Logopedia ebook

“Gra­nice mo­jego języ­ka są gra­nica­mi mo­jego świata.” / Ludwig Wittgenstein

Pomoce logopedyczne. Bo liczy się „pomyślunek” jak z nici wyczarować sznurek?

Że nic z nas nie zostanie.

Przetrwa miłość, radość szczera,

która czyni w XXI wieku z człowieka bohatera.

Uśmiech i wyciągnięta dłoń w potrzebie,

to czynią ważniejszymi od siebie.

Wtedy człowiek zapomina

nawet jak się nazywa.

Takie uczucia budzą się w ludziach,

którzy doświadczają Bożej pomocy.

Rehabilitacja dzieci ze schorzeniami;

Najlepiej przebiega zaopatrując się tzw. „Tanimi i chińskimi sklepami”.

Dzieci nie widzą ceny, ale ciałeczko mają czułe,

które reaguje, gdy dodatkowych bodźców nie brakuje.

Trzeba mieć jednak pomysł, żeby ciągle coś się działo,

I najważniejsze, żeby dziecku ćwiczyć się po prostu chciało.

Można kupić tam prawdziwe cudeńka.

Dla maluszka i poruszyć jego zmysł wzroku,

dotyku, smaku, zapachu i słuchu.

Elementy wykorzystywane w terapii sensorycznej,

Dające światło i pozostawiające oczy dziecka jakże szkliste.

Mają tam wszystko o czym marzy dziecięcego wieku świat.

Kolorowe wiatraczki, mydlane bańki do zadań oddechowych,

Wycinanki, pacynki i gry, gdy przyjdzie nam pomysł na rodzinny teatr ze snów.

Np.: drewniane domino, fortepian, gitarka, gdy słuch nam siada.

Kostkę Rubika, gdy w grę wchodzi grafomotoryka,

A kubki niekapki, by właściwie pić i połykać.

Skakanki, różnobarwne czarodziejskie pudełka,

Do wypełniania po brzegi piórkami, słomkami, czy śniegowymi kulami.

Kaloszki, walizki, zabawne parasolki, by obserwować przyrodę.

Piłeczki, nożyczki, owieczki i świeczki.

Całe mnóstwo gumeczek i różowych spineczek.

Mięciutkie poduszki i akcesoria dla suczki.

Bo jak chcesz być zdrowy,

musisz zainwestować w psi i ptasi dobrobyt.

