Refleksje nad życiem po życiu. Kontynuacja przełomowych badań nad nieśmiertelnością duszy ebook

TYTUŁ ORYGINAŁU:Reflections on Life After Life

Redaktorka prowadząca: Marta Budnik Wydawczyni: Agnieszka Fiedorowicz Redakcja: Ewa Kosiba Korekta: Kinga Dąbrowicz Projekt okładki: Łukasz Werpachowski Zdjęcie na okładce: © michalsanca, © foeyyyy, © 3d_kot / Stock.Adobe.com

Reflections on Life After Life Copyright © 2011 by Raymond A. Moody, Jr., M.D. All rights reserved.

Copyright © 2025 for the Polish edition by ILLUMINATIO an imprint of Wydawnictwo Kobiece Agnieszka Stankiewicz-Kierus sp.k.

Copyright © for the Polish translation by Dorota Pomadowska, 2025

Wszelkie prawa do polskiego przekładu i publikacji zastrzeżone. Powielanie i rozpowszechnianie z wykorzystaniem jakiejkolwiek techniki całości bądź fragmentów niniejszego dzieła bez uprzedniego uzyskania pisemnej zgody posiadacza tych praw jest zabronione.

Wydanie elektroniczne

Białystok 2025

ISBN 978-83-8417-537-8

Grupa Wydawnictwo Kobiece | www.WydawnictwoKobiece.pl

Na zlecenie Woblink

woblink.com

plik przygotowała Katarzyna Ossowska

Z miłością dla Elisabeth, która pomogła nam dostrzec tę drogę, oraz dla Vi, Andy’ego i Danniona – trójki, która stamtąd powróciła.

Dalsze badania nad życiem po życiu

Po opublikowaniu Życia po życiu doktor Moody kontynuował swoje badania nad doświadczeniami z pogranicza śmierci. Przeprowadził wywiady z setkami mężczyzn i kobiet, którzy otarli się o śmierć albo uznano ich za zmarłych. W niniejszej książce zostały po raz pierwszy opisane nowe elementy, które nie pojawiły się w historiach przypadków z Życia po życiu. W miarę jak przybywa dowodów na istnienie życia pozagrobowego, doktor Moody przybliża nas jeszcze bardziej do rozwikłania tej największej tajemnicy ludzkości.

Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!”. „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą”1.

Czyż nie jest to dziwne, że spośród niezliczonych, którzy

przed nami przeszli przez drzwi Ciemności,

nikt nie powraca, by opowiedzieć nam o tej Drodze,

którą, by ją odkryć, sami przebyć musimy.

– Rubajjaty Omara Chajjama2

Podziękowania

Przygotowywałem tę książkę ponad rok, a w tym czasie wiele ludzi i instytucji pomogło mi w jej wymyśleniu i wydaniu na świat. Przede wszystkim chciałbym podziękować setkom osób, które opowiedziały mi lub napisały do mnie o swoich duchowych doświadczeniach w obliczu zbliżającej się śmierci. Ogromnie doceniam wszystkie komentarze, pytania, sugestie i odniesienia do literatury przedmiotu, na które tak wielu ludzi znalazło czas, pisząc do mnie.

Doktor Elisabeth Kübler-Ross zachęciła mnie do dalszego przeprowadzania rozmów na temat doświadczeń z pogranicza śmierci. Doktor Ian Stevenson pomógł mi, recenzując i komentując rozdział dotyczący metodologii. Doktor George Ritchie przeczytał maszynopis i poczynił cenne uwagi, mimo że był zajęty nie tylko własną praktyką lekarską, ale także pisaniem książki o swoich doświadczeniach. Doktor Beverley Belk skorzystała z własnej wiedzy praktycznej i przenikliwości klinicznej, aby przedstawić wiele interesujących sugestii dotyczących sposobu prowadzenia badań nad tym zjawiskiem. John Audette spędził dużo czasu w bibliotece na szukaniu literatury związanej z tematem tej książki i przygotowywaniu bibliografii.

Szczególne podziękowania należą się Johnowi Egle’owi z Mockingbird Books za wszechstronną pomoc. Wreszcie chciałbym wyrazić wdzięczność żonie Louise oraz moim dwóm synom za wszystko, co zrobili, aby ten tom mógł powstać.

Wstęp

Niniejszy tom, pomyślany jako kontynuacja mojej poprzedniej książki Życie po życiu, stanowi rozszerzenie i uzupełnienie niektórych koncepcji i odkryć, które zostały w niej omówione.

Od czasu ukazania się Życia po życiu miałem okazję przeprowadzić wywiady z wieloma innymi osobami, które przeżyły doświadczenia z pogranicza śmierci. Odkrywam nowe przypadki tego zjawiska tak szybko, że już nawet nie jestem w stanie śledzić ich dokładnej liczby. Podobnie jak w moim poprzednim badaniu, w przypadku niektórych osób orzeczono śmierć kliniczną, podczas gdy inne jedynie otarły się o nią w wyniku poważnego urazu lub wypadku. W ogromnej ilości materiału, który zebrałem, piętnaście wspólnych elementów opisanych w Życiu po życiu nadal się powtarzało. Ponadto napotkałem kilka nowych i niezwykłych doświadczeń, które wydają się rozszerzać tę listę.

Przez całe lata zastanawiałem się, dlaczego – jeśli te doświadczenia były tak powszechne, jak odkryłem – inni ludzie również nie zbierali relacji na ich temat. Czułem, że kiedy informowałem o swoich badaniach, można było pomyśleć, że wszystko to zostało przeze mnie sfabrykowane. Rzeczywiście, przyszło mi nawet do głowy, że być może nie jest to powszechne zjawisko, że przez jakąś szaloną serię zbiegów okoliczności natknąłem się na jedyne przypadki tego doświadczenia, które istniały czy kiedykolwiek zaistnieją. Ta myśl była dla mnie przerażająca, ponieważ pisząc Życie po życiu, mocno liczyłem na pewnego rodzaju powtarzalność, na to, że każdy życzliwy i sumienny badacz znajdzie dla siebie wystarczającą liczbę przypadków.

