Co jest prawdą? ebook

Originally published under the title What is Truth by Carver Alan Ames

© 2002 by Carver Alan Ames

Copyright © for the Polish translation by Wydawnictwo Esprit 2021 All rights reserved

NA OKŁADCE: Mikołaj Ge, „Cóż to jest prawda?” Chrystus przed Piłatem / Wikimedia Commons

REDAKCJA: Natalia BiegańskaKOREKTA: Krystyna Stobierska

ISBNISBN 978-83-67291-21-7Wydanie I, Kraków 2021

Wydawnictwo Esprit sp. z o.o.

ul. Władysława Siwka 27a, 31-588 Kraków

tel./fax 12 267 05 69, 12 264 37 09, 12 264 37 19

e-mail: [email protected]

[email protected]

[email protected]

Księgarnia internetowa: www.esprit.com.pl

WPROWADZENIE

Wielu ludzi zastanawia się nad prawdziwą wiarą, którą dał nam nasz Pan, Jezus Chrystus. Chcą wiedzieć, co dokładnie powinni przyjąć jako prawdę, którą należy kierować się w życiu.

Chrześcijanie rozmaitych wyznań stawiają sobie pytania o różnice między poszczególnymi Kościołami. W tej książce, dzięki Bożej łasce, szczerze omówię niektóre z tych różnic i w duchu prawdy odpowiem na pytania, aby pomóc każdemu czytelnikowi lepiej zrozumieć, co tak naprawdę dał nam Pan i czego od nas oczekuje w tym życiu.

Odpowiedzi zaczerpnę z nauk otrzymanych od Pana1 oraz z Pisma Świętego. Nie jest moim zamiarem potępianie ani lekceważenie czyichkolwiek przekonań; pragnę tylko, aby wszyscy mogli bliżej poznać całą prawdę naszego Pana i Jego oczekiwania wobec każdego człowieka.

Modlę się, aby wszyscy moi bracia i siostry w Chrystusie Jezusie, bez względu na ścieżkę, którą podążają, przeczytali tę książkę z otwartymi umysłem, sercem i duszą. W ten sposób zaproszą do siebie Ducha Świętego, a On każdemu z nich da wiedzę o tym, co jest prawdą.

KOŚCIÓŁ

Nie ma wątpliwości, że należy zacząć od przyjrzenia się Kościołowi, który Bóg dał ludziom przez swojego Syna, a naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Kościół ten jest Ciałem Chrystusa.

Według niektórych Kościół został założony w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy to Duch Święty zstąpił na apostołów. Jednak z racji tego, że Kościół jest Ciałem Chrystusa, z pewnością ma on swój początek w Jego przyjściu na świat.

W tej świętej chwili ludzkość dzięki Bożej łasce mogła ujrzeć pełnię Jego miłości. Wówczas też człowiekowi została wskazana droga życia, którą należy pójść, aby dotrzeć do nieba.

Również wtedy w postaci cierpiącej Maryi, Matki Jezusa, ludzie zobaczyli, że także zostaną wezwani do cierpienia, jeśli chcą, by Chrystus w nich żył. Maryja jest znakiem cierpiącego i ofiarnego Kościoła, który Pan dał ludzkości w samym sobie. Maryja okazała całkowite posłuszeństwo woli Boga, zgodziła się na wszystko, o co Ją poprosił, i zniosła to, co było konieczne, by w Jej życiu dokonała się Boża wola.

To wzór do naśladowania dla wszystkich, którzy naprawdę chcą, by Bóg królował w ich życiu. Podążając za tym znakiem, ludzie mogą sprawić, że będzie w nich żył Jezus Chrystus – tak jak Syn Boży żył w łonie Maryi w czasie ciąży – i mogą się w Nim zjednoczyć. Bóg posłuży się cierpieniem i poświęceniem, jakie ludzie muszą znieść dla Jego miłości, by zbudować swój Kościół, dotrzeć do grzeszników i nawrócić ich. W ramach tego dzieła ludzie są również wezwani do posłuszeństwa woli Bożej – w przeciwnym razie to, co zbudują, nie będzie Boskie, lecz ludzkie.

Później, gdy nasz Pan zaczął swoją działalność publiczną, widziano, jak zstąpił na Niego Duch Święty. W ten sposób Chrystus, który jest Głową Kościoła („I On jest Głową Ciała – Kościoła” – Kol 1, 18)2, a Kościół – Jego Ciałem, pokazywał, że wszystko, co dokonuje się w Nim, przez Niego i z Nim, dokonuje się w Duchu Świętym, przez Ducha i z Duchem, który stanowi z Nim jedność. Tak oto nasz Pan, Jezus Chrystus, będąc Kościołem, którego my mamy być częścią, częścią Jego Ciała („Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi [Jego] członkami” – 1 Kor 12, 27), przypomina ludziom, że to Duch Święty napełnia Kościół i prowadzi go („[…] On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy” – J 16, 13).

