze wspomnianym powyżej procesem.

W rzeczywistości, bezpieczne prowadzenie tajnych współpracowników pełniących funkcję źródeł informacji leży u podstaw większości tajnych operacji przeprowadzanych na polu HUMINT (human intelligence – wywiad osobowy). Nawiązywanie i utrzymywanie relacji z potencjalnymi źródłami, w szczególności zaś z osobami dysponującymi ważnymi informacjami, pochłania zazwyczaj bardzo dużo czasu i zmusza oficera prowadzącego do jednoczesnego przetwarzania pozyskiwanych od agenta danych, a także ewaluacji jego cech osobowościowych. Innymi słowy, oficer szuka odpowiedzi na pytania: czy dana osoba w ogóle rozważy propozycję stania się tajnym agentem, a jeśli tak, to z jakich powodów? Co może ją motywować i wpływać na podjęcie decyzji?

Motywacje ludzi współpracujących w tajemnicy z CIA są różne, podobnie jak ich osobiste i zawodowe życie, stopień uwagi przywiązywanej do utrzymywania sekretów, ich osobowości, a także sposoby na wyrażanie samych siebie. Niektórzy agenci przekazują informacje, ściszając uprzednio głos do ledwie słyszalnego szeptu, inni czytają pospiesznie z nabazgrolonych na skrawkach papieru notatek, część składa starannie rozpisane i bardzo szczegółowe raporty, a są też tacy, którzy wręczają oficerom prowadzącym kopie ściśle tajnych (i najczęściej wykradzionych) dokumentów.

Oprócz weryfikacji raportów dostarczanych przez źródła (do spotkań dochodzi często nocami w bezpiecznych kryjówkach bądź zaparkowanych samochodach), oficer prowadzący zmuszony jest ponadto do stałego oceniania prowadzonych przez siebie agentów. Jak pozyskali przekazane informacje? Czy treść raportu pokrywa się z faktami? Jednocześnie oficer prowadzący musi utrzymywać motywację tajnego agenta na wysokim poziomie i baczyć, aby źródło nie traciło z pola widzenia celu swojej misji. Nie są to łatwe zadania. Na szczęście, przemyślenia autorki dotyczące „zarządzania wymianą” trafiają w punkt i przybliżają czytelnikowi tę tematykę.

Wiele czynników opisywanych i omawianych przez autorkę w niniejszej książce – począwszy od budowania dobrych relacji, przez motywowanie, przesłuchiwanie, a na zarządzaniu wymianą skończywszy – wiąże się bezpośrednio z wykonywaną przeze mnie pracą, czyli prowadzeniem tajnych agentów. W rzeczywistości, każdy bez mała rozdział Nagiej prawdy odnosi się – w większym bądź mniejszym stopniu – do rekrutowania i zarządzania źródłami informacji.

Moja praca dla CIA koncentrowała się na polu prowadzenia tajnych operacji wywiadowczych. Tym niemniej, każdy czytelnik, który regularnie utrzymuje kontakty z innymi ludźmi na niwie zawodowej – a powyższe stwierdzenie odnosi się właściwie do wszystkich – znajdzie w książce Maryann Karinch wiele ciekawych wskazówek ułatwiających prowadzenie własnego biznesu i pomagających w formułowaniu oceny prawdomówności rozmawiającej z nami osoby.

E. Peter EarnestByły Senior CIA National Clandestine Service Officer i zastępca dyrektora International Spy Museum

Wstęp

O czym przeczytacie w książce pomagającej w „wykrywaniu prawdy”?

Mój telefon komórkowy zadzwonił w poniedziałkowe popołudnie. Nieznany mi rozmówca przedstawił się i spytał, czy mogłabym poświęcić chwilę, by opowiedzieć mu o jednym z klientów obsługiwanych przez moją agencję literacką.

– Oczywiście – odparłam.

– On jest oszustem – usłyszałam w odpowiedzi.

Dzwoniący okazał się dziennikarzem śledczym. Mój klient miał otrzymać na dniach od bardzo dużego wydawnictwa wysoką zaliczkę na poczet przyszłej publikacji jego „opowieści z życia wziętych”. Należna mi prowizja pokryłaby spłatę hipoteki przez kilka miesięcy.

