Akt oskarżenia ebook

Piotr Stanisław

„Akt oskarżenia”

Copyright © by Piotr Stanisław, 2017

Copyright © by Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o. 2017

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część niniejszej publikacji nie

 może być reprodukowana, powielana i udostępniana w 

jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.

Projekt okładki: Robert Rumak

Zdjęcie okładki: © Fotolia - sablevector

Skład: Agnieszka Marzol

ISBN: 978-83-8119-132-6

Wydawnictwo Psychoskok Sp. z o.o.

ul. Spółdzielców 3, pok. 325, 62-510 Konin

tel. (63) 242 02 02, kom. 695-943-706

http://www.psychoskok.pl/http://wydawnictwo.psychoskok.pl/ e-mail:[email protected]

Wydarzenia w życiu naszego państwa po ostatnich wyborach parlamentarnych w pewnym sensie przerosły oczekiwania wszystkich, zarówno aktywnych jak i biernych jego uczestników. Oczekiwania w negatywnym znaczeniu tego słowa, bowiem główni inspiratorzy tego, w sposób wyjątkowo lekceważący dla prawa i jego podmiotów, czyli obywateli oraz państwa jako organizacji społeczeństwa, organizacji mającej monopol na stanowienie i wykonywanie prawa na określonym jego granicami terytorium, nie znali i nie znają umiaru w jego łamaniu i to na każdym kroku oraz tworzeniu nowego, sprzecznego z ustawą zasadniczą!

Dziś można śmiało powiedzieć, że jest to jawny demontaż, z trudem zbudowanych przez ich poprzedników instytucji demokratycznego państwa prawnego , dzięki którym państwo to sprawnie funkcjonowało i jeszcze w jakimś sensie nadal funkcjonuje, instytucji dzięki którym jego obywatele czuli się w nim bezpiecznie, choć od kilkunastu miesięcy bezpieczeństwo to, w kontekście swego rodzaju „wyczynów” rządzących jest dla nich coraz słabsze.

Zdaniem wielu komentatorów wydarzeń politycznych, w naszym państwie wyraźnie następuje zmiana jego zasad ustrojowych i to wbrew regułom określonym w jego Konstytucji, zmian dokonywanych przez rządzących za pośrednictwem ustawodawstwa zwykłego.

Jakby na to nie spojrzeć, są to jawnie bezprawne działania rządzących, mające na celu całkowite przejęcie kontroli nad wszystkimi i wszystkim. Jak dotąd udaje im się to robić bez najmniejszych problemów, ale tylko dlatego, że mają miażdżącą przewagę swoich muzyków w obu salach koncertowych Wielkiej Orkiestry Symfonicznej, a do tego pierwszy dudziarz tej Orkiestry, to ich muzyk. Nie widzą i nie słyszą przy tym głosów krytyki i protestu innych przeciwko temu co robili i robią, lub nie robią, a powinni zrobić. Protesty i krytyka były i nadal są dla nich tylko inspiracją do dalszych bezprawnych działań w sferze tworzenia i przestrzegania prawa, a właściwie tworzeniu bezprawnego prawa i nieprzestrzeganiu prawa już istniejącego, prawa które odziedziczyli po poprzednikach. Dla nich łamanie prawa jest standardem ich myślenia i postępowania.

Z tego powodu, sytuacja, jak się wydaje dojrzała już do tego, aby podżegacza i sprawców tego, za to co robili i co gorsza nadal efektywnie robią oraz czego nie zrobili, a mieli prawny obowiązek zrobić, w jakiś sposób, chociaż symbolicznie oskarżyć. Trzeba mieć przy tym tylko nadzieję, że w przyszłości, prawdziwy prokurator, tylko że z innej opcji politycznej, niż ta, która obecnie dominuje na scenie politycznej naszego państwa, sporządzi przeciwko osobom, o których mowa w tym symbolicznym akcie oskarżenia, prawdziwy akt oskarżenia. Akt oskarżenia jeżeli nie o wszystkie, to przynajmniej o część przestępstw w nim opisanych lub nawet o dodatkowe.