Filozofia XXI wieku mająca podstawy w emocjach z elementem Boskiego pierwiastka

2021-01-04 01:52:38

Cha, cha, cha, filozofia XXI wieku emocje, w których jest Bóg zawsze zwycięży trudy i znoje ludzkiej egzystencji. To wspaniała nowa nauka, która podbiła serca ludzkości. Pokonała zło i dała nadzieję, że mózg każdego człowieka można nieustannie udoskonalać. Tylko musi znaleźć się odpowiedni nauczyciel, który pokieruje, gdy znajdziemy się w czarnej dziurze. Ba i tak może się zdarzyć, ponieważ żyjąc tak, aby przeżywać nieskończenie wiele przygód duchowych, intelektualnych, moralnych i podejmując wciąż rękawice nie można poddawać się zwątpieniu we własne ideały, nawet jak okoliczności rujnują serce, rozszarpują ducha, a człowiek wygląda druzgocąco pięknie i zniewalająco. Jest rzemieślnikiem, który nieustannie chce się udoskonalać. Najważniejsza jest pamięć o nieskończonej mądrości do której dążenie jest ciągle wyzwaniem. Z emocjami bywa różnie czasem nas przerastają i wtedy trzeba po prostu zamilczeć i odkryć moc milczenia. W szkole, która zaczyna zdobywać wciąż nowych rekrutów, których nie brakuje nabywamy pewności siebie, wiary we własne możliwości i choć wciąż chodzimy do przedszkola to razem zawsze jest weselej. To takie śmieszne, piękne i dobre, kiedy zaangażowaliśmy się w coś całą mocą, daliśmy z siebie bardzo dużo energii i nagle wszystko zmienia swój bieg i zaczynamy kroczyć pod górkę. Ale najwspanialsze jest to, że chwilowe załamania stanu umysłu, który pracuje na pełnych obrotach, a zdarzają się przez 5 minut dziennie prawie codziennie uczą nas doskonałości. Eliminacja takiego uciążliwego balastu powoduje, że pracując i rozwijając swoje postanowienia dajemy świadectwo, że nigdy nie wolno przestać być sobą, zapomnieć ile życie nas nauczyło i jak wyglądał człowiek, którego zauważyliśmy w tłumie. Jeżeli zgadzamy się odbywać podróż życia z kimś kto wydaje się spełniać określone warunki to należy nieustannie podtrzymywać płomień, żeby nie zgasł. Ktoś kogo uważaliśmy za najmądrzejszą osobę na świecie zaproponował nam nowe rozwiązania, nowe horyzonty i prowadzi po nieodkrytych dotąd lądach. Nie wolno niszczyć duszy tej osoby i spychać jej ciągle do stanu, kiedy przestaje siebie lubić. Jej mądrość traci na znaczeniu, a piękno przemija i znika gdzieś w eterze. Damy są pewne swej inteligencji, swojego czaru i piękna zawsze potrafią znaleźć właściwe rozwiązanie i nigdy nie pakują się w „kłopoty”. One zawsze ich unikają z gracją i wrodzoną sobie klasą tylko problem polega na tym, że trzeba umieć z nimi rozmawiać. Wnikać w ich osobowość, rozumieć ich spontaniczne zachowania i niepohamowaną radość istnienia z tego, że człowiek po prostu jest. Zwłaszcza wtedy jeśli człowiek jest kimś niezwykłym. Bo całe życie szukamy nadzwyczajnego człowieka, zamiast zwyczajnych ludzi czynić nadzwyczajnymi. Tylko takie oczy potrafią dostrzegać cuda, gdy wkoło cały tłum znajomych. Istnieją osoby, które lubią brać od życia wszystko co najlepsze, niestety wtedy trzeba dawać równie dużo od siebie. Wierzę, że niezależnie od sytuacji i efektów czy osiągnięć w danym momencie fundujemy sobie elitarną szkołę przyjaźni, szacunku, miłości i wzajemnej uprzejmości. Bo czasem wystarczy czyjaś jedna łza by odkryć w sobie całą lawinę wzruszeń. Dziś odkryłam, że pokonałam całkiem sporą drogę, by znaleźć się w tym miejscu w którym jestem, a nie było łatwo. Ale czuję się jak biegacz, który pokonał nieosiągalny dystans. Z każdym tekstem zamieszczonym w internecie moje serce i oczy radują się coraz bardziej, ba nawet czuję, że nikogo nie zawiodłam, a umysł i serce są czyste i chcą coraz więcej, a zdolności językowe nadają nowe sensy i znaczenia, wznoszą się w przestworza i budują nową Mnie.

Integracja sensoryczna w autyzmie. Wspomaganie zdolności komunikacyjnych i rozwoju mowy

2020-06-02 16:28:42

„Wstępne ćwiczenia stymulujące propriocepcję, rozwój schematu ciała i koordynację ruchową.

Wyczuwanie własnego ciała: dotykanie i masowanie połączone z nazywaniem brzucha, pleców, wyczuwanie rąk, nóg i ramion: dotykanie stopą i dłonią podłogi, podnoszenie, zginanie i przyciąganie rąk- jednostronne i naprzemienne, oklepywanie, opukiwanie i masowanie różnych części twarzy, wyczuwanie stawów podczas ruchu rąk i nóg;

— bieganie: rozpoczynanie na komendę „start” i raptowne zatrzymanie się na hasło „stop”,

— skakanie, tupanie, maszerowanie i przeskakiwanie;

— różne rodzaje chodu: szybko i lekko, ciężko i wolno, dużymi krokami, małymi kroczkami, stopa za stopą, do przodu, do tyłu, w bok;

— wyczuwanie twarzy: dotykanie twarzy swojej i terapeuty oraz jej poszczególnych części: policzków, czubka nosa, czoła, podbródka, żuchwy;

— czołganie się, dotykanie do podłoża łokciami, kolanem, stopą, łokciem do kolana, dłonią do stopy, machanie stopą/stopami i dłonią/dłońmi w różnych kierunkach.

Współdziałanie przez naśladowanie czynności i dźwięków

— różnicowanie dźwięków i odgłosów, takich jak: klaskanie, stukanie w różne powierzchnie, uderzanie przedmiotem o przedmiot, piłką o podłogę, szuranie nogami, skakanie, pukanie do drzwi; wzbudzanych przez terapeutę ( dziecko jest odwrócone tyłem);

— wywoływanie różnych dźwięków przez samo dziecko;

— różnicowanie, naśladowanie i odtwarzanie dźwięków z otoczenia — odgłosu karetki, straży pożarnej, jadącego samochodu- w oparciu o nagranie, rysunki za pomocą słuchu;

— imitowanie ruchem codziennych czynności: mycia twarzy, rąk, zębów, uszu, szyi, zakładania skarpetek, spodni, butów, zapinania kurtki, picia gryzienia i prostych prac domowych, takich jak odkurzanie mebli, prasowanie, mycie szyby czy napełnianie kubka.

