Aktywny zeolit klinoptylolit ebook

REDAKCJA: Irena Kloskowska

SKŁAD: Iga Figlewska

PROJEKT OKŁADKI: Iga Figlewska

TŁUMACZENIE: Piotr Lewiński

Wydanie I – dodruk

Białystok 2021

ISBN 978-83-8168-757-7

Tytuł oryginału: Heilen mit dem Zeolith-Mineral Klinoptilolith NA 2015: Ein praktischer Ratgeber

Copyright © AT Verlag, Aarau und München

© Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo Vital, Białystok 2016

All rights reserved, including the right of reproduction in whole or in part in any form.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Bez uprzedniej pisemnej zgody wydawcy żadna część tej książki nie może być powielana w jakimkolwiek procesie mechanicznym, fotograficznym lub elektronicznym ani w formie nagrania fonograficznego. Nie może też być przechowywana w systemie wyszukiwania, przesyłana lub w inny sposób kopiowana do użytku publicznego lub prywatnego – w inny sposób niż „dozwolony użytek” obejmujący krótkie cytaty zawarte w artykułach i recenzjach.

Książka ta zawiera porady i informacje odnoszące się do opieki zdrowotnej. Nie powinny one jednak zastępować porady lekarza ani dietetyka. Jeśli podejrzewasz u siebie problemy zdrowotne lub wiesz o nich, powinieneś skonsultować się z lekarzem, zanim rozpoczniesz jakikolwiek program poprawy zdrowia czy leczenia. Dołożono wszelkich starań, aby informacje zaprezentowane w tej książce były rzetelne i aktualne podczas daty jej publikacji. Wydawca ani autor nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki dla zdrowia, mogące wystąpić w wyniku stosowania zaprezentowanych w książce metod.

15-762 Białystok

ul. Antoniuk Fabr. 55/24

85 662 92 67 – redakcja

85 654 78 06 – sekretariat

85 653 13 03 – dział handlowy – hurt

85 654 78 35 – www.vitalni24.pl – detal

strona wydawnictwa: www.wydawnictwovital.pl

Więcej informacji znajdziesz na portalu www.odzywianie24.pl

Wstęp

W ostatnich latach w moich badaniach minerałów z grupy zeolitów na pierwszy plan wysunął się klinoptylolit jako ten, który nie tylko posiada rozliczne zastosowania zdrowotne, ale też sprawdził się w przypadku chorób, dla których niewiele było dotąd możliwych terapii. Inne zeolity, na przykład bardzo zbliżony pod względem chemicznym heulandyt albo rozmaite minerały glinkowe, wykazują zasadniczo zbliżone właściwości terapeutyczne, nie dają jednak podobnej pewności efektu leczniczego.

Przetestowałem różne zeolity i wykorzystuję je już w codziennej praktyce. Początkowo wkładałem je tylko na pewien czas do wody, przeznaczonej do wypicia. Z czasem okazało się jednak, że znacznie bardziej pożyteczne jest drobne roztarcie zeolitu, zmieszanie go z wodą, a następnie zażycie doustne. Dało się zauważyć, że odpowiedni stopień rozdrobnienia przyczynia się do ogromnej skuteczności zeolitów. Zwłaszcza w przypadku klinoptylolitu od początku stało się jasne, że jego podstawowe działanie nasila się wraz ze wzrostem stopnia roztarcia. Im dłużej trwały eksperymenty, tym bardziej oczywiste było, że kluczowe znaczenie ma określony stopień rozdrobnienia, nie może to być jednak rozdrobnienie zbyt duże1.

Dziś nie stosuję już zeolitów, nawet klinoptylolitu, jako jedynego leku – mimo iż w pewnych przypadkach okazałoby się to wystarczające. Zwykle łączę ten minerał ze srebrem koloidalnym, nalewką ze szczeci bądź kolendry, nasionami babki jajowatej (Plantagoovata), olejkiem z szałwii muszkatołowej lub olejkiem relaksującym mięśnie, a także kapsułkami Boswelliaserrata. Okazało się, że klinoptylolit może pełnić ważną funkcję nośnika innych substancji (przede wszystkim wyciągów roślinnych i olejków eterycznych). Takie działanie adaptogenne z jednej strony pomaga oszczędniej podawać inne leki, z drugiej zaś ich działanie zostaje jeszcze dzięki temu wzmocnione. Klinoptylolit wzbogaca kurację, pomaga też ustabilizować efekty lecznicze innych środków, nawet srebra koloidalnego.

