Kazanie espresso. Krótkie, mocne, stawia na nogi. Rok B ebook

Okładka

Karta tytułowa

WSTĘP

Krótkie, mocne i stawiające na nogi są bez wyjątku wszystkie kazania księdza Burzyka. Reanimują w Adwencie, nie zanudzają, przełyka się je łatwo jak pigułki lub płyną prosto do wnętrza niczym wzmacniająca kroplówka. Codzienne i świąteczne. Na każdy dzień roku. Mają wielu zwolenników.

Czy jednak w ostatnim czasie skrócił się w Polsce czas trwania mszy niedzielnych? Czy zarażeni nowym trendem kapłani serwują swoim wiernym kazania à la Burzyk? A może tylko traktują je jako punkt wyjścia do dłuższych rozważań? Czy ktoś w ogóle słyszał kiedyś kazanie w tak krótkiej formie? Albo podobny wykład? Może choć rozmowę – okrojoną ze zbędnych ozdobników, powtórzeń, niepotrzebnych wywodów? Niejeden z czytelników żałuje, że do Mikuszowic ma jednak trochę za daleko. To wciąż wyjątkowy punkt na mapie. W dalszym ciągu eksperyment polegający na wygłaszaniu nietypowych kilkuminutowych kazań.

Wolimy bowiem powiedzieć więcej. Tak jest bezpieczniej. Boimy się ciszy. Wypowiadamy zbyt wiele słów i często nie słuchamy tego, co sami mówimy. Nieprzemyślane zdania. Puste. Złej jakości. Jak słaba letnia kawa, która zamiast pobudzać – usypia. Albo podrażnia żołądek.

Kazania espresso trafiają – bardziej lub mniej. Nie są obojętne. Nie pozostawiają nas ze słowami, które nie mówią nic. Zmuszają do myślenia. Czasem do działania. Mogą być jak gorąca kawa, ale mogą też być jak wyspa – czasem w samym środku wielkiego miasta. Miejscem, by zaczerpnąć oddech, uciec od zgiełku, posłuchać czegoś, co nie jest bełkotem. I móc pomyśleć, krótko i intensywnie, nabierając sił.

Czy kazanie może być jak dobry wiersz, w którym nie ma zbędnego słowa? Który broni się sam, a interpretacji jest tyle, ile słuchaczy? Bo dobrze napisany lub powiedziany tekst pobudza do myślenia. Trzeba tylko na to pozwolić. Nie zanudzić. Nie zadręczyć. Nie podawać wszystkiego na tacy.

Może zatem tak: trzy minuty kazania – trzy minuty ciszy. Ewentualnie pięć.

I gdyby jeszcze podobnie dało się w codziennym życiu!

Agnieszka Ćwieląg

Umiarkowanie to nie tylko cnota dotycząca żołądka i pokarmów, ale także ust i słów.

Gianfranco Ravasi

OKRES ADWENTU

Ewangelia

Jezus powiedział do swoich uczniów:

„Uważajcie i czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał.

Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!”.

Komentarz wstępny

Mimo iż przyjście w niedzielę do kościoła wiąże się z pewnym wysiłkiem czy rezygnacją, to jednak Bóg oczekuje od nas czegoś więcej.

Komentarz na rozesłanie

Niech pierwszy dzień Adwentu będzie okazją do wznowienia wysiłków duchowych związanych z codziennym rachunkiem sumienia.

1. NIEDZIELA ADWENTU

Mk 13, 33-37

Bohater Śniadania mistrzów Kurta Vonneguta chciałby mieć na nagrobku takie motto: „Ur. pewnego dnia. Um. pewnego dnia. Starał się”1.

Jednym z przejawów starania się może być chrześcijańska czujność, która związana jest z pracą nad sobą i kontrolą swojego postępowania.

„Gdy ranek zaświta, pomyśl, że nie doczekasz wieczoru; a gdy wieczór nadejdzie, nie śmiej sobie obiecywać jutra”2 – pisał Tomasz à Kempis.

Ewangelia

Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza: „Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego”.

Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając przy tym swe grzechy.

Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: „Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym”.

Komentarz wstępny

Trudno powiedzieć prawdę drugiemu człowiekowi, jednak trudniej stanąć w prawdzie przed Bogiem i samym sobą.

Komentarz na rozesłanie

Spróbujmy poważnie potraktować ludzi, którzy nie oceniają nas zbyt dobrze, bo być może nie są to nasi wrogowie.

2. NIEDZIELA ADWENTU

Mk 1, 1-8

Jules Renard zanotował w swoim dzienniku: „Człowiek z charakterem nie ma pięknego charakteru”3.

Jan Chrzciciel odznaczał się ascetycznym sposobem życia i głoszeniem prawdy, również władcom.

Szymon Hołownia twierdzi, że ludzie gotowi są płacić prorokom, by nie mówili rzeczy niewygodnych4.

Ewangelia

Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.

Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: „Kto ty jesteś?”, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: „Ja nie jestem Mesjaszem”. Zapytali go: „Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?”. Odrzekł: „Nie jestem”. „Czy ty jesteś prorokiem?”. Odparł: „Nie!”. Powiedzieli mu więc: „Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?”.

Odpowiedział: „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz”. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: „Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?”. Jan im tak odpowiedział: „Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała”. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Komentarz wstępny

Są w życiu takie chwile, kiedy nie widzimy sensu naszej pracy i podejmowanych wysiłków. Gdzie szukamy wtedy pomocy czy pocieszenia?

Komentarz na rozesłanie

Msza święta może nie wystarczyć na cały tydzień, konieczny jest także codzienny kontakt z Bogiem przez modlitwę czy nawiedzenie kościoła.

3. NIEDZIELA ADWENTU

Dalsza część rozdziału dostępna w pełnej wersji

OKRES BOŻEGO NARODZENIA

Rozdział dostępny w pełnej wersji

OKRES WIELKIEGO POSTU

Rozdział dostępny w pełnej wersji

OKRES WIELKANOCNY I UROCZYSTOŚCI RUCHOME

OKRES ZWYKŁY

Rozdział dostępny w pełnej wersji

UROCZYSTOŚCI

Rozdział dostępny w pełnej wersji

Konsultacja wydawnicza

bp dr Piotr Greger

Korekta

Agnieszka Ćwieląg

Zofia Smęda

Redakcja techniczna iprzygotowanie do druku

Anna Olek

Projekt okładki

Artur Falkowski

Imprimi potest

ks. Piotr Filas SDS, prowincjał

l.dz. 438/P/2011

Kraków, 28 września 2011

© 2012 Wydawnictwo SALWATOR

ISBN 978-83-7580-827-8

Wydawnictwo SALWATOR

ul. św. Jacka 16, 30-364 Kraków

tel. 12 260-60-80, faks 12 269-17-32

e-mail: [email protected]

www.salwator.com

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotowała Angelika Duchnik