To aż dziwne, że na pojawienie się takiej książeczki musieliśmy czekać ponad 40 lat.

Nie sposób odmówić uroku tej książce. Segal zabiera nas do świata nowojorskich pisarzy i krytyków. Poznajmy ich w mitycznej kolonii Yaddo, która oferowała rezydencje artystom, a wśród nich aż 66 laureatom Pulitzera, 61 National Book Award… i tak można długo. Sielskie miejsce przesiąknięte sztuką i literaturą, gdzie posiłki podane są na stół, zapas wina w piwnicy uzupełniony i niczym nie trzeba się przejmować.

Odwiedzamy różne mieszania i imprezy, które przesiąknięte są literaturą i stanowią nieodłączony element życia. Brzmi jak naiwna nowela? Nic z tego. Lucinella mimo, że przedstawia świat pozujący na bohemę nie szczędzi mu uszczypliwości. Podskórnie można wyczuć zajadłą krytykę klasistowskiego i hermetycznego środowiska.

Mimo dziwnej formy, swoistej kroniki lapidarnie opisanych wypadków, Segal udaje się wypełnić ją meta narracją. Jest to powieść o pisaniu. O poszukiwaniu głębi i otwieraniu znaczeń. Od naiwnych i prostych rytuałów jak równo naostrzone ołówki i nowy notes, bo głębsze refleksje o literaturze samej w sobie, jej celach i sposobach ich realizacji.

Segal pisze krypto i meta cytatami. Jej język jest żywy i świeży. Przeczytajcie, a może to będzie kolejna ulubiona książka?

Lore Segal
"Lucinella" 
tłum. Magda Heydel

Książkę można przeczytać w ramach abonamentu Legimi.