Tylko wtedy, gdy stosuje się kryształy lecznicze według kryteriów litoterapii mineralogicznej lub analitycznej, nakłada to ścisłe ograniczenia podczas zażywania klinoptylolitu. Moim zdaniem minerał ten osłabia działanie kryształów leczniczych. Nie udało mi się dotąd stwierdzić, dlaczego tak się dzieje.

Klinoptylolit noszony przy ciele albo spreparowany jako rozcierka homeopatyczna działa na zupełnie innej zasadzie. W moim przekonaniu żadnej z tych dwóch metod nie należy łączyć z wewnętrznym (doustnym) stosowaniem klinoptylolitu.

Źródła informacji

Na książkę tę złożyły się oprócz moich własnych doświadczeń, rezultatów wymiany opinii z kolegami oraz wyników poszukiwań w bibliotekach i literaturze fachowej także doniesienia udostępnione w internecie. Internet z jego szerokim zasobem informacji jest, mimo wszystkich swoich słabych stron, medium informacyjnym, które podsuwa wciąż nowe podejścia.

Ponieważ jednak jest to medium bardzo zmienne, a książka ta powstawała na przestrzeni ponad trzech lat, treść niektórych stron www, z których korzystałem podczas jej przygotowywania, mogła w międzyczasie ulec zmianie.

Wpisanie w wyszukiwarce internetowej hasła „klinoptylolit” dostarcza ogromnej liczby źródeł informacji, które jednak mniej więcej już od trzeciej strony okazują się mieć prawie tę samą treść. Większość stron internetowych powiela błędy i niedociągnięcia stron dawniejszych, przy czym podstawowe informacje mają przeciętnie pięć lat (lub więcej).

Wyszukiwanie stron w Google dało następującą liczbę wyników:

maj

2011

wrzesień 2011

Klinoptylolit

52 100

28 000

Zeolit klinoptylolit

39 500

312 000

Zeolit radioaktywność

75 400

119 000

Zeolit odtrucie

36 700

14 900

Klinoptylolit chemioterapia

882

680

Co ciekawe, wpisanie tych samych haseł w języku angielskim (maj 2011 roku) pozwoliło uzyskać znacznie wyższą liczbę trafień, mniej więcej w stosunku 1:17, to znaczy po angielsku występuje siedemnaście razy więcej trafień przy danym haśle.

Wydobycie klinoptylolitu metodą odkrywkową.

Doświadczenia z klinoptylolitem

W ciągu ostatnich sześciu lat klinoptylolit, minerał z grupy zeolitów, dał się poznać jako skuteczny lek medycyny naturalnej. Doświadczenia te potwierdzają wciąż moi koledzy.

Od ponad dwudziestu lat znajduje on zastosowanie przede wszystkim w Europie Wschodniej. Ten minerał wulkaniczny przygotowywano w postaci maksymalnie rozdrobnionej i stosowano przy różnych chorobach. Około 2000 roku klinoptylolit został wprowadzony w Niemczech przez prof. Hechta. Początkowo stosowano go głównie z uwagi na jego niespecyficzne właściwości immunomodulacyjne.

Jego skuteczność dało się jednak wyjaśnić tylko częściowo, w sposób niewolny od sprzeczności i często dalece spekulatywny. Większość lekarzy jeszcze dziś wychodzi z założenia, że klinoptylolit nie dostaje się do krwi i nie ulega przemianom metabolicznym, a rzekomo „tylko” przechodzi przez ciało. Od razu było dla mnie oczywiste, że nie stanowi to dostatecznego wyjaśnienia jego szerokiej skuteczności terapeutycznej, jednak badanie mechanizmów działania okazało się nader trudne.

We własnej praktyce dopiero od ośmiu lat regularnie stosuję klinoptylolit. W pierwszych miesiącach podzieliłem pacjentów na dwie grupy, w sposób zupełnie niezależny od występujących objawów czy chorób. Jedna grupa nie otrzymywała klinoptylolitu, druga poza dotychczasowymi lekami dostawała głównie ten specyfik.

Już po pół roku okazało się, że u wszystkich pacjentów, którzy otrzymywali klinoptylolit jako lek dodatkowy, objawy ustępowały szybciej i w sposób bardziej gruntowny niż u nie przyjmującej go grupy porównawczej. Po tym okresie przejściowym zasadniczo wszyscy moi pacjenci, z nielicznymi wyjątkami, otrzymywali zmielony klinoptylolit. Jednak podczas stosowania środka homeopatycznego wybranego według repertorium2 zgodnie z klasycznymi zasadami homeopatii, dodatkowe stosowanie klinoptylolitu nie jest wskazane.

