UCZESTNICZĘ WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA. Materiały homiletyczne na rok liturgiczny 2023/2024. Cykl B, CZĘŚĆ 1 ebook

UCZESTNICZĘ WE WSPÓLNOCIE KOŚCIOŁA

Materiały homiletyczne na rok liturgiczny 2023/2024

Adwent – Boże Narodzenie – niedziele zwykłe I-VI

Cykl B

Część 1

Redakcja: ks. Michał Dąbrówka

Wydział Duszpasterstwa Ogólnego

Kurii Diecezjalnej w Tarnowie

© by Wydawnictwo BIBLOS, Tarnów 2023

Nihil obstat

Tarnów, dnia 15.11.2023 r.

ks. dr hab. Marek Kluz, prof. UPJPII

Imprimatur

OW-2.2/51/23, Tarnów, dnia 16.11.2023 r.

Wikariusz generalny

† Stanisław Salaterski

Projekt okładki:

Mateusz Kowal

Na okładce:

Fot. Kirill, Marco Ten Wolf (Unsplash)

Wydział Duszpasterstwa Ogólnego

Kurii Diecezjalnej w Tarnowie

ul. Piłsudskiego 6, 33-100 Tarnów

tel. 14-63-17-380

e-mail: [email protected]

Druk: Poligrafia Wydawnictwa Biblos

ISBN (druk) 978-83-8354-007-8

ISBN (online) 978-83-8354-058-0

Plac Katedralny 6, 33-100 Tarnów

14 621 27 77

[email protected]

www.biblos.pl

@wydawnictwobiblos

WPROWADZENIE

Mając na względzie fakt, że Kościół stanowi wspólnotę człowieka z Bogiem i ludźmi między sobą, która urzeczywistnia się w Chrystusie za sprawą Ducha Świętego i ma zbawczą misję, celem jego ciągłej odnowy jest jak najlepsze urzeczywistnianie Kościoła jako wspólnoty otwartej i służebnej. To zaś wymaga żywej wiary każdego, życia w osobowej więzi z Jezusem, czyli trwania w stanie łaski uświęcającej i przyjmowania tego, czym nas obdarza, czerpania z bogactwa Jego łaski i prawdy. Równocześnie potrzeba aktywnego zaangażowania wszystkich wyznawców Chrystusa w życie i misję wspólnoty wiary, którą stanowią.

Dlatego wielkim zadaniem jest dziś budzenie świadomości wielkiego obdarowania i zarazem podmiotowości wszystkich wiernych, budzenie poczucia odpowiedzialności w każdym i mobilizowanie wszystkich do podjęcia aktywnego udziału na rzecz synodalnego życia i funkcjonowania Kościoła, jak również zaangażowania w dzieło synodalnego rozeznawania woli Bożej przez wzajemne słuchanie siebie, posłuszeństwo słowu Bożemu i uległość Duchowi Świętemu. To oznacza, że drogą ku odnowie kościelnej wspólnoty jest przywracanie synodalności Kościoła w sposobie życia i działania oraz w rozeznawaniu Bożego zamysłu. Zasadniczy sposób realizacji to aktywny udział (participatio actuosa)ogółu wiernych w tym dziele, ich odpowiedzialne współuczestnictwo razem z innymi w życiu i misji Kościoła. Stąd trzy słowa klucze, które papież Franciszek określił w tytule synodu o synodalności: komunia, uczestnictwo, misja.

Z tych trzech Komisja Duszpasterska KEP za kluczowe uznała słowo „uczestnictwo”, ponieważ nie będzie odnowy życia i misji wspólnoty Kościoła i nie będzie rozwoju jego synodalności bez czynnego zaangażowania wszystkich: pasterzy, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Przewodnie hasło: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła” wzywa każdego do uznania i zgłębienia prawdy, że przynależność do wspólnoty Kościoła oznacza dar udziału w Boskim życiu i obdarowaniu – z czego wyrasta równa godności i podmiotowość wszystkich członków – a równocześnie rodzi i oznacza odpowiedzialność za rozwój wspólnoty i powinność aktywnego uczestnictwa w jej życiu i misji.

(bp A. Czaja, Wprowadzenie, [w:] Zeszyt teologiczno-pastoralny. Program duszpasterski Kościoła katolickiego w Polsce na rok 2023/2024, Opole 2023, s. 8-9)

ADWENT

Oczekujemy na przyjści Pana, uczestnicząc we wspólnocie Kościoła

Kościół jest domem Boga, w którym mieszka Jego rodzina (por. KKK 756).

