Nie znaleziono wyników
Argentyńska dziennikarka i pisarka, autorka zarówno literatury faktu, jak i fikcji literackiej, ceniona w równej mierze za krótkie formy oraz powieści. Specjalistka od nowoczesnej, niezwykle klimatycznej i jednocześnie oryginalnej grozy, nazywana niekiedy królową realizmu gotyckiego. Laureatka wielu nagród, finalistka Nagrody Bookera. Powszechnie uznawana za jedną z najwybitniejszych latynoskich prozaiczek, porównywana do największych twórców tego kręgu kulturowego, choć ona sama podkreśla zanurzenie swojej twórczości w zachodniej – anglosaskiej i amerykańskiej – kulturze i literaturze. Jej książki doczekały się tłumaczenia na kilkadziesiąt języków, w tym polski, lecz jej nazwisko w naszym kraju wciąż pozostaje stosunkowo mało znane. Nad Wisłą ukazały się dotychczas zaledwie trzy tytuły pisarki, w tym, na szczęście dla wszystkich miłośników ciekawej literatury, jej najgłośniejsza powieść, którą zatytułowała Mariana Enriquez Nasza część nocy.
Pisarka na świat przyszła w 1973 r. w Buenos Aires, a jej dzieciństwo i młodość, przypadały na bardzo burzliwy dla Argentyny czas – władzę brutalnej junty wojskowej i późniejsze przemiany demokratyczne – charakteryzujący się bardzo trudną sytuacją polityczno-społeczną i gospodarczą. Przechodzący dość gwałtowne przemiany świat, w którym dorastała Mariana Enriquez, nie pozostała bez wpływu na kształtowanie się jej osobowości, poglądów, a także twórczości. Ona sama, komentując swoją prozę, zwykła podkreślać dość mocno ten fakt w wywiadach. I rzeczywiście, lektura nie tylko literatury faktu wychodzącej spod jej pióra, ale i fikcji, zyskuje na znajomości najnowszej historii rodzinnego kraju autorki. Jednak, co także akcentuje Mariana Enriquez, książki, które tworzy, równie mocno zanurzone są w zachodniej kulturze i popkulturze. Pisarka i jej rówieśnicy to bowiem pokolenie czytające Stephena Kinga, słuchające zachodniej muzyk oraz wychowane na amerykańskich filmach i serialach.
Mama pisarki również miała niemały wpływ na kształtowanie się osobowości artystycznej córki. Jako nauczycielka francuskiego i miłośniczka francuskiej poezji czytała małej Marianie do snu m.in. Kwiaty zła Charlesa Baudelaire’a, co trudno wszak uznać za lekturę szczególnie właściwą dla dziecka. Dzięki swojej rodzicielce jednak, mimo że pod wieloma względami nie stanowiła ona wzoru rodzica, autorka Naszej części nocy poznawała dawną i współczesną klasykę literatury. Wiele z tych lektur miało charakter formacyjny, a całkowita swoboda obcowania z dziełami najlepszych twórców z pewnością wpłynęła na kształtowania się umysłowości i literackiego gustu przyszłej pisarki. Jak np. wspomina Mariana Enriquez, Nasza część nocy, a przede wszystkim, Juan, jeden z jej głównych bohaterów czerpie inspirację z prozy sióstr Brontë.
Jako powieściopisarka Mariana Enriquez debiutowała w 1995 r. i stopniowo budowała swoją pozycję w literackim świecie. Publikowała opowiadania i literaturę faktu, stając się coraz ważniejszą personą na latynoskim rynku wydawniczym oraz publicystką, z której głosem liczy się opinia publiczna. Za przełom w jej karierze można świetnie przyjęty zbiór opowiadań pt. To co straciliśmy w ogniu, który w 2016 r. w kręgu hiszpańskojęzycznym był prawdziwym wydarzeniem literackim i bestsellerem przetłumaczonym później na blisko 30 języków.
W 2019 r. w ręce czytelników oddała Mariana Enriquez Naszą część nocy, rewelacyjny horror dość zgodnie uznawany za najlepszą powieść w jej dorobku. Monumentalna, blisko 700-stronicowa, narracja zdobyła jedno z najważniejszych wyróżnień w kręgu literatury ibero-amerykańskiej, Premio Herralde de Novela. Na stronach książki Mariana Enriquez udowadnia, że w kreowaniu grozy nie ma w sobie równych, mistrzowsko splatając wątki nadprzyrodzone i realistyczne, losy bohaterów oraz trzy poziomy narracyjne. Nie brak tu niczego – motywu podróży, tajemnych mocy wybrańca, służącej złu sekty – całość zaś, co świadczy o prawdziwej maestrii pisarki, skomponowana jest z precyzją i ogromnym wyczuciem, tworząc zamkniętą i spójną całość.
W 2009 r. w ręce hiszpańskojęzycznych czytelników oddała Mariana Enriquez Niebezpieczeństwa palenia w łóżku, fenomenalny tom opowiadań, który nie tylko potwierdził jej pisarską renomę, ale i przyniósł jej 12 lat później finał Międzynarodowej Nagrody Bookera. W Polsce tom został wydany w 2022 r. razem z innym jej bestsellerem, zbiorem krótkich narracji pt. To, co utraciłyśmy w ogniu. W swoich opowiadaniach autorka znajduje zawsze specjalne miejsce dla swoiście kobiecego doświadczenia i to właśnie w krótszych formach najpełniej (co nie znaczy, że element ten nie jest obecny w powieściach) realizuje feministyczny postulat wyrażania kobiecego głosu. Co ciekawe, na początku swojej kariery Mariana Enriquez książki zaludniała głównie męskimi bohaterami, którzy byli także najczęściej narratorami jej fabuł, nie potrafiła bowiem znaleźć sposobu na kreację protagonistki. Jak sama mówi, dopiero konwencja grozy pozwoliła jej odnaleźć prawdziwy, naturalny głos kobiet i dlatego od wielu lat to właśnie horror jest najczęściej przez nią wykorzystywanym gatunkiem. Jej zdaniem, nie wszystko da się opowiedzieć językiem realizmu, dlatego dla swojej prozy chętnie wybiera, tak jak w przypadku tomu Niebezpieczeństwa palenia w łóżku, poetykę grozy, która świetnie nadaje się do oddanie codziennej obcości, inności i niepokoju. Opowiadania jej pióra to dowód na to, że można udanie połączyć literaturę gatunkową z komentarzem na temat najważniejszych współczesnych problemów społecznych.