Wszelkie działania w Kościele ludzie powinni podejmować w Duchu Bożym, a nie w duchu tego świata. Wszyscy, będąc częścią Ciała Chrystusa, dzięki mocy Jego Ducha powinni czuć pragnienie stania się jak On we wszystkim i we wszystkim być Mu posłuszni. Jak Pan jest jednością z Ojcem i Duchem Świętym, tak wszyscy są wezwani do zjednoczenia się w Nim, aby poprzez Niego mogli doświadczyć jedności z Bogiem oraz nawiązać z Nim bliską więź, której Bóg dla wszystkich pragnie. O to właśnie modlił się nasz Pan („aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno […]” – J 17, 21).

Dziś jednak istnieje wiele Kościołów chrześcijańskich, których wierni często walczą ze sobą, oskarżają, potępiają i odrzucają siebie nawzajem. Nie widzą, że w ten sposób przestają stanowić jedność w Chrystusie, ale stają się podzieleni, zgodnie z tym, co podpowiada im doczesny świat oraz ludzka pycha.

Kościół, który nasz Pan dał swojemu ludowi, z Jego woli miał stanowić w Nim jedność („[…] nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz” – J 10, 16). Bóg potwierdził to swym słowem przez św. Pawła („Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest” – Ef 4, 4–5).

STRUKTURA KOŚCIOŁA

Jak więc doszło do tego, że w imię naszego Pana istnieje wiele Kościołów, choć nie tego On chciał? Należy przyjrzeć się temu, jak Pan zbudował Kościół i jak prosi nas, abyśmy żyli w posłuszeństwie w Jego Kościele, za którym stoi Boży autorytet.

Nasz Pan w swojej Boskiej mądrości i miłości, znacznie przewyższającej wszelką inną mądrość oraz miłość i będącej jej źródłem, wybrał apostołów, na których wzniósł swój Kościół („zbudowani na fundamencie apostołów i proroków […]” – Ef 2, 20; „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał” – J 15, 16).

Jego Kościół jest więc Kościołem apostolskim – danym przez Chrystusa wszystkim ludziom za pośrednictwem apostołów. Nasz Pan wyznaczył ich do kontynuowania Jego misji miłości („Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” – J 20, 21), budowania Jego Ciała pełnego miłości – Jego Kościoła dla wszystkich ludzi, aby się stali jednym w Jego miłości, Jego Kościele i królestwie.

Pan w swojej Boskiej mądrości wybrał spośród apostołów św. Piotra, by przewodził temu Kościołowi. Piotr był daną od Boga skałą, na której został zbudowany Kościół („Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Opoka] i na tej opoce zbuduję Kościół mój […]” – Mt 16, 18), był namaszczonym przez Boga i zaakceptowanym przez apostołów przywódcą, wyznaczonym do umacniania w wierze swoich braci („Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci” – Łk 22, 32). Nasz Pan, Jezus Chrystus, powiedział wszystkim, że owczarni będzie przewodził jeden pasterz („[…] nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz” – J 10, 16), zatem wybierając Piotra jako skałę, na której wzniesie Kościół, i przewodnika umacniającego wiarę, Pan oznajmił wszem wobec: oto pasterz, którego wybrałem („Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje” – J 21, 17).

W ten sposób Bóg ustanowił hierarchiczną strukturę swojego Kościoła: św. Piotr został jego zwierzchnikiem, zaś apostołowie – współbracia Piotra – sami także zostali pasterzami, choć jednocześnie to on ich prowadził, umacniał i karmił. Święty Paweł w Liście do Efezjan wspomniał o hierarchii w Kościele („On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami” – Ef 4, 11), w Liście do Tymoteusza zaś przedstawił rolę biskupów, kapłanów i diakonów („[…] jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pragnie dobrego zadania” – 1 Tm 3, 1; „Diakonami tak samo winni być ludzie godni […]” – 1 Tm 3, 8; „Prezbiterzy, którzy dobrze przewodniczą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, a najbardziej ci, którzy trudzą się głoszeniem słowa i nauczaniem” – 1 Tm 5, 17). List do Tytusa natomiast zawiera polecenie, aby biskupi wyświęcali kapłanów („[…] byś […] ustanowił w każdym mieście prezbiterów” – Tt 1, 5).

Bóg dał ludziom taki Kościół, ponieważ zna ich słabości i wie, że pycha sprowadzi ich na manowce, jeśli nie zostaną właściwie pokierowani. Ustanowił więc strukturę pełną miłości, wiary i nadziei, którą jest Jego święty i apostolski Kościół – on ma prowadzić ludzkość do wiecznego i wspaniałego królestwa Bożego w niebie („W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię” – Ef 2, 21).

1 Autor od ponad dwudziestu lat otrzymuje objawienia prywatne [przyp. tłum.].

2 Wszystkie cytaty biblijne podano za: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, wyd. 5, Poznań 2013 [przyp. tłum.].