Książę Szaranek ebook

LEŁONOWI WERTHOWI

Przeproszom wos gzuby, że te knipę poświyncom jakiemuś starymu kakrowi.

To jednakowoż ekstra jezd z czegoś: ten kaker jest do mnie komplem, nojlepszym na cołkim świecie. Mom tyż drugie wytłumaczynie: tyn kaker umie wszystko kapnąć, nawet knipy do dziecioków. Mom jeszczy jedno objaśniynie: tyn śrup miyszko wew Francji, dzie mo głód i jest mu buba. Jakby tego mojego brawyndzynia było nie dosyć, to tak samo chcę jeszcze te knipę poświyncić tymu gzubowi, co był nim roz kiedyś ten właśnie kaker. Wszystkie stare śrupy były kiedyś ogarami (tylko mało który to pamiynta). Poprowiom wiync moje zadedykowanie:

LEŁONOWI WERTHOWI

Ale jak jeszczy był małym szarankiem.

I

Kiedy byłem na sześć lot stary, szpycłem w jednyj knipie ekstra madaiczny obrozek. Knipa była o dżungli i pozywała się Opowieści po prowdzie. Na obrozku nagrygolony był wąż boa, jak śrutuje jakiegoś zwiyrzoka. Tej, wyglądało to tak samo, jak na tym obrozku:

Wew ty knipie stojało napisane, że „węże boa śrutują swoją ofiarę wew cołkiyj postaci, bez pojapania jej kielochami i potem nynają bez sześć miesiyncy, aż jej nie strawią”.

Dużo wtedy żym myśloł o przygodach wew dżungli i udało mi się nawet nagrygolić krydką mój pierwszy obrozek. Mój obrozek numer 1 wyglądał tak:

Pokozołym to moje dzieło starszym i się ich spytołym, żeli mają go strach. Oni mi na to:

– A czegu tu mieć strach – kapalusza?

Na moim obrozku nie było kapalusza, ino wąż boa, jak trawi, ale słónia. Więc, żeby starsi mogli się kapnąć, nagrygoliłem węża boa, ale teraz od środka. Trzebno im za każdą razą tłumaczyć. To był mój obrozek numer 2:

Starsi mi podszepli, żebym zaś przestoł z tym grygoleniem obrozków zez wężami boa, tak samo otwartymi czy od środka, a lepi żebym się zajmnął giegrą, histą, rachciami i gramatyką. Wej, i bez to na sześć lot stary, przestoł żym mieć widoki na karierę malorza. A to wszystko bez moją rachę na brak basowania mi za obrozek numer 1 i tak samo za obrozek numer 2. Starsi sami niczego nie umią kapnąć, a do dziecioków to jest umęczenie, jak co po chwila i bez ustanku muszą im wszystko objośniać.

Musiołem iść w sprawie fachu na kogo innego, więc naumiołym się lotać samolotami i robić za pilota. A naumienie się giegry ekstra mi plożyło. Od piyrwszygo szpeknięcia umiołym nie popyntlać Chinów zez Arizoną. To było do mnie ekstra tak umieć, kiedy żym pobłądził dzieś za ciemnego na dworze.

Trafiłym tyż wew moim życiu wuchtę wiary poważnej. Dużo przetwiyrołym się między starszymi. Obszpycowołym ich akuratnie. Ale nie odmiyniło to mojego pojyncia na jeich temat.

Ile razy trafiłym jakiegoś istnego, co wyglądał na gamułę, to brałem onego na spróbę bez ten obrozek numer 1, co go trzymołym z downych jeszczy lot. Jo żym chcioł wiedzieć, czy ten istny doprowdy umie coś kapnąć. Ale bez ustanku słyszołym: „To jezd kapalusz”. Bez to nie godołym z nim ani o wężach boa, ani o borach niedotkniętych ludzką szwają, ani tak samo o gwiozdach. Ja żym glajchowoł do jeich poziomu. Blubrołym z nimi o brydżu, o golfie, o polityce i tak samo o ślypsach. A starszy mioł radochę, że trafił na tak wywagowanego człowieka.