Wiecie, jak okropnie głupio się wówczas poczułam? Na długo przed napisaniem niniejszej książki uchodziłam przecież za ekspertkę w dziedzinie wykrywania kłamstw i oszustw. Znałam branżowe tajniki, udzielałam rad i wskazówek!

Po zweryfikowaniu informacji przekazanych przez reportera – wystarczyło do tego prawdziwe nazwisko klienta, którego, rzecz jasna, nie znałam – postanowiłam zrobić sobie przerwę. Ufam ludziom, taki jest mój naturalny odruch. Być może z tego właśnie powodu, żadnego innego, to właśnie ja musiałam napisać tę książkę.

Ufna natura czyni ze mnie łatwy cel dla wszelkiej maści kanciarzy i dlatego też postanowiłam posiąść całą wiedzę ludzi potrafiących nie tylko wypatrzyć i prawidłowo rozpoznać kłamcę, lecz również zmusić go do wyznania prawdy. Poszukiwania osób o określonych umiejętnościach i reputacji pochłonęły wiele czasu. Chciałam nauczyć się od nich wszystkiego, a następnie uzupełnić zdobyte informacje o prawdziwe historie oraz badania, by ostatecznie oddać całość w ręce czytelników, czyli Was.

Innymi słowy, książka ta stanowi element procesu ewolucji. Znalazły się w niej treści kilku prac dotykających tematu wykrywania kłamstw, do których powstania przyłożyłam rękę – między innymi Jak rozpoznać kłamcę napisaną wraz z Gregorym Hartleyem, uznanym ekspertem w dziedzinie ludzkiego zachowania. Zakorzeniona we wcześniejszych publikacjach Naga prawda jest de facto książką zasługującą na miano wykrywacza kłamstw.

Umiejętności pozwalające każdemu człowiekowi przekształcić się w chodzący wariograf obejmują odczytywanie mowy ciała, ustalanie sposobu, w jaki ludzie sortują napływające do nich informacje, zadawanie bezpośrednich pytań oraz wykorzystywanie psychologicznych nacisków, które przesłuchujący nazywają „podejściami”. Wymienione powyżej zdolności są cenne, lecz ich opanowanie stanowi jedynie początek na drodze do sprawnego odkrywania prawdy. W procesie tym wykorzystuje się ponadto system analityczny pozwalający na zaobserwowanie związków pomiędzy faktami, a także szacowanie ludzkich emocji, motywacji oraz doświadczeń, które rzutują na prawdziwość wypowiadanych przez nich zdań. Celem ludzi prowadzących przesłuchania nie jest jedynie wykrycie kłamstw i oddzielenie od nich faktów, lecz również wytyczenie istniejących pomiędzy nimi korelacji, które ukazują bardziej złożony, a tym samym pełniejszy obraz danej osoby, zjawiska, miejsca bądź zdarzenia.

Posłużmy się przykładem. Kiedy skończyłam czytać Mission: Black List #1 – pasjonujący opis polowania na Saddama Husajna autorstwa Erica Maddoxa – natychmiast zrozumiałam, że będę musiała umówić się z nim na rozmowę, aby omówić planowaną przeze mnie książkę. Eric zawodowo przesłuchiwał ludzi, lecz był osobą poszukującą prawdy, a nie wydobywającą na światło dzienne określone fakty. Z dokumentu i wywiadu dowiedziałam się, że Eric nigdy nie zadowalał się suchymi informacjami. Gdy dowiadywał się, że podejrzany pracuje jako kierowca lub kucharz, pytał go, dlaczego zdecydował się na taki zawód, co skłoniło go do takiego kroku, jaki samochód prowadził, jakie potrawy przygotowywał, i tak dalej. Przepytywał źródła i analizował odpowiedzi tak długo, aż zaczynał dostrzegać wzory. Postępowaniem osób znajdujących się w bliskim otoczeniu Saddama Husajna powodowały lojalność, strach bądź chciwość. Maddox nie dowiedziałby się o pełnionych przez wspomniane indywidua rolach, ani o ich znaczeniu, gdyby nie szukał dodatkowych informacji na ich temat – informacji, które pozostali przesłuchujący i oficerowie śledczy uznawali za mało istotne i niemające związku z osobą irackiego dyktatora.