Rozwijanie komunikacji przez wspomaganie rozwoju motorycznego i współdziałanie z drugą osobą

— dotykanie się różnymi częściami ciała z terapeutą bądź rodzicem, na przykład dłoń do dłoni, łokieć do łokcia, kolano do kolana, nos do nosa, policzek do policzka;

— wciągnięcie lub pchanie we wskazane miejsce różnych przedmiotów, na przykład kosza z zabawkami lub zgrzewki wody mineralnej;

— w parze z rodzicem bądź terapeutą kołysanie, prowadzenie, obejmowanie, podskakiwanie, kucanie i wstawanie;

— masaż mięśnia kapturowego, dłoni i stóp, na początku dziecko samo wybiera masażer;

— usprawnianie aparatu artykulacyjnego połączone z ruchem w interakcji z dużą motoryką, na przykład ręce do góry, język do góry, ręce w dół, język na dół, najpierw terapeuta demonstruje ćwiczenie.

Stymulacja dłoni i palców

Podczas manipulacji przedmiotami bodźce dotykowe, proprioceptywne i kinestetyczne trafiają do płatów czołowych kory mózgowej. Tam zachodzą procesy percepcyjne dotyczące przestrzeni, trójwymiarowości w zakresie spostrzegania i integracji impulsów z tych kanałów sensorycznych.

Przykładowe ćwiczenia

— uciskanie przedramion i dłoni szczotką z silikonowymi wypustkami, wałkowanie dłoni wałkiem, masażerami ręcznymi i na baterie, omiatanie przedramion i dłoni miotełką silikonową;

— głęboki masaż dłoni przez silne, pulsacyjne dociskanie oraz kompresja nadgarstków, stawów łokciowych i skokowych;

— masaż uciskowy palców, opuszków oraz czubków palców naparstkiem i opukiwanie ich piłeczką kauczukową;

— rozluźnianie nadgarstków przez trzepotanie dłońmi (jednocześnie obiema rękami);

— usprawnianie nadgarstka- wymachy dłoni ( w górę, w dół, w lewo, w prawo);

— synchroniczne zataczanie dłońmi dużych i małych okręgów w obie strony;

— zaciskanie pięści, zamykanie ich i otwieranie, stukanie nimi o siebie, stukanie pięściami w różne części ciała;

— układanie modeli z dłoni, stykanie się palców i nadgarstków oraz tylko palców;

— ruchy imitujące grę na pianinie, trąbce, gitarze, pisanie na klawiaturze komputera;

— klaskanie w różnym tempie i różną siłą, pod różnymi kątami;

— składanie z naciskiem obu dłoni jak do modlitwy, z łokciami uniesionymi do góry;

— otwieranie i zaciskanie dłoni na przemian jedną ręką i drugą ręką;

— ruchy marionetki;

— naciskanie opuszkami palców na folię bąbelkową;

— spacerki palcami po stole: bębnienie placami o blat, unoszenie kolejnych palców do góry;

— robienie haczyków, zaciąganie jednego palca o palec;

— huśtanie na kocu;

— wykonywanie „orłów” na śniegu;

— jazda na hulajnodze;

— obracanie na fotelu;

— skakanie na trampolinie;

— przysiady;

— przeskakiwanie z nogi na nogę;

— dmuchanie na piórka;

— robienie bąbelków w wodzie;

— ślizganie na brzuchu;

— zawijanie dziecka w koc;

— wkładanie nóżek do kosza;

— wykorzystać można pacynki i latarki;

— mobilne zabawki;

— szarfy, klocki.

Przy białym szumie należy:

— odwracać uwagę dziecka na przykład pokazując mu przedmiot w kontrastowym kolorze;

— zadbać, by ćwiczenia wykonywane na początku odbywały się w półmroku;

— proponować ćwiczenia polegające na turlaniu się po dywanie i kierowaniu wzroku na pasek kolorowej folii, rozciągnięty na głową dziecka;

— organizować zabawy typu „ciemno-jasno”;

— wprowadzać światło o różnych kolorach;

— organizować zabawy ruchowe przed lustrem;

— ćwiczyć z dzieckiem przenoszenie wzroku na zmianę blisko i daleko;

— po kilku podskokach lub obrotach można chwycić dziecko pod pachy i obracać się wspólnie lub wykorzystać w tym celu fotel obrotowy. Dziecko zatrzymuje się i koncentruje wzrok na jaskrawym przedmiocie.

Neurony czuciowe znajdujące się w opuszkach palców dokonują analizy bodźców dotykowych nie tylko pod względem faktury lecz także kształtu, podobnie jak neurony kory mózgowej. Następnie impulsy z neuronów czuciowych trafiają do mózgu, gdzie podlegają dalszemu, bardziej specjalistycznemu przetwarzaniu.

Ważne jest