ebook
w abonamencie 3 dni za darmo
ebook
poza abonamentem 30,00 zł
książka papierowa
niedostępna

Utopiec ebook

Aldona Reich

4,5

Uzyskaj dostęp do tej i ponad 250000 książek od 14,99 zł miesięcznie

Wydawca: Wydawnictwo Vectra
Kategoria: Kryminał
Język: polski
Rok wydania: 2021

Opis

Dłoń wyłowiona z Warty przez przypadkowego wędkarza staje się początkiem misternie utkanej intrygi, w którą mogą być zamieszani najbliżsi Tomasza Radwana. Jego ostatnie dziennikarskie śledztwo przeniesie się do Poznania, gdzie będzie musiał wyjaśnić okoliczności zaginięcia Macieja Sobczaka - prywatnie męża siostry Leny, Elżbiety. Trop wiedzie między innymi przez jedno z kasyn, którego właścicielem jest człowiek o starannie chronionej przeszłości. Z czasem Tomasz odkrywa także tajemnice pozornie doskonałego związku Elżbiety i Macieja. A to dopiero połowa drogi… Jakie sekrety skrywa kamienica na ulicy Solnej w Poznaniu? Kto na własną rękę poszukuje sprawiedliwości, stając się demonem w ludzkiej skórze? Początkowy zamęt, w którym zarówno Radwan, jak i poznańska policja poszukują odpowiedzi na kolejne pytania, prowadzi do zaskakującego finału.

Szczegóły

Ebooka przeczytasz w aplikacjach Legimi na:

Androidzie

iOS

czytnikach certyfikowanych
przez Legimi

czytnikach Kindle™
(dla wybranych pakietów)

Windows
10

Windows
Phone

Liczba stron: 313

Odsłuch ebooka (TTS) dostepny w abonamencie „ebooki+audiobooki bez limitu” w aplikacjach Legimi na:

Androidzie

iOS

Oceny

4,5 (99 ocen)

Recenzje(8 recenzji)

Sortuj według:

nowakwieslawa

Nie oderwiesz się od lektury

Najlepsza część, czekam na następną książkę, pozdrawiam

Aldona160392

Nie oderwiesz się od lektury

Liczę na kolejną część ;)

lydia22

Nie oderwiesz się od lektury

Jak dla mnie to najlepsza część z trylogii, bardzo dobrze napisana. Polecam!

aknopp

Nie oderwiesz się od lektury

tą z kolei przeczytałam na jednym wdechu ..

Malbem81

Nie oderwiesz się od lektury

Wciągnęła mnie powieść. Początkowo ma się wrażenie, że można przewidzieć koniec książki. Ale jednak nie do końca. Widzimy do czego doprowadza hazard, a raczej uzależnienie od niego. Jakie konsekwencje można ponieść. Maciej, mąż Elżbiety, chyba nie do końca przewidział swoje działanie. I dziennikarz śledczy, który prowadzi trochę dochodzenie na własną rękę. Ale przynajmniej poznaje prawdę.

Zobacz więcej recenzji

Popularność

Fragment

Redakcja

Robert Ratajczak

Korekta

Natalia Jargieło

Fotografia na okładce

Projekt okładki, skład i łamanie

Natalia Jargieło

Druk i oprawa

WZDZ Drukarnia Lega, Opole

ISBN 978-83-65950-74-1

Wydawca

Wydawnictwo „Vectra”

Czerwionka-Leszczyny 2021

www.arw-vectra.pl

Mojej Rodzinie

12 KWIETNIA, WTOREK

Wieczór był chłodny, ale pogodny i niemal bezwietrzny. Dzięki temu rzeka zdawała się być jednolicie gładką i błyszczącą płaszczyzną, która coraz intensywniej odbijała blask księżyca. O tej porze już po obu stronach Warty panowała cisza, przerywana raz po raz sygnałami wysyłanymi przez mieszkańców szuwar.

W zaparkowanym nieopodal brzegu samochodzie na miejscu kierowcy siedział mężczyzna. Kręcąc się nerwowo, próbował przebić wzrokiem gęsty mrok, aby dojrzeć sylwetkę, która jeszcze kilka minut temu oddalała się w stronę rzeki. Po dłuższej chwili, już mocno zniecierpliwiony, opuścił szybę i niemal wysunął głowę na zewnątrz. Z napięciem słuchał dźwięków, które w nocnym powietrzu rozchodziły się w różne strony, wzajemnie się przenikając i odbijając najbardziej nieoczekiwanym echem. Już chciał wysiąść z samochodu, gdy drzwi po stronie pasażera otworzyły się niespodziewanie.

