Głos Ojca Pio nr 4 (112) lipiec/sierpień 2018 ebook

Temat numeru: Jedenaste: uśmiechnij się!

Humor wyróżnia człowieka. Gdyby istniało jedenaste przykazanie, zapewne brzmiałoby: „Uśmiechnij się” – we wstępie do najnowszego wydania „Głosu Ojca Pio” pisze redaktor naczelny, Maciej Zinkiewicz OFMCap.

O radości z życia dla „Głosu Ojca Pio” mówią: znany wszystkim, o. Leon Knabit oraz Dariusz Basiński z grupy teatralnej Mumio. Przeczytamy także o boskim poczuciu humoru, magicznej sile uśmiechu oraz patronie dobrego humoru i śmiesznym proroku.

W cyklu poświęconym Ojcu Pio znajdziemy artykuł o jego uśmiechu, a także krótkie omówienie filmu Jana Jakuba Kolskiego „Jasminum”, niewielu bowiem widzów wie, że Ojciec Pio był pierwowzorem postaci brata Zdrówko.

Ponadto w numerze o modlitwie przebaczenia, humorze z kapucyńskiego ogródka, a także radości mimo wszytko.

Poczucie humoru to jeden z rodzajów inteligencji człowieka. Co więcej, jest on specyficznie ludzki – nawet gdyby założyć, że sztuczna inteligencja mogłaby kiedyś wyewoluować w kierunku form autonomicznych, to trudno wyobrazić sobie, by maszyny, komputery śmiały się z opowiadanych dowcipów lub mogły tworzyć żart sytuacyjny. Humor jest więc czymś, co wyróżnia człowieka.

Myślę jednak, że można mówić także o Boskim poczuciu humoru – z dwóch powodów. Po pierwsze, poczucie humoru ludzi Bożych jest niezaprzeczalne, a często wyraziste i pozytywnie zaskakujące. Przykładem może być tu Ojciec Pio, ale także inni święci i Boży ludzie – pełni radości i dystansu do siebie, co skutkuje zdolnością do doskonałego żartu. Po drugie, w pewnym sensie, używając analogii (tj. wiedząc, że poniekąd antropomorfizujemy Boga, ale zarazem wskazujemy na Jego ważną, choć nie do końca wyrażalną ludzkim językiem cechę), możemy stwierdzić, że sam Bóg, objawiając się nam, posługuje się humorem. Czy On jako najinteligentniejszy i najdoskonalszy mógłby być go pozbawiony?

Poczucie humoru Boga z pewnością w nieskończony sposób przerasta ludzkie. Możemy więc wciąż się go od Niego uczyć, wypełniając coraz „szczelniej” radością świat. O radości i humorze nie mówi się nic w Bożych przykazaniach chyba dlatego, że Bóg postanowił ograniczyć je do dziesięciu. Gdyby istniało jeszcze jedenaste, zapewne by brzmiało: „Uśmiechnij się!”.

Nasz Bóg jest Panem radości. W niebie, które nam obiecuje na całą wieczność, nie będzie nic więcej, jak tylko radość i szczęście. Przyszłego stanu zbawionych niejednokrotnie pozwala nam kosztować już na ziemi. On sam wypełnia nasze serca radością – na różne sposoby. Ofiarując swą uzdrawiającą miłość, sprawia, że na twarzy znów pojawia się uśmiech. Pozwala odnaleźć właściwy dystans do świata, do trosk i kłopotów. Daje nam śmiech, humor, żart, radość. Rozpromienia twarz – tak jak oblicze Mojżesza schodzącego z góry po rozmowie z Bogiem, podczas której przebywał z Nim sam na sam.

Uśmiechnij się! – ponieważ wszystko poza Bogiem to drobnostka. Uśmiechnij się! – gdyż Bóg daje Ci wolne serce. Uśmiechnij się! – i podziel się radością z drugim człowiekiem, angażując pokłady swej inteligencji i poczucia humoru. Niech Boża radość wypełni świat.