Ponieważ u wielu osób – jak dla mnie zaskakująco wielu – nastąpiła reakcja w postaci zmiany rytmu wypróżnień i konsystencji stolca, konieczny był półroczny okres przejściowy, aby ustabilizować sytuację. Zależnie od pacjenta podawano wówczas klinoptylolit w dawce 3–8 gramów3.

Bardzo wcześnie okazało się, że u pacjentów z cukrzycą typu 2 podawanie klinoptylolitu pozwoliło bardziej ustabilizować poziom glukozy we krwi. Dziś minerał ten stanowi u mnie element standardowej terapii przy wszystkich rodzajach cukrzycy. Zwłaszcza przy cukrzycy wieku podeszłego (typ 2) użycie klinoptylolitu nie tylko reguluje poziom cukru, ale też łagodzi wiele objawów wtórnych tego obrazu choroby. Ogranicza też występowanie długotrwałych uszkodzeń następczych albo pozwala ich uniknąć, jeśli jeszcze do nich nie doszło.

W ciągu ostatnich lat u wielu pacjentów cierpiących na boreliozę stosowaliśmy leczenie srebrem koloidalnym oraz naszą specjalną terapią odtruwającą4. I w tym przypadku okazało się, że użycie klinoptylolitu znakomicie uzupełnia kurację o zupełnie nowe podejście. Wszyscy chorzy na boreliozę przechodzili wcześniej terapię antybiotykami (od jednego do sześciu), ale istotna poprawa nastąpiła dopiero dzięki kuracji łączącej srebro koloidalne i klinoptylolit.

Pozytywne doświadczenia zebrano też przy różnych zaburzeniach immunologicznych, chorobach autoimmunologicznych szkieletu i płuc, schorzeniach wątroby, osteoporozie, atrofiach i stanach bólowych, jak również przy ciężkich chorobach skórnych, zwłaszcza atopowym zapaleniu skóry (neurodermitis) i łuszczycy.

Po rozwiązaniu kwestii dawkowania stosowanie proszku zaproponowano wyczynowym sportowcom, kobietom ciężarnym i osobom starszym. Stwierdzono, że przy dobrej tolerancji organizmu także ludzie zdrowi mogą z tego odnieść korzyść: zaobserwowano poprawę wydolności i koncentracji, zdrowszy sen i ogólnie lepszą regenerację organizmu oraz poprawę stanu skóry, wzrostu włosów i uderzający spadek podatności na infekcje.

W książce tej zostaną szczegółowo przedstawione doświadczenia dotyczące różnych chorób, jak również procedury terapeutyczne i rozważania teoretyczne. Ponadto opisano zastosowania klinoptylolitu w hodowli zwierząt. Moje badania idą dalej: gromadzę doniesienia pacjentów, aby poszerzyć zakres użycia tego specyfiku o te obszary terapii, w których albo nie był on dotąd aplikowany, albo zostało to opisane tylko w niedostateczny sposób.

Jeśli chodzi o zastosowania klinoptylolitu u pacjentów napromieniowanych (skażenia radioaktywne), osobiście nie miałem dotąd takich doświadczeń, ani w formie bezpośredniej obserwacji, ani pośrednio dzięki wymianie poglądów w gronie kolegów. Ponieważ jednak klinoptylolit należy do tych nielicznych materiałów, które mogą wchłaniać i wiązać promieniotwórczy cez i stront, pozostaje już tylko kwestią czasu, kiedy stanie się możliwa rzetelna wymiana poglądów na ten temat.

Co to jest klinoptylolit?

Podstawowe wiadomości o zeolitach

Struktura

Mineralogia klinoptylolitu

Powstawanie

Parageneza9

Występowanie

Otrzymywanie

Zastosowanie klinoptylolitu

Klinoptylolit a sytuacja prawna w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych

Zastosowania medyczne

Biodostępność krzemu

Fizjologia krzemu

Objawy niedoboru krzemu

Teoretycznie możliwe zastosowania krzemu w medycynie

Drogi wydalania krzemu

Fizjologia klinoptylolitu

Modele wyjaśniające działanie

Działanie biofizyczne

Działanie biochemiczne

Mineralna bioregulacja jako efekt fizjologiczny

Zeolity neutralizują wolne rodniki

System enzymów organizmu

Adaptogenne działanie klinoptylolitu

Patenty na medyczne zastosowania klinoptylolitu

Klinoptylolit jako środek odtruwający z substancji promieniotwórczych

Działania uboczne klinoptylolitu

Zastosowanie w weterynarii

Zastosowanie w hodowli zwierząt i rolnictwie

Zastosowania techniczne

Zeolity syntetyczne i klinoptylolit zmodyfikowany chemicznie

Zastosowanie w budownictwie

Porównanie z innymi leczniczymi mączkami kamiennymi

Porównanie z minerałami ilastymi (skałami ilastymi)