I niedziela Adwentu – Kościół domem, o który należy dbać

Orędzie: Parafia jest „domem”, w którym – dzięki Bożej łasce – możemy znaleźć schronienie. Jest ona jednocześnie darem i zadaniem.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP – Kościół domem potrzebującym świętych

Orędzie:Uświęcające nas zasługi Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, na mocy których Maryja została zachowana od grzechu, są dla nas dzisiaj dostępne we wszystkich sakramentach, zwłaszcza w sakramencie pokuty i Eucharystii.

II niedziela Adwentu. Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie – Kościół domem odnawianym przez Chrystusa

Orędzie:Bóg obiecuje nam „nowe niebo i nową ziemię”, czyli obiecuje nam też odnowę Kościoła.

III niedziela Adwentu (Gaudete) – Kościół domem pełnym radości

Orędzie:Bóg posyła swojego Syna, który przynosi światu radość i nadzieję. Jezus, nazwany Emmanuelem, jest „Bogiem z nami” pośród naszych codziennych spraw, napełniającym nasze życie nową jakością. Czyni to poprzez swój Kościół, w którym przeżywamy niezwykłe tajemnice naszej wiary.

IV niedziela Adwentu – Kościół domem, w którym uczę się przyjmować wolę Boga

Orędzie:Bóg chce wejść w nasze życie ze swoim planem. On sam pragnie, aby w naszym życiu zrealizowała się Jego wola, która zawsze jest lepsza od naszych najlepszych planów.

I NIEDZIELA ADWENTU – 03.12.2023

I czyt. Iz 63,16b-17.19b; 64,3-7 [nl: Iz 63,16b-17.19b; 64,2b-7]; Ps 80; II czyt. 1 Kor 1,3-9; Ew. Mk 13,33-37

Proponowane pieśni:

Na wejście – „Niebiosa, rosę spuśćcie”

Na przygotowanie darów – „Przyjmij, o Najświętszy Panie”

Na komunię – „Panie, pragnienia ludzkich serc”

Na uwielbienie – „Jezusowi cześć i chwała”

Na zakończenie – „Przyjdź, Panie Jezu”

Wprowadzenie do Mszy Świętej

Wchodzimy dziś w liturgiczny okres Adwentu. Jest to czas, w którym chcemy przygotować nasze serca na powtórne przyjście Pana oraz na głębokie przeżycie świąt Narodzenia Pańskiego. Mamy na to niewiele czasu, bo już dokładnie za trzy tygodnie zasiądziemy przy wigilijnym stole. Dlatego tym wymowniej brzmi Chrystusowe wezwanie z dzisiejszej Ewangelii: „Czuwajcie” (Mk 13,37). Rozpocznijmy nasze czuwanie od dzisiejszej Mszy Świętej [i adoracji Najświętszego Sakramentu z racji pierwszej niedzieli miesiąca]. Niech to nie będzie czas „przespany”.

Kościół domem, o który należy dbać

Sytuacja egzystencjalna: Biorąc pod uwagę nasze zaangażowanie w sprawy parafii, bliżej nam do stanu uśpienia niż podwyższonej gotowości do działania.

Orędzie: Parafia jest „domem”, w którym – dzięki Bożej łasce – możemy znaleźć schronienie. Jest ona jednocześnie darem i zadaniem.

Apel: Niech wyrazem twojego adwentowego czuwania będzie troska o parafię. Dbaj o nią tak, jak dbasz o swój dom i o jego mieszkańców.

I. Czuwanie wyraża się w trosce o parafię

„Czuwajcie!” (Mk 13,37). To wezwanie Jezusa uświadamia nam, o co chodzi w czasie Adwentu, który dziś rozpoczynamy. Mamy przejść ze stanu uśpienia w stan podwyższonej gotowości. Pomyślmy, co się dzieje, kiedy zabraknie nam czujności w codziennym życiu: żelazko niewyłączone z prądu, garnek zostawiony na ogniu, niedomknięte drzwi wejściowe… Strach nawet pomyśleć! Nasz brak czujności może doprowadzić do katastrofy w naszym domu! Podobnie jest w życiu duchowym.