— A ty dokąd? — padło kpiące pytanie. — Chciałeś mi pomóc? Czy może raczej spieprzyć stąd i mnie zostawić?

— Nie... nie... — Wystraszony kierowca gwałtownie pokręcił przecząco głową. — Ja tylko... — Zamilkł, przygryzając nerwowo wargę. — Wszystko okay?

— Wrzucenie odpadków do rzeki nie jest jakimś specjalnym wyczynem, nie sądzisz? — prychnął pasażer. — Dobra, teraz mnie odwieź i możesz wracać do domu, między nami kwita.

— Boże, co myśmy najlepszego zrobili... Co myśmy zrobili... — półgłosem powiedział do siebie kierowca. — To jakiś obłęd — jęknął z niedowierzaniem i odpalił silnik. Kręciło mu się w głowie, a niebezpiecznie silne uderzenia pulsu nie chciały w żaden sposób zelżeć. Przymknął powieki i chwilę oddychał głęboko.

— Przestań się nad sobą rozczulać. — Usłyszał w odpowiedzi. — Zapewniam, że reklamacji nie będzie. — Pasażer roześmiał się z wysiłkiem. — Zawsze mówiłem, że jesteś najlepszy, masz ręce artysty. Poradziłeś sobie koncertowo — pochwalił z udawanym podziwem. — Nawet krwi nie było dużo. Myślałem, że zwykle w takich sytuacjach człowiek krwawi jak świnia... No! Ruszaj wreszcie!

— Ale... — Kierowca zawahał się przez moment. — Jaką mam gwarancję, że...? No, wiesz...

— Nie masz żadnej. — Pasażer wzruszył ramionami, sięgnął po torbę leżącą na tylnym siedzeniu samochodu i położył ją sobie na kolanach. — Nigdy nie ma gwarancji. Mogę tylko obiecać, że z mojej strony nic ci nie grozi. — Bezceremonialnie rozpiął suwak, zajrzał do środka i wyjął kilka opakowań opioidów w ampułkach. — O, bardzo ładnie! Elegancko! Dobry towar zawsze w cenie — mrugnął jowialnie do sparaliżowanego ze strachu kierowcy. — Boże, chłopie, no nie bądź takim ćwokiem! — roześmiał się. — Swoje zrobiłeś, sprawa zamknięta. Teraz możesz zapomnieć o długach i zabrać żonę, gdzie tam chcesz. Zaczynasz nowe życie!

— Ty jesteś chory... — wyszeptał kierowca i powoli ruszył w stronę drogi, którą tu dojechali. — Człowieku, w coś ty mnie wplątał...

— Skończysz to jojczenie, czy mam cię wypierdolić z samochodu?! Weź się, do ciężkiej cholery, w garść!

— A... pieniądze?

— Zgodnie z umową, dostaniesz te swoje pięćdziesiąt kawałków. Ja słowa dotrzymuję.

— I co teraz zrobisz? — Kierowca odwrócił wzrok na drogę i skupił się na omijaniu wszelkich nierówności. Po chwili wyjechali na odcinek pokryty asfaltem i można było nieco przyspieszyć.

— Nie twój zasrany interes. Im mniej wiesz, tym dłużej pożyjesz — roześmiał się pasażer.

Kierowca chwilę milczał, lecz wyraźnie wciąż coś nie dawało mu spokoju. Odwrócił wzrok od drogi i spojrzał na pasażera. Zawahał się, ale wreszcie wyrzucił z siebie pytanie:

— A jak ktoś się na lotnisku zorientuje, że brakowało jednego pasażera?

— Ty serio pytasz? — Tamten pokręcił głową z politowaniem. — Miałem cię za rozgarniętego gościa, ale najwyraźniej coś przeszacowałem. To chyba nie będzie pierwszy raz, gdy jakiś gamoń spóźnił się na lot? To nie taksówka, tam nikt na nikogo nie będzie czekał. Mamy kilka dni spokoju, zanim rozpęta się piekło. — Spojrzał badawczo na kierowcę. — I pamiętaj, obaj jedziemy na tym samym wózku, więc niech ci nie przyjdzie do głowy jakiś autorski pomysł — zastrzegł. — Wiesz, jakiś anonim, telefon albo inna głupota. Ja mam do stracenia dużo, ale tobie także się nie opłaca nadmierna szczerość. I jeszcze jedno... Przesyłka ma wyjść nie wcześniej niż za tydzień, zrozumiałeś? — Kierowca pod wpływem jego wzroku potulnie kiwnął głową. — Grzeczny chłopiec!

16 KWIETNIA, SOBOTA