Doświadczenia z leczniczym stosowaniem klinoptylolitu

Przykładowe przypadki chorobowe

Stosowanie i dawkowanie

Sposoby stosowania

Zalecenia dotyczące stosowania

Działania uboczne

Toksykologia

Wyłączenie pewnych chorób

Choroby, dla których dostępne są doświadczenia terapeutyczne

Obrazy kliniczne chorób

Opisy chorób, przy których zaleca się stosowanie klinoptylolitu

Choroby autoimmunologiczne i kompleksów immunologicznych

Alergie

Choroby skóry, oparzenia, nadwrażliwość

Choroby i złamania kości

Zaburzenia snu i stany depresyjne

Choroby wieku podeszłego (geriatryczne)

Choroby hormonalne

Choroby nowotworowe i towarzysząca im terapia przeciwnowotworowa

Choroby neuroimmunologiczne i psychiatryczne

Choroby krwi i zaburzenia ukrwienia

Choroby oskrzeli

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe i trawienne

Choroby pęcherza moczowego i nerek

Zaburzenia przemiany materii

Choroby reumatyczne

Choroby zakaźne i zaburzenia odporności

Choroby powodowane przez obciążenia chemiczne

Choroby dziąseł

Choroby dziecięce

Choroby układu nerwowego

Stany bólowe

Praktyka

Odtrucie Rośliny lecznicze Srebro koloidalne Olejki eteryczne

Kuracja uzupełniająca przy boreliozie

Klinoptylolit a inne metody

Łączenie z koloidami metali szlachetnych

Srebro koloidalne

Łączenie z olejkami eterycznymi

Łączenie ze środkami odtruwającymi

Usuwanie toksyn i szkodliwych substancji

Aluminium, metal podejrzanie „niepodejrzany”

Metale ciężkie i radionuklidy

Czarnobyl

Zastosowania w Stanach Zjednoczonych

Fukushima

Alternatywne metody testowania działania klinoptylolitu

Alternatywne procedury diagnostyczne

Krytyka nauki i polityka przemysłowa

Krytyka nauki

Lekarze regularnie przepisują niebezpieczne pigułki

Charakter, czyli obraz istoty

Działanie klinoptylolitu na poziomie subtelnym

Klinoptylolit a litoterapia mineralogiczna

Wyniki testów projektu badawczego SHK

Wyniki testów projektu badawczego Lavandinum

Klinoptylolit jako lek homeopatyczny

Silicea jako lek homeopatyczny

Homeopatyczna rozcierka rezonansowa

Pomiary częstotliwości klinoptylolitu według Pelza

System diagnostyczny Oberon

Dodatek

Historia zastosowań zeolitów

Powstawanie minerału (ujęcie rozszerzone)

Minerały obce jako składniki klinoptylolitu

Miejsca występowania podobnych minerałów ilastych w świecie

Ołów jako problematyczny minerał obcy

Metaliczne działania krzemu

Makroelementy organizmu

Toksyny środowiskowe a zagrożenia zdrowotne

Toksyny środowiskowe wywołują typowe objawy chorobowe

Obciążenia środowiskowe

Alergie i alergeny

Działanie farmaceutyków i ich interakcje

Modyfikacja klinoptylolitu

Badania kliniczne

Rozpowszechnione w internecie błędne przekonania

Wykorzystana literatura

Literatura uzupełniająca

Artykuły

Internet

Facebook

Adresy i dystrybutorzy

Podziękowania

O Autorze

1 Jeśli rozdrobnienie jest zbyt duże, struktura krystaliczna ulega uszkodzeniu do tego stopnia, że pozostają tylko same czworościany; w ten sposób utracony zostaje efekt sita cząsteczkowego (wg dr. Schmitta, Greifswald).

2 Repertorium to poradnik zawierający wyciąg wiedzy o lekach homeopatycznych mający pomóc znaleźć odpowiedni środek. Obszernie opisano tam według kategorii homeopatycnych poszczególne objawy i podano wszystkie odpowiednie środki, podczas których stosowania opisano te objawy (Wikipedia [niemiecka], tekst skrócony).

3 Na ten temat zobacz też: rozdział 4/ Działania uboczne.

4 Patrz Kühni/von Holst, Naturheilverfahren bei Boreliose, 2011.