Czujność, do której wzywa nas dzisiaj Jezus, ma bardzo konkretny wymiar. Jak słyszeliśmy w Ewangelii: „Rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko” (Mk 13,34). A zatem „czuwać” znaczy: opiekować się domem, który powierzył nam Bóg. O jakim domu mowa? Podpowiedź daje nam hasło nowego roku duszpasterskiego, który dzisiaj rozpoczynamy wraz z nowym rokiem liturgicznym: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”. Można więc powiedzieć, że nasze czuwanie powinno się wyrażać w trosce o dom, którym jest nasza parafia, w pełniejszym uczestniczeniu w tej wspólnocie.

II. Parafia domem pośród domów

W jednym z dokumentów Kościoła na temat parafii czytamy, że „parafia jest domem pośród domów” (Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła, nr 7). Dostrzegamy, to patrząc na krajobraz naszej miejscowości. Pośród różnych domów widzimy i ten dom, w którym się teraz znajdujemy – dom Boży. Ale ten dom to nie tylko mury, lecz także ludzie, którzy go zamieszkują. Można więc powiedzieć, że to właśnie nasza parafia jest owym domem z dzisiejszej Ewangelii, który Chrystus powierzył naszemu staraniu. Każdemu z nas wyznaczył w nim jakieś zajęcie. Nie tylko księżom, panu kościelnemu, organiście, ministrantom i lektorom, członkom parafialnej rady duszpasterskiej, ale każdemu z nas. Każdemu!

Czy masz tego świadomość? Czy czujesz się odpowiedzialny za ten dom, którym jest nasza parafia? Czy odnalazłeś już zadanie, jakie masz do spełnienia w tym domu i w tej parafialnej rodzinie: zadanie, jakie sam Bóg – jako Właściciel i Gospodarz – wyznaczył właśnie tobie? A może to zadanie ograniczasz tylko do „dania na składkę”? Owszem, to już dużo, ale wciąż za mało. Bo czy od innych mieszkańców twojego domu nie wymagasz czegoś więcej niż tylko płacenia razem z tobą za rachunki? Czy nie oczekujesz zaangażowania, współpracy, wzajemnej troski o siebie i zwykłego bycia razem?

III. Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie!

Patrząc uczciwie na naszą troskę o dom, którym jest nasza parafia, musimy przyznać, że niestety wciąż brakuje nam czujności! Bo pomyślmy: ilu z nas odpowiada na zaproszenia – które tak często płyną z tej ambony – żeby się zaangażować w konkretne działania? Pozostajemy raczej w stanie uśpienia niż podwyższonej gotowości do działania. To o nas mówią słowa z dzisiejszego pierwszego czytania: „Oto Tyś zawrzał gniewem, bośmy grzeszyli przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. […] My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher” (Iz 64,4-5).

Co więc powinniśmy zrobić? Spróbujmy popatrzeć na naszą parafię jak na swój dom. W murach tego kościoła zobaczmy mury swojego domu, a w tych ludziach, którzy nas otaczają – swoją rodzinę. Pomyśl o tym miejscu jako o swoim własnym domu. Wtedy łatwiej ci będzie dostrzec, co konkretnego masz w nim do zrobienia. Po prostu dbaj o tę parafię tak, jak dbasz o swój dom i o jego mieszkańców.

Na koniec módlmy się wspólnie: „Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie!” (por. Ps 80,20). Odnów nas, odnów naszą parafię, odnów ten dom, który nam powierzyłeś i który tak często zaniedbujemy. Obyś dzisiaj, w czasie tej Eucharystii, na nowo rozdarł niebiosa i zstąpił (por. Iz 63,19). Stań znowu pośrodku nas i spraw, abyśmy jeszcze bardziej uczestniczyli we wspólnocie Kościoła, którą jest nasza parafia. Zapraszamy Cię do tego domu nie po to, abyś nas rozliczył z naszych zaniedbań, ale po to, byś pobudził nas do działania, abyśmy dbali o tę parafię jak o własny dom i jego mieszkańców. „Wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą” (Ps 80,3). Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

Modlitwa wiernych

Ty, Panie, jesteś naszym Ojcem, Odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne. Dlatego z ufnością przedstawiamy Ci nasze wspólne modlitwy:

Bądź z nami, Panie, w wielorakich potrzebach naszych i wysłuchaj naszego wołania, który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Przed rozesłaniem

Rozpoczynając kolejny Adwent, starajmy się przejść od postawy uśpienia do postawy podwyższonej gotowości do działania. Niech nasze czuwanie wyraża się w trosce o powierzony nam dom, którym jest nasza parafia. Niech Boże błogosławieństwo umacnia nas w tym zadaniu.

