Dal ebook

DO CIEBIE

Do ciebie się zwracam,

który twierdzisz,

że nikomu niczego nie zawdzięczasz.

Tysiące ludzi dźwiga cię

na swych dobrych barkach.

A najważniejsi z nich

to położna i grabarz.

Bez niej nie złapałbyś tchu,

bez niego nie obróciłbyś się w proch.

DOCEŃ

Udręcza cię poczucie bezsensu,

cierpienie i śmierć dzieci,

nieodwzajemniona miłość,

przemoc i kłamstwo,

pycha bez podstaw,

nagroda bez zasług...

– wyliczać by długo.

A jednak powinieneś

dziękować za to

Panu Bogu, losom

czy innym siłom wyższym,

które wyznajesz.

Pomyśl tylko, że znasz

wszystkie prawidła wydarzeń

ujęte w żelazne imadła logiki,

które obezwładniają cię

swoimi następstwami przyczyn

i pozbawiają możliwości manewru

przed buldożerem przyszłości.

Co byś z tym zrobił,

wszechwiedzący?

Jak byś się zachował,

nicniemogący?

Wtedy dopiero byś tęsknił

do poczucia bezsensu

dawnej wegetacji

jako raju utraconego.

POWINIENEŚ

Jeżeli taki mocarz jak Mojżesz

(mocarz, bo moc go wspierała Boska)

nie udźwignął tablic kamiennych,

tylko upuścił je i roztrzaskał...

(To nie kamień był ponad siły,

ale kilka przykazań,

które Pan tam wyrył)

...jeżeli więc taki mocarz

nie zdołał ich unieść,

to nie dziw się samemu sobie,

że nie przestrzegasz żadnego.

Powinieneś jednak przerazić się tym,

że nawet nie próbujesz.

TRZY W JEDNEJ

Otacza nas wieczność,

którą dla niepoznaki

(i samozłudy)

podzieliliśmy na trzy części,

z płonną nadzieją

utrzymania czasu w ryzach.

Ale czas jest niepodległy

i nie daje się zdyscyplinować.

Współczesność

to bulgocące bagno,

w którym każdy jest utytłany,

jakby pracował w kopalni

albo wydobywał torf.

Ona ciągle próbuje

naprawiać przeszłość,

a swoimi chorymi wyziewami

zatruwa nawet to,

co może nastąpić.

Przeszłość,

która powinna być stateczna

jak leciwa matrona,

nie mieści się zgoła w sobie

i kipi takimi namiętnościami,

że sięgając do niej po to samo,

każdy wyciąga co innego.

Ona wala się ochłapami

po współczesności,

a potrafi swoim ciemnym światłem

oślepiać nawet przyszłość.

A przyszłość?

To gąszcz znaków zapytania,

które szczelnie blokują drogę

do swego niewiadomego.

Jeżeli zaś ono nadchodzi,

okazuje się zwykle tak pospolite,

że jedynie przez uprzejmość mówimy:

Nikt by się tego nie spodziewał.

Wobec tej trójjedynej wieczności

bezradny jest nawet zegar-terrorysta,

bierny liczykrupa,

który zamiast dokonać jakiegoś zamachu

na przemijanie,

tylko cyka i liczy, cyka i liczy...

Zapraszam więc

Łaskawego Czytelnika

i sam kieruję kroki

do Tego,

którego Arystoteles nazwał

Nieporuszonym Poruszycielem,

a prorocy starotestamentowi

Tautologią.

Tam podobno

przedczas, czas i poczas

stanowią jedno

wiekuiste mgnienie.