85. Boniecki ebook

Boniecki: myśli w oprawie milczenia

Jedna z bardziej absurdalnych decyzji władz kościelnych wciąż obowiązuje – ks. Adam Boniecki ma od kilku lat zakaz wypowiadania się w mediach, poza macierzystym „Tygodnikiem Powszechnym”. Tak zdecydowali kilka lat temu przełożeni Zgromadzenia Księży Marianów.

Nasz obecny redaktor senior, długoletni redaktor naczelny, obchodzi właśnie jubileusz, kończy 85 lat. Czy to dobry moment, żeby we wstępie do poświęconego mu, złożonego głównie z jego tekstów i będącego dlań urodzinową niespodzianką wydania „Tygodnika Powszechnego. Historia” przywoływać sprawy przykre, jak ta powyższa? Sądzę, że warto, by każdy jego czytelnik mógł sobie uprzytomnić, jakiego głosu część opinii publicznej jest pozbawiona. Wszystkie deficyty codziennej Polaków rozmowy zostaną podczas Waszej lektury uśmierzone, gwarantuję. Brak dystansu? Bezmyślność? Zapiekłe racje? Fanatyzm? Nie znajdziecie ich u tego autora. Są za to objawy cech zupełnie przeciwstawnych. Choćby – poczucie humoru.

Dlatego chciałbym zaapelować do przełożonych Adama, żeby – broń Boże – nie znosili zakazu jego wypowiedzi w mediach. To zaszczyt mieć na niego monopol!

PIOTR MUCHARSKI,REDAKTOR NACZELNY „TYGODNIKA POWSZECHNEGO”

Ksiądz za kółkiem

KS. ADAM BONIECKI

Co robić z bliźnim w cinquecento, który się wlecze lewym pasem? Trąbić? Migać światłami? Cierpliwie jechać za nim? Mam go kochać jak siebie samego?

Nad drogą kamera. Zwalniam. Mijam kamerę. Przyspieszam. O co tu chodzi? O zabawę w kotka i myszkę z policją drogową i przepisami czy o coś innego? No i skąd ta wściekłość na siebie, kiedy policja przyłapuje mnie na przekroczeniu dozwolonej szybkości? Wściekłość, że postępowałem niemoralnie, czy dlatego, że zostałem przyłapany? A skąd to ciche zadowolenie, kiedy przekraczałem i nie złapali? To się kiedyś nazywało delectatiomorosa (czerpanie przyjemności z grzesznych myśli). (...)

Czy znaki ograniczenia szybkości mają walor moralny, czy tylko policyjny? Podejrzewam, że dla większości z nas ten drugi. Bo – panuje taka opinia – większość ograniczeń jest bez sensu. (...) Jeśli ich przestrzegasz, od razu czujesz się od innych gorszy. Wleczesz się 70 na godzinę, obok śmigają te bmw i mercedesy, więc wpadasz w kompleks niższości i, co gorsza, w głowie rodzą się mściwe marzenia, że za chwilę spotkasz te bmw i mercedesy zatrzymane przez patrol. (...)

Przez 33 lata jeżdżenia obserwuję, jak się zmienia Polak za kierownicą. Kiedyś nade wszystko cechowało go poczucie mocy. Polak w syrence, trabancie, fiacie 126 p, nie mówiąc o fiacie 125 czy wozie zagranicznym, to był ktoś. Mały fiat przypominał o tym pieszemu, duży fiat małemu itd. Należało zamanifestować swą przewagę, słabszemu dać odczuć jego nicość, wyprzedzając, wymuszając, trąbiąc i wymyślając przez uchyloną szybę. Teraz już nie. Ale i tak Polak za kierownicą jest nieznośnie zasadniczy, serio. W zapchanym do niemożliwości Rzymie miałem poczucie uczestniczenia w zbiorowej zabawie, w mistrzowskich zawodach zręczności i refleksu. Dla policji drogowej w Wiecznym Mieście ważniejsza, jak mi się wydaje, jest płynność ruchu aniżeli skrupulatne przestrzeganie przepisów. Dlatego najłatwiej tam o mandat za nieprawidłowe parkowanie. We Włoszech jest jeszcze coś, czego w Polsce nie ma: poczucie wspólnoty użytkowników jezdni. Np. przy zmianie świateł kolumna czekających samochodów rusza jednocześnie. (...)

Najtrudniej realizować przykazanie miłości bliźniego czy, mówiąc bardziej laicko, poszanowanie dla „innego”, gdy odnosi się do innego kierowcy. Zapchana samochodami jezdnia jest w gruncie rzeczy zapchana ludźmi w samochodach. (...) Tylko co robić z bliźnim w cinquecento, który się wlecze lewym pasem? Trąbić? Migać światłami? Cierpliwie jechać za nim, z nadzieją, że się zorientuje? Mam go kochać jak siebie samego? No, mam... (...)

Słyszałem, że Amerykanie wyprodukowali samochodowe medaliony ze św. Krzysztofem, z których po przekroczeniu określonej prędkości święty znikał, a na jego miejsce pojawiał się napis: „Od tej chwili nie biorę odpowiedzialności”. Ach, ci Amerykanie, nie znają teologii. Nikt, nigdy i nigdzie punktów karnych nie wpisze świętemu Krzysztofowi. Nikt go nie pociągnie do odpowiedzialności. Zawsze kierowcę: na ziemi i... w niebie, nawet jeśli mu się udało czmychnąć radarowi. ©℗

▪ „TP” 37/2008

FOT. GRAŻYNA MAKARA

* oferta dotyczy 4 kolejnych nadchodzących wydań (3, 4/2019 oraz 1, 2/2020).Zamów je na powszech.net/prenumeruj** okładki przedstawiają wydania archiwalne – chcesz je otrzymać?Napisz: [email protected]

ZASADY ZAKUPU PRENUMERATY

Prenumeratę krajową można zamówić przez:

▪ internet na powszech.net/prenumeruj

▪ dokonanie wpłaty na konto lub opłacenie przekazem pocztowym:    Tygodnik Powszechny    ul. Wiślna 12,    31-007 Kraków    Bank Pekao SA    nr 49 1240 4533 1111 0000 5431 1987

▪ opłacenie osobiste w Dziale Prenumeraty „TP”,    ul. Wiślna 12 w Krakowie,    od poniedziałku do piątku w godz. 9.00–16.00

Prenumeratę zagraniczną można opłacić przez stronęTygodnikPowszechny.pl/wykup-prenumerate,na której podane są ceny

Szczegółowych informacji udziela Agnieszka Grzywa pod nr. tel. 12 431 26 83, tel. kom. 668 479 075 lub adresem e-mail:[email protected]

Prenumeratę elektroniczną można zamówić przez internet na powszech.net/ewydania

Pomocy przy problemach technicznych udziela Anna Dziurdzikowska pod nr. tel. 668 475 263 (w godz. 10.00–14.00) lub adresem e-mail: [email protected]

CENNIK PRENUMERATY KRAJOWEJ

„TYGODNIK POWSZECHNY WYDANIE SPECJALNE”W PRENUMERACIE WRAZ Z „TYGODNIKIEM”

* z oferty POKOLENIA mogą skorzystać osoby poniżej 25. i powyżej 65. roku życia

** z oferty KARTA DUŻEJ RODZINY mogą skorzystać jej posiadacze na warunkach opisanych w regulaminie

Regulamin zakupu prenumeraty – na powszech.net/regulamin