Coetzee J.M.

Wyniki wyszukiwania, prezentowane na stronie, dopasowane są do kryteriów wyszukiwania podanych przez użytkownika. Staramy się wyróżniać produkty, które mogą szczególnie zainteresować naszych użytkowników, używając w tym celu oznaczenia Bestseller lub Nowość. Pozycje na liście wyników wyszukiwania mogą być również sortowane - parametr sortowania ma pierwszeństwo nad pozostałymi wynikami.

Południowoafrykański pisarz, zaliczany do najwybitniejszych współczesnych prozaików. Laureat Literackiej Nagrody Nobla (2003) oraz dwukrotnie Nagrody Bookera (1983 i 1999). Swoje książki Coetzee koncentruje wokół zagadnień społecznych i etycznych, jego styl zaś cechuje pewną poetyckość, przez co jego twórczość proza porównywane z utworami Josepha Conrada. Oprócz beletrystyki pisze również rozprawy krytyczne i teoretycznoliterackie oraz jest tłumaczem z holenderskiego i afrikaans.

John Maxwell Coetzee urodził się w 1940 r. w Kapsztadzie w afrykanerskiej rodzinie. W rodzinnym domu pisarza mówiło się po angielsku, jednak dzięki dalszym członkom familii poznał on również afrikaans. Jego ojciec z zawodu był prawnikiem, matka zaś nauczycielką. Co ciekawe ze strony matki, której dziadek, Baltazar Dubiel, był polskim imigrantem noblista odziedziczył trochę polskiej krwi. Podczas pobytu w 2006 r. w Polsce Coetzee odwiedził nawet wielkopolski Czarnylas, miejsce pochodzenia swojego przodka.

Pisarz dorastał w Kapsztadzie i Worcester w Prowincji Przylądkowej Zachodniej. Ukończył prywatną szkołę katolicką St. Joseph's College w Rondebosch na przedmieściach Kapsztadu. (Wydarzenia tego okresu odnaleźć można w pierwszym tomie fabularyzowanych wspomnień Coetzee’go, Chłopięce lata.) Sceny z prowincjonalnego życia. Naukę zakończoną dyplomami licencjackimi z matematyki i anglistyki, kontynuował na Uniwersytecie Kapsztadzkim. W pierwszej połowie lat 60-tych mieszkał w Londynie, pracując w IBM jako programista, tam też napisał swoją rozprawę magisterską poświeconą analizie stylu Samuela Becketta. Swoje brytyjskie doświadczenia pisarz zawarł w drugiej wspomnieniowej fabule, Młodość. Sceny z prowincjonalnego życia II.

W 1965 r. prozaik wyjechał na studia doktoranckie na Uniwersytecie Teksańskim w Austin w ramach stypendium Fulbrighta. Doktoryzował się 4 lata później, a od 1968 do 1971 r. wykładał literaturę angielską na Nowojorskim Uniwersytecie Stanowym w Buffalo. Początek swojej pierwszej książki Coetzee napisał właśnie w tym czasie. Debiutancka powieść Dusklands (Pol. wyd. Ciemny kraj) ukazała się w 1974 r. Ponieważ, przez aresztowanie podczas protestów przeciwko wojnie wietnamskiej, odmówiono mu w USA rezydentury, pisarz wrócił do RPA. Tam od 1972 r. wykładał na Wydziale Języka Angielskiego i Literatury na Uniwersytecie w Kapsztadzie, dochodząc aż do profesury. W 2002 r. po przejściu na emeryturę, razem ze swoją partnerką, Dorothy Driver, przeprowadził się do Australii. Od 2006 r. jest obywatelem Australijskim.

Coetzee i książki, od których wszystko się zaczęło

Już na stronach Ciemnego kraju, swojej debiutanckiej książki, Coetzee udowadnia, że posiada talent, by tworzyć literaturę docierającą do istoty rzeczy. Ciemny kraj to jego autorskie jądro ciemności, w którym niczym przed nim Joseph Conrad, opisuje stopniowe oddalanie się bohaterów od cywilizacji i zagłębianie w, także swoim wewnętrznym, mroku.

Druga, wydana trzy lata później, powieść pisarza to proza jeszcze mocniejsza – opowiedziane w pierwszej osobie studium szaleństwa samotnej kobiety. Z kolei w Czekając na barbarzyńców Coetzee tworzy swoistą parabolę – uniwersalną opowieść o społecznych i psychologicznych mechanizmach rządzących ludzką wspólnotą. Jaka jest natura cywilizacji? i kto tak naprawdę jest barbarzyńcą? to pytania, których nie sposób nie postawić sobie po lekturze tego dzieła. Pytania na tyle niepokojące, że tekstem Czekając na barbarzyńców zainteresowała się południowoafrykańska cenzura.

Coetzee, Hańba i Życie i czasy Michaela K – książki na miarę Bookera

W 1983 r. wydał J.M. Coetzee Życie i czasy Michaela K., nagrodzoną Bookerem powieść, która zrobiła z niego gwiazdę światowego formatu. Ta historia o poszukiwaniu wolności i harmonii w pełnym chaosu, niezrozumiałym dla bohatera świecie, to bez wątpienia wielka literatura. Zawsze aktualna i zawsze potrzebna, stawiająca najważniejsze pytania dotyczące nas samych i świata, w którym przyszło nam żyć. Zresztą, cała twórczość autora jest wypadkową takiego pojmowania sztuki narracji. Stąd pogłębiona analiza psychologiczna głównych postaci, żyjących najczęściej w dramatycznym uwikłaniu w rzeczywistość zewnętrzną (przemijającego czasu, przemian społecznych czy politycznych, kultury).

Nie inaczej skomponowana jest również, najsłynniejsza jego powieść, Hańba. Coetzee opowiadając losy swojego bohatera, starzejącego się wykładowcy Uniwersytetu w Kapsztadzie, w piękny sposób rozważa odwieczne napięcie między ludzkimi pragnieniami a kulturą i etyką. Przede wszystkim jednak w przejmująco pokazuje bolesny rozdźwięk między upływającym czasem, a wewnętrznym zegarem, który ma każdy z nas. Chociaż ciało zawodzi i przypomina o przemijaniu, wewnętrzny chronometr działa w innym rytmie – młodzieńczych wciąż pragnień i pożądań, zachłanności na życie, którego nigdy dość. Książka została z dużym sukcesem zekranizowana w 2008 r. A w rolę profesora Luriego wcielił się sam John Malkovich. Powieścią Hańba Coetzee nie tylko zasłużył na drugiego Bookera, ale i bez wątpienia, na poczesne miejsce w historii światowej literatury.