Według mnie pytania zadawane przez Erica i jego kolegów można przedstawić za pomocą choinkowych lampek. Wielu oficerów śledczych gromadzi dużą liczbę faktów, uzyskując ostatecznie obraz przypominający zdjęcie zamieszczone powyżej.

Powiedzmy to wprost – fakty są ważne. Można je przyrównać do jasnych „światełek” na bożonarodzeniowym drzewku. Prawdziwy obraz formuje się jednakże dopiero po właściwym uszeregowaniu zgromadzonych informacji (zdjęcie poniżej).

Eksperci, którzy wspaniałomyślnie pomogli w napisaniu niniejszej książki, pragną dopomóc czytelnikowi w dostrzeżeniu rzeczonego całościowego obrazu. Duże znaczenie odgrywa w omawianym procesie jakość łącząca przesłuchującego i źródło relacji. Z tego też powodu wiele zamieszczonych w rozdziałach wskazówek dotyczy technik budowania, a także wykorzystywania ludzkiego zaufania.

Drugim ważnym elementem w procesie odkrywania prawdy jest analiza danych. Autor przedmowy do Nagiej prawdy, a zarazem były oficer wywiadowczy CIA, powiedział mi pewnego dnia: „Umiejętność przekuwania słów wypowiadanych przez źródło w materiał wywiadowczy zależy od osoby przeprowadzającej ich analizę”. Ty, drogi czytelniku pragnący poznać prawdę, będziesz jednocześnie osobą zbierającą dane, jak i dokonującą ich analizy.

Prawda nie należy do łatwo definiowalnych terminów, ale każdy człowiek potrafi ją instynktownie określić. Znacznie łatwiej radzimy sobie z wyodrębnianiem i prawidłowym interpretowaniem odstępstw od prawdy. W dalszych rozdziałach mojej książki czytelnicy znajdą informacje z dziedziny psychologii, które pomogą w zrozumieniu „nieuchwytności” prawdy, a także w zbliżeniu się do niej. Przybliżam w nich między innymi techniki – bazujące na ludzkiej psychice oraz emocjach – ułatwiające współpracę z drugą osobą. Czytelnicy poznają również historie zaczerpnięte z prawdziwego życia, przykłady oraz ćwiczenia, które pomogą im w skutecznym i właściwym przekuwaniu zgromadzonej wiedzy teoretycznej w praktyczne umiejętności.

Treść dostępna w pełnej wersji eBooka.

Notki o osobach pomagających w powstaniu książki

Oprócz autorów, z którymi współpracowałam uprzednio przy książkach poruszających temat ludzkiego zachowania – Gregorym Hartleyem (Jak rozpoznać kłamcę) i Jamesem O. Pyle’em (Find Out Anything From Anyone, Anytime) – przy powstaniu niniejszej pracy wydatny wkład wniosły również następujące osoby blisko związane z pracą w służbach wywiadowczych:

Elizabeth Bancroft piastuje stanowisko dyrektora wykonawczego w Association of Former Intelligence Officers (AFIO – Stowarzyszenie Byłych Oficerów Wywiadu). Wcześniej pracowała jako dyrektor w National Intelligence Book Center (Centrum Książki Wywiadu Narodowego) w Waszyngtonie oraz jako redaktor naczelny dwumiesięcznika „Surveillant”, poświęconego tematyce służb wywiadowczych. Ukończyła Harvard/Radcliffe, a obecnie piastuje również stanowisko redaktora w czasopiśmie „Intelligencer” wydawanym przez AFIO. Zajmuje się ponadto indeksowaniem i odzyskiwaniem tekstów cyfrowych, tworzeniem bibliograficznych baz danych, a także publikowaniem książek. Była członkiem rady National Intelligence Study Center (Centrum Badań Wywiadu Narodowego) oraz wiceprezydentem National Historical Intelligence Museum (Narodowego Historycznego Muzeum Wywiadu), a przed angażem na stanowisko dyrektorskie doradzała jako konsultant radzie AFIO.