Adoracja Najświętszego Sakramentu

Pieśń – „Pan zstąpił z nieba”

Jezu Chryste, klękamy przed Tobą, który jesteś prawdziwie obecny w tym Najświętszym Sakramencie. Wierzymy i wyznajemy, że nie klęczymy przed kawałkiem białego chleba, ale przed Bogiem żywym i prawdziwym, który zstąpił z nieba pod postacią chleba. Chcemy w tej chwili modlitwy prosić Cię o umocnienie na czas Adwentu, który dzisiaj rozpoczynamy. Niech Twoja łaska przygotuje nasze serca na Twoje powtórne przyjście na końcu czasów i na głębsze przeżycie nadchodzących świąt.

Ty po raz kolejny wzywasz nas: „Czuwajcie […]. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie” (Mk 13,33-34). Uświadamiamy sobie, że tym „domem”, w którym pozwalasz nam mieszkać i z którego pozwalasz nam korzystać, jest nasza parafia. Ona jest „domem pośród domów”. Dlatego chcemy z całego serca podziękować Ci za tę łaskę: za to, że dajesz nam dom, w którym możemy wzrastać i czuć się bezpiecznie.

Będziemy powtarzać: DZIĘKUJEMY CI, JEZU!

W chwili ciszy chcemy Ci teraz podziękować za to, co od Ciebie otrzymaliśmy i wciąż otrzymujemy, zwłaszcza dzięki parafii, którą tworzymy.

(Chwila ciszy)

Pieśń – „Jeden chleb”

„Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg,

tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa […]. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił” (Iz 63,17.19).

Jezu Chryste, przyznajemy się do tego, że wciąż jesteśmy za mało czujni, że wciąż zaniedbujemy ten dom, który dałeś nam w posiadanie. Czerpiemy z niego duchowe korzyści, ale nie chcemy wziąć za niego odpowiedzialności. Chcemy czerpać, ale nie chcemy dawać. Gdybyś przyszedł dzisiaj, to pewnie zastałbyś nas śpiących, czyli mało zaangażowanych w troskę o ten „dom pośród domów”, jakim jest nasza parafia. W nim wzbogacasz nas we wszystko: wszelkie słowo i wszelkie poznanie, tak iż nie brakuje nam żadnego daru łaski (por. 1 Kor 1,5-6). A my wciąż tak mało to doceniamy. Dlatego chcemy Cię teraz za to przepraszać.

Będziemy powtarzać: PRZEPRASZAMY CIĘ, JEZU!

W chwili ciszy chcemy teraz przeprosić Cię za to, co w sposób szczególny wyrzuca nam nasze sumienie w odniesieniu do naszej wspólnoty parafialnej.

(Chwila ciszy)

Pieśń – „Grzechem Adama”

„Usłysz, Pasterzu Izraela, […] Ty, który zasiadasz nad cherubami […]. Wzbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą. […] Powróć, Boże zastępów, wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl. Chroń to, co zasadziła Twoja prawica, latorośl, którą umocniłeś dla siebie” (Ps 80,2-3.15-16).

Jezu Chryste, mając świadomość naszych zaniedbań i niewierności, chcemy prosić Cię o zmiłowanie. Odnów nas, naszą parafię i daj nam zbawienie. Przyjdź nam z pomocą, abyśmy potrafili rozpoznać zadania, które każdemu z nas wyznaczasz w tym domu, którym jest nasza parafia. Umocnij nas, abyśmy potrafili je odważnie podjąć. „Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili” (Ps 80,19).

Będziemy powtarzać: PROSIMY CIĘ, JEZU!

W chwili ciszy chcemy Cię teraz prosić o to, czego najbardziej potrzebujemy, zwłaszcza dla naszej parafii.

(Chwila ciszy)

Panie Jezu, dziękujemy Ci za tę chwilę modlitwy i refleksji. Prosimy Cię, pobłogosław nas na to wszystko, co przygotowałeś dla nas w tym rozpoczynającym się Adwencie. Niech Twoje błogosławieństwo wzmocni naszą czujność i odpowiedzialność za parafię, którą tworzymy. Abyś nie zastał nas śpiących, kiedy przyjdziesz do nas powtórnie. Prosimy Cię o to, który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Pieśń – „Jezu w Hostii utajony”

ks. Michał Dąbrówka