Nadzieja to też broń, która zawsze pomaga w zwycięstwie i to każdemu. Trzeba tylko przy tym głęboko wierzyć w spełnienie tego, czego się pragnie.

Oskarżam więc, Kompozytora, dyrygenta i suflera politycznego w jednej osobie o to, że począwszy od co najmniej listopada 2015 roku do lipca 2017 roku, w Warszawie, kierując zbudowaną przez siebie partyjną orkiestrą, która po zdobyciu większości głosów w Niższej i Wyższej sali koncertowej Narodowej Orkiestry Symfonicznej i utworzeniu przez nią partyjnej Orkiestrowej Egzekutywy, wykorzystując przy tym taką samą i stale nadarzającą się sposobność oraz działając wielokrotnie, polecał członkom tych ciał orkiestrowych ustawicznie łamać przepisy Konstytucji przez ciągłe i sprzeczne z ustawą zasadniczą nowelizowanie wówczas obowiązującej ustawy o Trybunale Konstytucyjnym oraz podejmowanie sprzecznych z Konstytucją uchwał powołujących wskazane przez niego osoby do pełnienia funkcji sędziego Trybunału Konstytucyjnego, w sytuacji, kiedy miejsca te były już formalnie zajęte przez sędziów wcześniej powołanych do tego Organu przez poprzedni Parlament i przez to przyczynił się do przysporzenia im korzyści osobistych polegających na bezprawnym wykonywaniu przez każdego z nich zaszczytnej funkcji sędziego Trybunału i wynikające z tego korzyści majątkowe w postaci nienależnych im wysokich uposażeń sędziowskich. Przy tym przed podjęciem tych uchwał, polecił Strażnikowi Konstytucji nie przyjmować od wcześniej prawidłowo wybranych trzech sędziów Trybunału Konstytucyjnego ślubowania sędziowskiego, co również było sprzeczne z ustawą zasadniczą, a nadto polecił mu nie powołanie, wbrew Konstytucji, na stanowisko sędziego czynnego zawodowo prokuratora oraz na wyższe stanowiska sędziowskie dziewięciu sędziów, pomimo pozytywnej opinii w tym zakresie Krajowej Rady Sądownictwa. Ponadto nakłonił go do niezgodnego z Konstytucją ułaskawienia trzech oskarżonych, a tym samym niewinnych osób. W takim samym miejscu i czasie, polecał divie orkiestrowej egzekutywy, aby ta, wbrew ciążącemu na niej prawnemu obowiązkowi wynikającemu z ustawy zasadniczej, nie publikowała w publikatorach rządowych wyroków Trybunału Konstytucyjnego, przez co dwa z tych wyroków nigdy nie nabrały mocy obowiązującej, a cześć z nich nabrała takiej mocy ze znacznym opóźnieniem, co tym samym w przypadku tych dwóch nieopublikowanych wyroków, sankcjonowało podjęte wcześniej przez grającą w niższej sali koncertowej orkiestrę, bezprawne działania wobec Trybunału Konstytucyjnego, a polegające na ponownym wyborze sędziów na formalnie zajęte już w nim miejsca. W lipcu 2017 roku, polecił członkom grającym w obu salach koncertowych Wielkiej Orkiestry Symfonicznej, przyjąć znowelizowane ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa i o Sądzie Najwyższym, co sprowadzało się do przyjęcia w nich zapisów naruszających w sposób rażący konstytucyjną zasadę nieusuwalności, niezależności i niezawisłości sędziowskiej, a polegających na całkowitym wygaszeniu, przed upływem wymaganego prawem okresu, kadencji wszystkich członków Krajowej rady Sądownictwa i przeniesieniu w stan spoczynku wszystkich sędziów Sadu Najwyższego oraz ustawy o ustroju sądów powszechnych, w której upoważnili Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego do odwołania w ciągu sześciu miesięcy z zajmowanych stanowisk prezesów i wiceprezesów wszystkich sądów, wszystkich instancji, i to bez podania powodu takiego odwołania, czym we wszystkich przypadkach działał na szkodę Trybunału Konstytucyjnego, Skarbu Państwa, powołanych na te stanowiska osób oraz Wymiaru Sprawiedliwości

