Leśne sekrety ebook

Weszłam w głąb lasu szeroką, kamienistą dróżką. Spojrzałam jeszcze na zegarek, jakbym chciała dobrze zapamiętać tę godzinę. Przebiegłam wzrokiem dookoła i dostrzegłam kamień. Miałam nadzieję, że to był właśnie ten, o którym wspominali ludzie. Według opisu tuż za nim znajdowała się ścieżka. Co prawda teraz usłana liśćmi. Chyba dawno nikt nią nie szedł – przeszło mi przez myśl. Niczym nie ryzykując, wkroczyłam na nią. Na początku szłam niepewnym krokiem i co chwilę oglądałam się za siebie, mając wrażenie, że ktoś mnie obserwuje, co było nonsensem. Przecież znajdowałam się w środku lasu. Poczułam lekki dreszczyk emocji. W głowie rodziły mi się dziwne myśli. Z jednej strony cała ta sprawa mnie fascynowała, a z drugiej okropnie się bałam. Zwłaszcza tego, że będę sama w miejscu, w którym mieszkają zwierzęta, szczególnie dziki. Przystanęłam przy wielkim głazie. Według wskazówek powinnam zaraz za nim skręcić w prawo i podążać już leśną ścieżką. Tak też zrobiłam. Westchnęłam głęboko i kolejny raz obejrzałam się za siebie, sprawdzając, czy na pewno nikogo za mną nie ma. To uczucie, że ktoś nie spuszczał ze mnie wzroku, nie dawało mi spokoju. Powolnym krokiem poszłam dalej.

Po kilku minutach dotarłam do celu, a przynajmniej taką miałam nadzieję. Stanęłam przed bramą ogromnej posesji. W oddali dostrzegłam starą chatę. Wyjęłam telefon, spojrzałam na screen zdjęcia, który zrobiłam podczas oglądania filmu, i na to, co widziałam przed sobą. Wydawało się, że to ten sam dom. Rozejrzałam się dookoła i zauważyłam, że do tego miejsca prowadziła jeszcze jedna droga, również leśna, lecz szersza. Spokojnie wjechałoby tu auto – pomyślałam.

Na dowód tego, że dom istniał, zrobiłam kilka zdjęć. Musiałam w razie ,,W” mieć coś dla szefowej. Nagle usłyszałam warkot silnika samochodowego. Zobaczyłam światło reflektorów, oświetlające leśną drogę. Spłoszona pobiegłam na dróżkę, którą przyszłam. Ukryłam się wśród krzaków, na których na szczęście jeszcze wisiało kilka kolorowych liści. Przykucnęłam i obserwowałam. Wyłączyłam dźwięk w telefonie. Nie chciałam, by nagle zaczął dzwonić, ujawniając moją kryjówkę. Po chwili pod bramę podjechało terenowe auto. Drzwi od strony kierowcy się otworzyły i wyszedł z niego starszy, wysoki mężczyzna z brodą. Obszedł samochód dookoła i otworzył drzwi od strony pasażera. Serce biło mi w piersi jak szalone. Adrenalina buzowała, a nic szczególnego przecież się nie działo. Czułam się, jakbym grała w filmie akcji. Ktoś wysiadł, przez chwilę ze sobą rozmawiali, po czym usłyszałam trzask zamykanych drzwi i mężczyzna zajął miejsce za kierownicą. Wycofał i odjechał, a wtedy zauważyłam stojącą przed bramą staruszkę z niewielką siatką. Spojrzała w moją stronę, jakby wiedziała, że tu jestem. Nie ruszyłam się nawet o milimetr, tkwiąc w niewygodnej pozycji. Gdybym się poruszyła, liście, które leżały pod moimi nogami, wyjawiłyby moją obecność. Miałam nadzieję, że z tej odległości mnie nie widziała. Po chwili otworzyła furtkę i poczłapała w stronę domu. Odetchnęłam z ulgą. Odczekałam kilka minut, po czym wstałam i zerkając za siebie, weszłam na drogę, którą przyszłam. Szłam przed siebie, nadal się oglądając, aż wpadłam na coś twardego. Serce prawie podskoczyło mi do gardła. Bałam się obrócić głowę, by sprawdzić, co stało przede mną. A jak to seryjny morderca? Albo obrzydliwy potwór, który rozszarpie moje ciało na strzępy?

Zaryzykowałam. Obejrzałam się gwałtownie, by nie przeciągać chwili, i momentalnie odskoczyłam jak oparzona.