Ray Decker służył w wywiadzie wojskowym w wydziale odpowiadającym za Europę, a ostatnio również za Irak i Afganistan, piastując ważne stanowiska łącznikowe przy U.S. Marine Corps (Korpus Piechoty Morskiej). Zorganizował oraz nadzorował dwa procesy wyborcze w irackiej prowincji Al-Anbar (2005–2006), które przyczyniły się wydatnie do powołania demokratycznego rządu. W Afganistanie pełnił funkcję głównego oficera łącznikowego przy 2 Brygadzie Ekspedycyjnej Piechoty Morskiej, współpracując z operującą na terytorium prowincji Herat włosko-hiszpańską Brygadą Bojową (2009–2011). Absolwent U.S. Naval Academy (Akademia Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych), przeszedł na emeryturę po trzydziestu latach służby w Piechocie Morskiej w stopniu podpułkownika; piastował stanowiska polowe i biurowe zarówno w kraju, jak i za granicą. Po przejściu „do cywila” piastował kierownicze stanowisko w Combating Terrorism Assessments (Dział Oceny Walki z Terroryzmem) przy U.S. Government Accountability Office (GAO – Rządowe Biuro Odpowiedzialności), przed i bezpośrednio po atakach z 11 września 2001 roku. Obecnie zajmuje stanowisko dyrektora naczelnego w firmie doradczej ArgenRM, specjalizującej się w doradzaniu klientom przy podejmowaniu ryzykownych decyzji, zbieraniu i analizie wywiadów środowiskowych, strategicznym planowaniu i wprowadzaniu planów w życie.

Jack Devine przepracował w CIA trzydzieści dwa lata, piastując stanowiska wicedyrektora i osoby pełniącej obowiązki dyrektora wydziału operacji wywiadowczych prowadzonych poza granicami Stanów Zjednoczonych. W tym czasie nadzorował pracę tysięcy agentów biorących udział w tajnych operacjach wywiadowczych na całym świecie. W trakcie pracy dla CIA piastował ponadto wiele innych stanowisk, w tym szefa wydziału na Amerykę Łacińską oraz dyrektora Centrum Antynarkotykowego, odpowiadając w latach osiemdziesiątych XX wieku za koordynację działań i umacnianie współpracy z amerykańskimi, a także zagranicznymi służbami zajmującymi się walką z kartelami narkotykowymi i organizacjami przestępczymi. Devine kierował również Afghan Task Force (Afgańska Grupa Zadaniowa) odpowiedzialną za powstrzymywanie sowieckiej agresji na ten kraj. Otrzymał CIA’s Meritorious Officer Award (Odznaczenie dla Zasłużonych Oficerów), Agency’s Distinguished Intelligence Medal (Medal za Wybitną Służbę w Wywiadzie), a także kilka innych ważnych odznaczeń. Jest członkiem Council of Foreign Relations (Rady Stosunków Zagranicznych), członkiem rady CIA Memorial Foundation (Fundacja Pamięci CIA), a także autorem książki Good Hunting. Devine jest założycielem i prezydentem The Arkin Group mieszczącej się w Nowym Jorku.

E. Peter Earnest piastuje stanowisko zastępcy dyrektora International Spy Museum (Międzynarodowe Muzeum Szpiegostwa). Przez trzydzieści sześć lat pracował dla CIA, w tym ponad dwadzieścia w Agency’s Clandestine Service (Agencyjnych Tajnych Służbach). Jest członkiem CIA’s Senior Intelligence Service. Otrzymał Agency’s Intelligence Medal for Merit (Medal za Zasługi) w uznaniu za wzorowy przebieg całej służby. Piastując ostatnie stanowisko, pełnił również funkcję głównego rzecznika; opracował i wprowadził w życie strategię otwarcia agencji na media i opinię publiczną. Earnest jest współautorem książek: Business Confidential: Lessons for Corporate Success From Inside the CIA (z Maryann Karinch), Harry Potter and the Art of Spying (z Lynn Boughey) oraz The Dictionary of Espionage (z Josephem Gouldenem).

