2084. Sztuczna inteligencja i przyszłość ludzkości ebook

De­dy­kuję tę książkę wszyst­kim wnu­kom, w tym dzie­się­ciorgu moim wła­snym:

Ja­nie, Grace, Her­bie, Fred­diemu, Sally, Liz­zie, Jes­sice, Ro­bin, Ro­wa­nowi, Jo­nah i Jes­semu, aby po­mo­gła im sta­wić czoło wy­zwa­niom świata zdo­mi­no­wa­nego przez sztuczną in­te­li­gen­cję.

WPRO­WA­DZE­NIE

Książka 2084 sta­nowi próbę od­po­wie­dzi na py­ta­nie, do­kąd zmie­rza ludz­kość w dzie­dzi­nie po­stępu tech­no­lo­gicz­nego, bio­in­ży­nie­rii, a szcze­gól­nie sztucz­nej in­te­li­gen­cji. Czy zdo­łamy stwo­rzyć sztuczne ży­cie i su­per­in­te­li­gen­cję? Czy lu­dziom uda się zmo­dy­fi­ko­wać sa­mych sie­bie w taki spo­sób, że staną się kimś zu­peł­nie in­nym, a je­śli tak, to ja­kie im­pli­ka­cje świa­to­po­glą­dowe, zwłasz­cza je­śli cho­dzi o ist­nie­nie Boga, bę­dzie mieć roz­wój sztucz­nej in­te­li­gen­cji (AI)[1]?

Mam na­dzieję, że ten Or­wel­low­ski ty­tuł nie za­brzmi zbyt pre­ten­sjo­nal­nie, bo po wpierw­sze, moja książka nie jest po­wie­ścią dys­to­pijną, a po dru­gie, nie je­stem Geo­rge’em Or­wel­lem. Ty­tuł pod­su­nął mi pro­fe­sor Pe­ter At­kins, ko­lega z Oks­fordu i ad­wer­sarz w uni­wer­sy­tec­kiej de­ba­cie Czy na­uka może wszystko wy­ja­śnić? To jemu za­wdzię­czam ten po­mysł oraz kilka de­bat pu­blicz­nych po­świę­co­nych na­uce oraz ist­nie­niu Boga.

Je­stem nie­zmier­nie wdzięczny kilku in­nym oso­bom, w pierw­szej ko­lej­no­ści dok­tor Ro­sa­lind Pi­card z MIT Me­dia La­bo­ra­tory, za cenne uwagi i ob­ser­wa­cje. Na szcze­gólne po­dzię­ko­wa­nie za­słu­gują pro­fe­so­ro­wie Da­vid Cran­ston, Danny Cro­okes i Je­remy Gib­bons oraz dok­tor Da­vid Glass i mój nie­za­wodny asy­stent ba­daw­czy, dok­tor Si­mon We­nham.

Z wy­kształ­ce­nia je­stem ma­te­ma­ty­kiem i fi­lo­zo­fem na­uki, a nie spe­cja­li­stą w dzie­dzi­nie sztucz­nej in­te­li­gen­cji, więc czy­tel­nik, a szcze­gól­nie eks­pert od AI, może być zdu­miony ta­kim wtar­gnię­ciem na obcy te­ren. Śpie­szę wy­ja­śnić, że mam inne in­ten­cje. Uwa­żam, że ist­nieją różne stop­nie za­an­ga­żo­wa­nia i sto­sunku do AI. Są wśród nas pio­nier­scy my­śli­ciele i eks­perci pi­szący pro­gramy wy­ko­rzy­sty­wane w sys­te­mach AI. Są in­ży­nie­ro­wie kon­stru­ujący ma­szyny i lu­dzie ro­zu­mie­jący moż­li­wo­ści sys­te­mów AI, któ­rzy pra­cują nad stwo­rze­niem no­wych apli­ka­cji. Na ko­niec są pi­sa­rze, po­sia­da­jący cza­sami przy­go­to­wa­nie na­ukowe, któ­rych in­te­re­suje zna­cze­nie i wpływ AI – głów­nie ich so­cjo­lo­giczne, eko­no­miczne i etyczne od­dzia­ły­wa­nie.

Oczy­wi­ście, nie trzeba wie­dzieć, jak zbu­do­wać po­jazd lub broń au­to­no­miczną, aby mieć kom­pe­tentny po­gląd w kwe­stii etyki wy­ko­rzy­sta­nia tych na­rzę­dzi. Nie trzeba wie­dzieć, jak na­pi­sać pro­gram śle­dzący za­kupy, oparty na sys­te­mie AI, aby mieć uza­sad­nioną opi­nię w spra­wie na­ru­sze­nia pry­wat­no­ści, któ­rego się on do­pusz­cza.

Wśród lu­dzi w róż­nym stop­niu za­an­ga­żo­wa­nych w AI ob­ser­wu­jemy duże za­in­te­re­so­wa­nie li­te­ra­turą po­pu­lar­no­nau­kową z tej dzie­dziny, prze­zna­czoną dla my­ślą­cego czy­tel­nika. Moja książka ma wła­śnie taki cha­rak­ter, dla­tego chciał­bym wy­ra­zić wdzięcz­ność wszyst­kim lu­dziom, eks­per­tom z róż­nych dzie­dzin, któ­rzy wcze­śniej po­dej­mo­wali ten te­mat.