Co ciekawe, wiele ostatnich wydarzeń rozwiało moje obawy w tej kwestii. Odkryłem, że kilku innych lekarzy – w szczególności doktor Elisabeth Kübler-Ross – prowadziło te same badania i uzyskało identyczne wyniki. Okazało się, że zanim doktor Kübler-Ross otrzymała wersję mojego tekstu jeszcze przed publikacją, wysłała wiadomość do mojego wydawcy, że sama mogłaby napisać identyczną książkę na podstawie tego, czym się zajmowała. Stwierdziła, że ma setki tego typu relacji i przygotowuje obszerne opracowanie na ten temat. Wielu lekarzy i pastorów powiedziało mi, że od dawna zauważają pojedyncze przypadki tego zjawiska i ich zdaniem może być ono dość powszechne.

Kiedy w przeszłości prowadziłem wykłady na ten temat, ludzie, którzy doświadczyli zjawisk z pogranicza śmierci, zgłaszali się tylko prywatnie. W ostatnich miesiącach zauważyłem jednak nową otwartość i chęć do rozmowy. Niektórzy słuchają moich wykładów. W ten sposób wiele osób miało okazję usłyszeć relacje z pierwszej ręki od tych, którzy otarli się o śmierć, i poczuć ciepło i szczerość, które odnalazłem w tych przekazach.

Na podstawie wielu podobnych wydarzeń mogę z całą pewnością stwierdzić, że to zjawisko – cokolwiek ostatecznie oznacza – spotyka się powszechnie. Właściwie jest szeroko rozpowszechnione, co daje mi wiarę, że wkrótce pytanie nie będzie brzmiało: „Czy rzeczywiście istnieje takie zjawisko?”, ale raczej: „Co mamy z nim zrobić?”. Jednym z celów napisania książki Życie po życiu było po prostu przedstawienie tego zjawiska i przeczucie, że jeśli inni ludzie są nim zainteresowani, to oni również byliby w stanie znaleźć tego typu przykłady. Teraz okazuje się, że wiele osób jest zaciekawionych badaniem doświadczeń z pogranicza śmierci.

Jako początek tego nowego tomu pozwolę sobie ponownie przedstawić kompletny z teoretycznego punktu widzenia model owego doświadczenia, który po raz pierwszy opracowałem na potrzeby Życia po życiu. Zawiera on wszystkie wspólne elementy typowych przeżyć z pogranicza śmierci.

Mężczyzna umiera, a gdy osiąga punkt największego fizycznego cierpienia, słyszy, jak lekarz stwierdza jego zgon. Zaczyna rejestrować nieprzyjemny hałas, głośne dzwonienie lub brzęczenie, a jednocześnie czuje, że porusza się bardzo szybko przez długi tunel.

Potem nagle znajduje się poza własnym ciałem, ale nadal w bezpośrednim fizycznym otoczeniu, i widzi to ciało z daleka, jakby był widzem. Przygląda się akcji reanimacyjnej z tego niezwykłego punktu obserwacyjnego i jest w stanie emocjonalnego wstrząsu.

Po chwili dochodzi do siebie i przyzwyczaja się do tej dziwnej sytuacji. Zauważa, że nadal ma „ciało”, ale o zupełnie innej naturze i z kompletnie odmiennymi mocami niż ciało fizyczne, które pozostawił. Wkrótce zaczynają się dziać inne rzeczy. Zjawiają się postacie, by się z nim spotkać i mu pomóc. Widzi duchy krewnych i przyjaciół, którzy już umarli, a przed nim pojawia się kochający, ciepły duch, jakiego nigdy wcześniej nie spotkał – istota świetlna.

Ta niezwykła istota zadaje mu niewerbalnie pytanie, aby skłonić go do oceny swojego życia, i pomaga mu, pokazując panoramiczny przegląd najważniejszych wydarzeń, które miały miejsce w jego życiu. W pewnym momencie mężczyzna zbliża się do czegoś w rodzaju bariery, najwyraźniej reprezentującej granicę między życiem ziemskim a przyszłym życiem. Odkrywa jednak, że musi wrócić do przeszłości, że czas jego śmierci jeszcze nie nadszedł. Stawia opór, ponieważ jest pochłonięty swoimi doświadczeniami w zaświatach i nie chce wracać. Ogarniają go intensywne uczucia radości, miłości oraz spokoju. Ale pomimo tego nastawienia w jakiś sposób łączy się ze swoim ciałem fizycznym i nadal żyje.

Później próbuje opowiedzieć o tym innym osobom, ale nie przychodzi mu to łatwo. Przede wszystkim nie może znaleźć słów odpowiednich do opisania tych nieziemskich epizodów. Zauważa również, że ludzie z niego drwią, więc przestaje o tym mówić. To doświadczenie ma jednak głęboki wpływ na jego życie, zwłaszcza na poglądy na temat śmierci i jej związku z życiem.

Rozdział pierwszy

Nowe elementy

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział drugi

Ocena sytuacji

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział trzeci

Samobójstwo

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział czwarty

Reakcje duchowieństwa

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział piąty

Przykłady historyczne

Dostępne w wersji pełnej

Rozdział szósty

Więcej pytań

Dostępne w wersji pełnej

Epilog

Dostępne w wersji pełnej

Uwagi metodologiczne

Dostępne w wersji pełnej

Bibliografia

Dostępne w wersji pełnej

O autorze

Dostępne w wersji pełnej