Gary Harter przepracował w rozlicznych wydziałach FBI ponad trzydzieści lat. Po zakończeniu kariery w biurze, znalazł zatrudnienie w firmach ochroniarskich, pracując między innymi dla BearingPoint, gdzie był członkiem IT Security Team (Zespołu Bezpieczeństwa IT). Asystował w przesłuchaniach osób oskarżonych o najście oraz śledztwach badających rzetelność i etykę osób podejrzanych. Po odejściu z BearingPoint zatrudnił się w Computer Sciences Corporation (CSC) w roli członka zespołu ochrony. Pracując dla CSC, pomagał przy tworzeniu Dulles Area Information Sharing and Analysis Centers (ISAC – Centra Udostępniania i Analizy Informacji) – lokalnej organizacji ochroniarskiej. Obecnie piastuje w ISAC stanowisko współprzewodniczącego wydziału przemysłu.

Oleg Daniłowicz Kaługin jest emerytowanym generałem majorem I Zarządu Głównego KGB. Jako najmłodszy w historii funkcjonariusz KGB dosłużył się stopnia generalskiego. W trakcie trwającej trzydzieści dwa lata kariery udawał między innymi dziennikarza studiującego na nowojorskim Coulmbia University, a także korespondenta Radia Moskwa przy ONZ, przeprowadzając operacje szpiegowskie i lobbystyczne. Generał Kaługin odegrał kluczową rolę w tworzeniu siatki szpiegowskiej Johna Walkera, piastując podówczas stanowisko zastępcy rezydenta KGB w sowieckiej ambasadzie w Waszyngtonie. Za rządów Gorbaczowa wybrany do parlamentu, był jednym z pierwszych reformatorów KGB. Swoją karierę opisał w książce Spymaster: My Thirty-Two Years in Intelligence and Espionage Against the West. Obecnie wykłada w mieszczącym się w Alexandrii The Center for Counterintelligence and Security Studies (Centrum Badań nad Kontrwywiadem i Służbami Bezpieczeństwa).

Eric B. Maddox zasłynął jako oficer śledczy, który przeprowadził ponad trzysta przesłuchań, uzyskując informacje umożliwiające schwytanie Saddama Husajna. Otrzymał National Intelligence Medal of Achievement (Medal za Osiągnięcia), Defense Intelligence Agency (DIA – Agencja Wywiadu Obronnego) Director’s Award (Nagrodę Dyrektora DIA), Legion of Merit (Legia Zasługi) oraz Brązową Gwiazdę – wszystkie za wkład w pochwycenie irackiego dyktatora. W latach 2004–2014 pracował w rządowych służbach cywilnych, piastując stanowiska oficera wywiadu i oficera śledczego, i podlegał Departamentowi Obrony. Jest autorem książki Mission: Black List #1, opisującej ze szczegółami polowanie na Saddama Husajna. Obecnie pracuje jako konsultant do spraw bezpieczeństwa dla licznych korporacji, organizacji oraz osób prywatnych. Jest ekspertem w dziedzinach bezpieczeństwa narodowego, przesłuchań (pozyskiwania informacji), wywiadu, oceny środowiskowej i oceny personalnej.