Oskarżam Divę orkiestrowej egzekutywy o to, że w okresie co najmniej od listopada 2015 r. do chwili obecnej w Warszawie, wykorzystując taką samą i stale nadarzającą się sposobność, działając wielokrotnie oraz wspólnie i w porozumieniu z kompozytorem, dyrygentem i suflerem politycznym w jednej osobie, jako diva orkiestrowej egzekutywy, wbrew ciążącemu na niej z racji pełnionej funkcji prawnemu obowiązkowi, nie zarządzała w wymaganym przez prawo terminie i w dwóch przypadkach nie zarządziła w ogóle publikacji wyroków Trybunału Konstytucyjnego, przez co wyroki te nie nabierały w odpowiednim terminie mocy obowiązującej, zaś w dwóch przypadkach nigdy jej nie nabrały, co w obu w konsekwencji sankcjonowało podjęte wcześniej przez grającą orkiestrę z niższej sali koncertowej bezprawne działania wobec Trybunału Konstytucyjnego polegającego na ponownym wyborze sędziów Trybunału w miejsce wybranych wcześniej, przez co przysporzyła im korzyści osobiste polegające na bezprawnym wykonywaniu przez nich zaszczytnej funkcji sędziego tego Organu Sądowego i wynikające z tego korzyści majątkowe polegające na pobieraniu przez nich z tego tytułu wysokich uposażeń sędziowskich oraz wyroku uznającego zmiany naprawcze w pracy Trybunału, w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym jako niezgodne z Konstytucją, czym działała na szkodę osób prawidłowo powołanych na stanowisko sędziego Trybunału, a wymienionych w tym wyroku oraz szkodę Trybunału Konstytucyjnego i Skarbu Państwa.

Oskarżam także Strażnika Konstytucji o to, że w okresie co najmniej od października 2015 r. do chwili obecnej, w Warszawie, wbrew unormowaniom zawartym w Konstytucji RP działając wspólnie i w porozumieniu z kompozytorem, dyrygentem i suflerem politycznym w jednej osobie, przekroczył swoje konstytucyjne uprawnienia, bowiem bez jakiejkolwiek podstawy prawnej, wpierw ułaskawił trzy oskarżone, a tym samym niewinne osoby oraz nie dopełnił swojego konstytucyjnego obowiązku, gdyż nie odebrał ślubowania sędziowskiego od trzech prawidłowo wybranych przez poprzedni Parlament sędziów Trybunału Konstytucyjnego, odbierając jednocześnie ślubowanie od trzech, nieprawidłowo wybranych sędziów przez obecnie grającą Narodową Orkiestrę Symfoniczną, co było przekroczeniem posiadanych uprawnień, przysparzając im tym samym korzyści osobiste, polegające na umożliwieniu im pełnienia przez nich zaszczytnej funkcji sędziego Trybunału i wynikające z tego faktu korzyści majątkowe w postaci pobierania przez nich w tym przypadku nienależnych im wysokich uposażeń sędziowskich.  Nadto, wbrew konstytucyjnemu obowiązkowi, nie mianował na stanowisko sędziego czynnego zawodowo prokuratora i wyższe stanowiska sędziowskie 9 sędziów czynnych zawodowo, pomimo pozytywnej w tym zakresie opinii Krajowej Rady Sądownictwa, działając tym samym na szkodę tych osób, Wymiaru Sprawiedliwości, Trybunału Konstytucyjnego i Skarbu Państwa.

Koniec Wersji Demonstracyjnej

Wydawnictwo Psychoskok