David G. Major jest emerytowanym agentem specjalnym FBI. W trakcie dwudziestoczteroletniej kariery odpowiadał przede wszystkim za działalność kontrwywiadowczą. Był pierwszym funkcjonariuszem FBI, którego przydzielono w roli oficera sztabowego do National Security Council, powierzając za czasów administracji Ronalda Reagana stanowisko dyrektora Intelligence and Counterintelligence Programs (Programów Wywiadu i Kontrwywiadu). Jest założycielem i właścicielem Centre for Counterintelligence and Security Studies (Centrum Badań nad Kontrwywiadem i Służbami Bezpieczeństwa), a od 1997 roku również prezydentem DGMA, Inc. Wygłasza odczyty na temat CI i CT dla pracowników służb bezpieczeństwa oraz osób zatrudnionych w sektorze prywatnym. Opracował i zarządza bazą danych SPYPEDIA – największą abonamentową bazą informacji na tematy powiązane ze szpiegostwem, terroryzmem i bezpieczeństwem w sieci, którą codziennie aktualizuje, dodając artykuły i wiadomości z obszaru CI/CT. Jest współzałożycielem i członkiem rady dyrektorów International Spy Museum. Ma czterdziestoletnie doświadczenie w pracy w kontrwywiadzie i uchodzi za eksperta i autorytet w dziedzinach bezpieczeństwa, kontrwywiadu i antyterroryzmu. Ukończył Syracuse University i dosłużył się w amerykańskiej armii stopnia kapitana.

Michael T. Reilly służył między innymi w Coast Guard Investigative Service (CGIS – Służby Śledcze Straży Wybrzeża), a obecnie piastuje stanowisko zastępcy dyrektora County Office of the Fire Marshall w Fairfax w stanie Wirginia (Okręgowe Biuro Inspektora Przeciwpożarowego). Obszar podlegający jego nadzorowi zamieszkuje ponad milion ludzi. Jest ekspertem w dziedzinach obchodzenia się z niebezpiecznymi materiałami, usług śledczych, pożarnictwa i przestępstw środowiskowych. Ma stopień starszego chorążego rezerwy Straży Wybrzeża. Jest członkiem National Fire Protection Association (Krajowego Związku Ochrony przed Pożarami), National Association of Fire Investigators (Krajowego Związku Inspektorów Przeciwpożarowych), International Association of Arson Investigators (Międzynarodowego Związku Inspektorów Pożarowych), State Fire Chief’s Association of Virginia (Związku Komendantów Straży Pożarnej Stanu Wirginia), International Association of Firefighters Local 2068 (Międzynarodowego Związku Strażaków Local 2068) oraz Fairfax County Fire Officers Association (Związku Strażaków Hrabstwa Fairfax).

Lena Sisco jest emerytowanym oficerem marynarki wojennej, a także byłym oficerem śledczym w Departamencie Obrony. Brała aktywny udział w Globalnej Wojnie z Terroryzmem. Otrzymała Joint Service Achievement Medal (Medal Połączonych Służb za Osiągnięcia) i Navy/Marine Corp Commendation and Achievement Medal (Medal Marynarki Wojennej za Osiągnięcia). Ma ogromne doświadczenie w dziedzinie wywiadu osobowego (HUMINT), pracowała dla Office of Naval Intelligence (Biuro Wywiadu Marynarki Wojennej) i Defence Intelligence Agency (Agencja Wywiadowcza Departamentu Obrony), a także współpracowała z FBI i Naval Criminal Investigative Service (Służbami Śledczymi Marynarki Wojennej) w ramach HUMINT Collection Activities. Od ponad dziesięciu lat szkoli personel Departamentu Obrony, udzielając wykładów na tematy przesłuchań, przepytywania świadków, skutecznego wykorzystywania otoczenia, pozyskiwania informacji, ukrywania informacji, komunikacji międzykulturowej, reguł HUMINT, wykrywania oszustw i zgodności zachowania. Opracowała ponadto wiele kursów i programów szkoleń, uzyskując certyfikat Instructional Systems Design. Sisco jest certyfikowaną instruktorką w Body Language Institute (Instytucie Mowy Ciała), gdzie współpracuje z Janine Driver. Otrzymała ponadto certyfikat Six Sigma (Sześć Sigma). Ukończyła wydział archeologii na Brown University i brała udział w pracach wykopaliskowych poza granicami USA. Założyła The Congruency Group, aby dzielić się zgromadzoną wiedzą z pracownikami Departamentu Obrony, służb porządkowych oraz osobami zatrudnionymi w sektorze prywatnym i pomagać im w osiąganiu sukcesów na polu zarówno prywatnym, jak i zawodowym, łapaniu przestępców, a także zbieraniu informacji wywiadowczych mogących ocalić ludzkie życie.